yalan danışmaq

axır vaxtlar çox danışıram. ağın çıxarmışam. ağ yalandır, zərərsiz yalandır deyib başın bağlamaq istəmirəm. xarakterimdə ciddi boşluqlar var. özümə, dostlarıma, ailəmə. çox vaxt danışdığım yalanlar məni həyatımda lazımsız adamlarla qarşı-qarşıya oturmağa qədər belə gətirib çıxara bilir. əlavə olaraq boş qalmış ümidlər, cavabsız qalmış suallar. cavabsız qalmış sualları yalan vədlərlə doldururam. yolun sonunda bizi nə gəzləyir, düşünməksizin yalan danışmağa məcbur qalıram. yalanlara məcbur edilirəm deyib şüvən qoparmaq da istəmirəm. problem elə özümdədir. danışdığım yalanların fəsadlarına dözəcək qədər də güclü deyiləm. çoxluq içində boş vərəq kimi hiss edirəm. problem təməldədirsə qurtdalamaq istəmirəm. bilmirəm, təbiətimdə yoxdu hərəkət edən bir şeylərin trayektoriyasını fərqli istqamətdə dəyişim. hələ ki, xoşdur desəm yalan danıımış olaram, ancaq, xoş olmasa da insanlarla arama məsafə qoymağı bacarmalı olduğumu öyrəndim.

əvvəl elə bilirdim sevgili və dostluq münasibətlərini fərqli şeylərdi. sevgili edinəndə daha çox yük altına girəcəyimi, dostluq münasibətlərinin isə azadlığa o qədər maşat eləməyəcəyini düşünürdüm. belə deyilmiş. verilən dəyəri boşa çıxarmaq düz hərəkət deyil. yenə də təbiətim belədi. zamanla daha çox soyuqqanlı olduğumu hiss edirəm. bu mövzuda da özümə yalan danışıram, güya insancılam, humanistəm zad.

yazarların heç vaxt başa düşməyəcəyi insan davranışları

küsən insanlar. nəyə niyə küsürsünüz? kimə niyə? nə səbəbə küsürsünüz? səbəblər o qədər mənasız gəlir ki? birinin səhv hərəkətini görsən sənin yoldaşlıq kriteriyalarına uyğun deyilsə bir dəfəlik silərsən də? küsməyin nə yeri var? bilmirəm, bu insanlar küsməklə nə demək istəyir? vəziyyəti daha da qəlizləşdirməyin nə yeri var? hansı canfəşanlıqları edim ki, etdiyim hərəkəti görməzdən gələsən? etməyin, qardaşlar. əgər, qarşıdakı həssasdırsa azı günlərlə bunun fikrini çəkə bilər. sənin naz naz xanım kimi götünü böyrü üstə qoymağının heç yeri yoxdu. səbir daşır. elə eləməki böyrünə bir dənəsin qoysunlar. gözləntilərini və həyat motivasiyanı insanlara yükləyib onların xarabdan xarab həyatını xaraba eləməyin.

bunun həyatdan küsən versiyası da var ki, mədəni absürd vəziyyətdi. adam küsdüyü şeynən durmazın sivyaza çıxmaq istəyir, alınmır. axtarış dalıycadı, özünü istfadəyə yararsız batareyalar kimi hiss edir, danışdıqca batır. bu qəbulolunandır, adamın davası həyatladır, gəlib üstünə çımxırmayacaq ki, mənə yol göstər

kəramət böyükçöl

Telefonda bir adama bir dəfə zəng edirsən. Əgər o adam telefonu açmadısa, uzaq başı səhəri gün bir də zəng edərsən. Bəlkə görüb, amma fikirləşib ki, sonra zəng edərəm, yadından çıxıb. ikincidə də telefonu açmadısa, demək, daha zəng eləmək lazım deyil. Özü nə vaxtsa zəng edər, danışarsan. Etməzsə də, vəssalam, bu hərəkət artıq sözdür. Yəni onun üçün əhəmiyyətli bir insan deyilsən. Bizdə isə adama ard-arda o qədər zəng edirlər. Görür telefonu açmır. Hələ başqa nömrə ilə də zəng edib deyir, niyə açmırsan? Adamı belə çətin vəziyyətə salarlarmı? Niyə adamı özündən yalan bir şey uydurmağa məcbur edirsən? Bax, sən o adamın həyatında nə gəzirsən? Bəlkə utanır, deyə bilmir əl çək yaxamdan. Niyə məcbur edirsən konkret desin ki, aralan. Adamı bir baxışından, bir münasibətindən anlamaq mümkün deyil?

qaqaşımız ləzzətli söhhət eliyibdi.

maşın sürmək

diqqət pozuntusu olan insanlar üçün çətin olan şey. rolda oturduğun zaman hər şeyə diqqət etməlisən. xüsusilə maşınların çox olduğu yerlərdə cəhənnəm əzabı kimidi. pavarotniki yandırıb sağa avqon eləmək istəyirsən ala bir də gördün siqnal səsi. həmin anda siqnal səsi söyüş kimi gəlir adama. sanki bacarıqsız olduğunu şillə kimi çırpır sifətinə. səbirli adamlar yanlarında adam ilə rahat öyrənə bilirlər. səbirsiz adamlar gərək tək məşğul olsunlar. şəxsən mən özüm atamın maşınını oğurlayıb tək sürürəm ki, öyrənə bilim. bir işi icra edəndə istər istəməz yandan gələn səs əsəbə toxunursa var bir problem. lakin bunu qəribləşdirməyi də düzgün hesab etmirəm. vəziyyətin üzərinə basıb yaranı daha da dərinləşdirmək yerinə, bir ayaq saxlayıb yola fərqli şəkildə davam etmək gərəkdir. məsələn yanında oturan gijdıllağa dur sikdir maşından demək kimi. yanında heç kim olmayanda məsuliyyəti öz üzərinə götürürsən ki, başqa əlacın yoxdu. ya öyrənəcəksən ya da öyrənəcəksən, yolun ortasında hərəkətsiz qalmaq deyə şansın yoxdu.
(bax: atanın maşın sürməyi öyrətməsi)

tək içmək

sərbəstlikdən yanayıq. plansız olmaq. küləy əsdi gətirdi məni bura içməyə. ən əsası masadan durmaq zamanını özün təyin etməyin. lazımlı şeylərdəndi. zaman keçdikcə hansısa musiqi parçasının sənə yoldaşlıq edə bildiyini görəndə çəkilirsən. əhval-ruhiyyə məsələsidi. depressiyanın dibini yaşayıb mırtlaşmağa bir şey axtarırsan ki açılasan. tək içəndə belə oluram. necəsə öyrəşmişəm dərdim olanda bölüşməyə insan axtarmıram. o yalnızlığı damarlarıma qədər hiss edib məyusluq keçirirəm.
(baxma: of bu gece de yalnızız)
əyəncəli insanlarla oturub içmək gözəldi. pristav elə masadan durmaq belə istəmirsən. keçən səfər əmi, dayıoğlular ilə oturmuşuq saat da 12ni vurur. əmoğlu dedi ki, bəlkə tərpəşək? dədəm çağırır. içdən o qədər əsəbiləşib kədərləndim, heç nə demədim. 10 dəqiqəyə qalxdıq getdik. o deyir e oturmuşam isti yerimdə, dəymə... həmin vəziyyət. oturmuşuq da niyə dururuq. onsuz da durmayacayıq?

gözəl şeydi, böyüdür bəzən də gic kimi gülümsədir.

sevilməyən insan tipləri

tez-tez, sürətli danışan insanlar. xüsusilə hansısa fikir mübadiləsi zamanı. xoddadı maşını blə dayanmadan danışır. belə adamlar qarşıdakını dinləmir. müxalif olma istəyi duyurlar. hələ bunun gərəksiz həssaslıq nümayişi göstərəni var. dözülməzdi. deyirsən xəbərin oldu da brat fələstin israil qarşıdurması yenə başladı. qayıdır ki, ala o nə söhbətlərdi e sənin minlərlə şəhidin oldu, idarəçiliyin pox gündədi, sənə lazımdı fələstin ya da israil? qayıdıb gijdıllağı şapatdıyasan ki, sözdü də dedim blət nə sikirsən mazqimi? onsuz da oturub saatlarla danışmayacayıq ki mövzu haqqında. sən deyəcəksən filankəs haqlıdı mən diyəcəm bu biri.
(baxma: göreceksin abi bu işe karışmış kim var yok hepsini sikecekler)
(baxma: bu iş öyle kolay değil abi. diğerlerine benzemez. bence sikemeyecekler...)
(baxma: siyasi tartışma bitti)
sürətli danışan insanlar mövzunun budaqlanmasına icazə vermirlər. müxtəlif mövzulara toxunsalar belə sanki, fikirləri düz müstəvidə irəliləyir.

günün mərc kuponu

garantiya vermirəm. özüm üçün yazıb qaralayıram. istəyən yazar, heç məsləhət də görmürəm. ən azından banko banko deyən bookmakerlərdən daha səmimidi. sözlüyün sevilən tərəflərindən biri yazılarında özünü istədiyin peşə sahibi statusuna qoya bilirsən. nəm ala bu gün də bookmakerəm. galatasarayın qələbəsini düşünürəm, real sociedad nə komandadı ki, salzburga qalib gəlsin?

sözaltı günlük

Hər kəsin bir-birinin əlini güdməsini təsir edir. göz yaşı ilə qıraqda bucaqda qalan uşaqlara üzülürəm. bu yalan dünyada insanların canına pulun yapışmasını qəbul edə bilmirəm. hansısa stoldan birbaşa durursan ha. pulun yoxdu deyə. bax bunu qəbul edə bilmirəm. hərə öz bataqlığında kiməsə söyürsə ta noldu. rumkalar yarımçıq qalır, qan qaraçılıq. hər kəs fərqli düşüncə pəncərəsi ilə birləşir. bunu yola verə bilmirlər. insanların empatiiya qabiliyyəti kasaddı. güldürmək yazılmayıb elə bil kitablarında. bəzən çox bəsit cümlələr qururlar. başa düşülən. ancaq əməl etməyəndə duruxursan. dəli olursan. günlər cəhənnəm kimi gəlir. bir baxım hədəflərim var. onları yoluna qoymaq üçün biraz zaman lazımdı. bu zaman ərəfəsində gözə batırsan. niyə tərəf tutmaq, durmaq məcburiyyətində olmalısan. insanların gecə rahat yatmasına məəttəl qalmışam. sözü demək çox sadədi, onun təsiri ilə rahat yatmaq nə bilim. gün keçdikcə özümə daha da zərər vururam. artıq başını buraxmışam, harda partlayar partlayar o tema. rahat bir qıraqda durmaq olmur. bu cəmiyyətdə ayıq baş hadisələri izləmək kimi. dostlarım var yanlarında özümü çox yaxşı hiss edirəm. soruşsan heç adlarını da bilmirəm. çox yaxşıdırlar. susmağı bacarırlar. insan bunu istəyir. çox danışıb, yol göstərənləri bir-bir çıxarırsan həyatından. mən də kefli hansısa evə girmək istəyirəm. üstünə də var gücümlə qışqırıb başa düşülməyi. nətərsən məni tanımadın? necə yəni tanımadın ala? qışqırıram. həyatım boyunca qırıcı olmamağa çalışmışam, olanda da könül almağı. hərhalda içkili idim, bunu bəhanə etmək gülüncdü ancaq təsəvvür elə deyirəm pomidor yumurta istəyirəm. sabah da siqareti tərgidirəm. nə xoşdur siqaret çəkmək birilərinin xətrinə dəyir. oturub ordan burdan danışıb dərdə şərik olanda yox siqaret çəkəndə problem olursan, yaşamasan daha yaxşı. onu bunu bırak nə vaxt tərgidəcəyik içməyi? heç bir ağrının baş etməyəcəyi şey. içib sabaha sağ çıxmayanlardan kimlərik. bir iki gün də belə gedərik. xoşbəxtlik hiss edib birini qucaqlamaq necə də gözəldir? günü ahmet kaya ilə yola veririk davay öpürəm.
(baxma: istek şarkı ahmet kaya)

dress code

hər cəmiyyətin özünəməxsus dress code'i var ki, günümüzdə çoxlarımız öz yaşadığımız ərazidə qınaq obyektinə çevrilirik. geyim elə şeydi ki, içində özünü necə rahat hiss edirsən elə bürünürsən. bəzi geyimləri narahatlıq halına çevirən insanlar var. onlara qalistuk tax ya da nə bilim şortik geyin deyəndə bunu edə bilmirlər. mən şəxsən qış aylarını sevmə səbəblərimdən biri qalın geyinməyimizdi. arıq olduğum üçün bədən quruluşumu sevə bilmirəm. 3 ayı məcbur qolsuz köynəklərlə yola verirəm. yay bitənə yaxın hiss edirəm ki, qolsuza öyrəşmişəm qollu geyinmək istəmirəm. bir tərəfdən də sevinirəm.

insanları hansısa qaydalara tabe etmək yerinə qoyun necə bilirlər elə etsinlər. onsuz da sonda sıxılacaqlar, lijim dəyişdirəcəklər. bəlkə çoxlarına geyindikləri xoş deyil, prinsip olaraq belədirlər.

bu yaxınlarda toya çağırmışdılar. əmim qızı evlənirdi. mənə dedilər biraz lijimli geyin. bizi orda biyabər eləmə zad. onsuz da təzə saruçka almışdım. şalvarım var idi. ortama uyğun geyinəcəkdim. ama insanların tələbkarlığı düşündürür. buralardan çıxıb getmək istəyin çoxalır. sırf belə kiçik şeylər qığılcım yaradır.

oğurlamaq və mədəniyyət anlayışlarının hansısa cəmiyyətə aid olmasl tərətdarı deyiləm. amerika toplumunu buna görə sevirəm. əətrafa nəzər salanda insanların geyimləri çox fərqlidi. bu əksinə sevindirməlidi. bir ara populyar olmuş stillər var idi. orjinal olmasalar da gözəl idi. yanımda oturan dostunun mısmırığ sallayıb "bunlara bax hansısa stili təqlid edirlər" deməsi daha iyrənc görəsnirdi.