məmə

Vücudun əhəmiyyətli bir bölgəsidir.

"Əgər sabunlar məmə şəklində istehsal edilsəydi dünya daha təmiz bir yer olardı" Murat Menteş-Ruhi Mücerret

Bağlı olduğu vücudu görmədiyi üçün uçduğunu zənn edən məmə qədər azadıq sadəcə.

http://www.postfilintas.net/#!Meme-Meselesi/c1m95/561fb0ca0cf297bd6865aa0f

Cizız krayst çox pis qaza gətirdi

#191297

ölü evdən qeydlər

fyodor mixayloviç dostoyevskinin güllələnmədən qılaqıl qurtularaq ümumi 10 illik (səhv etmirəmsə 4il həbs, 6il sibirdə xidmət olaraq) sürgünə göndərildikdən sonra bu müddət ərzində müşahidə etdiklərini az-çox dəyişərək qələmə aldığı əsər. əsər illərə görə deyil, daha çox fəsillərə görə təsnif edilib deyə bilərəm. əsərdə qarşılaşdığım bəzi fikirləri əsərdən öncə kəşf etmənin fəxr hissi ilə oxumağa başladığım vaxtlarda çox ləzzət eləmişdi. biraz da dostoyevskini tənqid etmək cəsarəti göstərə bilməməkdən dolayı əslində əksiklər olan və nisbətən zəif olan bu əsərə itaət eləmişdim. indi isə fikrimcə obyektiv yanaşacam.

əvvəla, ay dosi əmi, əsəri elə yazmısan elə bil səni heçkəs qırağa çəkib dəməyib ki, ə, duduş, dombal görəh. ya da nə bilim pulları düş bura, mış blyəttt. dosi əmi deyir ona o qədər təzyiq göstərilməyib. məntiqli də açıqlama gətirir. f.m.d. bir soylu idi. soylulara da digər məhkumlar içdən içə boyun əyirdilər. nə qədər nifrət etsələr belə, yanlarına çox buraxmasalar belə çox alçaltmırdılar da. bunu birazdan yenə sitat gətirəcəyim eyni yerdə, eyni dövrdə cəza çəkmiş polyak yazarlar da təsdiqləyir.

ikincisi, elə yazılıb ki, guya bu özü də heçkəsi xor görməyib. başlarda onları sevməsə də onlarla dost olmaq istəyib, sonra isə bunun mənasız olduğunu anlayıb, falan filan...əsərdə polyaklar digər məhkumlardan iyrənən, onları alçaldan qrup olaraq göstərilib. guya həbsin qurtarmağına az qalmış o qatillərin, oğruların içindəki mücəvhərləri dərk edib, sistemi qınamağa başlayıb. əslində isə bu heç də belə deyil. bunu elə o polyak yazarlar da açıqlayır. təəssüf ki, kitab yanımda deyil. yoxsa dəqiq adlarına da baxardım.

"dostoyevski hər fürsətdə digər məhkumları alçaldırdı. əsəbi idi. sevilməyən bir insan idi. söhbət əsnasında yeri gəldi-gəlmədi soyluluğunu (əsilzadəliyini) gözə soxurdu. digər məhkumlardan iyrənirdi"

indi deyəcəksiniz ki, polyaklar əvəz-əvəz olsun deyə belə deyiblər. lakin belə deyil. çünki dostoyevski öz qardaşına məktubunda polyak yazıçıların sözünü təsdiqləmiş olur. o hətta buradakı təxmini 150 məhkum haqqında özündən çox aşağı, nadan, iyrənc insanlar olduqlarını, özünü tamamilə tək hiss etdiyini, əsla onların özüylə bir olmayacağını, nifrət etdiyini deyir. ehh, dosi əmi, hardan bilə bilərdin ki, sən öləndən sonra millət inboxunu qarışdıracaq.
sözümün canı ondadır ki, əsərdə göstərdiyi düşüncələrə o həbsdəykən deyil, həbsdən xeyli sonra yiyələnib. çünki, həbsdən sonraki məktublarda da eyni nifrət açıq-aşkar var.
ümumi əsərə gəldikdə, mühakimə sistemini tənqid edir. bəzən qatillərin kiçik oğurluqlar etmiş insanlardan daha ürəyi yumuşaq, daha yaxşı insan olduqlarını, onların burada olmaqlarında cəmiyyətin böyük günahı olduğunu bildirir.
əsərdə nə qədər dostoyevski öz adından yazmamış olsa belə hamının bu cür olduğunu anlayacağını bilirdi. qəhrəmanı haqqında belə açıq danışmağa cəsarət etməmişdi. yəni əsər müəyyən mənada cəsarətsiz bir əsərdir. özünə qarşı dürüst olmayıb təəssüf ki.

sırf o qeyd etdiyim mesajlara görə və əsərdə olan həbsxana təsvirlərinə görə və onsuz da zamanımızı boş-boş şeylərə xərclədiyimizi bildiyimə görə oxumağı tövsiyyə edirəm.
başqa da canınızın sağlığı.
xoş mütaliələr...

sarmaşık

tolga karaçelikin 2015-ə damğasını vuran filmi. təbii ki, digər bir çox möhtəşəm filmlər kimi bu da çox az adam tərəfindən izləndi və yəqin ki, belə də qalacaq. bu da populyar mədəniyyətin məhv etdiyi cəmiyyətin düşən səviyyəsini göstərir. nə isə. keçim filmə.

film həqiqətən gözəl aktyorluqlar və istifadə olunan texniki fəndlərlə möhtəşəm bir əsər olub.
film bir gəminin şirkət və ekonomik problemlərdən dolayı dəniz ortasında mal kimi qalmağını göstərir. əslində elə ordakıların özü də, xüsusilə cenk (nadir sarıbacak) və alper ( özgür emre yıldırım) obrazları pıx işlərdən qurtulmaqçün gəlib düşüblər bura. maaşların yatırılmaması, qida qıtlığı, həll olmayan problemlər hiyerarşik problemlər də gətirib çıxarır. kürt obrazını seyithan özdemir, nadiri hakan karsak, ismaili kadir çermik, beybaba kapitanı da osman alkaş canlandırıb. film 52-ci antalya altın portakal film festivalində 4 mükafat almış, dünyanın 5 ən nüfuzlu film festivalından biri sayılan amerikanın sundance film festivalına 12700 film arasından ilk 12-liyə girərək seçilmiş bir filmdir. altın portakalda ən yaxşı kişi mükafatını nadir sarıbacak almışdır. filmi izləyəndə görəcəksiniz ki, dibinə kimi haqqıdır bu adamın.
ümumilikdə filmdə nə desəniz var, fantastika, qorxu, üzünüzü güldürəcək anlar, necə deyərlər dava-qırğın, əşşşi bir sözlə qiyamətdi özüm ölüm.

bütün gecəni işləyib 1-2 saatlıq yuxuyla, bir dostumla beyoğlu sinemasına gedib izlədik. zalda bizdən başqa 2cə adam var idi. dedim yəqin yuxusuzam onsuz da, yataram yəqin. amma yatmadım. halal olsun tolgaya da, mənə də. tolganın bir pirad disk satıcısının sözlərindən təsirlənib dediyi kimi:

"festival filmi olmasına baxmayaraq darıxdırıcı deyil. gedin izləyin."

heydər əliyevi tərifləyənlər

indiki vəziyyəti görüb, məsələyə betərin betəri mövqeyindən baxan insan tipidir.

əvvəla, bu kütlənin böyük hissəsini heç heydər əliyev dövrünü heç görməmiş və ya xatırlamayan, o dövrə aid mətbuatı, hadisələri araşdırmayan insanlar təşkil edir.

mübahisəni, debatı sevən, məncə qarşımdakının fikrini səbrlə dinləyib hörmət edən bir adam kimi belələrini görəndə özümdən aslı olmadan "a, duduşbaş, o baba bellədi elə bu milləti. altından hələ çıxammırıq" dediyim, müdafiə edən birini görəndə paza oturduluram kimi bir hiss yaşadan tiplərdir.

əvvəla, o dövrü xatırlayan biri bilir ki, televiziyada bütün gün babanın üzünü görürdük. kuklalar kimi iyrənc bir proqram var idi lider tv'də yadıma düşəndə qusmağım gəlir. o vaxtı ans biraz azad idi, qulp proqramı filan var idi deyənlərə də demək istəyirəm ki, o vaxtı da heçkəsin poposu çatmırdı heydəri tənqid eləməyə. məmurları filan tənqid edirdilər. o verilən cüzi azadlıq da mərhələli kütləşdirmənin pillələrindən biri idi. baba tutduğunu petdiyən bir insan olduğu üçün belə kiçik hoppanıb düşənlər təhlükə kəsb etmirdi, qozuna da deyildi. oynayırdılar özləri üçün.

rüşvət o dövrdə də zibil kimi idi. universitetlərə pulla tələbə götürülürdü. əsgərlikdən saxlatdırılır, müəyyən yerə saldırılırdı. həkimlər zibil kimi rüşvət alırdı. hətta deyərdim bunların çoxu indikindən də rahat idi.

insanlar bir-birindən qorxub öz aralarında belə babanı tənqid edə bilmirdilər. təbii ki, indi sosial medianın filan varlığı və inkişafı ilə bağlıdır nisbi azadlıq. yəni yenə dəyişən bir şey yoxdur.

siyasi dustaqlar nəcis qədər idi. cibdən nəşə çıxarmaqlar, müəmmalı ölümlər də zibil kimi. vaxtilə babanın gəlişinə qarşı çıxmış insanları bir-bir əritdi. çağıranları, sonradan ayılanları da əvvəlcə vəzifəyə gətirdi, sonra müxtəlif bəhanələrlə xain, satqın və s.kimi rüsvay elədi. təslim olan rövşən cavadovun ölümü biabırlıqdır məsələn. ona qarşı tərəfdən heçkəsin tərəfini 100% tutmuram. amma sizin də insafınız, vicdanınız, heç olmasa biraz araşdırmaq, maraqlanıb elə fikir bildirmək istəyiniz olsun.

iqtisadiyyatdan danışsaq. indi başımızda baba olsaydı fikrimcə yenə təxmini eyni vəziyyət olacaqdı. baba da lent kəsməyə, dünya miqyaslı yarışlara ev sahibliyi etməyə həvəskar idi. yenə eyni milyardlar xərclənəcəkdi. babanın dövründə də aşağı olan maaşlar yenə də aşağı olacaqdı. neftin qiyməti düşdükdə, illərlə sabit saxlanmaqçün milyardlar xərclənmiş valyuta yenə devalvasiyaya məruz qalacaqdı.

yəni, ay nekrofil duduş umbaylar, bəsdirin ölüyə bilincli və ya bilincsiz oral elədiz. gözünüzü açın. babanız da düz-əməlli olmayıb.

ən çox sevilən başlıqlar

mövzu olaraq zir-zibillə dolu olan sözlük gündəmindən bezərək, izləməyə alıb, yeni bir şey yazılanda bildirim qəbul etdiyimiz başlıqlardır.

mənim üçün:
(baxma: yazarların paylaşmaq istədiyi musiqilər)
(baxma: işə yarar internet saytları)
(bax: tarixin ən böyük umbaylamaları)

və s.

türkiyə bursları

Vaxtilə TCS ilə qəbul edilən tələbələrin də 2012-ci ildə bu imtahanın ləğv edilməsi ilə daxil olduğu stipendiya proqramı. Mənim zəhləm gedir. Çünki,

1.istanbulda oxuyurduq, pulsuz akbil (akıllı bilet: ictimai nəqliyyat kartı) işlədirdik, bu sistem gələndən sonra əlimizdən alındı.
2.Nəyə görə seçdikləri düz-əməlli bəlli deyil, imtahansız, müsahibəylə məncə haqsızlıqlar baş verən sistemdir.
3.idarə edən qurum YTB ( Yurtdışı Türkler ve Akraba Topluluklar Başkanlığı) pis gündə işləyir. Problemləri demək olar qozlamırlar.

Amma yenə də müraciət edin, nə ortalamam filan aşağıdır qəbul olmaram deyib müraciətdən qaçın, nə də mənim babat ortalamam var, zoram, bombayam, dəqiq seçiləcəm deyib əmin olun. Sadəcə müraciət edin. Qazandığınız təqdirdə
i) pulsuz yataqxana (yataqxanada da günlük müəyyən dəyərdə gündə 2 dəfə pulsuz yemək),
ii) ödənişsiz təhsil
iii) aylıq
-bakalavr-600,
-magistratura-850,
-doktorantura-1100 liralıq bir stipendiya
iV) ilk gəliş və bitirdikdə dönüş bileti ilə
Təmin ediləcəksiniz.

http://www.turkiyeburslari.gov.tr

Saytını izləyin, müraciət vaxtını qaçırmayın.

Amma bacarırsınızsa təbii ki, daha uzağa qaçmağı məsləhət görərdim. Yenə də J planı kimi dursun bu qıraqda.
Uğurlar...

ruhi mücerret

murat menteşin dublörün dilemması və korkma ben varımdan sonra, 2013-cü ildə nəşr edilmiş 3-cü romanı. üslub möhtəşəmdir. tək yol gedərkən özümü saxlayammayıb güldüyüm yeganə kitabdır deyəsən. kitabın üzü elə adama ləzzət eləyir. cüneyt arkın və orhan gencebay təsvir olunmuş köhnə televizor ekranı imiş kimi hərəkətli çərçivə. belə təsvir eləməyim əslində murat menteşə görə tərs bir şeydi, amma nə isə ta. kitab boş bir gecə yata bilmədiyimə və əlimdə oxunacaq kitab olmadığına görə dostumun şkafından borc aldığım kitabdır. elə götürəndə dedi sevəcəyinə əminəm. həqiqətən də elə oldu.
qısaca deyim əsər əsasən son istiqlal qazisi, 100 yaşlı şirin ruhi mücərrəd babanın ətrafında fırlanır. (yeri gəlmişkən əsərdəki bütün adlar belə mırtdı, fərqlidi. özünün də haqlı səbəbləri var. o səbəbləri də yazarın adı ilə bağlı başlıqda yazaram.) əsərdə günümüz, kapitalist, reklam dünyasına da əməlli toxunub.

sizə yadımda qalanlardan bir dənə cümləni spoiler vermək istəyirəm.


--spoiler--

"striptiz klubda həyəcan axtaran ginekoloq qədər ümidsizəm"

--spoiler--

şiddətlə tövsiyyə olunur...
xoş mütaliələr...

tehran vəliyev

cerome devid selincerin əsərini oxuyarkən məni öz möhtəşəm tərcüməçiliyi ilə heyran edən maarifçi. təbii ki, səmimiyyətsizlik edib əvvəldən tanıyırdım filan deməyib vikipediyadan haqqında oxuduqlarımdan qısaca bəhs edəcəm.
kişi 1954-cü ildəndir. adu-nun jurnalistikasını bitirib 23 yaşında. elə universitetdə aldığı nəfəsi iş yerində buraxıb deyə bilərik. jurnallarda ədəbi işçi, tərcüməçi, redaktor, azərbaycan bədii tərcümə və ədəbi əlaqələr mərkəzində qərb ədəbiyyatı şöbəsinin müdiri, "azərbaycan" qəzetində informasiya şöbəsinin müdiri, baş redaktorun birinci müavini, " maarif" nəşriyyatının baş redaktoru və s. kimi müxtəlif dövrlərdə fəaliyyət göstərib. 2000-lərdən isə azərbaycan respublikasının mədəniyyət nazirliyinin nəşriyyatla əlaqəli şöbəsində fəaliyyət göstərib.
2 qızı, 1 oğlu var. 2015-ci il 18 fevral tarixində 61-ci yaş günündə ağciyər xərçəngi xəstəsi olaraq vəfat edib.


ümumilikdə ingilis, rus və türk dillərindən əsasən bədii əsərləri tərcümə edib.
həqiqətən bir tərcüməçi gərək tərcümə etdiyi yazının məzmununa, mövzusuna hakim olsun. hətta bir addım da irəli gedib deyirəm ki, tərcümə etdiyi əsərin heç olmasa 1/10-u gücündə bir şey yazmağa qadir olsun ki, tərcümə edərkən hərfi tərcümədən qaçmağa, əsl mənanı əks etdirəcək dəyişikliklər etməyə cəsarəti və bilgisi çatsın. elə kişi də bu barədə 2003-cü ildə ulduz jurnalına verdiyi müsahibədə belə deyib:

"mən mətni öz içimdən keçirməsəm, tərcümə eləyə bilmərəm"

çovdarlıqda uçurumdan qoruyan

Təəssüf ki, durub-durub bu yaşımda oxuduğum əsər. Original adı: The Catcher in the Rye, Türkiyədə ilk nəşri Gönülçelen adı ilə reallaşıb. Hətta, bir bilgiyə görə kitab qurdu Teoman eyni adlı mahnını bu əsəri oxuduqdan sonra yazıb.
Yeniyetmə vaxtı yaşadığım hisslər və müəyyən qədər hələ də özünü göstərən düşüncələri gördükcə keçmişimlə söhbət edirəmmişəm kimi gəldi. Bir növ psixoloq otağında hipnoz vasitəsilə şüuraltına enib travmaları tapıb, üzləşmək kimi bir şey oldu mənimçün müəyyən qədər.
Azərbaycan dilində, pdf formatda oxudum əsəri. AMK (Azərbaycan Milli Kitabxanası)-nın saytından yükləmişdim. Tərcümə Tehran Vəliyevə məxsusdur. Həqiqətən möhtəşəm tərcümədir.

Yükləmək üçün:
http://anl.az/el/Kitab/2013/263845.pdf
Problem yaşasanız bu linkə daxil olub siyahıdan seçin. Siyahı da babbbat siyahıdı:
http://anl.az/el/latin_qrafikasi/de/de.php

Xoş mütaliələr...

dünya bu kadar

mahir ünsal erişin 2015-ci ildə iletişim nəşriyyatında çıxan ilk romanıdır. 2 günə bitirəcəkdim ki, son 30 səhifəni bitirmə qorxusuyla 3-4 günə hissə-hissə oxudum. həqiqətən zövq ala-ala oxuyacağınız romandır. elə giriş səhifəsində ah muhsin ünlü, yəni onur ünlünün "burası dünya ya hu, burası bu kadar işte" sözlərini gördükdə başa düşəcəksiniz bu əsərin hansı kateqoriyaya xitab etdiyini. elə kitabın içində zeki demirkubuzun kader filmindən sitat gətirməsi də 12yə ikinci vuruş olacaq məncə sizinçün.
kitabı a4 və qələmsiz, qeydlər almadan oxumamağı tövsiyyə eləyirəm. personajları və aralarındakı əlaqələri qeyd edin oxuduqca. süjet xətti möhtəşəmdir.

qısacası, oxuyun, babbbbat əsərdi.

housebreak

Bakıda fəaliyət göstərən, Nizami metrosuna yaxın yerləşən evdən qaçış oyunudur.
istanbulda evdən qaçış oyunu oynamışdım. Ləzzət eləmişdi. Bakıda açıldığını eşidən kimi sırf ordakı dost-tanış da o həyəcanı yaşasın deyə ümidsiz şəkildə yığdım getdim qrupumu. Oyun həqiqətən əla idi. Kompaniya filan deyərkən elə ucuza bağladım başını. istanbuldakından daha çox ləzzət elədi. Şiddətlə tövsiyə edilir.

https://www.housebreak.in

aytac babayevanın öldürülməsinə haqq qazandıran insan

aytac babayevanın öldürülməsinə haqq qazandıran insan potensial izzət hüseynovdur.
səhv etmirəmsə keçən il təcavüz edilmiş 13 yaşlı qız haqqında xəbərin altına facebookda yazılan 2 şərh.
bir kişi: "qız ya yüngül olub, ya da geyimi pis olub"
bir qadın: "mənim bacımın da 13 yaşı var. qohum tanışda da var o yaşlı qız uşaqları. noldu elə bunlara o gözlə baxan olmadı, durub onu təcavüz elədilər. qızda da nəsə olub deməli"
ya götürək lamiyə quliyeva məsələsini. aslan aslanov kimi şərəfsizdən, ruslan aslanov kimi pedofildən danışmaq, onlarkimilərə təzyiq göstərmək əvəzinə durub lamiyəyə min dənə şonquruq qoşdu ağzıunitazlar. uşağı kimdəndi bilinmir filan. ay alçaq, kimdən olacaq. aslan kimi imkana, kresloya sahib birinin lamiyəyə təcavüz etdirdiyinə mənliyim üzərinə and içə bilərəm.
mənə qoyan ikinci bir məsələ də odur ki, illərdir facebookdayıq. illərdir sosial şəbəkələr, xəbər saytları, televiziya kanalları qadına təcavüzdən, ölümündən xəbərlər verir. biz isə kütləvi bir şey etmək üçün elə kütləvi olaraq asqırıb indi ayılmışıq. biz buyuq. səsini çıxarmayanları günahlandıra bilmərəm. mənəm müqəssir. mən niyə gözümün qabağında baş vermiş alçaqlıqlara qarşı kifayət qədər dirəşməmişəm. mən niyə yanımda qadın söhbəti edənlərin, qadına şiddətdən bəh-bəhlə danışanların sözünü mədəsinə dürtməkçün 18-20 yaşa qədər gözləmişəm. heçkəs səsini çıxarmayanda mən başlaya bilərdim. mən başlamalıydım. bəlkə də onları ictimai qınaq sayəsində qurtara bilərdim. mənim də əlim aytac babayevanın qanına batıb. mən də qatiləm. soyumuz qurusun.