yazarların tanrıya demək istədikləri

Qabağımda uşaq yıxılanda bəzən kömək edirəm bəzən yox. Etmədiyim zamanlar, bilmirəm məni hansı qüvvə saxlayır bunu etməyim deyə, qəribə vicdan əzabı çəkirəm. Müəyyən qədər də günahkarlıq. Sənin qarşında tarix boyu milyardlarla insan yıxılıb(yıxılmaq sözdü də bir-birinə nələr edib bilirsən) amma heç nə etməmisən onlara. Məndən daha qəhbəsən yəni nə haqqın çatır məni yandırmağa? Yanası olan varsa sənsən. Yoxsa bəzi düşüklər kimi soruşmayacam niyə bizi yaratdın falan... bəlkə elə biz səni yaratmışıq?! Bu daha məntiqə uyğundu amma sənlə söhbət edirəmsə sən də varsan mən də varam.

güldürən hadisələr

Son zəngdən 1 ya 2 gün əvvəldi. Nəsə gəlmişik məktəbə uşaqlarla. Hərbi kabinəyə təpilmişik. Orada da hər cür şey var maket qumbaralar, minalar və 1 dənə də xərək. Bir birimizi xərəyə qoyub aparırdıq əylənməkçün guya. Sonra ağıllının biri dedi gəlin film çəkək. Hər nəsə baş rol mən oldum. Filmi danışım aq: Kimsə qumbara atır yerə mən yaralanıram məni xərəyə qoyub aparmalıdılar amma tam elə olmur. Mən yaralanıb yerə yıxılandan sonra uşaqlar ki gəlir məni qaldırıb xərəyə qoysun bir dən ağzıma bərk bir şey dəydi maket qumbara. Təzədən sərildim yerə əlimi ağzıma apardım ki təmiz qan. Amma di Caprio kimi rolumdan çıxmadım da... qoydular xərəyə məni apardılar tibbi ləvazimat çantasından köhnə pambıqları tənzifləri basırlar ağzıma. Bir tərəfdəndə video çəkirlər aq. Mən də o qumbaranı atanı söyürəm ancaq. Mən o videoya azı 6-7 dəfə baxandan sonra tapdım hansı qəhbə imiş ağzıma qumbara atan. Mənim ağzıma qumbara dəyən vaxt deyir ki "kiməsə soxdum ə". Dodağımın üstü yara olmuşdu son zəngdə 1-2 qalmış.