tom waits

jim jarmusch 2003də illərdir qısa metraj halında çəkdiyi coffee and cigarettesi bir yerə toplayır, uzunmetraj halına gətirir. filmin dördüncü sekansında iggy pop və tom waitsi görürəm. filmi izləməmişdən qabaq tomun sadəcə closing time albomunu dinləmişdim və səsi sanki viskiylə yuyulub, tellərinin üstündə lucky strikelar söndürülmüşdü. filmin içində onu görməyim, bütün albomlarını dinləməyimlə nəticələnmişdi. tom hər şeydən qabaq səssiz, yağış sonrası yaranan sükut, arxa küçələrin, bar çıxışlarının, üçüncü sinif otel otaqlarının, yalnızların, tük tökən itlərin, kofe içib, yanına lucky strike yandıranlar sinifindəndir. yəni, biraz bizdən. həyatın və tarixin siktiri çəkməkdə bir saniyə belə olsun gecikməyəcəyi insanlardan. 2000 lik kütlənin üstünə çalmayan, uzaq qəsəbədə inəklərə baxaraq qadın ayaqqabılarına mahnı bəstələyən, tozlu piyaninasını səsi kimi təmizləməyən insandır. fikirimcə heç kim həyatının ən yaxşı sayılacaq günlərində, qatarın evə apardığı saatlarda tomu kəşf edəcək gücdə deyil. o səhərə aparan ən qısa yoldur. işığı söndürüb, siqaret yandırıb, yağışa və ona qulaq asaraq. səs tellərinin üstünə uzanmış bədənlər, qırılmış həyat xəttləri, keçmiş, bugün və gələcək pasajları, qısa yol olmaqla bərabər, çətinliyini qoruyub saxlayan yoldur.
yol!
tom waits yolun səhv istiqamətiylə evinə gedən, getmək üçün bəzən qatara, bəzən otostopa ehtiyacı olan, bəzən ayaqlarıyla, hərəkət edən varlıqdır. yaxşı keçməyən gecələrin - demək olar bütün gecələrin - dostudur. səsində viskiyə, purolara rastlamaq mümkündür. bir gün new york-un hər hansısa barında tom, chiansky, benigni, jarmusch, nick cavelə oturub, içmək olardı. sonra ginsberg və burroughs da qatılardı. benigni: mamma mia, padre deyərdi, jarmusch charlie parkeri və ya monku təqlid edərdi (ağzıyla) chiansky, linda üçün darıxıb, hamımızı söyərdi. ginsberg yazmağı öyrənmədi deyərdi. ginsberg bundan əsəbləşərək stolun üstünə qalxıb howlu səsləndirərdi. çəkib gəldiyi məlum olardı. burroughs bütün bu mənasızlıqların qabağında cibindən eroini çıxardıb damarına saplayardı. tom axıb gedən gözlərin qarşısında rain dogsu oxuyardı. mən qabağımda dayanan viskidən bir qurtum alıb onlara baxardım. heç biri olmayacaq. olmasa da olar.
sözün qısası tom, əfsanədir. hər albomunun ən az bir mahnısında nələrsə tapmaq mümkündür. mümkün olmağını istəməsəniz belə.

chopper

zed is dead baby, zed is dead.

bir var motosiklet xəstələri, bir də var motosiklet sürmənin verdiyi xəstəlik. mən ikincilərdənəm. chopperın yeri ayrıdır, at mühərrikinə ehtiyacı yoxdur. o oradadı və sadəcə hərəkət etmək üçün gözləyir. easy rider da olduğu kimi, qara dərisinin üstünə minib, tozu qaldırıb, getmək lazımdır. mümkündürsə gözdə qara eynək, başda bandana da olsun. bandana olmasa da olar. saçın uzunluğu yetərlidir. saçın saqqala qarışması ilə küləyin o gün sərtliyi düz mütənasibdir. chopperı hansısa canlıya, qadına oxşatmayacam. amma üstündə (arxada və ya qabaqda, nə fərqi var?) qadının olması, yaşamı və həyatı biraz daha yaşanacaq hala gətirər.

köhnə sevgili

köhnədir, antikadır, insani hissləri varsa - bunu hər iki tərəf istəyirsə - qadın kişi əlaqələrində ən tutarlı dostluqlar yarana bilər. təməl olaraq qadın və kişi dostluğunu səmimi hesab etmirəm. hardasa istiqamətlər yatağa aparır. amma yataq sonrasında, artıq ayrılıqdan sonra - bir müddət səssizlik - iki insan arasında yataqsız, fəsadsız, qısqanclıq krizisləri olmadan dostluq qurula bilər.
ikinci: köhnə sevgili bir müddət (əgər ortalıqda hisslər olubsa) sizi depressiyaya apara bilər. intiqam alma metodları, ikinci sinif təhqirlər, insani dəyərlərin(?) düşməsi də menyuya daxildir. nəticə olaraq köhnədir. bitib. hələ də hansısa hisslər bəsləmək olar, mümkündür. nostaljiq anlar yaşana bilər, mümkündür. küçələrdə xatirələr var, mümkündür. amma geri qayıtmayacaq, qayıtsa da alınmayacaq, mümkünsüzdür. ona görə də köhnə sevgili keçmişə aiddir və orada o qədər gözəldir ki, sözlərlə ifadə etmək mümkünsüzləşir.

yusuf atılgan

türkiyənin oğuz ataydan qabaq yazan, yaradan insanı. yusuf atılganın toplamda üç romanı, on, on beş hekayəsi mövcuddur. hətta son romanını bitirmədən qabaq ölmüşdü. yusuf atılganın roman texnikası nəfəs almağınıza problem yarada bilər. hər zaman fikirlər, suallar xaosuyla küçələri, qadın bədənlərini dolaşan xarakterləri keçmişdə yaşadığınız, bugün yaşamaqda olduğunuz nələrisə sizə xatırladır. aylak adamın travmay stansiyalarından, ara küçələrə qədər yaşadıqları; anayurt otelinde yaşanan tragedik dramalar və bir nəfəsə oxumalı olduğunuz günahlandırmalar, roman(lar) bitdikdən sonra, içinizdə adını qoymaqda çətinlik çəkdiyiniz boşluqlar, yarımçıq hisslər yaradır. atılgan romanlarında faulkner uğultuları ilə yanaşı, türk bərbərlərinin boş boş danışıqlarınada rastlamaq mümkündür.

dead man

-do you have any tobacco kimi pasaj halına gəlmiş, film daxilində ağırlığa səbəb olmuş suala sahibdir. dead man, william blakedir. nə qədər clevelandli olduğunu iddiaa edir etsin, o 17ci əsrin romantik ozanı blakedir və geri qayıtmışdı. nobody faktorunun varlığı belə filmin möhtəşəm xəttlərini ifşa edir. ayrıca filmin jarmuschvari diyaloqları, killerlərin blake axtardığı səhnələrdə gülməyə səbəbiyyət verir. montajı zəyifdir. amma film olaraq, western üslubun üst pillələrində yerini saxlayacaq.
son olaraq;
-do you have any tobacco?

charles bukowski oxuyub tom waits dinləyən qadın

tom waitsin marthasıdır. nə qədər dərin olub, olmamağının vacibliyi yoxdur. buku qadınlara yazdıqlarına görə yox, qəsəbənin ən gözəl qızındaki sevgisinə görə tanıyan qadındır. haralardasa yaşamalıdır o qadın. əl dırnaqları çirkli ola bilər, tobaccolara görə işarət barmaqları sararmış da olabilər, fərq etməz. içkisi yanında olmalıdır. skoç və ya martini. qramafonun varlığını da unutmuruq. tom waits vallını götürüb üstünə yerləşdiririk. sonra martha, rain dog, time, sırasıyla çalmağa başlayır. hərəkətsizlik yaranır. o qadın və şeir var artıq.
janis joplin gəlir ağlıma. ya da patti smith. carolyn cassady də ola bilər. amma onlar yoxdurlar, tükəniblər, ölüblər. uzun müddətli heç nəyə ehtiyac yoxdur. çünki hər şeyin bitəcəyini bilirsiz. biraz buk, biraz tom bunları sizə qışqıra qışqıra ifadə ediblər.
ayrıca tənha qadınlardır. siqaretlərini tədirginliyin ucbatından düz əməlli yandıra bilməyən, dodaqları tez tez quruyan, dizləri çirkli olurlar. həmişə fikirli görmək mümkündür onları. əllərinizi qulaqlarının arxalarına yerləşdirərək, saatlarca onlara baxa bilərsiniz. gözlərində biraz nihilizm görmək mümkündür. tərk edilmişlik, mənasızlıq, yoxluq. işartılar.
uzun sözün qısası - qısacıq - seviləsi, sonra yolunuza davam ediləsi qadınlardır.

major not(a)larla bitirməkdə fayda var:

(youtube: )

danimarkaya müsəlmanların girişinin qadağan olunması

açıq formada rasizmi və insan haqqlarını ayaqları altına almayan qərar və qərarlar zənciridir. nəticə olaraq bu dövlət çərçivələrində qəbul edilib(?) və bu müzakirəyə açıq olduğunu isbatlayır. karikatura qalmaqalı ilə danish duruşlarını sərgiləmişdilər. və qəbul edilən bu qərara da haq verirəm. bunun səbəbi teist və ya ateist olduğuma görə deyil. tolerantlıq heç deyil. gənəlləmə etməyək. amma müsəlmanların bir çoxu təhlükəli, radikal axmaqlardan ibarətdirlər. dünyaya sərgilədikləri terror aktları, allahın adı altına sığınaraq mazoxizmlərini dinə calaşdırmaları, hədə qorxu dalğaları vs. ağırlıqlı olaraq axmaqdırlar.
rasizm deyil, çünki hansısa müəmmalı ( heç bir din sübuta yetirilməyib. müəmmalı olmasından qəsdim odur ) dinə mənsub birilərinə ölkəsində istəməmək və bunun üçün yetəri qədər əllərində faktları olan dövlətin aldığı qərardır. rasizm, faşizm masturbasiyası lazım deyil. skandinaviyada oturuqlaşmış həyat var. bu həmçinin təhlükədən sığortadır.

greil marcus

berkeleyli musiqi tənqidcisi, iyirminci əsrin gizli musiqi tarixini ruj lekesi (pomada izi)-də sətirlərcə açıqlayan insandır. kitabını türkçə pdf olaraq tapmışdım. artıq tükəndiyinə görə tapmaq mümkünsüzdür. bəlkə də ikinci, üçüncü və ya dördüncü əl kitabçılardan tapmaq olar. greil kitabda, ağırlıqlı olaraq punkın tarixinə əyilir, sex pistols , johnny rotten və no future nihilistikası arasındaki əlaqələri açıqlayır.
tükətməyiniz adına...

post one night stand syndrome

post one night stand syndrome (tək gecəlik əlaqə sonrası sindromu)

barın bağlanmasına on beş dəqiqə qalırdı. ən azından garsonun səs tonu inandırıcıydı. içkinin verdiyi kiçik baş ağrılarımı da yanıma alaraq oradan ayrıldım. markasını xatırlamadığım siqaretimi yandırıb küçə boyu gəzməyə başladım. greenhouse qazlarının ağırlığı hiss edilirdi havada. siqareti yerdə yatan bomjun yanına atıb, davam etdim. istədiyim sadəcə sarı taksiyə minib evimə çatmaq, yatağıma sərilib yatmaqdan ibarət idi. küçələr seyrəkləşməyə başlamışdı. başım aşağı, köhnə jack micheline şeirini oxuyurdum. bu an qarşıdan mənə tərəf yaxınlaşan ayaq səslərini eşitdim. kabloklu topuq səsləri həmişəkindən fərqli olaraq bu dəfə - səbəbi müəmmadır - başıma düşməmişdi. yavaş yavaş, tələsmədən başımı qaldırıb birinci ayaqlarına, sonra əllərinə, axırıncı isə üzünə baxdım. transseksual deyildi. sadəcə içkili, içki sonrası gülümsəməsini üzündə daşıyan qadın idi. yerimə sabitlənib, gəlib yanımdan keçməsini, sonrasında arxasından baxıb, gülümsəməyimi, üstünə bir siqaret yandırıb, yoluma davam etməyi gözlədim. heç biri olmadı və yanımda dayandı. ağzından spirtə qarışmış, qırmızı pomada tamını hiss etdim. evimin yolunu itirmişəm, dedi. fahişə deyiləm amma, deyə tamamladı. mən də deyiləm, deyə bildim. nəticə olaraq ona jack micheline şeirini də oxuya bilərdim, amma istəmədim. başqa barlar açıq idi. oralarda içdik. adlar, yaşlar, təhsillər, ölkələr, yarı yalan yarı gerçəklə deyildi. sonra mənə: yanında dayanıb sənə gülməyimə səbəb, zamokunun açıq olmasına görə idi, dedi. zamokuma baxdım, hələ də açıq qalmışdı. içkilər təzələndi...
mən susdum, o danışdı. saf sərxoşluğa çatmış qadınları dinləmək kimi alışqanlığım var idi. həm özləri, həm də başqaları olurdular. bu şehərə bu il gəldiyini, bitmək həddinə çatmış münasibətindən danışdı. ona görə bu şəhəri seçdiyini dedi. mənə baxdıqca onu gördüyünə şübhəm yox idi. mənim də həyatım yolunda getmirdi. - o - getmişdi, boşluq hissi yaranmışdı. aşiq olmaq fikirini sevirdim. hamı da onu axtardığınız vaxtlar idi. amma biraz keçmişdi. qadının yarası isə təzə idi. səhərə yaxın bardan ayrılıb sarı taksiyə, ordan evimə getdik. ev səssiz idi. ikimiz də iki cümləni arxa arxaya quracaq gücdə deyildik. xatırlamaqda çətinlik çəkdiyim mahnını mırıldanaraq, paltarqarışıq yatağa sərildik. əyilərək, zamoku açdı. əlindən tutub, saxladım. romantikliyə görə yox, sadəcə o an elə istədim. başqasını fikirləşərək başqasıyla sevişdiyim olmuşdu. bu bəlkə də yaxşı şey deyildi. bilmirəm. ağzım qurumuşdu. sonra əlimi çəkdim, sevişdik.
biraz mən, ara sıra i oyanaraq tuvaletə, su içməyə getdik. birbirimizi izlədik. səhər - həmişə olduğu kimi - məndən qabaq oyanmışdı. gülümsəmirdi. sakitcə biraz mənə, biraz da divarlara baxırdı. intiqam almışdı. məndən də, sevgilisindən də. hansına görə daha çox peşman idi? bəlkə də heç biri. bilmirəm. onu itirməmək üçün çalışmalıydım. ikinci görüş, əlaqə, bəlkə də axtardığım qadın o idi, ya da yarısı? itirmək istəmirdim. amma heç bir şey etmədən dodaqlarını öpdüm. sadəcə adını və bədənini xatırlıyırdım. bəs etməmişdi.
üstündən uzun müddət fikirləşdim. çətin gecə idi. bu qədər çətin gecə və səhər sindromu yaşamamışdım.

anna karina

godard və qadınları ayrı ayrılıqda ələ alınması lazımlı olan, üstünə sətirlərcə yaza biləcəyin mövzudur. jean seberg var, annası var, adlarından çox üzlərini xatırladıqlarım var. filmə silahı və qadını yerləşdir film gözəlləşsin deyən adamdan artığını gözləmirəm. godard haqqında uzunlamasına yazarıq, problem deyil.
anna karina isə problemdir. tragediyadır. dramanın ilikləridir. şişirdilmə deyil, şişirdirəmsə belmando bəlamı versin! yatmaq istədiyim, tarixin, ölkələrin problemləriylə arzu olaraq qalacaq qadındır. paralel olaraq vaxtında godardın qadını ola bilmişdi. godard filmlərinin ora bura qaçan, godardın çatdırmaq istədiyi marxsizim və estetik mövzusu ilə əlaqəsiz, orta tonlamalı səs tembiriylə məni məndən alan, qadının şeirə çevirilişidir. ağlamağını, gülümsəməyindən daha çox sevirəm.

sixto diaz rodriguez

underrated musiqiçi olmaqla bərabər, detroidin arxa küçələrini ifşa edən ruha sahib insandır. haqqında çəkilən filmdə, uzun illər öldüyü zənn edilsə də, o geri qayıdır və sakitcə, tək qalmaq istəmişdim deyir. sugar man - qənd adam, sevimli, şirin - olaraq yox, bildiyin kokodan bəhs edir. qarşdırılmasın.

(youtube: )

allen ginsberg

jean genet, william s. burroughs ilə times meydanına çıxan, soyuq müharibəyə etiraz olaraq yeddi saat ooooommm mantrasını səsləndirən, beat generationnın iflah olmaz dəli, yaşlı doğulmuş şairi. neal cassady, jack kerouac, peter orlovsky-ə ayrı ayrılıqda aşiq olmuş homoseksual. amerika şeiri şahəsərləri arasındadır.

henry miller

ikiyüz kilometrəlik yolu, onun üçün, darıxdığınız üçün getsəniz, sizə "sikdirin, sizi görmək istəmirəm" demək ehtimalı - əgər seksual bədəniniz, gərgin üz xəttləriniz yoxdursa - yüksək olan amerikalı yazıçı. kitablarında sevişmə səhnələri yaratmadığı qədər real həyatda sevişmiş, qadınlardan yazıçılığına, yazıçılığından, ölümünə qədər dərin prinsipləri olan old school. neksus, seksus, pleksus üçləməsiylə tanınan, qalmaqallı xarakteri ilə seçilən insan. bir nəfərində haqqında dediyi kimi: pulsuz, ac, ümitsiz, ac qarına ereksiya olan başı boş qəhrəmanlarının yaşama hansı formalarda tutunduqlarını möhtəşəm yazır. amerikanı sevmir. avropanı sevmir. dünyanı və insanlığı sevmir.

charles bukowski

qadınlar romanını, aşağı yuxarı səkkiz - on qadınla müzakirə etmişdim. bəzilərinə romanı mən məsləhət etmiş olabilərdim, amma müzakirəni, müzakirədən mübahisəni qarşı tərəf - qadınlar - yaradırdı. səhv xatırlamıramsa təkcə bir qadın normal münasibət bildirmişdi. hər nə isə.
birincisi məlum kitab avtobiyoqrafikdir. artıq nə dərəcədə xəyal gücü, reallıq olduğu, yazıçısının biləcəyi işdir. buk heç vaxt bu kitabda qadın nədir, nə istəyir suallarına cavab axtardığını deməmişdi. romanı oxuyanlarında ( normal şərtlər altında, komplekssiz formada) bu sualların olmadığını, cavab axtarılmadığını müşahidə ediblər. qadınlar, onları anlamamaq paranoyasını yaradaraq hərkəsə hücum çəkmək halına gəliblər. qəbul edilir ki, sizi anlamaq çətindir, dərinsiniz. sizi ifadə edən yazıçı axtarırsınızsa gedin tolstoyun anna kareninasını oxuyun. kunderanın küliyyatını bitirin. frued sizi uşaqlığınıza aparsın. henry millerin haqqınızdaki fantaziyalarını vərəqləyin. siz oralarda bir yerlərdəsiniz. yaxınlaşmaq mümkünləşir. hankin isə, yeməyə, içkiyə ehtiyacı var idi. yatdığı hər qadına aşiq olan birisini, mühakimə etməyi anlamıram.
o səkkiz, on qadını yola verdikdən sonra, artıq müzakirə etmirəm. hank çirkin idi, ağzı içki iyi verirdi, amma qanı ilə yazdı. sözlərə müharibə elan etdi. faulknerə rəqib oldu. sonra da natamam birisi çıxıb, bizi iyrəncləşdirir dedi. üstünə dünya fırlanmağa davam etdi.

ken kesey

tom wolfeın, the electric kool aid acid test kitabının baş qəhrəmanı, guguk quşu əsərinin müəllifi, colorado doğumlu amerikalı yazıçıdır ken kesey. meskalin, lsd üstünə (istifadə etdikdən sonra) test araşdırmaları apararaq, yaşamağa davam edirdi. ken kesey ilə hippilərin sevgili olduqları reallığı var idi. kiçik, koma halında sahibsiz bir avtobusu rəngləyərək, dönəminin hippilərini avtobusa dolduraraq amerikanı gəzdirmişdi. hər şeydən qabaq beatnik, şair.

to hell with facts, we need stories!

isa şahmarlı

bir neçe gün sonra unudulacaq olan, heç neyi deyişdirmeyecek olan, üstüne deyilecek söz qalmayan insanımızın ölümüdür. pessimistlik deyil, deyişmeyecek. burada uzunlamasına söyüşler, intonasiyalı destek mesajları ola bilerdi, amma yazmıram, yazmırıq. sözün bitdiyi yerde de deyilik. sadece ne yazsam az olacaq, artıq olacaq.


(baxma: intihar edən isa Şahmarlının Meydan TV-yə son müsahibəsi)

21 yanvar. 2014

(youtube: )

sevgiliylə eyni evdə yaşamaq

çetindir.

hamı vaxt aşırı bunu isteye biler; kimilerine göre bu insanı tanımağın qısa yoludur; kimilerine göre paylaşmaq; kimilerine göre yaxınlıq, mene göre tüketmektir.
tebii ki içinde insanı tanımaq da, paylaşmaq da, yaxınlıq da var, inkar etmirem. niye tüketmektir? tecrübelerimi açmaq fikirim olmasa da, ortaq tereflerini yazıram:
ilk günler her şey istediyini kimi olur. insan beledir: isteyir, çatır ve soyuyur. ilk başlarda buna çatdığınızı başa düşmekle beraber, soyumağa başladığınızın ferqinde olmursunuz. çünkü isti istidir, çünkü mavi jeansler, colinsler sizi onunla yormur. mağazaları gezirsiniz, eve qab qacaqlar, plastik stekanlar alınır. ilk günler evde pişilecek yemeklere ortaq qerarlar verilir. heyatınız boyu size mentiqli gelmeyen her şey, birdenbire, sebebsiz kimi, sizin heyatınıza çevirilir ve siz bunlardan zövq aldığınıza inanırsınız.
tüketmeye davam edirsiniz. ilk hefteleri yola verdikden sonra, her şeyi doya doya yaşamağın ucbatından edilecek heç ne qalmır. heyecanlar ölmeye başlayır. evde hemişe gözleyen birisi olur. isti yemekler tapılır.
sonra biraz iyrencleşme dövrü start götürür.
tüketdikce yorulursunuz. tek qalmaq hissiniz - ona ehtiyacınızın olmadıpı halda - ağır basdırır. onun üçün darıxırsız. bu böyük ehtimalla qarşı cins üçün de keçerlidir. etiraf edeni olur, içine atanı olur...
dostlarınız evinize gelir. çay, gülüşmeler, zarafatlar, sonra gedirler. dünenin eynisi, yataq, seher herkes yoluna davam edir. deyişiklil bu olur. kino izleyirsiniz. bunun heyecanı ölür. ilk film izlediyiniz vaxtı xatırlayırsınız. yuxulamamaq üçün çalışırsınız. amma bugün izlediyiniz filmin on beşinci deqiqesinde yatmısınız. her iki teref bunu öz dünyalarında anlayışla qarşılayır.
bezen de qatlanmaq çetin olur. aybaşı vaxtı, qadının yerine sevinirsen. onun da ereksiya olmadığın günlere sevindiyi kimi. mesele sevişmek deyil, işin en gülüncü, sevişmeyin şeirsellikten, rituala çevirildiyi andır.
her şeyiniz göz qabağındadır. teklik hissi basdırıb. kiçik davalar başlayır. heç vaxt gözünüze girmeyen kiçik şeylere ilişirsiz. onları böyüdürsüz. sonra partlayır. o dostlarına, sen de tek yatmağa. ya da tersi. ferqi yoxdur.
bu hallar yaşanmaya da biler, insanından insanına ferqler var. men qarşılaşdığım ve etrafımdan bilirem. problemler oxşardır.
sonra çay ya da kofe içirsiz. artıq ayrılmısız. ya da evlerinizi deyişdirmisiz. o başqa yerde, sen başqa yerde.

sözaltı roman

18 oktyabr. 2004

qara eynekli dayı ağzının dibine ilişdiridiyi siqareti, astaca kibritle yandırdı. oktyabr küleyi heç neye engel töretmirdi.
- mezi... deye seslenmekl kifayetlendi.
- eşidirem?
qara eynekli day day jean luc godard oxşayırdı, amma bunu sadece yazıçı bilirdi, mezinin yegane problemi qadın olaraq qalırdı.
- bazdığ haqqında ne fikirleşirsen?
mezi sakit tonlamalı, iki üç nefes aldıqdan sonra fikirini sualın üstüne cemledi
- its dark for me...

21 yanvar 2014

bazdığ vedinin üstünden on il, üç ay üç gün keçirdi. mezi yorğanın altında hiss etdiyi çaresizlik çöküntüsüyle, masturbasiya ederek yatdı.

verdikdən sonra peşman olunan şeylər

peşmançılıq demezdim, netice olaraq tecrübedir; amma deyer vermek. yaşadığım olub. hetta defelerle. niyese özümü mazoxist sayıram. insanlara qaldıracaqları dereceden daha çox deyer yükleyerek, özüme menevi ezab verirem. bu insanlar mövzusunda seçici davranıram. hardasa dünyanın 95 faizi penisime deyil ve geriye qalan %5lik-le derdim ve derdlerim var. müxtelif insanların heyatına çevirilib baxdığım vaxt, onlar üçün sadece yaralarını bağlayan sarğı olduğumu görürem. üstüne qısacıq gülümseyib, o yaraları ve o yaraları açanları unuduram. menimle bir yerde olanda, o insanlar, yaralarının ferqinde olsalar da, onları terk edib uzaqlaşdığım vaxt, bütün sarğı, lekeleri unudurlar. menim elimde qalan, rahatlığımı yaradan tek faktor, qurtulmaq hissi olur. doğurdan da, size kiçik bir sirr verim; qurtulmaq hissi rahatladıcıdır ve bezi anlarda seksden daha maraqlıdır.
deyer vermek, derdleri dinlemekdir. beynime qazınan, özümü yerine qoyduüum çox hekaye dinlemişem. bunlar yazılarıma siraet edib, qarşılaşdığım oxşar problemlerde kömeklik edib, böyümeyimi süretlendirib. o hekayelere xeyanet etdiyim de, hörmetsizlik etdiyim de, olub. amma hamısının sebebi, sebebleri var idi.
derinlik, intihara aparan en qısa yollardan biridir. insan, normal olacağı teqdirde, niye derin olmalıdır? bu genetik ola biler, insanın keyfiyyeti ola biler, her şey ola biler, mümkündür. amma derinlik, çöküşdür.
ehate daireniz kiçilir. insan olaraq,insana ehtiyacınız yaranır. onu bir çox halda ödeye bilmirler. ödeye bilenlere, lazım olandan çox deyer verirsiniz ve o da bütün her şeyi sikib, atır.
güvenmemek hissini yaradır. güvenmemek, tekleşdirir, tek qalmaq, deliliye aparır. delilik, öldürücü ezablar verir. ölüm, insanın çekindiyi en böyük düşmendir. her şey zencir halındadır. kimin siki, kimin götündedir, bilinmir, müemmadır. sonra da yaşamaq üçün sebebler var deyilir. o sebebler heç neyi düzeltmeyecek.
peşman deyilem, olmaq istiyirem.