aqxori sektası

Aqxorilər Hindistanda yaşayırlar. Sayları azdır. Çox qəribə dini inancları və adətləri var.
? 18 DiQQƏT: Bu adətlər sizin üçün çox iyrənc ola bilər.
Onlar ən çətin yerlərdə yaşaya bilirlər: ən hündür yerlərdə, ən qaranlıq meşələrdə, ən soyuq və ən isti ərazilərdə, qarda, buzda, qəbiristanlıqlarda və s. Hər şeyin tanrıdan gəldiyinə inanırlar və hər şeyi olduğu kimi qəbul edirlər. Məsələn, onlar düşünürlər ki, yeni dünyaya gələn bir uşaq üçün oyuncaq da, çöp də, nəcis də eynidir. Uşaq bunlar arasında fərq qoymur. Amma böyüdükcə cəmiyyətin uşağa nəyin pis, nəyin yaxşı olduğunu yeritməsi ilə onu bu formada hər şeyi ayırmağa məcbur edir. Burada da “hər şey tanrıdan gəlirsə, niyə hər şeyi belə ayırırıq” fikri çıxır.
Aqxorilər heç nəyi, heç kimi ayırmırlar. Ölən yaxınlarının cəsədlərini yeyirlər. Təbii ki, cəsəd yemək üçün kimisə öldürmürlər. insan sümüklərindən bəzək əşyaları və alətlər hazırlayırlar. Yandırılmış cəsədlərin küllərini bədənlərinə sürtürlər. Çox vaxt çılpaq gəzirlər. Çünki bədənlərini olduğu kimi qəbul etdiklərini bildirirlər. Heç vaxt saçlarını kəsmirlər. Hər zaman qidalarını başqa heyvanlarla paylaşırlar. Tapdıqları hər şeyi ayırmadan yeyə bilirlər.
Aqxorilər cəsədlərlə cinsi əlaqəyə girirlər. Çünki cəmiyyət tərəfindən çirkin qəbul edilən şeylərdə bir saflıq olduğunu düşünürlər. Öz sidiklərini içirlər, nəcislərini yeyirlər. Onların əsas şərtləri ürəklərində nifrət daşımamaqdır. Deyirlər ki, heç bir Aqxorinin ürəyində nifrət olmamalıdır.
Xüsusi gücləri olduğuna inanırlar və müalicəsi olmayan xəstəlikləri müalicə etdikləri iddia edilir. Deyilənə görə, cəsədləri yandırarkən yağlarını götürürlər və onun çox müalicəvi olduğuna inanırlar. Ölülər ilə danışmaq üçün qara magiyadan istifadə edirlər.
Aqxorilər inanclarına çox bağlıdılar və bizə nə qədər iyrənc görünsə də, onlar öz inanclarında çox səmimidilər. inancdır da, hörmət edək...
istinad: NatGeo, Metrosaga
Hazırladı: Albert Eynişeydi

sözlük yazarlarının kompüterindəki oyunlar

? Oyunlarla bağlı xatirəmi bir dəfə səhifəmdə paylaşmışdım. istədim burada da paylaşım. Çünki bunlar çoxumuzun ortaq xatirəsidir...

O vaxt əlimizə pul düşən kimi qaçırdıq PlayStation salona. Elə eynilə aşağıdakı fotoda hansısa Afrika ölkəsində olduğu kimi. Bütün diqqətimiz balaca TV ekranında, altımızda rahat olmayan uzun taxta stullar və ya sonradan gələn plasmast kafe stulları. Pulu olan oynayır, olmayan arxa cərgədən ayaqüstə film izləyirmiş kimi izləyir. Çox adam cüt gedir salonlara: dostu, qardaşı, məhlə uşağı ilə oynayır. Nadir hallarda tək oyunçu görəndə qolunu atırsan uşağın çiyninə, deyirsən: "dostum, oynayaq?". Arxa cərgədən səslər gəlir: "filankəsi çıxart, ver kod yığım, ver ştrafı vurum, nədən oynayırsınız?" və s.

Dərsdən qaçıb gedirsən ki, içəri doludur ağ-qara məktəb paltarı geyinmiş uşaqlarla. Hamı oynayır: Crash, Winning Eleven, Driver, "Küçə davası", Jackie Chan, NFS Porsche, Tekken 3, Tarzan, Syphon Filter, Medal of Honor, Gran Turismo, PepsiMan və s. - və s... Elə bu an kiminsə anası axtarır, içəri uşaq göndərir ki, filankəsi çağır evə, qonaq gəlib.

Uzaqdan gələn dayı-əmidən qopartdığın kağız pullar, nənənin pensiyasından abunə olduğun aylıq gəlir, tapdığın içki şüşələrindən satıb qazandığın ilk pul, toyda rəqs edən nənə-babalarına başına atılan və süzülüb ayağına düşən pullar və ya sünnətində yorğanın üstünə düzülən pulların hamısı axır bu salonlara. Qarşılığında möhtəşəm həzz alırıq! Heç vecimizə də deyil III Dünya ölkəsi olmaq, müharibədən məğlub çıxmaq, maddi problemlər, siyasət, axşam yeməyə nə var və s. kimi şeylər.

Səhər açılan kimi salon açılmamış tuturuq qapının ağzını. içəri ilk girən biz olmalıyıq. Çox vaxt zirzəmilərdə olan bu yerlərin balaca pəncərələrindən içəri yandırmayan günəş işığı süzülür. Havada tozlar uçuşur. Oyun açılmayanda dayı gəlir diski çıxarıb spirtləyir, sonra paltarına silib taxır yerinə. Yenə işləməsə, II variant - konsolu 90 dərəcə çevirirlər... Sonra o məşhur loqo və açılış səsi ilə ürəyimiz rahatlaşır. Buranın yazılmamış qanunları var. Vaxt "formation" düzəldib oyuna girəndən sonra yazıla bilər. Əgər vaxt futbol oyunun ikinci hissəsində bitibsə, TV açılır və oyun yekunlaşdırılır. Ya pulumuz bitəndə qalxırıq o stuldan, ya da məhlə-məhləyə futbol yarışına çağıranda uşaqlar.

Hansısa uzaq varlı qohumgilə gedəndə evdə PlayStation görürük uzaqdan. Gözaltı baxırıq bu gözəlliyə. Heç vaxt təsəvvür edə bilmərik ki, bizim də evimizdə olacaq bu cihaz. Pul vermədən istədiyimiz qədər oynamağın xəyalını belə qurmuruq. O qədər ümidsizdir, o qədər uzaqdır bu əlçatmaz sevgi.

21 il əvvəl bu mərhələdə şok keçid yaşadıq. Düzdür, 2000-ci ilə keçmişik. Ümidlər böyük. Elə bilirik Azərbaycan millisinin Dünya Çempionatında çıxış etməsinə az qalıb. O qədər böyükdür ümidlər. Amma hələ də heç nə dəyişmir. Tətil başlayan kimi pomidor-çörəyimizi götürüb düşmüşük yenə küçələrə. Yay günlərinin birində həmişəki kimi qaçırıq PS salona. içəri girib görürük ki, həmişəki ağ pultlar, ağ konsol dəyişib olub qara. Ən böyük TV ekranı qoyulub bu qara cihazın qarşısında. içimiz ürpərir, tüklər biz-biz... Toxunmağa qorxursan bu bahalı alətə. Ancaq peşəkər məsul şəxs gəlib qoşmalıdır bu "yeni dünya"nı sənin üçün. Qiymət də qalxıb. 30 dəqiqə üçün verdiyin pula 15 dəqiqə oynaya bilirsən. Amma yoxlamalısan bu yeniliyi. Bu belə qeyri-adi üstünlük, o dövrdə bilmədiyimiz bu söz - "cool"uq-dur. Hamı oynaya bilməz! Çox səs küy oldu. Oynamayanlar bayıra!

Disk taxılır. PlayStation 2 birdən fərqli formada açılır. ilk baxışdan görürsən ki, nəsə başqa şeydi bu. Əsas menu, tez-tələsik komandanı seçib başın çıxmadığı "formation menu"sundan da çıxıb girirsən oyunu - X, X, X - next, next, next. Aman Allah! Qrafika, animasiyalar, canlı kölgələr, oyunçu üzləri, səs, aparıcı, parlaq canlı yeni dünya! indiyə qədər də satış rekordu qırıla bilməyən - PS2. Tanış olun. Bizim kimi milyonlarla uşaq-böyük. Yeni oyunlar, indiki dünya lideri GTA ilə tanışlıq, daha parlaq Crash, daha rəngli Tekken, daha estetik Winning Eleven və s.

Bu 90-cı illərdə yaşamış bütün uşaqların ortaq nöqtəsidir... Dostoyevskinin dediyi kimi - "istər şirin olsun, istər acı - bütün xatirələr insana əzab verir".

köpək

Bu gün izlədiyim və təsirində qaldığım film

Filmin mövzusu: "Qul bazarı"ndan iş adı ilə toplanan bir qrup adam varlı bir adamın evinə gətirilir. Burada işçilərə zülm edilir, onlar qul kimi işlədilir və dustaq edilirlər. Mövcud sistemə baş qaldıranları, etiraz edənləri işçi qrupundan ayırıb köpək qrupuna salırlar. Onları it kimi saxlayırlar, boyunlarına zəncir vurub, it daxmasına salırlar. Varlı adamın qonaqları olanda bu insanlar yuvalardan çıxarılıb mərc ilə döyüşdürülürlər.
Qəhrəmanımız sistemə boyun əyməmək üçün, insanlığını itirməmək üçün mübarizə aparır. Bu çox çətin mübarizədir. Hamının səndən üz döndərdiyi, sistemin qulu olduğu halda tək mübarizə aparmaq kimi. Bu cür şəraitdə azad olmaq çox çətindir. Film boyunca əsas obrazımızın insan qalmaq və azad olmaq uğrundakı mübarizəsinə şahid olacaqsınız.