ibtidai sinif

içimdə qəribə duyğular yaradan bir yer. Deməli, mən əslində başqa müəllimin qrupunda oxuyacaqdım, lakin müdür anamı (və onu anasını) tanıdığı üçün (baxma: qızına şər atıldığı üçün müdirin otağına girib stolu tərs çevirən nənəm) ona məsləhət vermişdi ki, oğlunu “çuşqa” sinifdə oxutma, bir az pul ver, “əməkdar müəllim”in sinifinə yazım oğlunu. Beləcə, pullar verildi, o müəllimin sinifinə düşən uşağın adı silindi, mənimkini yazdılar yerinə və, bəlkə də, valideynlərim bütün həyatımı bərqərar edəcək seçimi etdilər.

Davamını yazmağa həvəsim yoxdur, bəlkə, gecə qayıdıb bitirdim.

azərbaycanda günü-gündən artan şeylər

1. boş ultramilliyyətçilik. Son bir neçə aydır elə bil and içiblər ki, hər kəsi türk çıxaracaqlar. Adam deyir : “Türk deyiləm”, elə dirəyiblər ki, türksən.

2. özünü yalandan qələmə verən “qazil”ər. Əsgər paltarı geyinib, özlərini orada-burada göstərirlər ki, guya filan qəhrəmanlıqlar etmişəm.

3. Sırf müharibədə döyüşüb deyə “Nə edirsəmsə zor edirəm, sənin anan-bajın üçün döyüşmüşəm” deyən həqiqi qazilər.

4. Bariqalar. (baxma: metamfetamin kuryeri)

5. vicdansızlıq. Camaatın neftinin bareli qalxanda aşağı salar qiymətini ki, xalqım əziyyət çəkməsin, bunlar üstünə qoyurlar hər ay.

6. Tural Abbaslı fanboyluğu.

7. Depressiya

8. Z qurşağının (nəsil) bilinci. Gen Z və boomer-lardan fərqli olaraq ələrgil (demokratik) ulusda yaşamaq istəyirlər, kiməsə (bax: o)

isveçrə

Hər ölkənin nümunə alması gərəkən bir ulus. Adamlar ələrgilliyin (demokratiya) dibinə vurublar. “ETH Zürich” kimi dünya üzrə ilk 20-liyə girmiş bir texnoloji universitetə ev sahibliyi edirlər. Məni isveçrəyə cəlb edən önəmli şeylərdən biri ölkədə aktiv olaraq 4 dilin danışılmasıdır (baxma: almanca, fransızca, italyanca, romanşca). Fərqli dillər eyni ölkə içərisində fərqli əkinlərə (kültür) gətirib çıxarır. Bir gün şansım gətirsə vətəndaşı olacağım ölkədir. (baxma: yerli biri ilə evlənib 5 ilə vətəndaşlıq almaq)

düşün ki o bunu oxuyur

kaş indi səni bərk-bərk qucaqlayıb bir yerdə yata biləydim. Düzü, içimdə sənə qarşı sevgi hissi yoxdur, bilirəm ki, o təklifi etsəm qısa zaman sonra ayrılacağam səndən, çünki stabillik, eynilik bezdirir məni. Nəticədə, qısa şeylər biz insanların xatirəsində unudulmaz olmurmu? Sən də mənimlə birgə təsvir etməyə çalış. Sadəcə kaş bir neçə gecəlik bir yerdə vaxt keçirdib, səni öpüb-qucalayıb dərdimi danışaydım. Sadəcə saçlarını tumarlayıb, ağır-ağır nəfəs alaraq, qoxunu içimə çəkərək (ahh, o qadınların şampunları, insanı insandan alır) saçını öpmək, qollarımı belinə sarıb, başımı sinənin üstünə, yaxud səninkini mənim sinəmə qoymaq, gecəboyu gələcək haqda danışmaq, həyati söhbətlər edib yavaş-yavaş gözlərinin bağlandığını izləmək, şəhvət hissi oyandıqda isə sənin hər yerindən öpüb bədənini bədənimdə hiss etmək istərdim. Səhər oyananda dodaqlarımı dodaqlarına dəydirib sabahım(ız)ı açmaq istərdim. Çoxmu şey arzulayıram, bilmirəm. Hazırda gələcəyim sikilmiş vəziyyətdədir. Anam, atam dərslərimi oxumadığım üçün mənə üz çevirib. Tərs sifətlərini görməmək üçün hara oldu gedirəm, təki evdən çıxım. Hara getsəm də, onsuz məni başa düşmürlər. Sənin də tam anlayacağını zənn etmirəm, amma yanımda varlığına nə qədər ehtiyacım olduğunu bilə bilməzsən. Neçə gündür balışı qucaqlayıb beynimdə səni düşünərək yalnız olmadığımı, yanımda olduğunu arzulayıram. Bəlkə də, yazdıqlarımdan “yanıq”, yaxud, türklər demiş, “sapık” biri kimi səslənə bilərəm, amma elə deyiləm qəti. Sadəcə çox yalnızam içdən. Başqa umacım yoxdur. O boşluğu doldurmaq üçün də səndən başqası ağlıma gəlmir. Bu günlük bu qədər bəsdir, ürəyimə gəldikcə yazını editləyib əlavələr edəcəyəm.