oxçuçay

Azərbaycanın Şərqi Zəngəzur iqtisadi rayonuna daxil olan Zəngilan rayonu ərazisindən keçən Oxçuçay bu gün ekoloji terrorla üz - üzədir . Oxçuçaydan götürülən su nümunələrinin yerli və beynəlxalq laboratoriyalarda , o cümlədən Almaniyanın beynəlxalq səviyyədə akkreditə olunmuş ve sertifikatlaşdırılmış SGS laboratoriyasında analizi zamanı yüksək miqdarda mis , molibden , manqan , dəmir , sink ve xrom kimi ağır - toksik maddələr aşkar edilmiş , beləliklə , çayın rəngi çirklənmə səbəbindən vizual olaraq dəyişikliyə məruz qalmışdır . işğaldan azad olunmuş ərazilərin ekoloji vəziyyətinin qiymətləndirilməsi məqsədilə Zəngilan rayonu ərazisindən keçən Oxçuçayda keçirilən növbəti monitorinq zamanı 500 - dən çox farel və digər balıqların öldüyü aşkar edilib . Çayın bu cür zərərli tullantılar ilə çirkləndirilməsində başlıca səbəb çayın Ermənistan ərazisindən keçən hissəsində fəaliyyət göstərən " Cronimet Holdinq " sənaye müəssisəsinin Qafanda fəaliyyət göstərən mis - filiz emali zavodu və " Zangezur Copper - Molybdenum Combine ( ZCMC ) " şirkəti tərəfindən dağ - mədən sənayesinin ağır kimyəvi tullantılarının təmizlənmədən çaya axıdılmasıdır .

zəmanənin dəyişdirdikləri

Bəlli bir yaş üstü insanların dediyi söz: zəmanə insanları dəyişir ...
Məncə, zəmanə insanların tərzini dəyişir, yeni tərzlər ortaya çıxır və cəmiyyət bunları rahatlıqla qəbul edə bilmir. Dəyişikliklərə daha çox şübhəci bir tutumla yanaşılır və bu şübhəci yanaşma özlüyündə inkaretməni əsas götürür (şübhəcilik inkaretmədir demirəm,əksərən belə anlaşılır sadəcə). Və biz - bəli biz, insanlar ilk baxışda insanları tərzinə görə analiz edib şəxsiyyətini müəyyənləşdirməkdə "ustayıq".
Müxtəlif misallar göstərmək olar, e-girl/e-boy kimi takılıb tamam fərqli marağı və düşüncə tərzi olanlar məsələn. Əsas görüntü deyil və görüntüdə gördüyün də daxili aləmin tam yansıması deyil ...

yazarların başına gələn maraqlı hadisələr

*Bir film biletinə 105 manat vermək*
SpiderMan: No Way Home hələ yəni çıxmışdı, amma təqaüdlər hələ köçməmişdi. Dostumla təqaüdlər köçən kimi baxmağa gedəcəyik deyə danışmışdıq. Elə də oldu. Təqaüdümüzü çəkdik, dərsdən sonra Park Bulvar'a getdik. Biraz MC'də oturub seansı gözlədik. Filmə girdik və həmin o anlar ... Çox xırdalıqlara girib baxmayanlar üçün spoiler vermək istəmirəm, amma film dəli-dəhşət bir şey idi. Zalda hər kəsin alqışlaması, bir yerdə qışqırması və s. Epik anlar idi. Nəysə film bitdi və oranı tərk etdik. Hələ filmin şokunda idik. Olub bitənləri danışır, əvvəlki filmlərə olan göndərmələri və çıxa biləcək "meme"ləri müzakirə edirdik. Yeraltı keçidə daxil olduq, söhbət hələ də davam edirdi. Gəl gör ki, özümüzü söhbətə o qədər vermişik ki, maska taxmağı unutmuşuq. irəlidən də 1 nəfər polis əməkdaşı yaxınlaşsın, şəxsiyyət vəsiqəni tələb etsin?. O an anlıq şokda idim. Üzərimdə ağır cinayət üstündə tutulan günahkar hissi var idi. Sakitcə portala daxil olmağını seyr elədim. Sonra vəsiqəmizi verdi və sakitcə uzaqlaşırdıq ki, bir anda geri dönərək "biz cərimə olunduq?" deyə soruşdum.
"Bəli" dedi. Sakitcə yoluma davam etdim. Bayaqdan sevinə-gülə danışan biz, səssizcə irəliləyirdik. "Ən azından nəvələrə danışmağa *tema* çıxdı: bir bilet 105AZN" -dedim. Anlıq kefimiz açıldı. Təqaüddən yığıb verməyi və s. düşünürdük evdəkilərə demədən. Üzümdə necə bir ifadə var idisə, qapıdan girən kimi atam anlamışdı. Gülərək "kişinin başına iş gələr" deyərək keçdi.
Açığı, o gündən bu yana nə bir mesaj, nə də xəbərdarlıq aldım. 18yaşım da tamam deyildi. Böyük ehtimal qorxutmaq üçün eləmişdi (ki bacardı da)
Yəni belə, gələcəkdə nəvələrə danışmalı möhhtəşəm ötəsi bir mövzu ...

xəstəliyə psixoloji olaraq qalib gəlmək

ingilis dili dərsi idi. iTP, immun trombositopenik purpura xəstəliyi haqqında danışırdıq. Müəllimə bu xəstəliyin yaxın rəfiqəsində də olduğunu demişdi. 2010cu ildə 9cu sinifdə oxuyurmuş o vaxtı rəfiqəsi. Allergiya səbəbilə qanını təmizlədərkən xəstəliyə yoluxub və 2019a qədər bundan əziyyət çəkib. Sonda xəstəliyin təsirini azaltmaq üçün dalağı alınıb. Amma yenə də təsirləri keçməyib. 2020ci ilə qədər dərmanları qəbul edib, sonda isə imtina edib. Dərman qəbulunu dayandırıb. Bu hissəni danışarkən səs tonu alçalmışdı. Dedim yəqin ki, dünyasını dəyişib. "Allah rəhmət eləsin" deməyə hazırlaşırdım ki, müəllimə onun hələ də yaşadığını, əvvəlkindən də gümrah olduğunu, xəstəlik səbəbilə dəridə göylüklər olsa da çox da fikir vermədiyini dedi. Sonra durdu, biraz baxıb gülümsəyərək "həmin o rəfiqəm dediyim insan əslində mənəm" . O an nə olduu, nə bitdi deyə düşündüm bir anlıq. Aydınlanma yaşadım sanki. Qəribə hiss idi. Hətta xəstəliyinin ilk dövrlərinin abituriyent vaxlarına düşməsi, imtahana gedərkən gözündəki şişlikləri gizlətmək üçün eynək taxaraq getməsi və s.'dən də danışmışdı. Bununla belə istədiyi yerə daxil olmuş, dissertasiya müdafiə etmiş, olmaq istədiyi yerə gəlmişdi. Özüm-özümə düşündüm bir anlıq: normalda başım ağrıyan kimi dərsi və s. atıram kənara. Amma o. Bəlkə də yaxınlarda yaşadığım ən böyük aydınlanmam idi