mirzə ələkbər sabir

Bizə sabiri uşaq və buz şeiri ilə tanıtdılar, elə oradaca da qaldıq. Əslində Sabirin tənqidi yumoristik şeirlərini kütləvi tədris etsəydilər indi demokratik və dünyəvi cəmiyyətdə yaşayırdıq.

Bilməm nə görübdür bizim oğlan oxumaqdan?
Dəng oldu qulağım.
Jurnal, qəzetə, hərzəvü hədyan oxumaqdan
Incəldi uşağım.
Ağlın aparıb bəs ki, baxır gündə qarayə,
Ya rəb, nə həmaqət!
Söz etməz əsər, çarə qalıb indi duayə,
Tədbir elə, övrət!
Lənət sənə, ifritə, sənindir bu cəhalət,
Etdin nə xəyanət!
Səndən törənibdir bizim evdə belə bidət.
Ey mayeyi-hiylət!
Tutsun çörəyim gözlərinin ağü qarasın,
Ey həmsəri-bədxah!
Haşa, oda yaxmaz ana istəkli balasın,
Kəssin səni allah!
Bu tifli oxutmaqla etdin məni tərğib,
Həp eylədin iğva.
indi nədi fikrin? işimiz oldu bu tərkib,
Yox çarəsi əsla.
Heyhat ki, tədbir ola bu xanəxərabə,
Zail olub əqli.
Dərsə, qəzetə, məktəbə, jurnala, kitabə
Mail olub əqli.
Yıxdın evimi, eylədin övladımı zaye,
iş keçdi məhəldən.
Mən anlamaram elm nədir, ya ki sənaye,
Zarəm bu əməldən!
istərdim о da mən kimi bir hörmətə çatsın,
Azadə dolansın;
Та qol gücünə malik olub şöhrətə çatsın,
Dünyadə dolansın;
Bir vəqtdir indi ki, olub Rüstəmi-dövran,
Bir ad qazanaydı;
Qarətlər edib ta ki, tapaydı sərü saman,
Bir şey də qanaydı.
Puç eylədin, övrət, bu gözəl, sadə cavanı!
Dilbilməz oğul, vay!
Rəngi saralıb, qalmayıb əsla yarı canı,
Bir gülməz oğul, vay!
Ay, naxələf oğlum, nə yaman məşqə düşübsən,
Ey kaş, usanaydın!
Quldurluğa yox, elmə tərəf eşqə düşübsən,
Bu qübhü qanaydın!
Ey nuri-düçeşmim, oxumaqdan həzər eylə,
Saleh vələd ol, gəl!
At min, hünər öyrəş, məni də bəxtəvər eylə,
işdə bələd ol, gəl!
Bəsdir oxudun, az qala canın tələf oldu,
Bu kardən əl çək!
Yazmaq, oxumaq, başına əngəl-kələf oldu,
Əşardən əl çək!
Min elm oxuyub söz biləsən hörmətin olmaz
Bu dari-cəhanda;
Söz bəhrinə gövhər olasan qiymətin olmaz
Xasə bu zəmanda.
Yox, yox, baxıram fıkrinə, səndən oğul olmaz,
Canın bəcəhənnəm!
Mırt-mırt oxumaqdan, kişi, bir qan ki, pul olmaz!
Mırtılda dəmadəm,
Qıl elm fərahəm,
Ol qüssəyə həmdəm;
Ömrün olacaq kəm;
Düşmən sənə aləm!....

Nə yaman yatdı bu oğlan, ölüb əə
Tərpənməyir üstündəki yorğan, ölüb əə..

yazarların paylaşmaq istədikləri şeirlər

Gəlişin ölmüş ümidin diriliş nöqtəsidir.
Səni bir dəfə sevən sərsəritək bir də sevər.

O xumar gözləri hiss etsə yağış bir də yağar
Görsə o zülfi-pərişanı külək bir də sevər

Sən ki, qırdın, taladın, parçaladın hər dəfə
Bəlkə, fürsət verəsən qəlbə görək bir də sevər?!

Bəşərə getməsin ağlın, bu günüyçün yaşayır
Sabaha olsa ümidi kəpənək bir də sevər.

Qayıdıb gəlsən əgər bir də çağırsan, gələrəm
Səni sevməkdə həyasızdı ürək bir də sevər

dəniz

dalğaların sahilə vuran səsii, günəşin qürub nöqtəsində batışı...
dalğanın səsi belə adamda dərd tasa saxlamaz. üzgüçülər deyir çox dərinə üzəndə bəzən vahiməyə qapılırlar.hələ ki tünd göy rəngdədisə və dərinliyi görə bilirsənsə başın gicəllənir.

mənim də uşağ vaxtı həftənin 4 5 günü dənizə keçib. sudan acınnan öləndə çxırdım ki, yeyim təzədən girim. batmamaq kimi lüksüm olsa, torpağa ancaq yatmağa qayıdardım. biraz üzə bilirəm amma bacarıram da deyə bilmərəm. mənə üzməyi babam dənizə aparanda guya öyrədirdi. atırdı dərin yerə sora gülə gülə baxırdı ki necə çıxacam.çıxanda da qarnımdan 2 litr su.
ögüyə ögüyə.öyrətməkçün eləsə tamam amma baxıb gülməy niyə də.
içəndən sonra suyun ləzzəti ayrıdı.yoxlamağa dəyər amma elə göbəyə qədər.içkili başa güvən olmaz suda.su girsə ağzına içkiynən reaksiya versə vse

insanın yalan demə səbəbləri

Mən əvvəl heç danışmırdım yalan. Amma 20 21 yaşdan sonra başa düşdüm ki evdəkilərə yalan danışmasam heç nə dəyişmiyəcək.Yalan adamı çətin çıxılmaz vəziyətə salır. Sən də o vəziyətdən çıxmaqçün bütün potensialını ortaya qoyub übermenschə daha da yaxınlaşırsan. Evdəkilər bizdən 2 3 nəsil geridədi. Ona görə 18 yaşdan sonra valideyn məsləhətindənsə özün səhv etmək daha yaxşı olar əgər ümumiyyətlə səhv demək olarsa edilən şeyə. Sənə aid olan şeyi, məsələn sevgilinlə görüşməyini evdəkilərə deməmə hüququn var məncə. Çünki özəl sahəndi bu.
Mən də özümə aid olan şeyləri gizlətməyçün hamıya yalan danışıram . Unutmağ məsələsi ən qorxduğumdu bəlkə. Üzbəüz söhbətdə əvvəl bir dediyini indi başqa cür desəm vse, bilmirəm nə reaksiya verərəm.Məncə nə qədər ki şəxsi sahəyə hörmət etmiyib lazım olandan çox şey öyrənməy istiyirlərsə o qədər uzun yalan danışmağ məcbur olu

sevgilisi olmayan insan

Belə bir personajı mütləq hansısa kitabda oxumuşuq,mütləq bir filmdə görmüşük. Yəqin ki, həyatda bir çox insan müəyyən dövrlərdə bunu yaşayır. Bəziləri bundan çıxır, bəziləri isə bununla yaşamağa öyrəşir və davam edir.Çalışın bununla yaşamağı qəbul eləməyin, nəyisə dəyişin.
insan sosial varlıqdı, bütün həyatı boyu free takıla bilməz. Təbiəti buna imkan vermir.


Mənim, həqiqətən məni sevən birinə ehtiyacım var ki, bu da normaldı. Qadın təbiəti bunu daha çox istəyir.
Kişilərdə cinsəllik hər zaman öndə olur, qadınlarda isə duyğular. ətrafımda çox adam var, amma heç biri üçün ən önəmli insan mən deyiləm, elə birinə ehtiyac duyuram ki, onun üçün ən önəmli mən olum. Biz insanları deyil, onların bizdə yaratdığı duyğuları sevirik deyirdi Nitsşe məllim.mənim cinsi tələbatdan çox, emosional tələbatımı ödəməyə ehtiyacım var hal-hazırda. Amma, həmişə emosional münasibətlərdən də qaçmışam. əvvəl can-ciyər ilə danışan adam, səhəri gün elə silir ki səni, anlayırsan ki, hər şey yalan imiş, artistlik edirmiş, ya da sırf sıxılırmış deyə sənlə əlaqə qururmuş. özüm haqqında sevdiyim şeylərdən biri odur ki, psixologiyam güclüdür, belə bir şey olanda, mən də həmin adamı elə silirəm ki, adlarını belə unuduram bir müddət sonra. Bu hallar baş verməsin deyə, biri ilə münasibət qurmaq, yola çıxmaq istəyirsənsə bunu emosional yox məntiqi eləməlisən. Yox uzunmüddətli bir münasibət istəmirsənsə onda belə şeylər olar.
ümumiyyətlə, məncə, sevgi tamamilə ürəkdən gələn bir şey deyil
Sevgi 50% ürəkdən gəlir, 50% isə öz seçimimizdir.ola bilər ürək yorulsun, amma o 50% öz seçimin münasibəti ayaqda tutar bəlkə. Hə, bəzən ürəkdən gələn 50 faizə baxıb məntiqlə fikirləşməyi kənara qoyur insan, ama elə olmaz