atanın istədiyini tapana qədər keçən hər saniyə

ata (papa) heç bir zaman özünə lazım olan şeyləri axtarmağa və ya gətirməyə göndərməzdi bizi. öz işini özü görərdi. indi də adamın 70ə yaxın yaşı var, o xasiyyətindən əl çəkmir. lakin, mən və qardaşım daimi olaraq papanın bəzi lazımlı sənədləri və mənəvi dəyəri yüksək olan xırda əşyalarını yığdığı qutunu dağıdıb, dəfələrlə gördüyümüz və bizə dəyərləri aşılanan o əşyalara yenidən həsədlə baxardıq. krassvordlarını, qəzetlərini, oxuduğu səhifəsi qatlı kitabını biz yoxa çıxardardıq, amma yenə də özü axtarıb tapardı.

p.s and gələcəyə msj: minnətdaram, papa! bizə əsla #278208 nömrəli entridəki stressləri yaşatmadığınçün. bu səhifənin oxucusu olmasanda, eynilə bu minnətdarlığı görməyinçün tanış edəcəm səni *soz6.com*la. mükəmməlsən -*

külək

*sənə qurban*, *sən gəlməz oldun* kimi möhtəşəm musiqilərə sahib bəstəkar *Ələkbər tağıyev*in 1960lı illərdə bəstələdiyi, sözlərinin isə *nəbi xəzri*yə aid olan möhtəşəm musiqi. ilk dəfə zeynəb xanlarovanın ifasında eşidilsə də mənimçün bu musiqini *səxavət məmmədov* və *könül xasiyeva*dan gözəl ifa edən səs sənətçisi yoxdur.

https://m.youtube.com/watch?v=Up-wGsSgcSc

And

https://m.youtube.com/watch?v=01N7YwGG-ro

payız gəldi

*emin sabitoğlu* bəstələrindən birisi. sözləri *fikrət qoca*ya aiddir. payızı və sevdiyi üçün duyulan həsrəti tərənnüm edən bu şanson musiqi *bağlı qapı* kino filminin soundtrackidir. heyif ki, çox bir məlumatım yoxdu. ümumiyyətlə, bu musiqi haqqında daha dolğun məlumat tapmaq olmur niyəsə.

--spoiler--

gözlərim hər axşam axtarır səni,
ürəyim yollardan qayıtmır evə,
sənsiz dalğalar da tanımır məni,
neyləyim ürəyim heç yatmır evə.

payız gəldi, uçdu getdi quşlar,
sən də getdin, bax yağdı yağışlar.
payız gəldi, uçdu getdi quşlar,
sən də getdin, bax yağdı yağışlar.
payız gəldi, qərib oldu dəniz,
bu dənizin gözü yaşlı sənsiz.
bu dənizin gözü yaşlı sənsiz.

küçələr, döngələr izindən qalır,
yarpaq pıçıltısı sənin səsindi,
işıqlar zil qara gözündən qalır,
bu şirin xatirə mənim bəsimdi.

payız gəldi, uçdu getdi quşlar,
sən də getdin, bax yağdı yağışlar.
payız gəldi, uçdu getdi quşlar,
sən də getdin, bax yağdı yağışlar.
payız gəldi, qərib oldu dəniz,
bu dənizin gözü yaşlı sənsiz.
bu dənizin gözü yaşlı sənsiz.

özümü aldadıb hər axşam-səhər,
elə bu havanı oxuyuram mən,
vallah səndən ötrü çox darıxmışam,
başqa nə gəlir ki axı əlimdən?

payız gəldi, uçdu getdi quşlar,
sən də getdin, bax yağdı yağışlar.
payız gəldi, uçdu getdi quşlar,
sən də getdin, bax yağdı yağışlar.
payız gəldi, qərib oldu dəniz,
bu dənizin gözü yaşlı sənsiz.
bu dənizin gözü yaşlı sənsiz.

dostlarım bilirlər nələr çəkirəm,
hər axşam könlümü alırlar mənim,
hər dəfə qapımı döyən zaman qəm,
dostlarım həmdəmim olurlar mənim.
payız gəldi, uçdu getdi quşlar,
sən də getdin, bax yağdı yağışlar.

payız gəldi, uçdu getdi quşlar,
sən də getdin, bax yağdı yağışlar.
payız gəldi, qərib oldu dəniz,
bu dənizin gözü yaşlı sənsiz.
bu dənizin gözü yaşlı sənsiz..

--spoiler--

--spoiler--

yazarların bikar olanda etdikləri şeylər

yerimək. məsəlçün, bu gün tamamilə boş idim, demək olar ki, şəhərdə 3 saatdan artıq piyada gəzmişəm. bu məni daha yaxşı düşünməyə, hansısa bir qərar verməli olduğum zaman daha düzgün seçim etməyimə kömək edir. daha çox, dəniz kənarı gəzintilərdən ibarət bu sərgüzəştimin mənsəbini əvvəlcədən müəyyənləşdirmirəm. fikirli başımı ayaqlarım hara aparırsa yorğun bədənim də o istiqamətə yönəlir. amma bu tanımadığım bir şəhərdə baş verirsə, mütləq düşünmək üçün yox, fərqli yerlər kəşf etmək, fərqli insanlar tanımaq, fərqli məkanlara qonaq olmaq üçün yaşadığım adrenalinə, maraqlı bir həyəcana çevrilir.

azərbaycana və ya azərbaycanlılara xas xüsusiyyətlər

(baxma: qəpik quruşa işləyib son model telefon işlətmək) -* deməli, dünən marşruta minməli oldum evə kimi, adam çox idi, basa basda güclə dayanmışdım ayaq üstə. gördüm ki, bizim qonşuluqda yaşayan bir pəzəvəng əyləşib qarşımdakı oturacaqda. pəzəvəng deməyimin səbəbi də odur ki, adam ailəli iki də uşağı var, uşaqlarını dünən məktəbə köhnə rəngi solmuş formayla, üzəri bozarmış ayaqqabıkarla getdiyini gördüm. yoldaşıdaki, nənələr demişkən, nikolayı taxtda görmüş qiyafələrdə idi. yenə də səliqəli görünməyə çalışmışdılar, nə isə, sözümün canı, axşamı da mən ailə başçısının əlində mənim vitrində görüb "köpəyoğlunun kaptalizmi, bu qiymətə də telefon olar" dediyim telefonu işlətdiyinin şahidi oldum. maraq məni bürümüşdü, bir az da boyumun uzunluğundan istifadə edib, üzümə basıb əyilib tlfnun ekranına baxdım səs etmədən, səhv etmirəmsə face də yazışırdı, arada yazışdığının şəklini açıb baxıb qımışırdı. şəkildəki madmazelka bir xalaşka idi. adama bütün varlığımla nifrət elədim. ala xiyar, kefinin dalısınca düşəcəksənsə, nə üçün evlənib bir qadını iki uşağı bədbəxt edirsən. sənə görə nöş utana utana çəkinə çəkinə köhnə qiyafələrlə getməlidir o qadın və ya uşaqlar o məhlədən? üstəlik duyduğuma görə qız da müəllimədi, amma işləməyə icazə vermir dalbay. nə isə, yəni aşağı yuxarı bu gündəyik. belə bir şablonabənzər söz var ki, indi insanların telefonlarının iq səviyyəsi öz iq səviyyələrindən yüksəkdir. bu sözün gerçəkliyini yaşayırıq hal hazırda ətağa.

yazarların ən sevdiyi uşaqlıq oyuncaqları

(baxma: kənd uşaqları daha yaxşı bilər)-* uşaq vaxtı aliminium simnən araba düzəltmişdik atamnan, şoraba bankasının qapağından təkərləri vardı, bir də rasta saçlara vurulan rəngli muncuqfason zajimlər var, o vaxt qızlar arasında dəb düşmüşdü, mən də məhlədəki qızlardan oğurlayıb bəzək vururdum maşına -* simli araba ideyası isə nehrəmdə bir dostumda gördükdən sonra yaranmışdı məndə.