sözaltı günlük

aylar sonra geri döndüm. mesaj qutumda nə qədər insan narahat qalıb, onu gördüm. bağışlayın, cavabsız qalıblar. dostumun intiharı mənim üçün ağır keçdi. yavaş-yavaş bir şeyləri eləməyə başlayıram. bütün sosial şəbəkələrim bildirimlərlə dolub daşır. kimə necə cavab verim bilmirəm. kim bilir neçə insan məndən küsüb, bloka atıb. olan şeydi. ayın 5-i terapiyaya başlayıram. inanmıram imkanım çatsın normal davam eləməyə. bacıma heç nə deməmişəm, amma bir gün özü gəlib "yaxşı deyilsən. psixoloqa, lazımdırsa psixoterapevtə get, müalicə al. bacın ölməyib ki, mən pulu sənin üçün qazanıram" dedi. bilmədim nə deyim. güldüm. dedim "bəs necə, elə də olmalıdır, amma pulum var". ümumilikdə, daha yaxşıyam, amma hər şey daha pisdir. yəqin progress buna deyirlər. həyatımda çox yaxşı bir insan var. məni yormayan, qısnamayan, qınamayan. ən əsası, mənim onu qınamağımdan, yormağımdan, qısnamağımdan qorxmayan, mənə güvənən. tanış olanda o da yaxşı deyildi. intihar eləyib, uğursuz cəhdindən sonra xəstəxanadan çıxdığı bir gündə tanış olmuşuq. o da daha yaxşıdır indi. işləyir, öyrənir, əylənir, qonaq gedir, qonaq çağırır. qorxurdum ki, mənə ehtiyacı olmadığı an məni unudacaq, problemlərimi öyrənəndən sonra üzümə vuracaq, yuxarıdan aşağı baxacaq. özüm-özümü cılızlaşdırırammış. yaxşı insanlar varmış. hərdən bəxtim gətirirmiş. güvəndiyinə yox, daha əvvəl güvənməməyinə peşman ola bilirsənmiş. sağolsun.

sözaltı etiraf

hər gün saatlarla danışdığım, bir-birimizə heç kəsə deyə bilmədiyimiz şeyləri deyib növbə ilə ağladığım, sıra ilə insanları söyüb əsəbiləşdiyim, baxanda həqiqətən "bu insan elə bil mənəm" dediyim, mənə "biz eyni adamıq" deyən dostum özünü öldürüb. nə din, nə də yaradıcı tanıyıram, amma başımı bağladım, ayaq biləklərimə kimi örtdüm, üzü qibləyə diz çöküb oturdum. kimə hansı formada dua elədiyimi bilmirəm. alnımı qoydum yerə, uzun uzun o formada ağladım. pişiyim gəldi, fırlandı getdi. elə bir gün yoxdur ki, ona nə isə yazmayım. zəng eləyirəm cavab verən, mahnı göndərirəm qulaq asan yox. artıq neçənci belə itgidi bilmirəm. mən doğrudan dözmürəm. mən ona, o da mənə baxanda deyirdik ki "eyni zibilin içindəyik". eyni zibilin içində olduğum adam dözmədi, gəl indi döz. ailəsi ilə əlaqə qurmağa çalışıram, işə yaramır. özünü görməyə gedəcəkdim. deyirəm heç olmasa qəbrini görüm.

borderline personality disorder

insanların ya məlumat sahibi olmadığı, ya da insanların ancaq bpd ilə bağlı stereotipləri bildiyi, mediada qətiyyən düzgün formada əksini tapdığını düşünmədiyim şəxsiyyət pozuntusu (təəssüf ki, yenə dilimizə tərcümə eləyəndə bir qədər kobud çıxır). Bu ay mental sağlamlıq ayıdır və düşünürəm ki, depressiya, anxiety, ptsd kimi əhalinin böyük qisminə təsir edən problemlərdən əlavə olaraq bpd, bipolar 1 və bipolar 2, şizoid, maladaptive daydreaming və s. kimi haqqında az danışılan problemlərə də toxunmalı, bu barədə danışmağı normallaşdırmalıyıq.

Buradan sonra yazacağım heç bir şey diaqnoz xarakteri daşımır, ümumi məlumat sahibi olmaq üçündür. Bir çox mental problem oxşar simptomlara sahibdir. Yazılanlara uyğun olmağınız BPD-li olduğunuz mənasına gəlmir

Şəxsiyyət pozuntularına sahib olmaq düşüncə və davranış sistemində yaranan bir sıra hallar ilə yaşamaq deməkdir. Diaqnoz qoyulması üçün gündəlik həyatdakı düşüncə prosesi, hadisələr, insan və fikirlərə qarşı reaksiya nəzərə alınır. BPD-li şəxslər emosional cəhətdən stabil olmurlar, manik və depressif epizodlar yaşayırlar. Yəni BPD sahibi insan saatlarla ağlayıb, əsəbiləşib, qışqırıb daha sonra iki dəqiqə içində durub oynamağa başlaya, birdən-birə 3 saatlıq məsafədəki rayona getmə qərarına gələ bilər. insanlarla münasibətlərində favourite person, splitting kimi anlayışlar araya girir. BPD-li insanların çox hallarda həyatlarında onlar üçün hamıdan əziz, hamıdan dəyərli bir insan olur (favourite person). Həmin insan xoşbəxt olduqca xoşbəxt olur, o insanın onlara ayırdığı vaxt qədər rahatlıq tapırlar. O insan üçün saatlarla telefon başında gözləyə, bütün həyatlarını o insanın ətrafında planlaşdıra bilərlər. Bir tərəfdən isə insanlar haqqında düşüncələri tamamilə dəyişə bilər (splitting). Məsələn, bir BPD-li şəxs Mamedi çox istəyir. Rasional cəhətdən fikirləşəndə o bilir ki, Mamed ona kömək eləyir, Mamed xeyirxahdır və ya Mamed cındırın biridir, amma yenə də onu çox istəyir. Hərdən isə fikirləşir ki, Mamed qətiyyən yaxşı insan deyil, Mamed qəlb qırır, başa düşmür, incidir, ən əsası, Mamed onu çox istəmir və s.
BPD terapiya və müalicə ilə ümumi ideyanın əksinə olaraq, nəzarət altına alına bilir. BPD-li insanlar çox yaxşı işçi, dost, yoldaş da ola bilir. Əsas olan düzgün kommunikasiya qurmağı bacarmaqdır. Onları medyadakı kimi şeytanlaşdırmaq, cəmiyyətdən uzaqlaşdırmaq oluna biləcək ən böyük vicdansızlıqlardan biridir deyə düşünürəm.

yazarların hazırda düşündükləri

ölüb, yoxsa hələ sağdır? mənə deyərdi də, düzdür? yoxsa deməzdi? nə qədər gözləməliyəm əmin olmaq üçün, bu işlərin qaydası nədir? mənə niyə demədi? sağdırsa indi hardadır? soyadını niyə soruşmamışam bircə dəfə? haqqında heç kəsin bilmədiyi şeyləri, yediyi mürəbbədən tut oxuduğu kitaba kimi hər şeyi bilib, soyadını necə bilməyə bilərəm axı? mən necə axmaq insanam. hər şeyi yıxıb-tökmək istəyirəm. mahnı göndərmək əvəzinə kaş "gəbərirəm, kömək elə" yazsaydın, kaş məni söysəydin, kaş hamını söysəydik. kaş hamıya ana-bacı girəydik. kaş özümüzü də söyəydik. elə bilirsən mən o mahnılara qulaq asa biləcəm? mən canavaram? necə sakit halda qulaq asa bilərəm axı? mənə ürək üzən mahnılara qulaq asma deyirdin, britney spears göndərib gülürdün. sən necə insansan? səni bu hala salanlar utansın. bilmirəm sağsan, ya yox amma yaxşı olmadığına əminəm. saatlardır ağlayıram, nə hiss eləməli olduğumu bilmirəm. mən kimə əsəbiyəm? nə haqla əsəbiyəm? kimə görə yanıram? aylar sonra pianino çaldım ilk dəfə. eşitmiş ol. qəmqin nə isə də çalmadım. üstümüzdən keçdi külək, mehribanlıq səadətdir falan çaldım. çimdim, özümə qulluq elədim, 5-6 fərqli serum çəkdim. "eləsəydin, mənə deyərdin də hə?" deyə mesaj yazdım. dəli oluram. o çoxdan olmuşdu. cavab gözləyirəm

kişilərdən soyudan səbəblər

it kimi davranmırlar görə qadınların onların hər istədiklərini eləyəcəyini düşünmələri, daha da pisi bunu tələb eləmələri. başa düşmürlər ki, bu onları digər 99% kişilərdən yaxşı mənada fərqləndirmir, əksinə daha təhlükəli, daha pis eləyir mənim fikrimcə. çünki belələri necə davranmalı olduqlarını bilirlər, amma buna baxmayaraq bundan sadəcə manipulyasiya üçün istifadə eləyirlər. belələri əksər hallarda bir az kitab oxumuş, xarici medya izləmiş, hər şeydən ancaq ortamlarda rəy bildirəcək qədər məlumatları olanların arasından çıxır. ən sevdikləri cümlə tipi "amma"-lı cümlələrdir. məsələn: "homofob deyiləm, amma diqqət çəkmək üçün eləyən çoxdur", "qadınlar azad olmalıdır, amma hərdən lap ağın çıxarırlar", "irqçi deyiləm, amma zəhləm gedir farslardan" və s...