timidusun esgeri
1537 0 0 0
4.nəsil
yazar
reytinq xalı: 856
karma xalı:9
entry sayı:1537
izləyənlər:3
sifariş sayı:0
son yazdıqları| | əl əməyi göz nuru| favori seçdikləri| favori seçilənləri| bütün entryleri| lövhə
374
həyata dair bütün planlarımı 2021-ə saxlamışam
bu serialda iki söhbət mənə heç vaxt çatmıyıb.1.niyə həmişə təzə seriya başlıyanda kiminsə gözü açılırdı?,bir də rəqəmlər söhbəti var idi,8,15,23,guya bütün tema bu rəqəmlərnən bağlı idi.
bayaq bir-iki seriyasına təzədən göz gəzdirib nostalji eliyim dedim,əsas baş rollardakı qıznan oğlan,jorge garcia,john holloway filan yadımnan çıxıb tamam.koreyalı cütlük istisna -*
edit:o açılan göz jackin gözü idi.əlbəttə,sondada bağlanmışdı.bu qədər sualın cavabının tapılmadığı serialda ən sadə şeyi problem eləmişəm.hoş,15 il keçib üstündən,o vaxt uşaq idik hələ,beyin unudur istər-istəməz
tanrı bizi söyüş söymüyən cəmi qızların və oğlanların şərindən qorusun...
taksiyə minirsən,taksi 15 manatlıq yolu "60 manata apararam day neyniyək" deyir."ayə,gijdıllaxsan ə sən" deyirsən,qayıdıb deyir ki,"benzin pulu istiyirəm də sənnən".buna əsəbləşirsən,"saxla bidənə mineral su alaq" deyirsən,satıcı üst-başıva baxıb,yerli olmadığın qənaətinə gəlir və üstündə 1 manat yazılan suyu 2 manata deyir.bunu deyəndə də heç utanıb eləmir.kələ-kötür yollarda maşın reski tormoz verib saxlayır,nəçi olduğun,nə satdığın bilmədiyin adamlar qapını açıb,salfetka satan uşaqlar kimi "alda,guya pulun yoxdu"deyir.söysən getmir,susanda da axırda görür maşın tərpənir,deyir "heçolmasa bidənə siqaret ver".arxada oturan gijdillax bir qadın t-shirtin üstündəki armani yazısına baxıb öz-özünə nəsə donquldanır.və sən bu insanlara rahatlıqla aşağı düşürdüb 1-2 dənə vura bilmirsən,çünki polisdən allah kimi qorxullar və potensial suka yığınıdır.
bir gündə bütün dalbayoblar mənə rast gəlməyibsə əgər,belə "insanların" sakini olduğu bir yerdir.
xarabanın elə bir soyuğu varki ağdamnan çıxdığın anda hiss olunur.digər bir paradoks,1 gündə 4 fəslin də yaşandığı bir yerdir
bayavoya təzə düşdüyüm vaxtlardı.o vaxt poliqon funksiyasını yerinə yetirən meşə ermənilərin də,bizim də təlimlərdə ortaq istifadə etdiyimiz bir yerdi.bizim də atışa getdiyimiz bir gün mardakert tərəfə güclü yağış yağdı.satkolar yollar pis olduğundan gedə bilmədi.biz də qalxaq bu gecəni postda keçirək,sabah briqadaya qayıdarıq deyə bir gecə postda yatdıq.sabah nə oldusa,biznən bərabər postdakıları da aşağı düşürdüb,təzə manqanı yuxarı qaldırdılar.səbəbini bir neçə gün sonra öyrəndik.
sən demə postda döyüş növbətçisi çıxan əsgərlər növbəni dəyişəndə başları söhbətə qarışıb..postun ən orta yerində bidənə tşk var,illərdi atan olmuyub amma həmişə də öz yerində durur.bölük komandiri gəlib görür tşk yiyəsizdi,yağış da göydən yağır.silah pas atmasın deyə götürüb arjekaya aparır.əsgərlər qayıdıb görüllər ki silah yoxdu yerində,əlbəttə o an keçirtdikləri şok bəllidi.tez qərar qəbul eləməlidirlər,ya o silah yerinə qayıtmalıdı,ya da haupvaxt xaraşo.əsgərlər gedib erməni postundan həmin tşk olmasada,oxşarını gətirirlər.bölük komandiri sabah bunu öyrənir,sonra iki əsgəri də 10 günlük məzuniyyətə göndərdilər.
bu hekayədən çıxan nəticə budur ki,əsgər düşmənnən çox öz komandirindən qorxur...
belə bir yerdi bdu.azərbaycanın yığcam formasıdı.dünyanın heç bir yerində bir universitet bir ölkəni güzgü kimi əks etdirə bilməz.amma bakı dövlət bir istisnadı
məktəb mənimçün asan dərslər demək idi.universitetə getdik,hər dəlinin ideyalarını qanun,təlim kimi əzbərlətməyə başladılar.məktəbdə dəqiq fənlər dəqiq idi.humanitar fənlər yalan-palan da olsa biz onu elə qəbul etmişdik.onun yalan olduğunu qəbul edə bilməzdik.ya da ağlımız o qədər inkişaf etməmişdi.
məktəb mənimçün saflıq idi.indi məktəbdəki bic uşaqlar belə gözümə çox saf görünür.həyatı başa düşməyə başlıyanda insanların mənfəət şkalasına uyğun varlıqlar olduğunu gördük.
məktəb mənimçün özgüvən idi.savadsız müəllimləri sındırmaq,zəif uşaqlara nəsə öyrətmək və onun verdiyi sevinc idi.
məktəb mənimçün pulun çox da önəmli olmadığı ilk və son yer idi.nəysə lazım olsa ya atışıb alacaqdıq,ya da birinə görə hamımız ac qalacaqdıq.
məktəb mənimçün kiçik şeylərin böyük əhəmiyyəti idi.məktəbdən sonra saatlarla oynadığımız futbol,pes,tekken,internet-klubda keçən saatlar,avara gəzməyin verdiyi ləzzəti sonra heçnə vermədi.
məktəb mənimçün kitab idi,məcburən kitabxanaçı ilə aranı yaxşı saxlamaq idi,əks halda əsər oxumaq mümkün olmazdı,yayda 3 ay əvvəldən kitabları alıb dərslərə hazır getmək olmazdı.
məktəb mənimçün sevgi idi.məktəbdə kim-kimi istəyir hamısını bilirdim,özüm isə deyəsən bir məktəbi sevirdim.
məktəb mənimçün cinsiyyət qavramının olmadığı bir yer idi,orda qız-oğlan cinsinin bizə bir fərqi yox idi,hamı uşaq idi.
məktəb mənimçün döyülməkdən qorxmadığım tək yer idi,bizim sinfin uşaqları harda olsa gəlib kömək edəcəkdilər.
məktəb azərbaycandan çox da xəbərimiz olmadığı bir yer idi,azərbaycan reallığı məktəbdə çox da təzahür etmirdi,ya da biz fikir vermirdik.
məktəb mənimçün hiperaktivlik idi,yuxarıda saydığım davranışlar məktəbdə elədiyim hərəkətlərin 0,001 % deyildi,bəlkə də ondandır ki,indi o xatirələrin əksəriyyəti yada gəlmir.
sözün qısası məktəb uşaqlıq idi,önəmli olan keçmişi gözəl xatirələrlə yada salmaqdır,siz siz olun məktəb haqqında pis danışmayın,axı ora bəlkə də həyat yolunda keçdiyimiz ən saf yer idi.
sonra özümüzü tanımağa başladıq və məktəbdə bizə öyrətdikləri kimi bir həyatın olmadığını anladıq
həyatında heçmi azərbaycan yazıçısının əsərini oxumamısan.hər şey cəhənnəm,əbdürrəhim bəy haqverdiyevin əsərlərini orta məktəbdə məcbur oxudurdular,onudamı oxumamısan?
qadınlar üçün bu ölkədə yaşamaq lap çətindir.rəcm,daş-qalaq edilmə kimi gic-gic cəzalar var.küçədə sevgilisinnən əl-ələ gəzən,topuğu görsənən və ya birazca saçı yaylıqdan görsənən qadın fahişə hesab olunur.
yuxarıdakı yazar əmək haqqı mövzusuna toxunub amma istəyir ayda 1 milyon dollar qazansınlar,yaşamağı bilməyən və bacarmayan xalqdır.qadınlar onsuzda yox kimi bir şeydi.bütün ağr və yüngül işlərdə kişilər işləyirlər.ümumilikdə gündəlik həyatımızda bizə məlum sair tədbirlər iran cəmiyyətinə məlum deyil.
parkları var,amma parkda heç kim yoxdu.küçələr təmizdir amma bomboşdur.nə qədər çox qazansalar da əksəriyyət daxma formasında evlərdə yaşayır.yeməkləri bir şeyə oxşamır.hər 2 günnən bir hansısa dini gündür deyə bütün obyektlər bağlanır.yəni sosial həyat yox dərəcəsindədir.iran cəmiyyəti öz həyatını,bir növ evə inteqrasiya edib.
özünə tövsiyəm,çox ağlamasın.sən 10 ildir trabzonspor çempiondur deyib ağlıyarsan amma o kubok fənərin muzeyində olar
yuxarıdakı entrydə müsbət-mənfi fikirlərimi sadaladım amma film haqqında mənfi nəticəyə gəlməyimin əsas səbəbi baş rolların rola girə bilməməsi ya da çox rola girməsidir.kinoda təbiilik deyə bir şey yoxdur.süni çəkilən iş olur sadəcə,film yox.
bu son 1 həftədə 3 nəfərnən sırf dil məsələsi üstündə dava eləmişəm,indi onları danışım.
həftənin birinci günü havalimanından qayıdırdım evə,28-də aeroport avtobuslarından düşəndə bir rus nənə,hardasa 65-70 yaşlarında,səsini başına atıb,bilgəhə necə getmək olar onu soruşur.yaxınlaşdım və yolu izah elədim,hətta taksi də tapıb çantalarına kömək etdim.indi bu rusca yenə taksi sürücüsünə nəsə deyir,sürücü yetim də yəqin bakılı olmadığından rusca bilmir.arvad davamlı olaraq rusca qışqırır,deyir buna bax məni saymır.ona sakit olmasını dedim,sonra soruşdum ki,bakıya ilk dəfədir ki,gəlirsiz,qayıdıb deyəsən ki,45 ildir gəlirəm.deyirəm ay zalım,45 ildə 2 kəlmə azərbaycanca öyrənməmisən,sən nə hörmət gözləyirsən.qadının çantalarını yerə atıb,özüm taksiyə oturdum ki,sür əmioğlu.
dünən bacımı bir seminara aparası oldum,bu motivasiya deyirlər,hər nə zibildirsə.qız təkid elədiki gəl sən də qulaq as,onsuz bekarsan.içəri girəndə nə görsəm yaxşıdı,bir türk qadın paso türkcə seminar danışır və içəridə bir izdiham var ki gəl görəsən.heç bir azərbaycanlı ədibin və ya şairin imza gününə bu qədər adam gəlməz.
3-cü faktnan bu gün rastlaşmışam.keçmiş dostumun anası rəhmətə gedib,yas yerində oturmuşam,molla 2 cümlə azərbaycanca söz demir,1 saat ərəbcə danışır.içəridə də içi mən qarışıq 1 sözü başa düşən yoxdu,ama hamı lal-dinməz oturub mollaya qulaq asırıq.
bax bu bizim ən böyük problemlərimizdən biridir.öz məmləkətimizdə belə başqa dildə danışmaq aristokratlıq,öz dilimizdə danışmaq həqarət hesab olunur.nə digər millətlər,nə də özümüz öz dilimizə hörmət edirik.
uşaq vaxtından dil öyrənməyə nifrət edən biri olmuşam,türk və rus dilini də kinolardan və televiziyadan götürmüşəm.bi də görürsən burda yazanda lazımi sözün azərbaycanca qarşılığını tapa bilmirəm,türkcə ya rusca yazıram.bunun da günahı məndə deyil.azərbaycan dilində nə düzəməlli kitab ehtiyatı var,hamısı ruscadı,nə də keyfiyyətli televiziya işi var,hamısı türkcədi.
çünki azərbaycandan bayıra çıxmırıqsa,nə ehtiyac var başqa dildə öz aramızda danışmağa.bu müasirlik deyil,özü-özünü assimilyasiya etməkdir.
unutqanlıq editi:yuxarıda dava eləmişəm yazdım amma mübahisəni yazmaq yadımnan çıxıb.çıxışda türk motivasiyaçıdı,nədisə artıq,o xanıma bizim türkiyədə onların dilində danışdığımızı,eyni hərəkəti ondan gözlədiyimizi bildirdim.o isə "mənim buna ehtiyacım yoxdur və heç vaxtımda yoxdur" dedi.molla əmidən də bənzər cavabı aldım "bala müsəlmanın dili ərəb dilidir"
soxum sənin dilinə...