9. 6-cı sinifdə oxuyarkən sinifə bir oğlan gəlmişdi, amma bir az fərqli idi qız kimi davranırdı. Bu məni narahat etməmişdi, ancaq sinifdəki oğlanlar tez bir zamanda ona psixolojik basqı eləməyə başlamışdı. həqarətləri söyüşlər, söyüşləri isə təhditlər əvəz edirdi.yanlız qalan bu qardaşın sinifdə tək danışdığı uşaq isə mən idim.bir gün uşaqlar səni bu sinifdə heç kim istəmir rədd ol get demişdilər, o isə mənim adımı çəkərək o istiyir qalmağımı demişdi. sinifin iki ibtidai icma üzvü gəlib mənə o hörmətsizi dəstəkləyirsən? deyə soruşmuşlarıdı mən isə yox o mənlə danışır məndə məcbur danışıram demişdim, halbuki sinifdə sözü keçən biri olaraq onu həm qoruya bilərdim həm də uşaqlara ondan nifrət etməyin mənasız olduğunu izah edə bilərdim. bu söhbətdən çox keçməmişdiki uşaqlar onu çırpmışdı oda məktəbdən çıxmışdı. Ümumiyyətlə onu indiyə kimi xatırlamırdım taki keçən dəfə dostumla kimin hara qəbul olduğunı hara getdiyini yad edənə qədər (liseydə oxuduğumuz üçün çox uşaq xaricdən qəbul alıb) dostum mənə onun uniyə qəbul olmadığını hətda artıq narkaman kimi bir şey olduğunu dedi...


indi çəkdiyim peşmanlığın üzüntünün heç bir mənası yoxdu çünki birinin öldürməkdən daha pis bir şey varsa oda onu yaşadığı halda öldürməkdi. ona narkotik verən nə qədər günahkarıdısa onu sırf fərqlidi deyə dışlayan mən də bir o qədər günahkaram. indi mən və əvvəlki sinif yoldaşlarım heçnə olmamış kimi kariyera planları quracayıq sevinəciyik, tətilə gedəcəyik və s, heç kim bizi ruh qatili olduğumuz üçün yargılamayacaq bizdə süddən çıxma ağ qaşıq kimi həyatımıza dəvam edəcəyik...