+8 əjdaha
1. carlos fernándezə məxsus məqalə.mənim işim tərcümə və əlavələr olub.1.ci hissə
zapatista ərazisindəki, aguascalientesdə, iki uzun taxta yataqxananın arasında, telləri olmayan, balaca dirəklərdən ibarət qapılarla futbol oynadıq. top tez-tez binaların damına gedərdi. belə olunca top oyundan çıxmış sayılmır, top fırlanıb gəlir və tellərin altında topu tutmaq mübarizəsi davam edərdi. çılğın anlar idi, əsl deyilmiş kimi idi, çünki mənim kimi qonaqlara qəribə gələn bir yoxsulluğun orta yerində futbol oynuyurduğ, hətta hərbi təyyarələr lazımi uçuşlarını edirdi. meksikadakı bu qəribə yerdə bəzilərimiz, qonaqlar və ev sahibləri, üzdən də olsa ən azından səmimi bir şəkildə bir-birimizlə tanış olduq. futbol, imkanlara uyğunlaşdırılaraq oynanıldı, dil, dəyər və hətta kondisyon fərqliliklərini aşaraq aramızda əlaqələr quruldu. yüksək təzyiq ilə əlaqəli olaraq zor vəziyyətlər yaşadım.
futbol meydançasının, sosial ərazi ilə güclü tərəfləri vardır. birincisi tarixidir, bir sosial fəaliyyət məkanıdır.milli, sinfi və daha kiçik ictimai kimliklər, futbol meydançasında və ətrafında ehtiras ilə xaricə vurulur. ikincisi, kollektiv bir işdir, qruplar cəmiyyət içində olduğu kimi saysız hallarda formalaşır. futbol, komandalar, fan klublar, xuliqan dəstələri və sonrası kimi yaxın əlaqə qruplarını ortaya çıxaran güclü hisslərə səbəb olur. üçüncüsü, üslubdur, fərdlərin və aid olduqları cəmiyyətin və ya cəmiyyətlərin unikal olduqlarını ifadə edən yollardır, bu ən çox oyun üslublarında ortaya çıxır. bəlkə də ən tanınmış olanı brazilya, bir afro-brazilya savaş sənəti olan capoeriadan inkişaf etdirilmiş olduğu çox açıq olan sərbəst bir oyun göstərər. dördüncü və ən əsası isə, futbol meydançasının sosial olanı xarakterizə edən qarşılıqlı köməkləşməyi yenidən istehsal etməsidir, insanlar idmana coşqu ilə qoşulur, onu və özlərini yenidən müəyyən edir.
idmanın quruluş və təşkilatlanmağa aid geniş sahələrində anarxist bir ataka ehtiyacımız var. topa vurmaq, küçəyə barrikada qurmaq və ya bir kooperativ qurmak qədər anarxist qılmaq olar.
futbol necə anarxist ola bilər? başlanğıç olaraq deyə bilərik ki futbol və anarxizm var olduğundan bəri anarxistler futbol oynamışlardır. 20. əsrin başlarında aralarındakı əlaqə olduqca açıq şəkildə var olmuşdur. indilərdə " argentinos juniors" olaraq bilinən klubun adı əvvəllər "çikaqo şəhidləri" idi və buenos ayresdəki anarxist bir kitabxanada başqa bir klub da qurulmuşdu. və əminliklə təxmin edə bilərik ki, 1937də şimali amerikada "respublika" üçün pul yığmaq məqsədli tura çıxan bəzi barselona klubları özlərini öz şəhərlərinin anarxistləri ilə qarşılaşdırırdılar. parisdə 1968 mayında tətilə gedən peşəkar oyunçular öz paylarına düşən azadlığı tələb edərkən tələbələrdən və işçilərdən çoxmu fərqli idilər? st. paulinin anti-avtaritar azarkeşləri, siyasəti stadion divarlarının arxasında qoya bilərlərmi, və ya bir mitinqdən, bir protestdən öncə futbolu unudabilərlərmi? əgər bir çox məkan və mitinq əsasən anarxist tərkiblidisə, o zaman futbolun da köhnə bir anarxist cəbhəsi vardır.