bugün məsləhət təsadüfi

postlar Yoxlama mesaj

...

acı uşaqlıq xatirələri

| tarix
105,473 | 265 | 2286

əjdahalar googlla

dünənin ən bəyənilənləri - yekəqarın kişi - seymur baycan - elif şafak - turbo saqqızı - uşaqlıqda allah zənn etdiyimiz şeylər - güldürən hadisələr - uşaqlıqda verilən mənasız suallar - futbol

Yalnız deyilsən!

Bu duyğuların müvəqqəti olduğunu və kömək mövcud olduğunu bilmək vacibdir. Dostlarınıza, ailənizə, profesionallara müraciət etməyiniz vacibdir. Sizi dinləmək və lazım olan dəstəyi təmin etmək istəyən insanlar var. Sözlük yazarları olaraq səni hər zaman dinləyə bilərik.

Əgər yalnız hiss edirsənsə, 860 qaynar xəttinə müraciət etməyini tövsiyə edirik.

111. məhlənin ən pasledni uşağları dedilərki binanın arxasında dəniz tapmışığş.qoşulub getdim gördüm kanalizasiya suyu yığılğb yekə çuxura.köhnə təkərlər üzür içində.qamışlar bitib sahilində.iyi hələdə burnumdadı

11.09.2015 09:55, yeni istifadəçi

Yalnız deyilsən!

Bu duyğuların müvəqqəti olduğunu və kömək mövcud olduğunu bilmək vacibdir. Dostlarınıza, ailənizə, profesionallara müraciət etməyiniz vacibdir. Sizi dinləmək və lazım olan dəstəyi təmin etmək istəyən insanlar var. Sözlük yazarları olaraq səni hər zaman dinləyə bilərik.

Əgər yalnız hiss edirsənsə, 860 qaynar xəttinə müraciət etməyini tövsiyə edirik.

112. bilmirəm niyə, ilk evimizdən köçməyimiz heç yadımdan çıxmır. kasıb idik, mən də bunu başa düşmürdüm. evimiz dərnəgül körpüsünün yanındakı həyətli evlerden biri idi. atamla tez-tez körpünün yanindan keçirdik, zavodun deffektli "armatur"larini evimizin həyətin də çəkiclə düzəldib, zavoda satırdıq, evin boyuk oglu idim, atama kömək edirdim. kömək deyəndəki, 4-5 yaşında uşağın kömeyi ne olacaq ki, daşırdım. pul olmadiği üçün, atam evi satib, daha ucuz ev almag qerarina gelmisdi ki biraz eline pul gelsin, neyse bunu mene demisdi, mən de ozunu götverenliye qoymusdum, durmadan aglayirdim ki, kocmeyek bura yaxsidi. atam cox narahat idi, ne az ne cox 50 yasi var idi, menim de 5, atam gec aile heyati qurmusdu, ona gore meni incitmek istemirdi. kocduyumuz gun, anam gozumun qabagina gelir, bir kuncde oturmusdu, evde 1 stul saxlamisdilar, anam onu kunce qoyub oturmusdu, sakitce aglayirdi. bu menzere hele de gozumun qabagindan getmir, hele de o korpuden kecende ureyim agrayir. duz 14 ildi teze evde yasayiram, hele de oyresmemisem, travma olaraq qalir. atamla zavoda getmeyimiz, korpuye qalxmagimiz, menim ah rengde olan cekicim, bunlar hamsi yaddan cixacaq, amma anamin evin kuncunde sakit aglamagi hec vaxt.

21.09.2015 01:58, sistem robotu

Yalnız deyilsən!

Bu duyğuların müvəqqəti olduğunu və kömək mövcud olduğunu bilmək vacibdir. Dostlarınıza, ailənizə, profesionallara müraciət etməyiniz vacibdir. Sizi dinləmək və lazım olan dəstəyi təmin etmək istəyən insanlar var. Sözlük yazarları olaraq səni hər zaman dinləyə bilərik.

Əgər yalnız hiss edirsənsə, 860 qaynar xəttinə müraciət etməyini tövsiyə edirik.

113. biri var 4 aldım, biri de var, müellim 4 yazdı (verdi) . hemişe özüme sığışdırmırdım 4 almağı, müellim 4 verdi deyirdim evde. o ruh halım yadıma düşdükce pis oluram blet.

05.10.2015 12:55, pampiniformis

Yalnız deyilsən!

Bu duyğuların müvəqqəti olduğunu və kömək mövcud olduğunu bilmək vacibdir. Dostlarınıza, ailənizə, profesionallara müraciət etməyiniz vacibdir. Sizi dinləmək və lazım olan dəstəyi təmin etmək istəyən insanlar var. Sözlük yazarları olaraq səni hər zaman dinləyə bilərik.

Əgər yalnız hiss edirsənsə, 860 qaynar xəttinə müraciət etməyini tövsiyə edirik.

114. uşaqlığımla bağlı her an her saniye acı xatiredir zaten. yetimler evinde böyüdüyüm üçün heyat mene uşaqlığın qayğısız sergüzeştlerini sunmuyub malesef.neynek her kesin bir rolu var heyatda, her kes üçün bir ssenari yazılıb biz ise oynamağa mecburuq...yadımdadı ki bir ifrite baxıcımız var idi. bir defe yemekxanada qezayla podnosumu düşürdüm yemeyim yerle yeksan oldu, o anda herkes dayanıb mene baxır ve maraqla ne olacağını izleyirdi ve ele bu anda hemin o ifrite gelib mene möhkem bir sille yapışdırdı. hemin gün yemeksiz qaldım.çox pis olmuşdum, ölmek istedim.ne qeder lazımsız, heçkim ve heçne olduğumu hiss etdim. her şeye ve her kese nifret etdim.bunu men istemedim onlar istediler. men sevgimi paylaşmaq istediyimde, onlar mende yalnız kin axtardılar. men normal idim onlar ise zorla mende anormallıqlar axtarırdılar ve mende o cür oldum. sakit idim, hiyleger zenn etdiler, kövrek idim artist zenn etdiler. sonuc. men oların tehminlerini doğrultdum, onların zenn etdiklerine çevrildim. sağ ol sözlük yarama duz sepdin.

(bax: həyatdan bir anda soyudan şeylər)

25.10.2015 23:15, deccal

Yalnız deyilsən!

Bu duyğuların müvəqqəti olduğunu və kömək mövcud olduğunu bilmək vacibdir. Dostlarınıza, ailənizə, profesionallara müraciət etməyiniz vacibdir. Sizi dinləmək və lazım olan dəstəyi təmin etmək istəyən insanlar var. Sözlük yazarları olaraq səni hər zaman dinləyə bilərik.

Əgər yalnız hiss edirsənsə, 860 qaynar xəttinə müraciət etməyini tövsiyə edirik.

115. deməli məktəbdə oxuyuram hardasa 8-9cu sinif ,yanı çoxda uşaq deyildim.bir dənə oğraş var idi .itin götünə oxşayırdı ,v obşem bu mənə eşqinamə zad oxumuşdu məndə əl ayaq vermişdim ama sırtıq maçalka əl çəkmirdi.deməli günlərin bir günü böyük tənəffüzdə bufetə düşmüşəm, koridordanda bufetə böyük hündür pilləkənlər aparır . nəysə bu oğraş köpəyin oğlu məni görər görməz cumdu mən tərəfə, məndə bunu görən aranı cırmaq istədim tez tələsik pilləkənləri çıxıram buda dalda gəlir axırıncı pilləkəndə nətər yıxılıb göt baş oldumsa düz bunun ayağın altına sərəldim xalça kimi .ilahiiii necə pis olmuşdum necə pərt olmuşdum ilahiii anlada bilmirəm .buda gəlib hələ qolumdan tutub qaldxızmağa çalışır mənimdə eqom yerlə yeksan olub özümü sındırmıram oturmuşam yerdə qalxmıram camaatda keçir başımın üstündən mənə baxır ki, bu bomj kimi oturan kimdi ...ürəyimdə bu gədənin nəsli köku var yoxu qalmadı ....sonra məktəbdən çıxıb redd olub getdi yaxşıki...

27.10.2015 22:59, sistem robotu

Yalnız deyilsən!

Bu duyğuların müvəqqəti olduğunu və kömək mövcud olduğunu bilmək vacibdir. Dostlarınıza, ailənizə, profesionallara müraciət etməyiniz vacibdir. Sizi dinləmək və lazım olan dəstəyi təmin etmək istəyən insanlar var. Sözlük yazarları olaraq səni hər zaman dinləyə bilərik.

Əgər yalnız hiss edirsənsə, 860 qaynar xəttinə müraciət etməyini tövsiyə edirik.

116. çox da acı deyil amma yenə də yazım.
təxminən 2-ci sinifdə oxuyurdum. balaca olduğuma görə məktəbə anam, ya da dayım aparıb-gətirərdi. bakıxanov qəsəbəsinin bütün küçələrindən keçdiyimə görə uşaqlıq xatirələrimin acısı da şirini də ora aiddi. nə isə. bir dəfə məktəbdən çıxdım, anamla evə doğru yola düşdük. bakıxanovda "viceroy" deyə böyük mağaza var idi. ondan biraz qabağa gedəndə zibillikdə bir insan gördüm. əvvəl bunun meyid olduğunu elə bildim. sən demə bu insan zibillikdə yatırmış. o gördüyüm mənzərə yadıma düşəndə məyus edir. o anda az da olsa həyatın nə cür olduğunu, güclünün zəifi əzdiyini anlamışdım.

04.11.2015 00:31, sistem robotu

Yalnız deyilsən!

Bu duyğuların müvəqqəti olduğunu və kömək mövcud olduğunu bilmək vacibdir. Dostlarınıza, ailənizə, profesionallara müraciət etməyiniz vacibdir. Sizi dinləmək və lazım olan dəstəyi təmin etmək istəyən insanlar var. Sözlük yazarları olaraq səni hər zaman dinləyə bilərik.

Əgər yalnız hiss edirsənsə, 860 qaynar xəttinə müraciət etməyini tövsiyə edirik.

117. bu xatirə həyatımın ən acı ən ağır xatirəsidir bəlkədə. anam xəstə idi, bu səbəbdəndə ağır hamiləlik keçirirdi . o zaman məndən əlavə bir kiçik bacım var idi. artıq vəziyyət o qədər ağırlaşdı ki, anamı bakım altına aldılar. uzun müddət xəstəxanada yatdı. və biz tək, nəzarətsiz qaldıq. atam səhərdən axşama çalışırdı. mən dərslərdən geri qalmağa başladım , çünki kiçik bacımı yalnız buraxa bilmirdim, artıq o qədər dərs buraxmışdım ki, məktəbə getməyə utanırdım . ha bu arada 3 cü sinifdə oxuyurdum. elə olurdu ki, atam bizi özü ilə işə aparırdı, ama bizi maşında axşama qədər ac susuz qoyub gedirdi, bizdə onun dönməsini və bizi nəhayət evə aparmasını gözlüyüb dururduq ama o, yalnız gecə gəlib çıxırdı. bacım anlamırdı, tez-tez ağlayıb şüvən çıxarırdı ki, anamız gəlsin darıxıram. mən isə qara qara fikirləşirdim gecələr birdən anam ölsə nə edəciyik , gizlində ağlayırdım . anamın ziyarətinə gedirdik ama orda içəri buraxmırdılar bu bir növ həbsxanaya bənzəyirdi, anamız ilə danışmaq üçün bir kabinəyə daxil olurduq, orda isə monitor var idi, o monitor vasitəsi ilə danışırdıq , anam çox solğun, əldən düşmüş görünürdü .
aonra atam başdadı bizi aparıb orda burda qoymağa, bir gün dostunun ailəsində, bir gün anamın tanışının, bibim oğlu və s. axırıncı dəfə bizi qoyub gedəndə çox pis olmuşdum, az qala arxasıyca qaçacaqdım ama etmədim.
anamın halı pis idi həkimlər heç bir qarantiya vermirdilər , öləcəyinə əmin idilər .ama necəsə bir möcüzəmi deyim, bəxtixudalıqmı hər nəysə onlardan biri baş verdi və anam əməliyyatdan sağ çıxdı .
bununla əziyyət bitmədi, anamın əsəbləri korlanmışdı ağrılardan.o qədər trimeperidin vurmuşdular ki, yazıq qadına (o vaxtlar bu dərmanın narkotik analgetik olduğunu əlbəttə bilmirdim) təsiri keçdikdən sonra anamı lomkalar tuturdu və əsəbindən səbəbsiz yerə bizi döyürdü .və əlbəttə ki, körpəyə baxacaq gücü olmadığından, o vəzifədə mənim üzərimə düşmüşdü.
həyatımın ən kabus dönəmləri idi. şükrlər olsun ki, bitdi.

04.11.2015 14:41, sistem robotu

Yalnız deyilsən!

Bu duyğuların müvəqqəti olduğunu və kömək mövcud olduğunu bilmək vacibdir. Dostlarınıza, ailənizə, profesionallara müraciət etməyiniz vacibdir. Sizi dinləmək və lazım olan dəstəyi təmin etmək istəyən insanlar var. Sözlük yazarları olaraq səni hər zaman dinləyə bilərik.

Əgər yalnız hiss edirsənsə, 860 qaynar xəttinə müraciət etməyini tövsiyə edirik.

118. 6 yaşım vardı. anam da atam da işləyirdi. qardaşımın 1 yaşı vardı ve heç ne yemiyirdi. mən də fikirləşdim ki o vaxtın məşhur oyuncaqı pikachunu göstərəndə mənə baxacaq. o mənə baxanda da anam çöreği yedirecek. ama elə olmadı. anam əsəbləşdi, döydü məni. mən ağlarkən də qardaşım çöreyin hamısını yedi, evdəki hamı xoşbəxt oldu, məndən başqa.

14.11.2015 19:28, qaqaş olar mən də atım?

Yalnız deyilsən!

Bu duyğuların müvəqqəti olduğunu və kömək mövcud olduğunu bilmək vacibdir. Dostlarınıza, ailənizə, profesionallara müraciət etməyiniz vacibdir. Sizi dinləmək və lazım olan dəstəyi təmin etmək istəyən insanlar var. Sözlük yazarları olaraq səni hər zaman dinləyə bilərik.

Əgər yalnız hiss edirsənsə, 860 qaynar xəttinə müraciət etməyini tövsiyə edirik.

119. uşaqlıqdan bəri qalan bir travmadı. tısbağaları görəndə kövrəlirəm.
8-9 yaşım olanda məhlədəki böyük uşaqlar binanın qabağına çaydan tutduqları tısbağanı gətirmişdilər. mühitini dəyişən tısbağa çanağından çıxmırdı qorxudan. başına gəlməyən qalmamışdı. sonda bir gün qabığını yoxlamaq üçün üstüne kubik atmaq istədilər. qışqırıb ağladım səsimə binadakı hamı yığılmışdı. məni evə apardı anam balkondan baxdım ki bir səydıllax əlində kubik tısbağanın yanında dayanıb. nə qədər qışqırdımsa da kar eləmədi çanağın səsi və qan içindəki tısbağa görüntüsü bir ömür getməyəcək ağlımdan. 2 gün ağladım, məktəbə getmədim, evdəkiləri danışdırmadım. sonra uşaq ağlıynan intiqam alacam deyib daşla başını yarmışdım qonşudakı o xiyarın. hardasa 15 il keçib hadisədən hələ də tısbağa görəndə qəribə oluram.

24.12.2015 17:03, odi

Yalnız deyilsən!

Bu duyğuların müvəqqəti olduğunu və kömək mövcud olduğunu bilmək vacibdir. Dostlarınıza, ailənizə, profesionallara müraciət etməyiniz vacibdir. Sizi dinləmək və lazım olan dəstəyi təmin etmək istəyən insanlar var. Sözlük yazarları olaraq səni hər zaman dinləyə bilərik.

Əgər yalnız hiss edirsənsə, 860 qaynar xəttinə müraciət etməyini tövsiyə edirik.

120. 16-17 yaşım vardı. bədənimdə yad şeylər çıxmağa başladı. qorxurdum, anamlara dedim ana belə belə şeylər var deyə. valideynlərim həkimə apardı. həkim müayinə etdi, sonra əməliyyat etdi o yad şeylərdən birini çıxarmaq üçün. sonra bədxassəli şişmi deyə tətqiqat apardılar və 1 ay sonra gəlin dedilər. o 1 ay həyatımın ən çətin 1 ayıydı deyəsən. evdə heç kimin üzü gülmürdü. hamı kədərli idilər. 1 ay keçti, biz yenə getdik həkimə. təkcə anam girdi həkimin otaqına. 5 dəqiqə sonra çıxdı, ağlayırdı. bizə heç nə danışmadı amma başa düşürdük pis bir şey olduğunu.
həmin gecə mən yatdıkdan sonra anamla atamın danışdığını eşitdim. həkim, 'övladınız xərçəng xəstəsi amma çox kədərlənməyin, uzaqbaşı qızınız ölə bilər amma onsuz da oğlan övladınız var' deyib. sanki qız övladın xərçəng olub ölməsi mühüm deyilmiş kimi, ancaq oğlan övladımız öləndə kədərlənməliyik kimi.
ondan sonraki günlər də pisdi, bir dəfə daha əməliyyat etdi həkim, yenə bədənimdən parça alıb tətqiqat aparmaq üçün. çox dəhşətli günlərdi. ama məni kədərləndirən bir digər şey, bir əməliyyatın qardaşımın ad günündə olmağıydı. 9 yaşlı uşaqın mutlu olacağı tək gündə də üzü gülməmişdi.
axırda, bir neçə ay sonra, bir başqa həkim müayinəsində öyrəndik ki səhv diaqnoz qoyublar. o gün anam, atam, qardaşım, mən hamımız çox sevindik amma aylarca boş yerə kədərləndik. boş yerə anam gecələrcə yuxusuz qaldı. atam gizli gizli boş yerə ağladı. qardaşım ad günündə hədiyyə alacağı halda boş yerə əməliyyat otağının qapısında məni gözlədi.

02.01.2016 23:03, qaqaş olar mən də atım?

üzv ol

Modalı bağla

...