həyatın nə qədər gözəl olduğunun anlaşıldığı anlar

191. Arada bir evdə çox vaxt keçirəndə həyətə düşürəm. Otururam gündə. Sadəcə günəşin şüalarının altında dayanmaq belə mənə çox yaxşı təsir edir yaşamaq həvəsimi artırır. Yayı sevməyimin bir səbəbi də budur. Təbii ki bağımız gözəl olmasaydı yaşıllıqlar güllər çiçəklər fərq olardı amma yenə də mən bədəni hər fəsil soyuq olan insan günəşin altında qızınmağı çox sevirəm

192. nəhayət ki doktor işimin cavabı gəldi!!! urraaa! Oğuz elində şadyanalıqdı. hər dağ başında 3 tonqal yandırın, igidlər!!! əslində cavab çoxdan gəlmişdi. daha doğrusu bayramdan qabaq professor mənə növbəti kitabı üçün məqalə təklif edəndə bil(ir)dim ki, keçmişəm, yoxsa niyə təklif eləsin ki, gəl məqalə yaz?! :ddd keçən həftə də rəsmi səhifəmizdə prof-larımın (supervisor) hər ikisi öz qiymətini girib, plyus 5-ci gün profla da emailləşdik, birinci gün görüşüb, müdafiənin vaxtını təyin edəcəyik, vse.. kitab da çıxır Springer nəşriyyatında.

addım-addım tarix olmağa doğru gedirəm. adımın qabağına bir "dr" bomba kimi də yaraşar. (baxma: bu sonmu, abi? ) (baxma: sonunu düşünen kahraman olamaz)

geriyə qaldı bir arzum... (baxma: en büyük o mu bilmem, ama çox büyükkk!!! )

edit2: 5 il qaba yazdığım doktorantura entry-mi tapa bilmirəm. tapsaydım, ora yazacaqdım, amma olsun: hər iki imtahanı keçdim, özü də fərqlənmə ilə (bax: magna cum laude). kitabım da dünyanın və almaniyanın demək olar ki bir nömrə nəşriyyatı olan springer verlag-da çıxacaq. ikinci supervisor-um müdafiədən iki saat sonra direkt email atdı ki, bəs kitabı springer-də mənim rəhbərliyim altında çıxaraq. dedim ki: " dear professor, you made an offer, i can't refuse". godfather getir-götürünü yapar, hocam. atama deyendə, kişi agladi ala, dəxşət.

bununla da tarix oldum. əgər yazdıqlarımı nə vaxtsa həyata keçirə bilsəm, deyəcəklər ki, adam zamanında kitabını yazmış, indi də əməl edir. yox, qismət olmaz, o günləri görmək bizə, yenə də bir rəhmət sahibi olaram, ən azından.

ondan əlavə, oturum məsələm də həll olundu. bununla da, həm daimi oturuma, həm də vətəndaşlığa haqq qazanmış oldum. amma və lakin...

.... yaxşısıyla, pisiylə, keçən on illik almaniya həyatım, bütövlükdə 15 illik akademik yolumun sonuna gəldim. itirdiklərim, qazandıqlarım kiminə görə az, kiminə görə də "wow" deyecək qədər çoxdu. almaniya mənim üçün heç bir zaman son hədəf olmayıb, həmişə yan alacağım və qısa müddətlik bir liman idi, hədəfə gedən yolda. hədəf isə... qismət. növbəti limanda görüşənədək.

Yalnız deyilsən!

Yalnız deyilsən!