əjdaha lazımdı
izlə
dostlar
mən
googlla
ekşi sözlük
-
həyatın nə qədər cındır olduğunun anlaşıldığı anlar
-
intihar edəcək adama məsləhətlər
-
pivə deyəndə ağıla gələnlər
-
vincent van gogh
-
oral seks
-
payız
-
duzlu balıq
-
xingəl
başlıqdakı ən bəyənilən yazılar:
+107 əjdaha
19. deməli beş ya altı il əvvəl nurçu yataqxanasında abi idim. mırta, həyat təcrübəsi yığırdım amk. nəysə 52 nəfər tələbəm var idi, hamısı ürəy idilər, 16-17 yaşları varıydı. uşaqlar dərsdə olanda etüddə buların əşyaların qarışdırardım həmişə, günlüklərini oxuyurdum falan. bi gün hasan adında bi qaqaşın günlüklərinin arasından çəkdiyi şəkilləri tapdım, adam bildiyin çəkirdi. ama hamıdan gizlədirmiş bəyənilməz deyə.birdə xatirə dəftərinə öz yaratdığı əlifba ilə yazırdı, acığa düşdüm kopyasını çıxardım səhfələrin başladım çözməyə, hərifləri bir bir çözdüm, həriflər heroqlif formasında idi, yapon hərifləri kimi. sonra bir gün bunun çəkdiyi şəkillərin arasına öz əlifbası ilə "çox gözəl çəkirsən, davam et" yazdım. bir də baxdım axşam otağımda mənim yazdığım kitabın arasında (o vaxtlar roman yazırdım guya aq) bunun əlifbası ilə "tek zeki olan sen değilsin : )" yazılıb. yəni ki sən mənim əlifbamı çözdün məndə o yazını ora yazanın sən olduğunu. bundan sonra hasanla yaxın olduq, bu birdəfə sözarası demişdiki rəssamlıq kursunaa getsəm daha yaxşı çəkərəm, ama gedə bilmirəm pula görə. atası yox idi. həftə sonları hamı evinə gedəndə bu yurdda qalırdı bir iki dəfə mən pul vermişdim getsin evinə. yaxın şəhərdə qalırdı. mən yurdda abi olduğum üçün pulsuz qalırdım, kantində pulsuz idi mənə, uşaqlara namaz falan qıldırmalı idim guya, özüm qıla bilmədiyim üçün onlarıda qıldırmırdım normal olaraq. əl qərəz, pulum olurdu yəni yurd pulsuz olduğu üçün, hasanın getmək istədiyi kursun aylığı 25 manat idi, 50 manat verdim hasana dedim kursa get, o vaxta qədər güləşə gedirdi, və güləşdə türkiyə yeddincisi olmuşdu birdəfə. dedim güləşə getmə, rəssamlıq kursuna get, əvvəl pulu qəbul etmək istəmədi, sonra danışdıq ki 1-2 ay sonra kursda öyrəndikləri bilgilərdəndə istifadə edərək mənim portretimi çəkəcək, razılaşdıq. 1-2 ay sonra mənim portretimi çəkdi, gətirdim azərbaycana otağımdan asdım.
bayax papamın iki dostu şəkil çəkməkdən söhbət edirdi, həvəsləndim hasanın çəkdiyi şəkili gətirdim, göstərdim. birdən arasından bir kağız düşdü "hediyemi kabul edersin inşallah, senin sayende oldu, allah senden razı olsun. hasan".
bundan böyük hiss? nadir olar, o an tüklərimə qədər hiss etdiyim titrəmə həyatın əslində həmişə o qədər də cındır olmadığının bir sübutu idi.
kişilərin öz duyğularını gizlətmək məcburiyyətində qalması tanrının bir cəzasıdı ya hədiyyəsi. papanın dostları arasında gözümün yaşını kipriklərimlə silmək məcburiyyətində qaldım. bu işdə uzmanlaşmışam artıq, kipriklərlə göz yaşı silməyə.
hasanın çəkdiyi şəkili anonimlik pozulmasın deyə qoymuram -* onsuz da sözlükdə anonimliyi ən çox sikilmiş olan mənən aq -* ama notun fotosunu qoya bilərəm, dursun sözlüyün bir kənarında 
.
+124 əjdaha
92. bu gün qulaqcığımın bir qulağı xarab oldu deyə çox gözəl bir xatirəm yadıma düşdü. ki bu xatirə uzun zaman yadımda qalacağına inandığım xatirədi. uzun zamandır da yazmıram deyə dedim qoy aylar sonra davam eləyim. -*
deməli 2012ci ilin aprel ayı idi. hazırlıqda bir qəşəy qızla tanış olub, sevgili olmuşduq. bu qız mənim qaldığım yerə yaxın qalırdı deyə hər gün bərabər görüşüb, avtobusa minib, hazırlığa gedirdik. get gəl bir yerdən sonra avtobusda sıxıldığımız üçün telefonda mahnı açıb nauşniklə qulaq asırdıq. yeni trendimiz bu olmuşdu. birbirimizin playlistlərinə qulaq asırdıq. təxminən 1-2 həftə belə davam eləyirdik ki, mənim nauşnikimin bir qulağı xarab oldu. kasıb vaxtıma düşmüşdü özü də. cibimdə təkcə qızla özümün yol pulusu olurdu başqa heçnə. dərd götürmüşdü ki, necə eliyəcəm. nəysə ertəsi gün mindik avtobusa nauşniki çıxartmırdım qız dedi ki, niyə nauşniki çıxartmırsan mən də məcbur çıxartdım işləməyən tərəfi özümə işləyən tərəfi qıza verdim və normal heçnə olmamış kimi belə davam elədik. təxminən 2 həftə mən mahnıya qulaq asırmış kimi apardım özümü o isə doğurdan da qulaq asırdı. sonra bir gün səhvən işləməyən tərəfi qıza verdim mahnı açdım gördüm səs gəlir. təkərə düşdüm dedim bəlkə düzəlib, qız da gördü ki mahnını açmışam amma səs gəlmir. dedi deyəsən nauşnikin xarab olub mən də işləyən tərəfi ona verdim qız heçnə demədi. hazırlıqdan çıxandan sonra boynuma sarılıb öpdü məni. dedi həyatımda sənin kimi birisini heç görməmişdim. guya heçnədən xəbərim yox imiş kimi heçnə demədim gülümsəyib yola verdim. səhəri gün hazırlığa gedəndə avtobusa minmədən mənə aldığı nauşniki verdi. biraz utanmışdım biraz da qıza daha çox aşiq olmağa başlamışdım. gülümsədim, qucaqladım sonra avtobusa mindik həmişəki kimi hazırlığa getdik.
sonra da ayrıldı məndən. yəqin ki, nauşniki işləyən birisini tapmışdı ya da təzə aldığı nauşnik uğursuz gəldi. onsuz da mən mahnıya qulaq asmamağa öyrəşmişdim.
(bax: heç mənə lazım da deyil)
+53 əjdaha
138. ikinci yarımilimiz başlayandan rus dili qrupunun müəllimi dəcəlliyi ilə bacarmadığı bir oğlanı atdı mənim qrupuma. Uşaq 5-ci sinifdə oxuyur. Və müəllimlər çox acı rəftar edirdilər onunla. Mən isə ilk gündən onun könlünü aldım. Onu müşahidə edib xoşuna gələ biləcək şeylər etdim. Xoş sözlər dedim. Onun yaxşı tərəflərini seçib sinifyoldaşlarına tərif etdim. Və o dəcəl uşaq oldu quzu. Bu həftə sinifə girəndə görürəm ki, stolumun üstündə bir alpengold şokoladı var. Deyirəm bu kimindir. Səs çıxmır uşaqlardan. Sonda dedilər ki, r alıb mənim üçün qoyub. Şokoladı qaldıranda gördüm ki, altında kağız yapışdırıb və "ən gözəl müəlliməmə" sözlərini yazıb. Necə xoşbəxt olduğumu təsəvvür edə bilməz heç kim. Şagird sevgisini hiss edən bir müəllim qədər heç kim xoşbəxt ola bilməz.
+35 əjdaha
149. Deməli keçən il, masteri bitirəndə xarici tələbələrə iş axtarma vizası verirlər, ya iş tapmalısan ya da phd etməlisən. Əks halda, vətəninə geri dönməkdən başqa çarə yoxdu. Və bir də ixtisasına uyğun iş olmalıdı. Oxuduğum ixtisas çox ağır sahə olduğundan yerli idarəetmədə, siyasi orqanlarda, düşüncə mərkəzlərində iş tapmalıydım. Şansım da çox az idi. Ona görə yox ki, mən bacarıqsız biriyəm, sadəcə yerli xalqın nümayəndələri ilə və avropalılarla rəqabətdə istər istəməz uduzursan. Potensial işverən (qəribə səslənsə də adı budu) stolu üstündə vakans yer üçün cv-ləri görəndə, ilk öncə öz millətindən birini seçməlidi, daha sonra avropalı və ən nəhayətində non-eu birini. 1/3 ehtimalla rəqabətlə və əlbəttə ki, dil biliyi məsələsində-nə qədər super bilsən də native biri kimi bilə bilməzsən- şansın sıfıra bərabərdi. Paralel doktorluq üçün unilərə müraciət edirdim. Hətta bir yerdən sonra, ancaq doktorluq məsələsi ilə maraqlanırdım, çünki ən gözəli odur. həm beynəlxalq akademik çevrəyə bir qatqım olar, həm də ölkənin adına nəsə etmiş olaram (yapçı falan deyiləm, ölkə dedim hakimiyyət yox) Burda da şansım yavər gətirmirdi. Mənim mövzum üzrə profların sayı ya az idi, ya da ki, olma ehtimalı olanlar yer təklif eləmirdilər. Bəlkə də, 50-dən çox uniyə, profa email atmışdım. hamsı da eyni cavabı verirdi: sorry, indi bizdə alınmır, hal-hazırda yer yoxdu. Bu ilin martında tam təsadüf bir profa email yazdım. Çox keçmədi ki, cavab gəldi ki, bəs çox sağ olun, marağınıza görə, düzdü mənim fakultəm də yer yoxdu, amma istəyirsinizsə bizim unidə nəsə fikirləşə bilərik. mən də gecikdirmədən cavab yazıb, görüş üçün vaxt istədim, həm də ən qısa zamana. Prof pasxadan əvvələ görüşə bilərik deyə email atdı və yazdı ki, gələndə 3 illik planı da gətirin. Vay bəəə!!! Yaşasın!! alındı, nəhayət!! qızın hərisin aldıq )))) Görüşə çox rahat getmişdim. danışdıq, elədik, prof qayıtdı ki, bəs okey, elə mənim özümdə yaza bilərsən, amma formalitedən yana dekanımıza ərizə yazıb xahiş elə ki, səni qəbul eləsin, mənim də adımı elmi rəhbər kimi yaz. Mən də təkərə düşüb, dedim ki, elə bugün yazıb verərəm də ))). Dedi, nolub alaa, bayrama çıxırıq, bayramdan sonra yazarsan. Görüş bitən kimi, atama səsli mesaj atdım. Atam da səsli mesajla cavab vermişdi. Kişi axırda dedi ki, oğlum mən səninlə fəxr edirəm, çox sağ ol. hiss elədim ki, gözləri dolub, mesajı axıra çatdıra bilməyib. istər-istəməz mən də tutuldum. Bəlkə həmin an canlı danışsaydım, danışa bilməyəcəkdim. Sadəcə "çox sağ ol, ata" yazdım. Sözsüz ki, valideynlərimiz bizimlə qürur duyurlar, nə qədər biruzə verməsələr də, bəzən aramızda soyuqluq olsa da, amma birbaşa dilə gətirməkləri adama dünyaları qazandırır. həmin an deyirsən ki, bundan da yaxşısını əldə edə bilərəm demək ki! istənilən tedx və ya hər hansısa motivasiya videosundan güclü olur valideynin adama verdiyi dəstək.
hə, əziz sözlük, qismət olar, 3 il sonra kitabımı oxuyarsınız )))) deyərsiniz ki, buna baxe, gör aramızda kimlər var imiş. daha onda anonim qalmağa ehtiyac qalmayacaq, onsuz da el-aləm tanıyacaq da.
Edit1: kitabı qurtarmağa az qalıb, qismət olsa, sentyabrda təhvil verib, il sonuna kimi vətəni müdafiə edircəsinə edəcəm. Amma stressdən və tükənmişlik sindromundan o vaxta kimi sağ qalsam, böyük şeydi. Son 2 gündə 2 kilo itirmişəm.
+38 əjdaha
60. qar qasırğalarının ardından axırı ki bugün günəş özünü göstərirdi. ətrafda yığılıb qalmış 2-3 metrlik qar yığınlarından başqa heçnə görünmür çöldə. içində tükənməz günəş sevgisi daşıyan biri olaraq işdən bir bəhanəylə çıxıb günəş şüalarını üzümdə hiss etmək istədim.
diş həkimimin məsləhəti ilə siqaretə 1-2 ay ara vermiş olmağıma baxmayaraq ölkədən ayrılanda özümlə mümkün qədər kent 4 götürmüşdüm. indi 3-4 günə sadəcə bir siqaret çəkərək həm diş həkiminə verdiyim sözü tutmağa çalışır həm də ölkədən xaricdə qızıl dəyərində olan kent 4'lərimi mümkün qədər gec bitirməyə çalışıram. uzun müddət geri dönməyəcəyim üçün həkimə verdiyim sözün tarixi bitsə belə kent'ləri bitirməmək üçün əlimdən gələni etməyə çalışıram.
çöldəki uzun müddətli qar qasırğalarından sonra gəlmiş günəşi isə kent'siz ziyarət etmək nəzakətsizlik olardı. bel çantamın dərinliklərində qoruduğum kiçik qara paketi götürüb günəşi görməyə getdim.
günəş sanki bilərəkdən elə davranır ki, elə bil ayrılıb geridə qoyduğun qadınlardan ən çox özünü darıxdıranıdır, və sənə peşmanlığını xatırlatmağa çalışaraq özünü göstərir, ama yaxın durmur, uzaqdan göz çırpır, indi sahib olduğun hər şeyin soyuqluğunu iliklərinə qədər hiss etdirir. ama sənə bir geri dönmə ehtimalı verir. o istiliyə təkrardan sahib olma ehtimalı.
içəridə postmodern marketinq şirkətləri tərəfindən ələ keçirilmiş şəxslərdən ibarət böyük ticarət mərkəzinin arxa qapısından real dünyaya: küçəyə çıxdım. qar yığınları və onların altında qalmış maşınlardan başqa heçnə görünmürdü. sağda, küncdə, üzü və əlləri illərin verdiyi qatlardan ibarət ikinci dünya müharibəsi görmüş, bəlkədə birincisində doğmuş yaşlarda bir qadın titrəyən əlləri ilə siqaretini dodaqlarına isabət etdirməyə çalışaraq bəlkədə günəş onu növbəti dəfə görməyə gələndə artıq buralarda olmayacağı üçün onunla sağollaşmağa çalışırdı. ayrılılmış köhnə sevgili günəşi yanında iki əsr yola vermiş, və onunla vədalaşmağa gəlmiş bir qadınla salamlamaq pis olmazdı. "otura bilərəmmi" deyib yaxınlaşdım, yaşlı qadın yalnızlıqdan bezmiş biri kimi gözləri ilə sanki "təki yanıma kimsə otursun" deyərək başını salladı. oturub uzun aralarla yandırdığım siqareti yandırmağa belə həsrət bir şəkildə yandırıb dərin bir nəfəs aldım. ağız və burnumdan soyuq havada bariz formada gözə çarpan nəfəsimlə birlikdə çıxan siqaret dumanı qar təpələrinin arxasındakı günəşlə gözlərim arasına girərək bulanıq bir görüntü yaradırdı. söhbətə möhtac qocaya bir şeylər deyib onu dərin düşüncələrdən ayırmağa çalışmağı düşündüm, "günəşi hiss etmək əvəzolunmazdır" dedim. "elədir" deyib sanki onu bir daha görməyəcəyini hissedirmişcəsinə kədərlənərək başını aşağı saldı.yaşlı qadın üst-başından evsiz və kimsəsiz biri görünümünü xatırladırdı. gün içində çox qısa aralarla işdən ayrılıb çölə çıxabildiyim üçün bu anımı yaşayım, köhnə sevgili günəşimi izləyim, əvəzolunmaz dəyərə sahib siqaretiminmi dadını çıxarım yoxsa yaşlı bir kimsəsizinmi dərdinə yanım deyə düşünərkən "mənə bir siqaret verə bilərsənmi? " dediyini eşitdim. refleksiv olaraq əlimi cibimə atdım, paket təzə idi və sadəcə bir siqaret tükətmişdim. mənim üçün sahib olduğu dəyərini düşünmədən paketi ona uzatdım. biranlıq çaşqınlıqdan sonra titrəyən əlini siqaretə uzadan qoca " çox sağol" deyə təşəkkür edərkən təşəkkürünü qəbul etmək üçün üzünə baxdım; qoca ağlamağa başladı. mənim üçün əvəzolunmaz dəyərə sahib paketim, əvəzolunmaz hisslər yaşadırdı. və uzaqlardan, çox uzaqlardan, köhnə sevgili günəş ən yaxşı mövqedə yerini alaraq bizi izləyirdi; onu irəlidə nələrin gözlədiyindən bixəbər bir gəncin, geridə buraxdıqları ilə yaşayan bir qocaya uzanan əlini, onların portretini. və tarixə həkk edirdi. bəlkə də bu portretin səbəbkarı olduğu üçün qürurlanırdı. "bu mənim doğulduğum ölkədəndir, dadlı biraz fərqlingələ bilər" deyərək hərzamankı instiktimi qoruyurdum; ağlayan birini görəndə görməməzlikdən gələrək söhbəti keçişdirmək. qocadan səs çıxmırdı, illər onu susdurmuşdu, getmə vaxtı idi, hər mənada. ağır addımlarla uzaqlaşan qocanı izləməyə başladım. qalan son siqaretim; əlimdəki siqaret bitirdi. buludlar günəşə buranın ağasının kim olduğunu öyrətmək üçün ona yaxınlaşırdılar, günəş də uzaqlaşırdı. və, acgöz insanların qurduğu vəhşi kapitalizm qapının arxasından məni səsləyirdi. getmə vaxtıydı; hamımız üçün.
+35 əjdaha
141. Bugün yaşadığım andır. Kefsiz, fikirli şəkildə avtobusda qapının kənarıda durub paralel gedən maşınları izləyirdim. Biraz tıxac olduğu üçün avtobus dayanmışdı. Bu zaman gözüm sağımızda olan maşına ilişdi. Maşının pəncərəsi buğlanmışdı və arxada bir uşaq oturmuşdu. Uşaq da avtobusun içinə nəzər salır, insanları süzürdü. Birdən məni gördü və ona baxdığımın fərqinə vardı. Barmağı ilə pəncərədə hərflər yazmağa başladı: h-e-l-l-o. Üzümdə gülümsəmə yarandı. Uşaq kifayətlənməyib, yazının yanına çubuq adam da əlavə etdi. Sonra başını qaldırıb mənə baxdı, mən isə ona gülümsəyib, əl salladım və o da mənə gülümsədi. Sonra yenə avtobus hərəkətə keçdi, amma bu dəfə fərqli olaraq içində üzündə mənasız gülümsəmə olan bir qız vardı -*
+35 əjdaha
130. 3567778-ci dəfə müalicənin və buna bağlı ümidlərinin boşa çıxmadığını anladığın andır. Bəli, Sağalmışam, sözlük!-*
P.s. müalicə boyunca düşünən, yazan, maraqlanan hər bir yazara ürəkdən təşəkkür edirəm!-*
+32 əjdaha
1. qoyunun xayalarının qızardılıb yeyildiyi andır.
badımcan turşusunun boğazdan keçdiyi andır.
damara girmek istemirem hele, ormantik takılmadım yanıkin, ama bele girmek lazım olsa, herşeyin sikdir poxdan getdiyi vaxtlarda köhne bir dostla görüşüb pive içerken keçmişi xatırlayıb ağızdaki bütün piveni püskürdüb üzdeki ezeleler ağrıyana qeder gümekdir.
+33 əjdaha
186. sıxılıb depressiyanın dibində hiss edərkən tanımadığın, güman ki ilk və son dəfə görəcəyin yad insanlarla həyatının ən maraqlı gecələrindən birini yaşadığın andır.
Formulaya görə hardwell və don diablo bu gün çıxış edirdi sahildə. Vaxtilə çox sevidyim dj-lər olduğu üçün canlı dinləmək istəyərdim amma 150m biletə verəcək pulum olmadığı üçün uzaqdan dinləmək ümidi ilə sahilə çıxdım. Yollar bağlı idi deyə çox bir şey eşirmədən evə qayıtmağa məcbur idim. Yolüstü sıxıldığlmdan publardan birindən pivə götürəndə bir qrup insan gözümə sataşdı və "I'm sorry for disturbing but I'm exterenely bored, would you.mind if I join you?" ilə aralarına qatıldım və həyatımın ən yaxşı gecələrin birinə imkan yaratdım. Tanımadığım yad insanlar *
farid, chris, leyla, zaur, eto, ceyla, michael
ilə başlanğıc 2 pivə, formula və sahilə giriş üçün qolbaq, panik atak keçirən turist qadına kömək, dj show bitdiyi üçün sahilə girişə məhdudiyyət, 20 dəq taksi gözləmək, ayaqüstə edulən xoş söhbət, ardəcıl içiln pivələr, rooma gedib yenə pivə içib söhbətləşmək, taksi ilə evə qayıdanda maraqlı söhbətlər, sevgi dolu qucaqlaşmalar və s. bir-birini izlədi. Evə qayıtsam çox güman sıxıntı və kədər ilə yatacaqdımsa, indi özümü çox xoşbəxt hiss edirəm. Həyat gözəl görünür. Əyləncəli, drunk, maraqlı bir gecə keçirdim, ani qərar və bir cümləlik sual ilə. Bəzən lazım olar kiçik bir addımdır bir gecəlik də olsa xoşbəxt hiss etmək üçün.
+25 əjdaha
89. varlığımızın məqsədsiz olmasının əslində bir xoşbəxtlik olduğunu düşündüyün anlardır həmçinin. çoxumuz dinlərimizi tərk edəndən sonra ay həyatın məqsədi yoxdur, ay var ya yox olmağımızın fərqi yoxdu deyə haqlı yerə mızıldanırıq. amma bu gün iş yerində tualetdə işəyəndə belə bir düşüncə gəldi ağlıma. başqa bir entrymdə mükəmməlliyətçiliyin necə qorxaqlığa və təmbəlliyə səbəb olduğundan danışmışdım. çıxış yolu kimi, özümüzə yaraşdırdığımız özəllikləri ehtiyatla seçməli və başımıza nə gəlirsə gəlsin, sadəcə həyatı öyrənən şagirdlər olduğumuzu unutmamağı təklif etmişdim*
necə ədəbi səsləndi amk
. bax bu düşüncələrimizi qorumaq istəyiriksə, onda məqsədsiz bir varlığımızın olması bizə verilən ən böyük hədiyyədir. bir düşünün əgər həyatımız hansısa müqəddəs, ya da adi bir məqsədə xidmət etsəydi, onda əlimizdə sadəcə sonlu sayda fürsətlər olardı və ölənə qədər dırnaq arası şagird ola bilməzdik. nə vaxtsa ustalaşmalı idik. onda həyat bizim üçün öyrənmək və icra etmək deyə iki hissəyə bölünərdi. lakin məsələ burasındadır ki, heç vaxt heç kim tam öyrənə bilməyəcək. həmişə səhvlər olacaq və əgər siz müəyyən müddətdən sonra özünüzü usta sayırsınızsa, elədiyiniz səhvlər sizin özünüzə güvəninizi azaldacaq. beləliklə yenidən qayıdacağıq tənbəlliklə mükəmməliyətçiliyin eyni adamda var olması probleminə. indi fikirləşin, həyatınızın bir son məqsədininin olmaması, sona qədər şagird qalmaq icazəsinə sahibsiniz deməkdir. siz istər uğur qazanın, istər qazanmayın, dünya fırlanmağına davam edəcək.
not: təbii ki, elədiyimiz səhvlərdən, hələ naşıyam, brat, bəhanəsi ilə yaxa qurtara bilməyəcəyik. əgər cəmiyyətə bir zərər dəyibsə, əvəzi ödənilməlidir. sadəcə yenidən başlamaq şansınız olacaq. həm də əzilməmiş bir öz güvən hissi ilə.
not 2: yuxusuzluq da sərxoşluq kimi bir şeydir mk. 6 saat hardcore termodinamikadan sonra gic-gic danışır adam istər istəməz.
not 3: siz indi, mənsə sabah dincələndən sonra sevinim ki, indi söhbətimə termodinamikanın ikinci qanunu qatıb çərənləmədim!
şirin yuxular, gözəl insanlar.
+25 əjdaha
90. arada bir girib bir yazarın ən azı 50 entry'sini bəyənirəm*
amma gəlin əjdaha deyilən şeyin mənasız bir şey olduğunu qəbul edək
. toplam bəyənilməsi 50 idisə olur 100, 900 idisə*
900+50
olur 950. və o yazar sözlüyə girəndə belə bir şeylə qarşılaşanda, nə qədər belə şey*
əjdaha, bəyənilmə, umbay zad
qozlamayan biri olsa da üzündə kiçik də olsa təbəssüm yarandığına əminəm. bunu bilməy, həyatın nə qədərdə cındır olduğunu yadından çıxarır*
3-5 saniyəlikdə olsa
adamın.
edit: kimsə girib, 5-6 entry'mi dalbadal əjdahaladı. əjdaha yuxarıda dediyim kimi vacib deyil*
ə pox-pox illuziyalara özünüzü qaptırmayın
. amma yaxşı təsir elədi, tanımaq istəyirəm səni. əgər bunu görürsən sə, mesaj at danışaq.
edit2: elə indicə o yazarla danışıram. təbii ki, ad verməyəcəm. amma çox maraqlı biridir. həmdə əjdahadı.
(bax: sözlüyü sevmə səbəbləri)
+29 əjdaha
99. bu gün işdə sadə hadisəni danışım. çox sadədi amma niyəsə mənə çox təsir edir. deməli bizim ofis travel mərkəzidir yan otaq isə ukraynada təhsildir. amma çöldə bizim reklamın altında onların reklamı vurulub. gələnlər də çox vaxt çaşır təhsil üçün ilk bizə yaxınlaşır. nəysə bu gün cavan oğlan(yaşı hardasa 24 ya da 25 olardı) yaxınlaşdı bizə xaricdə təhsil üçün. mən də təhsilə biz baxmırıq yan otaq baxır amma onların bu gün iş saatı deyil dedim. oğlanın da geyimindən hiss olunurdu ki kasıbdır. bəs dedi ki, xanım mən bakalavr təhsili almışam amma işsizəm. istəyirəm masteri xaricdə təhsil alım. mən də burda ancaq ukraynada təhsildir. o da aha, bilirəm amma siz mənə kömək edə bilərsiz? ingilis dilini bilirəm(sübut etmək üçün biraz ingilis dilində danışdı). bəlkə siz bilərsiz nə sənədlər lazımdı təhsil üçün amma dövlət hesabına olsun. mən də siz ancaq belə edə bilərsiz; özünüz universitetlərə apply edin qəbul gəlsə, təqaüd almaq üçün yenidən apply edin. başqa cür bilmirəm valla. amma yenə də siz mənə əlaqə nömrəsi verin, mən xaricdə oxuyan dostlardan soruşub sizinlə əlaqə saxlayaram. açdım bloknotuki nömrəni yazım. oğlan nömrəni deyir; 018 . bax əsas yer burasıdı. ilk dəfə idi ki, cavan oğlan əlaqə nömrəsi olaraq ev nömrəsin verirdi. ilahi o anda oğlanı neçə qucaqlayardım. biri var ağıllı telefon işlətməyən insan, biri də var ümumiyyətlə telefon işlətməyən insan. yəni həqiqətən belə insan var. ardınca da utana-utana anamın nömrəsin də verim onu da yazın. amma niyə utanasanki. ən xoşbəxt insansanki texnologiyadan uzaqsan. demək istədim amma deyə bilmədim. eləcə nömrəni yazdım, sağollaşdı getdi. gün ərzində yadımdan çıxmıyıb. onunki kasıbçılıqdan idi amma yenə də xoş idi elə biri ilə rastlaşmaq.
+31 əjdaha
2. köhne paltarın cibinden pul çıxmasıdır.
+28 əjdaha
148. Məhlədə meyvə-tərəvəz satan, orta yaşlı bir şəkili var. Xeyli dostlaşmışıq. Hətta o qədər ki, müştəri çox olanda mən əvvəl gəlsəm də ərk edib məni gözlədir. Arada da mənə baxıb "sən özümküsən" deyirmiş kimi gülümsəyir. Mən də, eyni qarşılığı verirəm ki, rahat olsun.
Keçən dəfə pulum qurtarmışdı, düşdüm banka ki, çəkim, gördüm atm işləmir. Qayıtdım məhləyə, elə onun dükanının önündə ağlıma gəldi ki, əlborcu götürüm də. Qapıda dayanmışdı. Məsələni izah etdim, dedim ki, bəs mənə on manat verə bilərsənmi? Sabah qaytaracam. Durumu izah etdiyimə görə narahat olmayım deyə mənim izahımdan da uzun dil tökdü ki, bəs "narahat olma, ata. Nə vaxt nə lazım olsa". Girdi içəri gətirməyə, qayıdanda müştəri gəlmişdi. Guya salam verirmiş, əl uzatdı mənə, pulu qoydu ovcuma. Sonra da hal əhval tutdu.
Bu qədər detallı düşünməyi, narahatlığımçün yer qoymamağı xeyli təsirli oldu mənə. Neçə illik dostlarımızın belə kiçik bir yaxşılığını gözə soxduğu vaxtda həyatı gözəlləşdirdi
+24 əjdaha
160. Müharibədə və müharibədən sonra Əsgərlikdə olan ən yaxın dostunun əlinə keçən ilk məhdud fürsətdə zəng vurub, mesaj yazıb səni soruşduğu andır.*
ommmmmgggg tərifolunmaz imiş
Ağdərə istiqamətində olanda 2-3 həftə xəbər ala bilməyib, səbrimin tarıma çəkildiyi, ailəsini də dəqiqəbaşı soruşub narahat etmək istəmədiyim anda anası ani zəng edib "reyn, danışmışıq, salamatdı, bu gün səsi yaxşı gəlirdi, hətta tapşırdı ki, ana, reynə deyərsən ki, demişdim də, mənə bir şey olmaz deyə, qardaşını da soruş, yaxşıdılar? Bax zəng vura bilməyəcəm, nigaran qalmayın" Demişdi kövrək səslə.
Anası ilə danışanda hisslərim o qədər bir-birinə girmişdi ki, həm gülüb, həm ağlamışdım o vəziyyətdə belə bizi düşünməsinə.
Bayaq da çortda oturanda gördüm bəs ortaq dostumuz mesaj yazdı ki, ayyyyyy reeeeeeeeeyn, dostun yazıb e instagramdan, deyir bayaqdan uşağın telefonu ilə əlləşirəm parolu tapmaq üçün ki, bu mesajı sənə yazım, sən də reynə çatdırasan. *
Reyn burda normal pişiklər kimi instagram istifadə eləmədiyinə min söyürabdhjajd
Mesaj da minnoş, şirinmi şirin bir mesaj idi, yazıb, sonuna da "can" qoyub məstanım həsrətdən. Niyə həsrətdən? Çünki Normal xitablarımız "pisi pisi" daha çox da "mal" zad olardı.
Uzun müddətdir bu qədər duyğu qarışıqlığı yaşamamışdım, sözlük. O qədər gözəl an idi ki. Bu ana görə bir 10 saat daha polyyannalıq eləyə bilərəm. *
glş glş glş
+21 əjdaha
97. dostoyevskinin sözləriilə başlamaq istərdim: həyatdan qorxmayın. yaxşı və gözəl bir şeylər etdiyinizdə həyat o qədər gözəl ki.
bəli həyatı gözəl edən şey etdiyimiz yaxşılırlardır, kiməsə etdiyimiz köməkdir. qəlbinizi pislik edərək qaraltmayın dostlar. bəlkə də mənim kimi istədiyimiz həyatı yaşaya bilmirik, səhv insanlar səhv yerdədirlər, əsl dəyərlilər itib batır. onsuz hamımız bilirik ki, dünya ədalətli deyil, yıxılanı əzər, güclüylə birlikdə olar. amma siz belə olmayın dostlar. siz yıxılanla birlikdə olun. cəsur olun ən önəmlisi. itirəcək bir şeyimiz yox ki, ən uzağı öləcəyik, ki aramızda yaşamağı bu qədər sevən var ki? itirəcək bir şeyimiz yoxdur qəlbimizdən, hiss etdiklərimizdən və hiss etdirdiklərimizdən başqa. bəlkə də ən lüks həyatı yaşaya bilmirik, amma əminəm ki, o həyatı yaşayanların belə hiss edə bilməyəcəyi rahatlığı hüzuru və ən önəmlisi sevgini hiss edə bilərsiniz. sevildiyinizi, sizə sadəcə sizə görə dəyər verildiyini hiss edərsiniz, yoxsa o hətatı yaşayanlar kimi hər gecə yatmazdan əvvəl məni həqiqətən sevən biri varmı deyə düşünmərsiniz. çox gözəl səslənir həə? etməyiniz lazım olan sadəcə paylaşmaq, sevginizi, bildiklərinizi və sahib olduqlarınızı. həyatı bütün çirklərinə və pisliklərinə baxmayaraq gözəlləşdirməyə çalışmaq, sevmək, kiməsə gözəl bir şey öyrətmək, insanları dinləmək. amma sizə asan bir həyat söz vermirəm, hətta çətin olacaq əlbəttə yıxılanlarla birlikdə olmaq. güclülərlə birlikdə olmaq əlbəttə daha asandır. amma oxuduğum bir sözdə deyildiyi kimi asan bir həyat sadəcə zəiflərin arzusudur.siz zəif deyilsiniz elə deyilmi? bu dünyada şübhəsiz pis insanlar var, hətta çoxdurlar, sizin işiniz onlarla deyil, onlar nifrət belə etməyəcəksiniz, sizin hədəfiniz dünyanın hər yerində kıpır kıpır, gülən, yardım edən o gözəl insanlar. dünyanın hər yerində var bu cür insanlar. yenə gözəl bir insanın dediyi kimi, bu insanlardan birinə rastlamadınızsa, bu insanlardan biri olun.
+19 əjdaha
46. universitetə qədər bir saatlıq yolun ola. dərsinin başlamağına 5 dəqiqə qalmış oyanasan yuxudan. o dərs ki, fənnin ilk dərsidi, qeydiyyat aparılacaq, bu gün getməyən bir də bir semester sonra, gələn il bu vaxtı təkrarlaya biləcək o fənni. yerimdən atılıb əynimi geyinməyim, ağzıma tost çörəyi atmağım və çantama dəftər atıb çölə qaçmağım 4 dəqiqə çəkdi. niyə qaçırdım heç bilmirəm. onsuz da qeydiyyata çatmayacaqdım. avtobusa 20-30 saniyə ilə gecikdim. bir də piyada 20 dəqiqəlik məsafəni qaçacaqdım. qaça -qaça zombilik eliyib telefonda müəllimin mail-ini axtarasan. sonradan gözünə dəyə ki, dərs sənə aid deyilmiş. onda sürətini azaltmağınla üzünün gülməyi bir olur. yavaş-yavaş, şellənə-şellənə qayıtmışam evə. quşların oxumağı, yaz günəşi, havada lələkvari buludlar zad. həyat zordu sənöl.
bu arada o maili mənim müəllimimin vasitəsi ilə tələbələrə çatdırmaq istəyən məsul şəxsin amk.
+17 əjdaha
162.
![]()
+17 əjdaha
12. aylardır, təxminən bir il spendiya üzünə həsrət qalıb, heç olmasa o içindəki 60 qəpiyi çıxartsam yol pulu edərdim, bir qutu siqaret alardım deyib həyatın nə qədər cındır olduğunun anlaşıldığı anları yaşıyarsan. kartı evə atarsan artıq, nə ehtiyac var aq onsuzda pul olmayacaq deyə. ama alışqanlıqdan cibində olar çox vaxt. hər dəfə yoxlarsan pul olar, ama yoxdur. pes edərsən artıq, qrup uşağının spendiyalar çıxıb sözünü ciddiyə almazsan, ümidsizsən, barışmışsan çünki. çünki kəsrin vardır bu sənə aid deyildir. ama pulsuzluqdan və içdə qalan o azca ümiddən kartı yoxlamağa gələrsən. bankamata yaxınlaşarsan bir qadın olar səndən öncə. ama nədənsə kartını gec çıxardar deyə sənə yol verər. sən nə edirsən ay xala, onsuz azca bir ümidim var, onuda yol verərək yox edirsən, fərq etməz çünki səninçün, bir xeylağda gözləyə bilərsən. nə qədər uzaqsan, bir o qədər yaxınsandır pula elə bil. kartı bankamata salıb kodu yadına salmağa çalışarsan. dilinin altında mızıldanarsan, olmayacaq falan filan. kodu yığıb təsdiq edərsən. monitora baxıb ala bu 60 qəpik idi, nöş 42 qəpik olub iç yanğısı keçirərsən. kartı çıxarmağa çalışmaq fikrindəykən, yanındakı qadın de 42 manat var ki deyər. gözlərin öyrəşib çünki eyni şeyi görməkdən. diqqətlə baxarsan, a doğurdan 42 manatdı ki ala, deyə sümsük bir gülümsəmə yapışar üzünə. hələdə aşağıdan pul çıxacağına şüphə ilə yanaşarsan. ama pul çıxmışdır artıq yerindən və o zaman həyatın nə qədər cındır olduğunun anlaşıldığı anları olduğu kimi həyatın nə qədər gözəl olduğunun anlaşıldığı anlarının olduğunun fərqinə vararsan.
+16 əjdaha
80. səhərə kimi gözlər qıpqırmızı vəziyyətdə hazırlaşdığın imtahana gedib sualların tanış gəldiyini gördüyün an. üzdə bir oğraş gülümsəmə yaranır, sağıva soluva baxırsan və başlayırsan həll eləməyə. 5 dəqiqə içində imtahanı bitirib arxaya söykənib başlayırsan ətrafı seyr eləməyə. yaxşı ki, oxudum səhərə kimi deyib bütün gün boyu üzdə qəribə gülümsəmə ilə gəzirsən. həyat gözəldi sənöl ;) sabahki imtahandan kəsilsəm həyat cındırdı -*
edit: kəsildim, cındırdı həyat.
+17 əjdaha
45. əsgərlikdə andiçmə yenicə bitmişdi. bizləri oxumaq məqsədiylə (məni və daha iki nəfəri) ayrı bir hərbi hissəyə göndərdilər. nə yalan deyim bir qohum mayorumuz vardı,o da o hərbi hissəyə gəlmişdi. yeni gəldiyim yerdə sıraya düzülmüşük,bizə yeni bir komandir təyin elədilər. baş-leytenant idi. bizim tağımın komandiri. sırada durmuşuq,elə bu anda mənim qohumum olan mayor məni öz yanına çağırdı,yanında da bu baş-leytenant.mayor dedi ki,yoldaş baş-leytenanat (familiyasını da dedi-mən burda ad çəkməyim) bu da filankəsovdur. səninlə eyni şəhərdəndir. elə bunu dedi mayoru kimsə çağırdı. o gedən kimi bizim bu leytenanat mənə dedi ki,sən bu mayorun qohumusan ? dedim -hə. dedi sən məndən incimə. səni minəcəm. mən də təzə gələn əsgərəm,özümdən deyən vaxtlarımdı.dedim -görərik. bu sözdən o daha da qızışdı.
nəysə təlimlərə başladıq. bu baş-leytenant ilk həftədə mənlə başladı prinsip aparmağa. nə olurdu mənlə tutuşurdu. bir-iki dəfə nəsə cəza da vermişdi. indi xatırlamıram.bütün elədiklərinə baxmayaraq,mən öz qohumuma bunu şikayət eləmirdim. həm ağız açmamaq üçün ,həm də bu baş-leytenant çox yaxşı oğlan idi (baxmayaraq ki,mənlə yola getmirdi.) bir gün necə oldusa,bu b-leyt başqa iki nəfərə də nəsə cəza verdi və bu iki nəfər baş leytenantı öz day-daylarına şikayət elədilər. day-dayları güclü adam idi. söhbət böyüdü,sonradan həll olundu birtəhər. bizim təlimimiz hələ də davam edir,hardasa 1 ayımız var getməyə. nəysə bu day-day söhbəti bitdi.bir gün baş-leytenant məni çağırdı yanına,dedi ki,filankəsov kişi adamsan. nə qədər incitdim səni heç kimə demədin. kef elə bundan sonra. həqiqətən də ondan sonra bir ay ərzində kef elədim. mənə pul yardımı belə elədi. şahmat oynadigimiz olurdu komandirimlə.hamı yatırdı oturub futbola baxırdım.telefonunu verirdi danışmağa. əsgərlikdən gəldim,ilk dəfə oturub komandir-əsgər kimi yox,iki normal vətəndaş kimi pivə içdik,söhbət elədik. söhbətin ortasında güldü dedi ki,amma gözləyirdim ki,gedib sən də məni şikayət edəsən. kişi kimi dözdün. yaxşı oğlansan dedi. özümü çox yaxşı hiss elədim. demək olar ki,hər il görüşürük.telefonla danışırıq.hər dəfə zəng edəndə mən ona yoldaş baş leytenant deyirəm,deyir ki,adımı de,ala. leytenant nədir. bura yazmaqla da özümü hansısa tərəfdən göstərmək istəmirəm,sadəcə həyatın yaxşı olduğunu anladığım anlardan birini paylaşıram. əsgərlik mənə görə əslində lazımsız da bir quruluşdu. sadəcə bəzən orda öyrəndiklərim işimə yarayır. orda öyrəndiklərimdən biri də nə edirsən elə götlük eləmə prinsipidir. gec də olsa götlük eləməməyin qiymətləndiriləcək. ora gedəndə çox düşmən qazana bilərsən,amma əsas dost qazanmaqdır. mən də belə dost qazandım. özü də məndən 7-8 yaş böyük.
+23 əjdaha
4. gece yatmayıb birbaşa imtahana girmey üçün getdiyin yolda binaların arxasındaki güneşi gördüyün andır.
+14 əjdaha
106. yuxarıdakı entry ile hevese geldim lap-* men de bir şey yazım-*
demeli keçen heftenin son günü valideynler mektebe gelmişdi.hamısı meni görüb "nece genc ve gözel müellimesiz" deyirdiler. bu gün de dehlizde gedirem teneffüsdü deye uşaqlar qaçışırdılar. bir 5ci sinifim var . bunlarda dayanıblar sinifin önünde . qızın biri ses-küyden ele bilir eşitmirem.deyir "aaa kuklka müellime gelir" . o qeder güldüm ki, deyirem o sözü hardan bilirsen? deyir anam evde deyib-*
bilmirem 20ilden sonradamı bele olacam ya yox.her halda genc müellime olmaq ela hissdi.mektebde hamı seni görüb teeccüblenir.
(baxma: heyat genc müellimelere gözel )
+18 əjdaha
178. Dövlət imtahanına kəsrlər ucbatından girə bilmədiyimə görə 1 il 6 ay əsgərliyə getməli olduğum üçün oturub qara-qara düşünürdüm. Birdən yaxın dostum zəng elədi ki, ala mənim də sən demə 2 il əvvəldən qalan yaddan çıxmış kəsrim varıymış, mən də 1 il 6 ay sənnən gəlirəm aq*
glş
Obşim, əsgərlikdə də artıq təkbaşına olmayacağını anladığın andır -*-*-*
+12 əjdaha
71. 24 saat çişi tutduqdann sonra işəmək.
+11 əjdaha
108. səhər işə gedəndə yağışa düşüb, yolda ayağın daşa ilişib yıxılıb , azmış kimi işə səhvən 1saat tez getdiyin bilib itə dönürsən , evdəkilər səninlə telefonda sərt danışar , hər şeyin sözləşib tərs getdiyi an , gözündə bütün dünya çirkinkən qarşına bir butik şüşəsinin çıxması və şüşədəki əksində nə qədər gözəl olduğunu gördüyün andı. bütün pisliklərə rəğmən , islanıb bərbad hal alan saçlarınla belə gözəl olduğunu görüb gülümsədiyin andı.
+11 əjdaha
91. universitet kitabxanasındayam gece 3-4dü gördüm artıq dayana bilmirəm yuxusuzluqdan dedim evə gedim.taksiyə mindim,biraz getmişdi ki,qabaqda bir ayağıyalın uşaq qucağında bacısı harasa gedirlər.dedim bunları da alalım abi.nəysə mindilər maşına hardasa 3-4km getmişdi abi biz burda ineceğiz dediler.taksi şoferi saxladı abi bi dakika dedi.çıxartdı cibindən dəmir pulları saf,məsumca taksi şoferinə uzatdı...gülsək mi,ağlasaq mı bilmədik.
+12 əjdaha
101. bir partydə gözəl bir qızdan "yaxınlaş mənə", "danış mənimlə" baxışları aldığın andır.
ayılandan sonra gələn edit: mən bir də alkoqol içməyəcəm.
+14 əjdaha
150. gecə saat 3-də, zülmət qaranlıqda, şəhərin sakit, səssiz küçələri ilə 5-də uçacaq olan təyyarə üçün aeroporta yola düşmək...
+11 əjdaha
117. pauzasız 12 saatlıq səyahətdən qaça qaça tuvaletə yetirilib buxar çıxararaq işəmək
+13 əjdaha
194. nəhayət ki doktor işimin cavabı gəldi!!! urraaa! Oğuz elində şadyanalıqdı. hər dağ başında 3 tonqal yandırın, igidlər!!! əslində cavab çoxdan gəlmişdi. daha doğrusu bayramdan qabaq professor mənə növbəti kitabı üçün məqalə təklif edəndə bil(ir)dim ki, keçmişəm, yoxsa niyə təklif eləsin ki, gəl məqalə yaz?! :ddd keçən həftə də rəsmi səhifəmizdə prof-larımın (supervisor) hər ikisi öz qiymətini girib, plyus 5-ci gün profla da emailləşdik, birinci gün görüşüb, müdafiənin vaxtını təyin edəcəyik, vse.. kitab da çıxır Springer nəşriyyatında.
addım-addım tarix olmağa doğru gedirəm. adımın qabağına bir "dr" bomba kimi də yaraşar. (baxma: bu sonmu, abi? ) (baxma: sonunu düşünen kahraman olamaz)
geriyə qaldı bir arzum... (baxma: en büyük o mu bilmem, ama çox büyükkk!!! )
edit2: 5 il qaba yazdığım doktorantura entry-mi tapa bilmirəm. tapsaydım, ora yazacaqdım, amma olsun: hər iki imtahanı keçdim, özü də fərqlənmə ilə (bax: magna cum laude). kitabım da dünyanın və almaniyanın demək olar ki bir nömrə nəşriyyatı olan springer verlag-da çıxacaq. ikinci supervisor-um müdafiədən iki saat sonra direkt email atdı ki, bəs kitabı springer-də mənim rəhbərliyim altında çıxaraq. dedim ki: " dear professor, you made an offer, i can't refuse". godfather getir-götürünü yapar, hocam. atama deyendə, kişi agladi ala, dəxşət.
bununla da tarix oldum. əgər yazdıqlarımı nə vaxtsa həyata keçirə bilsəm, deyəcəklər ki, adam zamanında kitabını yazmış, indi də əməl edir. yox, qismət olmaz, o günləri görmək bizə, yenə də bir rəhmət sahibi olaram, ən azından.
ondan əlavə, oturum məsələm də həll olundu. bununla da, həm daimi oturuma, həm də vətəndaşlığa haqq qazanmış oldum. amma və lakin...
.... yaxşısıyla, pisiylə, keçən on illik almaniya həyatım, bütövlükdə 15 illik akademik yolumun sonuna gəldim. itirdiklərim, qazandıqlarım kiminə görə az, kiminə görə də "wow" deyecək qədər çoxdu. almaniya mənim üçün heç bir zaman son hədəf olmayıb, həmişə yan alacağım və qısa müddətlik bir liman idi, hədəfə gedən yolda. hədəf isə... qismət. növbəti limanda görüşənədək.
+20 əjdaha
169. Ananın başını oxşadığı an.
Bunu tez tez yaşayanlara səslənirəm: qədrini bilin.
+10 əjdaha
180. Həqiqətəndə evdə yalnız olduğunuz anlar. Evdə ev əhlindən heç kim olmur, özünçün pəəh, gəl keyfim gəl. Fikirləşirəm, bakıda özüm ayrı kirayə çıxım. Mamaya bir iki dəfə eşitdirmişəm. Day axrı nolacaq allah bilir
+11 əjdaha
34. tanış ya da qohumun şəxsi maşınında olanda sevdiyin musqini tam səs qulaq asa-asa başını pəncərədən çıxardıb küləyin üzüvə vurmasını hiss eləmək. əsas da o gecəyə yaxın göy üzünün qırmızı sarımtıl qaranlıqfason olduğu vaxtda. *
gılış
+11 əjdaha
163. Ətrafında səninlə eyni musiqi zövqünə malik insanlar olması, Hətta eyni düşüncəyə malik olması. bir müddət fırlanandan sonra ətrafdakı hadisələrə o qədər təəccüblə yanaşırsan ki, inanılmaz hiss etdirir.*
sayları çox olduqca təəccüblə yanaşma hissi də bir o qədər artır.
illərdir ki, bu insanlar da həyatda imiş.
ətrafdakı o qədər insandan sonra - *1 manat 50 qəpiklik dönər dadında fəlsəfə edən insan*lardan sonra çox xoş təsir bağışlayır.
ortaq musiqi zövqümüz var, ala!
+10 əjdaha
10. qaranlıq otaqda, bir son siqaretin tərstən yandırılması hadisəsi ilə daha qarşı qarşıya olunduğunun düşünüldüyü anda o möhtəşəm tütün dadının damaqla təmas etməsi. sigareti çəkməyə son verib adəta sevişəsi gəlir insanın. bir ateisti təyyarənin düşmə anından daha çox müsəlman etmə ehtimalı vardır. o sevinclə iki rəkat şükür namazı belə qılarsan. namaz qılmağı bilməsən də qılarsan.
+10 əjdaha
109. dünyada ən çox sevdiyin 2 insan biri stolun bir tərəfində, digəri də onun üzbəüzündə oturub söhbət edirlər, sən də divandan onlara baxırsan. həyat bundan daha gözəl ola bilməz.
bir də anamı sevindirə bildiyim hər bir an.
+10 əjdaha
105. qürbət eldə , çölçülük şəraitində cavan rus xanımın sizin qayğınıza qalıb "olar əzilmış kapuşonunuzu düzəldim?" deməsi heç şübhəsiz insana yaşamaq eşqi verir.necə də gözəl,mehriban ,qayğıkeş insanlar var həyatda.ana qayğı kimidir elə bil.lap adamın beynində doxsanların türk pop musiqilərin canlandırır.
+12 əjdaha
32. çata bilmədiyin avtobusu ötürüb ikinci avtobusla gedəndə həmin 1ci avtobusu ötüb keçdiyin an. adam istəyir əl sallasın, dil çıxarsın, lili lili li li eləsin -*
+16 əjdaha
5. itiresi hecneyin qalmadigi andir. artiq azadsan
+10 əjdaha
113. bu gün işə zəng edib gəlməyəcəyimi dedim. səhər qalxdım pəncərələri açdım, gedib yuyundum sonra səhər yeməyi hazırladıq. hava çox gözəldi, pəncərədən qəşəng dəniz havası vurur bir sözlə ləzzət verir adama... özümü təmiz, doymuş və sağlam hiss edirəm.. həyatın nə qədər gözəl olduğunun anlaşıldığı an bu andır mənim üçün, elə indi... nə qədər gözəl anları qaçırırıq işləməklə... kaş ki işləmədən pul qazana bilməyin bir yolu olardı.
+10 əjdaha
168. Qripsən deyə yataqdan çıxmırsandır, Ev sakitdir, 14 fevral olmasına baxmayaraq kontaktında hamı sapdır deyə gic-gic statuslar görmürsəndir, yataqdan çıxa bilmədiyin üçün saatlarla manga oxusan da, tiktokda gəzsən də, telefonda oyun oynasan da ürəyin darıxmır. Bax bu hissi ancaq xəstə olanda yaşayıram. Başımın içindəki o partdayış hissi olmasa tam mükəmməl hiss olmağa yaxın hisdir. içimdə normalda enerji partlayışı olur amma xəstə olanda stabil ruh halında oluram. Çox hüzur vericidir
+9 əjdaha
53. bu gün şəhərdə qanun nəşriyyatının keçirdiyi endirimli kitab yarmarkasına yaxınlaşdım. orda işləyənlərdən biri var həmişə onunla maraqlı söhbətimiz alınır deyə kitab almadığım günlər də tez-tez yaxınlaşıram ora. çox intellektual biridir yəni, lakin bu gün orda deyildi deyəsən. mənim də pulum az idi və ən nazik kitablara baxırdım ki, bəlkə marağımı çəkənlər arasında oxumadığımı ola.. orda 40 yaşlarında bir kişi var idi bir az klassik ədəbiyyat haqqında söhbət elədi sonra mənə hansı kitabı istədiyimi soruşdu yeni il hədiyyəsi olaraq və on manatdan baha olmamaq şərtilə.. mən də düz başa düşmədim elə bildim hansı kitabı məsləhət gördüyümü soruşur. sonra anladım ki, mənə kitab hədiyyə etmək istəyirmiş və hansı kitabı seçdiyimi soruşur.. mənim də üzüm gəlmir qalın kitab götürməyə ona görə seçdiyim kitabı görüb "bu hədiyyə olmadı ki!" deyir. sonra yüz ilin tənhalığını məsləhət gördü. mən onu oxuduğumu dedim daha sonra patriarxın payızını mənə hədiyyə etdi..
ona neçə dəfə təşşəkür etdiyim yadımda deyil. ilk dəfə idi heç tanımadığım biri mənə kitab hədiyyə edirdi.
+10 əjdaha
146. oğlum ilə keçirdiyim hər an.
+8 əjdaha
13. bi gecə ən sevdiyin uşaqlıq dostlarınla toplanıb bir araya gəlirsən,səhər yuxudan duranda birisinin sənin üçün çörək, o birinin sənin üçün 2 ədəd siqaret, o biri can dostunun da sənin üçün pul qoyduğunu görürsən.demək istədiyim həyat paylaşdıqca gözəldi.
+10 əjdaha
17. qışda quşların pəncərənin kənarına qoyduğun qurumuş çorək qırıntılarını yeməsinə tamaşa eləmək. bu quşlar qarğalar olsa belə.
+12 əjdaha
94. fanatı olduğun gəlinin ərindən boşanması.
+10 əjdaha
173. Səni görəndə gülümsəyən insanları görmək; Sevilmək; Gözlərindən ürəyinə baxan baxışlar.
(bax: romantika)
xd
+8 əjdaha
188. 14 may 2023 axşamı 21 illik AKP iqtidarının devrilməsini görmək
+10 əjdaha
179. Əgər ailə üzvlərinizlə bir süfrə arxasına sağlam formada yığışıb mehribanca deyib gülə bilirsizsə həyat həqiqətən gözəldir.
hamısını göstər
