ən bəyənilən ekşi sözlük entryləri
| anket60,893 | 204 | 1008
əjdahalar googlla
Cetrion
Yalnız deyilsən!
Bu duyğuların müvəqqəti olduğunu və kömək mövcud olduğunu bilmək vacibdir. Dostlarınıza, ailənizə, profesionallara müraciət etməyiniz vacibdir. Sizi dinləmək və lazım olan dəstəyi təmin etmək istəyən insanlar var. Sözlük yazarları olaraq səni hər zaman dinləyə bilərik.
Əgər yalnız hiss edirsənsə, 860 qaynar xəttinə müraciət etməyini tövsiyə edirik.
entry: türkiye de kendine reis dedirten iki karekter tayyip ve sedat peker malum. peki bu rastgele denk gelmiş bir şey mi? değil efendim değil.
dur önce diğer reis modunda takılan adamları sayalım: mehmet ağar, fatih terim, ülkü ocağı başkanları ve onları yeğenleri, bilimum mafya tipi, bazı taraftar gruplarının liderleri, gökçeğin adını futbol takımına verdiği oğlu etc...
bu reis olayı ki sanırım karadenizlilik ile bir alakası var, memlekette ne kadar kendini kanun sanan adam var, kendi kanunu ve adaletini bşakalarına dayatan ve devletin kanunlarından amade insan var onlara özgü bir şey. aslında sadece devletin kanunlarından amade olmak de değil, daha çok devlete eklemlenerek devletin kanunlarının olağan üstü durumununun kanun koyucu ve uygulayıcısı olmak. şu listedekilerin hepsini marslılar bir gün kaçırsa memleket çok daha nefes alınabilecek bir yer olur. çünkü bu reisler, ellerindeki kaba gücü, polisi, gizli servisi, mafya ilişkilerini kullanarak iktidar alanlarını sürekli geliştirmek ile uğraşırlar.
reis reisi de sever. bir reisin varlığı ötekinin varlığını garanti eder. böyle küçük iktidar odakları oluşutururlar. devlet reisleşir, devletin başındaki adam kendine reis dedirtir. onu reis yapan şey tam olarak kendi adaletini empoze edebilme gücüdür. devlet çokca reisin devletidir. reis istediğini korur istediğini dövdürür. bunlar da gayet legal bir şekilde polis eliyle yapılır.
bu resicilik durumu sadece türkiyeye özgü değil. meksika ve güney afrikada çok farksız değil. ama belki en genel anlamda fark bizim devletimizin bizzat reisleşmesi. mesela meksikada devlet çok iplenmez ama reisler özellikle yerelde çok güçlüdür. ordaki devletin polisi reisin de adamıdır aynı zamanda. keza aynısı güney afrika için de geçerli. ülkeyi yönetenler ise burjuva demokrasi tiyatrosuna devam eder. fakat bizde bizzat devlet en tepesinden reisçiliğe bulanmış durumda. devletin kolluk güçleri ta en başından bir de derini olmak üzere organize edilmiş. devletin kolluğunun kanun dışına çıkması ve reislerin iktidar alanına eklenmesi diğer ülkelerde yerelde, toprak ağası mafyalar ile olurken, bizde iktidarı elinde tutan reisleşmiş.
bunları sedat pekerin de teröre lanet mitingi yaptığını görmem düşündürdü. iktidar sahibi reisler, ikisi de, aynı yöntemi kullanıyor rıza üretmek için. devletleşiyor, ve devlete de böyle eklemleniyorlar. hukuğun dışına çıkmak yerine nların hukuğu da devletin hukuğu haline geliyor. yasalar tamamen anlamını yitiriyor. sokak ortasında göz göre göre gazeteciler dövülüyor, kürt şehirlerinde bir sürü sivil ölümü ve kanunsuzluk haberi geliyor,, ve işin kötüsü bunların hepsi yeni türkiye cumhuriyeti kanunlarının içerisinde var oluyor. yeni kanunlarımız devletin yasası + reislerin toplam yasası.
benim önerim tüm bu reislerin ingilteredeki lordlar kamarası gibi, meclise paralel bir kanun koyucu yapı oluşturmaları yönünde. en azından kaç reisimiz var, kaçının kanunlarına tabiyiz falan biliriz. sonra rast gele sokakta bir reise denk gelir falan diye korkuyoruz. eğer reislere özel bir plaka falan da verilirse mesela yanlarından geçerken yolumuzu değiştiririz. topluma huzur hakim olur.
hukuk devleti mi? hukuk nedir, daha uzun düşünmeli.
Yalnız deyilsən!
Bu duyğuların müvəqqəti olduğunu və kömək mövcud olduğunu bilmək vacibdir. Dostlarınıza, ailənizə, profesionallara müraciət etməyiniz vacibdir. Sizi dinləmək və lazım olan dəstəyi təmin etmək istəyən insanlar var. Sözlük yazarları olaraq səni hər zaman dinləyə bilərik.
Əgər yalnız hiss edirsənsə, 860 qaynar xəttinə müraciət etməyini tövsiyə edirik.
Yalnız deyilsən!
Bu duyğuların müvəqqəti olduğunu və kömək mövcud olduğunu bilmək vacibdir. Dostlarınıza, ailənizə, profesionallara müraciət etməyiniz vacibdir. Sizi dinləmək və lazım olan dəstəyi təmin etmək istəyən insanlar var. Sözlük yazarları olaraq səni hər zaman dinləyə bilərik.
Əgər yalnız hiss edirsənsə, 860 qaynar xəttinə müraciət etməyini tövsiyə edirik.
insan en mutlu gününde sikilirmi aq.
Yalnız deyilsən!
Bu duyğuların müvəqqəti olduğunu və kömək mövcud olduğunu bilmək vacibdir. Dostlarınıza, ailənizə, profesionallara müraciət etməyiniz vacibdir. Sizi dinləmək və lazım olan dəstəyi təmin etmək istəyən insanlar var. Sözlük yazarları olaraq səni hər zaman dinləyə bilərik.
Əgər yalnız hiss edirsənsə, 860 qaynar xəttinə müraciət etməyini tövsiyə edirik.
jack: i love you rose.
rose: ...
jack: rose.. please talk to me..
rose: suskunluğum asaletimdendir, her lafa verecek cevabım var, ama bir lafa bakarım laf mı diye
bir de söyleyene bakarim adam mi diye!!!
ve akabinde jack donakalır.
yazar: rudis
Yalnız deyilsən!
Bu duyğuların müvəqqəti olduğunu və kömək mövcud olduğunu bilmək vacibdir. Dostlarınıza, ailənizə, profesionallara müraciət etməyiniz vacibdir. Sizi dinləmək və lazım olan dəstəyi təmin etmək istəyən insanlar var. Sözlük yazarları olaraq səni hər zaman dinləyə bilərik.
Əgər yalnız hiss edirsənsə, 860 qaynar xəttinə müraciət etməyini tövsiyə edirik.
şimdi size bir olay anlatayım karakterler ve yaşları aşağıdadır.
aliko ; esas oğlan (çünkü benim oğlan). 2 yaşı yeni geçti.
ılgın : esas kız 2 yaşı yeni geçti oda (arkadaşımın kızı)
çağan : buda arkadaşın oğlu ve üç yaşına yaklaşıyor.
şimdi; çağan, biraz büyük olmasından mütevellit biraz sert, oyuncaklarını çok paylaşmaz özellikle ılgın 'a karşı daha bir sert. biraz da artist. bizim aliko da oyuncak konusunda sıkıntı çıkarabiliyor ama sıkıya gelince verir, başka bir oyuncağa geçer. ben diyeyim efendi siz deyin tırsak. ılgın kızımız ise bu iki erkekten sıra bulursa oynuyor garibim. biraz da sessiz mizaçlı biz kızımız.
neyse olaya dönersek;
ılgın ısrarla o anda kimsenin yüzüne bakmadığı bir oyuncağı aldı. ev sahibi olmanın etkisi ile çağan onu elinden aldı ve yere attı. ılgın yine aldı. çağan bu sefer de yere atınca kızımız hali ile ağladı.
işte o zaman devreye bizim oğlan girdi ve oyuncağı çağan 'ın yanından aldığı gibi ılgın ' a verdi.
ve o zaman işte o acı gerçekle ilk defa karşılaştı;
ılgın kızımız oyuncağı eline alır almaz bizimkinin kafasına geçirdi ve çağan 'a gülümsedi.
aliko, hatunların efendi adam yerine piç tercihi ile ilk defa karşılaştı. bunun son olmayacağını da zamanla öğrenecek heralde.
Yalnız deyilsən!
Bu duyğuların müvəqqəti olduğunu və kömək mövcud olduğunu bilmək vacibdir. Dostlarınıza, ailənizə, profesionallara müraciət etməyiniz vacibdir. Sizi dinləmək və lazım olan dəstəyi təmin etmək istəyən insanlar var. Sözlük yazarları olaraq səni hər zaman dinləyə bilərik.
Əgər yalnız hiss edirsənsə, 860 qaynar xəttinə müraciət etməyini tövsiyə edirik.
entry: 2016'daki ilk duduş çatlamasını tecrübe etme durumum. lebimin grand canyon'a bağlayıp kuruluktan çatlamak suretiyle yarılması.
#57660608 12.01.2016 00:39 insomniac 299
Yalnız deyilsən!
Bu duyğuların müvəqqəti olduğunu və kömək mövcud olduğunu bilmək vacibdir. Dostlarınıza, ailənizə, profesionallara müraciət etməyiniz vacibdir. Sizi dinləmək və lazım olan dəstəyi təmin etmək istəyən insanlar var. Sözlük yazarları olaraq səni hər zaman dinləyə bilərik.
Əgər yalnız hiss edirsənsə, 860 qaynar xəttinə müraciət etməyini tövsiyə edirik.
entry: eger iki ordu da robot askerlerden olusacaksa güzel bir gündür.
hangi ülkenin olursa olsun cephede ölen askerler o ülkenin yoksul cocuklaridir.
sonuçta boşu boşuna ölmüş olmazlar.
hatta iki ordu da komple robotlardan olusacaksa bence aslında savaşa da gerek yok. ıki ülkenin baskomutanlari karşılıklı counter strike oynasın. oyunu alan savaşi da kazanmış olsun.
hem maliyet düşük olur hem kimse ölmez.
#57652504 11.01.2016 19:14 ~ 19:58 auriel···
Yalnız deyilsən!
Bu duyğuların müvəqqəti olduğunu və kömək mövcud olduğunu bilmək vacibdir. Dostlarınıza, ailənizə, profesionallara müraciət etməyiniz vacibdir. Sizi dinləmək və lazım olan dəstəyi təmin etmək istəyən insanlar var. Sözlük yazarları olaraq səni hər zaman dinləyə bilərik.
Əgər yalnız hiss edirsənsə, 860 qaynar xəttinə müraciət etməyini tövsiyə edirik.
(baxma: kadınlardaki bende de olmalı hastalığı/@hatasizcoololmaz)
şu an gezegen üzerindeki yegane güç akışı nedir? paradır. bize yedirilen şu düzende bir şey paraya çevrilebildiği ölçüde değerli midir? ne yazık ki öyle.
şimdi facebookundan tut-tweeterına-spam reklamından tut-cnbc-e dizilerine bütün bu sisteme bu gözle bir daha bakın her şey netleşecektir.
erkeklere "ne kadar çok kadını yatağa atarsan o kadar erkeksin!" algısı dayatılıyor. daha 15 yaşında delikanlılara dan bilzerian-survivor taner,turabi,yarabi,hilmicem,aybilemicem-manken kızlara grup dalan futbolcular vb. erkekler "idol" olarak tanıtılıyor ve bundan çok ciddi paralar kazanılıyor.
bugün 20 yaşındaki bir delikanlıya insanlık tarihiyle ilgili çok temel bir şey sorsanız (mesela tarih ne ile başlar? antibiyotiği ya da kuduz aşısını kim bulmuştur gibi) cevap alamazsınız ama pahalı araba markalarını-sexy mankenleri-ps oyunlarını sorsanız soluksuz sayar.
kızlara "ne kadar çok erkeği kul köpek edersen o kadar güçlüsün! senin bir vajinan var bu her şeye yeter! vajinan olduğu için saraylarda yaşayabilirsin! kim kardashian gibi popon olsun dünya senindir!" algısı dayatılıyor.
daha 12 yaşında adet görmemiş kızlar bu tarz benim-yemekteyiz-kürekteyiz tarzı karşındaki insana ne kadar trip atarsan o kadar yüceltildiğin yarışmalara maruz kalıyorlar. yetmiyor depresif analarıyla beraber akşam meyve tabağı eşliğinde üstlerine kürekle leş türk dizisi atıyorlar! hem de tonlarca!
ve bunun sonunda ne oluyor?
erkek "ne kadar çok kızın içine girersem o kadar mükemmelim!"
kadın "ne kadar çok erkeği hayran bırakır-köpek edersem o kadar mükemmelim!"
düşüncesiyle yaşıyor. bu dünya görüşü neyi tetikliyor? tabiki tüketimi! avm ler neden hınca hınç dolu?
yiyecek ekmeği zor bulan adamın elinde neden iphone var?
neden genç kızların tek derdi zengin koca bulmak ya da internete yüklediği resmine gelen beğeni sayısı?
neden delikanlılarımız arabesk rapçi iğrenç apaçilere evrildi?
bu sürdürülebilir bir sistem değildir. toplum olarak cinnete doğru sürükleniyoruz! tahmin edilenden çok daha kısa bir süre içerisinde bu sistem kendi canavarlarını yaratacak ve bu canavarlar sistemi yok etse bile kalan düzgün insanlar bu sefer canavarlarla savaşmak zorunda kalacaktır.
...
(c) hatasızcoololmaz
Yalnız deyilsən!
Bu duyğuların müvəqqəti olduğunu və kömək mövcud olduğunu bilmək vacibdir. Dostlarınıza, ailənizə, profesionallara müraciət etməyiniz vacibdir. Sizi dinləmək və lazım olan dəstəyi təmin etmək istəyən insanlar var. Sözlük yazarları olaraq səni hər zaman dinləyə bilərik.
Əgər yalnız hiss edirsənsə, 860 qaynar xəttinə müraciət etməyini tövsiyə edirik.
" bir cm0102 hikayesi;
ankara demirspor'la başarılar peşpeşe gelmiştir. artık oyun sıkmaya başlayınca istifa edip yeni maceralara yelken açayım dedim. portekizden vitoria guimaraes ile anlaştım. ilk sene ikinci ligden birinci lige çıktım. sonra akıllı transferler yaptım ve birinci lige ilk çıktığım sene şampiyon oldum. porto ve benfica'nın formsuzluğu da şampiyon olmamda yardımcı oldu. ikinci senemde genç yıldızlar ve bir iki tane üst düzey futbolcu ile kadromu güçlendirdim, takım uyumu, taraftar desteği ve yönetim desteği tamdı. vitoria'da en çok sevdiğim şey taraftar ve yönetimin çok mutlu olması ve sürekli takdir etmeleri. akdeniz kanı işte, sıcakkanlı insanlar. ikinci senede de şampiyon oldum, hatta şampiyonlar ligini aldım, şaka gibi ama gerçek. çok ballıydım ama mucize gerçekleşti. üçüncü sene de benzer başarılar yakaladım ve takımı zirvedeyken yeni teknik ekibe teslim ettim.
temmuz ayında istifa ettikten sonra uzun süre iş bulamadım, daha sonra sezon ortasında duisburg ve ispanya 2. lig takımlarından birisinden teklif geldi. duisburg'u hem bütçe hem de tesis olarak avantajlı olduğu için tercih ettim. fakat takımı devralmadan önce oyunculara doğru düzgün bakmadığım için, antremana çıktığımda karşımda odunlardan oluşan bir grup buldum, çipil çipil gözlerle bana bakan adeta bir kereste yığını içindeydim. beş penaltıdan dördünü auta atan sözde 10 numara mı ararsın, santrafor diye oynatılan adamın aslında çaycı asıllı bir ön libero olmasına mı kahrolursun derken yumruğu masaya vurdum. "patron" dedim "bütçe ne kadar?", "30 milyon usd var ne pok yersen ye" dedi. önce guimaraes'e uçtum ilk uçakla (düsseldorf'tan aktarmalı portoya, oradan da arabayla guimaraes'e, git git bitmedi kodumun yolu). hemen eski forvetimi aradım, güzel güneşli günlerin bizi beklediğini, paranın anasını ağlatacağını söyledim. "abi deniz soğuk orada, soğuk denize giremiyorum" dedi, "olm zaten deniz yok duisburg'ta, ırmak var, orada çimersin" dedim, telefonu kapattı pezevenk. bu ipnelği not ettim ve eski on numaramı aradım, benimle mutlaka çalışmak istediğini, benim çok iyi birisi olduğumu ama bir şeylerin eksik olduğunu, kendisinden daha iyilerine layık olduğumu söyledi. "doğruyu söyle lan, sorun bende mi?" dedim, "yok abi ev araba taksidine girdim, taşınırsam düzen bozulur, senin vereceğin maaş da bana yetmez, icracılar gelir" dedi. haklıydı, son şampiyonlar ligi final maçında çaktığı muhteşem frikikten ve müthiş yeteneğinden dolayı kendisine hayrandım, son mukavelesinde maaşını normalden fazla artırmıştım, sanırım biraz poposunu kaldırmıştım arkadaşın. canım çok sıkılmıştı, daha agresif bir plan yapmam lazımdı, arabaya atladım ve vitoria guimaraes tesislerinin yan sokağında beklemeye başladım. alman panzeri "meyer" götü göbeği salmış ve yanında kankası izlandanın çıkardığı en büyük ön libero "gyflajzasdsdvsson" (adamın adını hiç ezberleyemedim) olduğu halde sokaktan aşağı doğru yürüyorlardı. hemen arabadan elimde belem turtası olan kutuyla çıkıp önlerine atladım. "ta ta ta taaaa" diye şirinlik yapsam da gyflasjadsnn çok cool takıldı, sadece "merhaba hocam" dedi. neyse ki meyer sarıldı da biraz olsun neşem yerine geldi. gyfaslason biraz haklıydı, kendisini iki kere benficaya okutmaya çalışmıştım ama ısrarla takımda kalmıştı pzvnkin dölü. neyse meyer teklifime balıklama atladı, her ne kadar arada duisburg'un borum bok bir yer olduğunu belirtse de ana vatanına dönmekten mutluluk duyacağını söyledi. bu sırada koçlarımdan birisine verdiğim talimatla italya ikinci liginde oynayan genç ve yetenekli bir defansı da ucuza kapattık. kale ve defans sağlamda, forveti de yaşlı kurt rus ayısı kishinivsky ile garantiye aldım. sırada en önemli yer orta saha kaldı. üç tane defansif ortasaha ve üç tane de ofansif ortasaha ile oynadığım için buraya yuklenmem gerekti. takımda hali hazırda bulunan oyunculardan iki tanesini yontarsam hazır hale gelebileceklerdi, öyle de oldu. amazon ormanlarına yaptığım keşifte bulduğum brezilya panterini kandırmam kolay oldu, her ay bir haftasonu amsterdama gitmesine izin verecektim, tüm masraflarını da karşılayacağımı söylediğimde tav oldu, artık yeni asist makinemiz kullanıma hazırdı. artık geriye sadece sağ ve sol kanatlarda hem ileriyi besleyecek hem de geriye destek verecek, pası, ortası düzgün ve de yorulmak nedir bilmeyen azmanları bulmak kalmıştı. eski sevgilimin de yaşadığı göteborga uzandım (yeminlen söylüyorum adamların homeless'ı bile bizden iyi durumda aga - bu klişeyi söylemeden yapamazdım). svennis ile (eski hatunun babası sven goran eriksson'un hayranıymış, kız da olsa erkek de olsa onun ismini vereceğim demiş, manyak her yerde manyak) romantik bir yemek yerken sebeb-i ziyaretimi açıkladım, önce kızdı fakat sonra hak verdi, "beni özledin sanmıştım" dedi. eve gidip bana bir şey göstereceğini söyledi, heyecandan ölüyordum, içeri girdik ve "min kärlek, skulle du komma snälla? (aşkım, gelir misin?)" dedi, "min karlekten" anlamıştım işin boka saracağını. ama bir sürpriz çıktı arka odadan, o müthiş bacaklar, o muhteşem vücut, 1.85 boylarında bir efsane çıkageldi. markus'un (ne sandınız, isveç güzellik kraliçesi mi çıkacaktı?) baldırları kafam kadar, edeleli fücudunun heryeri ayrı oynuyordu, yere düşen bardağı sol ayağıyla istop etti ve müthiş bir ortayla camdan dışarı fırlattı, kabul ediyorum son hareketi pek mantıklı değildi ama kendisini tutamadığı her halinden belliydi. svennis ile göz göze geldik ve mesajı aldım, svennis ve markusu beraber düşündüm, gözüm karardı hemen ninemin yaptığı gözlemeleri aklıma getirip kafamda konuyu dağıttım. neyse markus ile her konuda anlaştık, sol taraf ona emanetti, umarım sahada da gelişine gelişine çakarsın diye kendimi teselli ettim.
sıra geldi sağ tarafa. önce takıma tekrar bir bakayım dedim, duisburg'a geri döndüm. 2 tane genç sağ kanat oyuncum var, koşu yollarına top attım, topa en çabuk yetişeni ilk 11'de oynatacağım ilk maçta dedim. bir tanesi önce sigarasını çimde bir güzel söndürdü sonra topun durmasını bekledi ve yürüyerek topa gitti. diğeri de deli dana gibi koşmaya başladı, saha bitti yine koştu, tesislerin arkasındaki ormanlık alanda kayboldu. doğal yollarla kendisini "free release" yapmış olduk. anlaşıldı yine bir seyahat beni bekliyordu. daha önce barcelona'da çalışmış olan scoutum pablo, espanyol b takımında italyan bir yetenek oldugunu söyledi. bir kaç kasetini izledim, bir de canlı görelim şunu dedim. barselona'ya erken saatte varmıştık, barcelonata'da sangria eşliğinde tapasları götürürken bir yandan da plajdaki kızları kesiyorduk. pablo iyiydi hoştu ama sanırım beni yoldan çıkaracaktı, adam pilates topundan hallice göbeğini masaya yaslamış halde vücudunu stand by pozisyona almış iken bir yandan da ağzına bir sürü fındığı tek seferde sokmaya çalışan bir sincap edasıyla tapasları üst tıkınım yoluna doğru ittiriyordu. gözlerimi belerterek kendisine baksam da hiç tınlamadı, halinden çok memnundu. “pablo’cum” dedim, “eee plaj nasıl, iyi yetenekler var mı? iş çıkar mı buradan?” diye ironi yapayım dedim fakat kendisinden gelen “abi şuradaki hatun feci, bir de bak taaa şurda saat 10 buçuk yönünde bir esmer var, bomba bomba” cevapla duisburg’a elimiz boş döneceğimiz konusundaki endişelerim iyice arttı. “pablo sçtırtma esmerine de kızılına da, 32 tane tapas yedin lan, kaldır kıçını da şu bebeyi görelim, yoksa patron bize ilginç bir şey gösterecek" dedim. "lokmamı mı sayıyon lan, patron ödüyo parasını, sana ne oluyo! senin dinini imanını ..." dercesine suratıma baktı pablo ve sandalyeyle beraber ayağa kalktı. sandalye adamın kıçına yapışmıştı resmen, sandalyeyi adamdan sökmeye çalışıyordum fakat durum daha çok sandalyeyi ittire kaktıra adama monte etmeye çalışıyormuşum gibi gözüküyordu. en sonunda pablo ve sandalye aşkına son verebilmiştim, sevenleri ayırmak kötü bir duygu dostlar. taksiye atladık ve tesislere gittik. tel örgülerin arkasından çocuğu arıyordum ama bulamadım, "lan pablo nerde bu velet", "abi boy atmış sanki, şu mu acaba, yok yok şu galiba, yok o da değil..." diye pablo cebelleşirken aklıma bir şey geldi, telefondan google translate'i açtım ve orada yazanları bağırarak okudum "il mio allenatore (koçum), leone (aslanım), è la metà (yardır) marchetti". her halde italyancayı o kadar aptalca kullanmıştım ki çocukla göz göze geldim ve bizdeki "ne ayaksın lan" hareketinin italyancasını yaptı. işe yaramıştı, ilk teması sağladık. çocuk gerçekten tazı gibiydi, yorulmuyor ve arkadaşlarına tur bindiriyordu, aradığımız kan işte bu diye düşündüm.
işaret parmağımla saatimi ve sonra tesislerin kapısını göstererek, çıkışta buluşalım hareketini yaptım. en son lisede pelin'e yapmıştım bu hareketi ve abisi gelmişti kapıya. neyse ki marchetti'nin abisi yoktu, umarım ablası vardır, bu konuyu daha sonra marchetti ile konuşurum diye düşündüm. çıkışta buluştuk, derdimizi anlattık. "abicim ben buradan barçaya kaçarım, duisburg diye bir takım mı var ya" demesi üzerine başkanın elime tutuşturduğu fotoğrafı gösterdim kendisine. fotoğrafta başkan bir partide balya balya paraları çocuklara fırlatıyordu. yanlış anlaşılmasın, şampiyonluk sevinci değil, geçen sene son anda ligde kalan takımın partisiydi bu. "düşün, "çükün önünden donsuz geçtikten sonra bunları yapıyorsa başarıları yakaladığımızda neler yapmaz" dedim ve sinsice göz kırptım. anlaşmıştık fakat bonservis ile ilgili sıkıntı vardı. piyasa değeri 2 milyon usd olan marchetti'nin minimum fee release'i 7 milyon usd idi. başkana telefon açtım, hayatta vermem o parayı dedi, espanyol yönetimiyle konuştum bir kuruş aşağı inmeyiz dediler. başka bir çözüm bulmam lazımdı. 2 gün geçti ve ilerleme kaydedemedik, transfer döneminin bitmesine 3 gün kaldı. pabloyla akşam yine içiyorduk ve yine hayvan gibi yiyordu, bu adamdan kıllanıyorum. birden pablo kocaman göbeğini 2 milim hareket ettirdi ve eureka diye bağırdı. "noldu lan, ağır hareket et, deprem oldu sandım" dedim. "abi buldum buldum, markonun ailesini buraya getireceğiz, tesisleri basacaklar, arıza çıkaracaklar" dedi. "olm onu anelka'nın abisi yapar genelde, yazıktır, pislik yapmayalım, başka oyuncu buluruz" desem de parmağını dudaklarıma götürdü ve susturdu beni. şu iğrenç durumdan kurtulmak için herşeyi verirdim, "doğruyu söyle, bu çocugu istiyor musun istemiyor musun? gözlerimin içine bak ve bana kalbindekileri söyle, sadece dürüst ol" dedi. bu lafları en son duyduğum zamanla tekrar sigaraya başladığım zaman aynı döneme denk gelir. "peki" dedim "aşkta ve futbolda her şey mübahtır". ben de yoldan çıkmıştım. pablo telefona sarıldı, marchetti ve ailesiyle konuştu, uçak biletlerini aldı, ertesi gün ailesi geldi, tesislerde ikinci başkanla görüştüler, ikinci başkan neredeyse tüm tekliflerine olumlu yanıt verse de arıza çıkardılar, marchetti antrenmana çıkmadı, "has personal problems, is being treated for depression, unsettled vb bir sürü sorun çıkardı" ve hatta hocasıyla kavga etti, kulüp 4 milyon usd'ye razı oldu ve hileyle hurdayla çocuğu transfer ettik son günde. her şey guy ritchie filmlerindeki hızlı sekanslardaki gibi olup bitmişti. böyle karaktersiz bir oyuncu aldığıma mı, pablo gibi bir pislikle çalıştığıma mı yoksa gözümü hırs bürümesine mi şaşırayım bilemedim. sigaraya tekrar başladım.
marchetti, pablo ve ben duisburg'a uçtuk. kulüp binasına geldik ve pabloyla başkanın odasına girdik, odadan çıktığımızda pablo artık bizim için çalışmıyordu.
hazirlik maci icin vaktimiz yoktu. cocuklara taktigi anlattim cogu memnun degil gibiydi. ozellikle takimin eskileri yenilere cok pis bakiyordu. taktik soyleydi, hucuma nerdeyse 7 kisi birden katiliyordu, savunmada da en uctaki forvet haric herkes savunmaya katki yapmak zorundaydi, yani kopek gibi kosup yorulmayacaklardi. yedekleri de hazir tutmam gerekiyordu ki bu kadar tempo icinde yasanan sakatliklari telafi edebileyim. hazirliklar ilk basta keyifsiz baslasa da zamanla oyuncular alisti ve oyundan keyif almaya basladilar. ligde 13. siradaydik ve liderle aramizda 12 puan fark vardi. en azindan sampiyonlar ligine gitme hedefi koymustum kendime. baskana takiminin durumunu ve hedefimi anlattim, hayatimda duydugum en yuksek kahkahayi patlatti. "bu takim sampiyonlar ligine gitsin, tum takim beni gondiklesin" dedi. "bana bak genc arkadasim, kendine cok guveniyorsun ama agir ol, ligde kal yeter" diye ekledi.
"genc arkadasim!, ligde kal yeter!! genc arkadasim!!!"
etacarinae bunu begenmedi. odadan ciktim, ama kulagimda hala "genc arkadasim" lafi vardi.
ılk macimiz orta siralardaki takimlardan birisiyle idi ama ikinci mac bayern munich ile idi. fiksture baktim, 18 mac var, 12sini aliriz, 4 beraberlik ve 2 de maglubiyet olabilir dedim kendi kendime. rakiplerimizle olan maclari kaybetmememiz lazimdi. ılk maca ciktik, kishi ve marchettinin golleriyle 2-0 gibi temiz bir galibiyet aldik. zaman zaman savunmada aksasak da hucumda cok etkindik, surekli kosmaktan karsi savunma yoruluyordu. marchetti "the bastard" patlama yapti. bundan sonra bastard olarak anilacak. bayern macinda bastardin rakibine kafa atip bizi 10 kisi birakmasina ragmen 2-1 aldik maci. 2 golu de kishinivsky atti. das duisburg zeitung baslik atti "duisburg munihi kişnetti"
bastard kirmizi kart gordugu icin benden uyariyi aldi.
3. mac ligin sonlarindaki bir takimlaydi. marchettinin yoklugunda sag cenahi tiryaki olaf'a emanet ettim. tek gorevi karsi takimin sol kanadini durdurmakti. macin ilk 15 dakikasinda 2 gol caktik. stadyum colgina donmustu "ich bin ich bin" sesleri yukseliyordu, biralar irmak olmus akiyor, helgalar wundebach diye ciglik atiyor, gobekli amcalar donlarina kadar soyunmus,
" birasına suyuna taşına toprağına
bin can feda bir tek dostuma
her köşesi cennetim ezilir yanar içim
bir başkadır benim duisburgum"
diye türkü çığırıyorlardı.
devre arasina 5-0 onde girdik. soyunma odasina girdigimde herkes cosmus, simdiden icmeye baslamislardi. avazim ciktigim kadar bagirdim ve en cok cosanlardan ikisini oyundan aldim. olum sessizligi vardi artik. mac 7-0 bitti hem de deplasmanda, kishi 5 gol atmisti. mac bitiminde soyunma odasina giderken, baskana baktim, once oyuncularimi isaret ettim işaret parmagımla, sonra kendisini gosterdim ve elimi ileri geri goturerek "gondik" hareketini yaparak mayis ayini hatirlattim, mesaji almisti. liderle aramizfaki puan farki 9’a, sampiyonlar ligi siniriyla aramizdaki fark ise 5’e inmisti.
4. maci ligin 5.si ile yapacaktim. karsi takim da hucum futbolunu seven ama savunmada zaaflari olan bir rakipti. mac 2-2 biterken baskanla goz goze geldik ve sadece bakmakla yetindi, mesaji almistim.
beraberligin ardindan seri galibiyetler, bayernin seri puan kaybetmesi ve kishi'nin inanilmaz formuyla takim liderlik koltuguna yukseldi. kiz erkek herkesten ayip teklifler aliyordum, pablo beni unutamamis, geri donmek istiyorum diye agliyordu. hepsini kenara ittim, işimle anilmak istiyorum dedim.
sansimizin da yardimiyla 15 macta 14 galibiyet ve 1 beraberlik aldik. takimda uyum saglanmis ve herkes mutluydu. fakat kishi'nin cok yoruldugunun farkindaydim. kölnle olan macimizda top tenis topuna dondu, oyun kontrolden cikti ve 4-2 yenildik. ligin 2.si olan monchengladbach ile aramizdaki puan farki 1e indi. sonraki mac cok onemliydi. takim rahat ama ben huzursuz, baskan keyifli ama ben endiseliydim. gurbetcilerin de gaziyla takim antrenmanlardan sonra topluca halay çekiyordu, halay basi tabi ki tiryaki olaf idi. mendilini sanki yavas cekimde salliyordu, uzun sari saclari havada ucusuyor, sigarasinin külü herşeye ragmen yere dusmuyordu. bilmiyorlardi ki her halay sonucu harcanan enerji bir maçta harcanan enerjiye esittir. antremanlarda halayi ve turlu laubalilikleri yasakladim ama bu sefer de bastard ve tiryaki onculugunde sabahlar kadar barlarda kopmaya başladılar. sokaktan adam toplamaya basladim, adım kel mahmut’a çıktı. takimi son iki gun kampa aldim, mac zamani geldi. ligin 14.sunden yedigimiz muhtesem iki golle 2-0 kaybettik. liderligi kaptirdik. liderle aramizda iki puan fark vardi, son macta galip gelip liderin en iyi ihtimalle berabere kalmasini bekleyecektik. maç sonrası soyunma odasinda sadece sunlari soyledim "konusacak bir sey yok, herkes yenilginin sebebini biliyor, evinize gidin ve dinlenin"
hafta boyunca takim moralsiz, heyecanini kaybetmis ve mutsuzdu. tiryaki sigarayi birakmis, molalarda bos gozlerle agaclara bakiyordu. halayda kullandigi mendilin ucu cebinden cikmis, hafif ruzgarda sallaniyordu. marchettinin neseli kahkahalarinin yerini sessizlik almisti. brezilya panteri ise amsterdamdan geri kalmıyordu. o kadar mantarı hüplettikten sonra nasıl o kadar çok asist yaptığını çözemedim hiçbir zaman.
son maça 2 gün kala takımı kampa aldım, son gün takımı topladım ve bir konuşma yaptım.
“evlatlarım, yoldaşlarım, gardaşlarım…
sizin başarınız ne skor tabelasındaki birkaç rakam, ne aldığınız ücretler, ne de maçlarda size yapılan sevgi gösterisi.
sizin başarınız yüreğinizdeki ateştir, kaybettiğimiz köln maçında son saniyeye kadar gösterdiğiniz tarifsiz çabadır, birbirini tanımayan 30 kişinin bir aile olmasıdır,
ligde 13. olan takımı alıp 2.liğe getirdiniz, niçin ağlıyorsunuz? son iki maçı kaybettik ama bu mağlubiyetleri daha önce de alıp geriye düşebilirdik. şampiyonluk kaçınızın aklının ucundan geçiyordu?
kaybettiğiniz durumunuza üzülmenizi değil, şu anki durumunuza, başarınıza sevinmenizi bekliyorum. geçmişe bakarak üzülen gelecekte sevinemez!!!
sizden tek bir şey istiyorum, son maça çıkıp kanınızın son damlasına kadar savaşacaksınız, ölmek var dönmek yok, ya istiklal ya ölüm!!!”
alkış tufanı koptu, salya sümük ağlayanlar, gurbetçi oyunculardan gelen “allahu akbaarr” nidaları, bastard’ın elimi öpmeye çalışması…
gazı ben mi almıştım yoksa çocuklar mı aldı hiçbir fikrim yok ama sanırım işe yaramıştı.
son maça yüksek moral ve hırsla çıkıyorduk. oyuncular sahaya çıktığında taraftarlar yeni yazılan “duisburg: gönüllerin şampiyonu” isimli şarkıyı söylüyordu hep bir ağızdan.
kulağım telefonda, gözlerim sahadaydı. mönchengladbach maçındaki yardımcım an an bana maç hakkında bilgi veriyordu. henüz ilk dakikalarda attığımız golle 1-0 öne geçtik. diğer maç 0-0 devam ediyordu. şu anki durum itibariyle ligde lider konumundaydık. diğer maçta mönchen deli gibi bastırmasına rağmen gol atamıyorlardı. sırf bu maç için uzattığım tırnaklarımı daha ilk yarı bitmeden yiyip bitirmiştim bile. yanımda oturan couch’un tırnaklarını kesmeye başlamıştım. ilk yarılar bittiğinde biz 1-0 öndeydik, diğer takım 0-0 berabere durumdaydı. ikinci yarı başlar başlamaz rus kutup ayısı kishi suskunluğunu bozdu ve 2-0’a getirdi maçı. bizim maçta sıkıntı yoktu ama monchen bastırdıkça bastırıyordu, bir topları direkten dönmüştü. resmen “çükün önünden donsuz geçiyorduk” sürekli olarak. taraftarlar bile bizim maçı bırakmış, diğer maçı telefonlarından izliyorlardı. artık dayanamadım, ne olacaksa olsun dedim ve telefonu kapattım, diğer maçı düşünmek istemiyordum. yorulan 2 oyuncumu değiştirdim, saha kenarına gelirken “ne durumdayız, diğer maç nasıl gidiyor” diye soruyorlardı, “boşverin onu, siz işinizi yaptınız, aferin” dedim. 68. dakikada stadyumda çığlıklar, bağırışlar kopmaya başladı, şarkılara başladı taraftar. “yoksa, lan yoksa” dedim içimden. o sırada yardımcımdan telefon geldi “abi adamlara kontra ataktan acı acı çaktılar, 1-0 geriye düştüler ama çok feci bastırıyorlar” dedi.
şampiyonluğa sadece 22 dakika kalmıştı, oyuncularda konsantrasyon bitmiş, diğer maçın bitmesini bekliyorlardı. yedek kulübesindeki "tiryaki" sigarasını yaktı, yanına yaklaştım, "pardon hocam, hemen söndürüyorum" dedi, "saçmalama lan bana da ver bir tane" dedim. federasyondan gelecek ceza umrumda değildi. saatime baktım sadece 5 dakika geçmişti ve biz 2. sigarayı bitirmek üzereydik. bu sırada mönchen'in bir topu daha direkten döndü. yedek kulübesinde cep telefonundan diğer maçı izliyorduk, adeta ortaokuldayaken sınıftaki tek porno dergiye bakan sınıfın erkeklerinin yarattığı insan yığını gibi bir görüntü oluşmuştu. bastard bile kanadı boş bırakıp bazen gelip diğer maçı izliyordu bizimle.
"yeter aq dedim, nefes alamıyorum lan, eşek yüküyle para kazanıyorsunuz herkes kendi telefonundan takip etsin" diye bağırdım. çil yavrusu gibi dağıldılar üzgün bir şekilde, dayanamadım geri çağırdım "gelin la gelin, izleyelim beraber".
son 5 dakikaya girdik maçlarda. kalecileri bile kornerlerde atağa çıkıyordu. 90. dakika da bitti bizim maç 2 dakika, onların maçı 7 dakika uzadı. diğer maçın uzatma süresini gösteren yardımcı hakemin yediği küfürler buradan guimaraes'e oradan da machu picchu'ya yol olacak kadar vardı.
bizim maç bitmişti ve stadyumda hafif homurtular haricinde ses yoktu. sahanın ortasına gittik ve tüm takım maçı izlemeye başladık. başkan da aşağı indi, omzuma sıkı bir yapıştırdı. uzatmaların son anları oynanıyordu ve artık taraftar kopmuş, oyuncular halen sessizce bekliyordu. diğer maçın son düdüğü çaldı ve oyuncular kafası kesik tavuklar gibi etrafta koşmaya başladılar. bastard ve tiryaki resmen sevişiyordu, oralarını buralarını öpmeye başladılar, "la noliii size" diyemeden başkan ve beni havaya kaldırıp gezdirmeye başladılar. kürekleri olmadığı halde rafting yapmaya çalışan bir ekip gibiydik, bir oraya gidiyorduk bir buraya, ellenmedik yerimiz kalmadı.
şampiyon olacağız derken namusu kaybetmek üzereydik.
karambol bittikten sonra zor bela soyunma odasına girdik, takım beni bekliyordu. başkan da odadaydı, göz göze geldik, dışarı çıkması gerektiğini anladı. yukarıda kodamanlarla içki içmeye gitti. gerçek takım başbaşa kalmıştı. oyuncular terden, şampanyadan ve gözyaşından ıslanmış (tiryaki ve bastard vücut salgılarıyla da ıslanmışlardı), mutlu ve gururlu bir halde bana bakıyorlardı.
bir konuşma yapmam gerekiyordu ama ne diyeceğimi bilemiyordum.
"kardeşlerim,
sizler bana hayatımın en mutlu gününü yaşattınız, defalarca şampiyon oldum, şampiyonlar ligini aldım ama böyle bir haz yaşamadım. ligde 13. olan takımı şampiyon yaptınız, şu an farkında değilsiniz ama tarihe geçtiniz. hepinizle gurur duyuyorum"
takım otobüsüyle tesislere gittik, başkan da ufak bir konuşma yaptı ve evli evine köylü köyüne gitti. iki gün sonra tesislerde toplantı yapacağımı söyledim.
tüm oyuncularla tek tek görüştüm, kimlerin takımda kalacağını, kimlerin gideceğini anlattım, alacağım yeni oyunculardan da bahsettim. çok zor geçmesini beklediğim toplantılar çok rahat geçti, gidecek olanlar bile gururlu ve mutlu bir şekilde ayrılıyordu.
başkanla da bir toplantı yaptım, "şu şu adamları almak istiyorum, en fazla 15 milyon harcarız, satacağımız oyuncular da var, heeç meraklanma kürekle para kaldıracaaz yeğenim" dedim. "peki öyle olsun" anlamında kafasını salladı ama fazla konuşmadı.
bir kaç gün izin verdim kendime, kafa dinlemeye ihtiyaç duyduğum anlarda gittiğim granada'ya gittim, arkadaşımın zeytinliklerinde vakit geçiriyor, şarap içiyor muhabbet ediyorduk.
üçüncü günün akşamında doğuya baktım, güzel sierra nevadanın karlı tepelerini izledim, o sırada bir ayak sesi duydum arkamdan gelen. alfonso'dur diye "hoşgeldin alfonso" dedim, "alfonsoyla arka bahçede karşılaştık, çok eğlenceli birisi, dinlenmek için güzel bir yer bulmuşsun" dedi başkan. şaşırdım ve arkamı döndüm, gerçekten başkan gelmişti.
bu sıcakta takımından vazgeçmemiş, boncuk boncuk terlemişti.
"hayırdır patron, hangi rüzgar attı seni, yoksa tatili erken mi bitiriyoruz?" diye gırgıra bağlamaya çalışsam da içimde kötü hisler uyanmıştı.
"konuşalım biraz" dedi.
kötü şeyler olacağını hissediyordum ama umrumda değildi, huzursuzluğun farkında olmanın rahatlığını yaşıyordum.
"güzel zeytinlik, keyifli şehir, güzel yemekler, içkiler, işini biliyorsun" dedi.
"bak" dedi "lafı uzatmayı sevmem, zaten beceremem de, çok iyi bir hocasın, yakaladığın başarıyı kimse yapamaz. hedeflerin büyük ama biz küçük bir kulübüz, transfere ayıracak paramız yok ve bir sürü oyuncuyu satmak zorundayız. istediğin transferleri yapamayız, küçülmek zorundayız."
"şampiyonlar liginden güzel para gelecek, lig şampiyonluğundan da geldi, kadrodan bir kaç oyuncuyu daha satabiliriz, alacağımız oyunculardan bir kaçından vazgeçebilirim. mali durumu düzeltebiliriz, bir iki sene gösterişsiz oyuncularla da başarı yakalayabiliriz, sonrasında da maddi durumu düzeltiriz zaten, hatta ücretimde indirime bile gidebiliriz"
"her şeyi düşündük, tüm hesaplamaları yaptık, sen başarıları yakaladıkça moraliniz bozulmasın diye bir şey soylemedik ama bataktayız. maalesef yollarımızı ayırmak zorundayız, başkasıyla anlaşmak üzereyiz. seni de engellemek istemiyoruz" dedi "gerçi rakip takımın hocası olarak da maçlarda karşımızda görmek istemeyiz seni" diyerek istemsizce tebessüm etti.
berberin kulağımı kuruladıktan sonra birbirine yapıştırıp yere attığı pamuk gibiydim.
"peki, nasıl isterseniz" dedim sadece, sonra konuşmadık, bir süre daha oturdu ve sonra vedalaştık.
karlı tepelere bakarken şarap kadehini ağzıma götürdüm ama şarap bitmişti... "
Yalnız deyilsən!
Bu duyğuların müvəqqəti olduğunu və kömək mövcud olduğunu bilmək vacibdir. Dostlarınıza, ailənizə, profesionallara müraciət etməyiniz vacibdir. Sizi dinləmək və lazım olan dəstəyi təmin etmək istəyən insanlar var. Sözlük yazarları olaraq səni hər zaman dinləyə bilərik.
Əgər yalnız hiss edirsənsə, 860 qaynar xəttinə müraciət etməyini tövsiyə edirik.
(baxma: 1071'den lügat başlıkları)
(baxma: yaran divan-ı lügat-it türk entryleri)
(baxma: 10 şubat 1453 edirne ahiler rezaleti)
(baxma: 28 mayıs 1453 yarısında çıktığım vasat cenk)
(baxma: lügatta miladi takvim kullanan kefereler)
(baxma: şeyhulislama alınan 1 milyon akçelik son sürüm at)
(baxma: yeniçeriyi sevmeyip sıkışınca cihat isteyen kul)
(baxma: kendini cihan hükümdarı sanan padişah)
(baxma: kellesi gidecek yazarların ip adresinin verilmesi)
(baxma: doğunun kaçak tımar bedelini rumeli'nin ödemesi)
(baxma: bir cariyenin kezban olduğunu anlama usülleri)
(baxma: devlet-i aliyye'den siktir olup gitmek)
bonus: (baxma: enfiye çekme özgürlüğü deyü bir özgürlük olamaz)
iddqd ekledi (baxma: cem sultan'a hapis soku)
10.02.2016 11:17 ~ 11.02.2016 20:35
emre islekk
üzv ol