yazarların tanrıya demək istədikləri

11. pobratski bəlkəm 20 köpüyün ola. cənnətə gedərdim

12. Salam Tanrı. Sənə ehtiyacım var. Mövcudiyyətinə inamsızlıq ruhumda dərin bir boşluq yaradıb. Allah boyda bir boşluq var içimdə. Heçnə doldurmur bu boşluğu. Yalnızca sən, sənin eşqin, sənə təslimiyyətim yoxluğu var edə bilər. Sənsizliyin ağrısı hər bir fani ağrıdan acı gəlir insana. Hər duadan əvvəl ‘Tanrı, əgər varsansa’ sözlərini pıçıldamaq qəlbimə bilirsən nə qədər çətindir? Nə biləsən axı. Bilmək hərəkət tələb etmirmi? Hərəkət zaman tələb etmirmi? Sən zamandan münəzzəhsən axı. Ən azından göndərdiyin insanlar elə deyirdi. Eşq nuru, səndən gələn nura niyə gözümü bağlayıram? Eh Allah, kaş ki mənə düşüncə bəxş etməsəydin. Onda çox rahatlıqla inanardım sənə. Amma mənim ruhum həqiqət istəyir, kor-koranə inam yox. insanlar inandıqları bəzi hekayələrdə səhvlik olduğunu ən başdan anlayırlar. Sadəcə onlara həmin inancla yaşamaq daha rahat gəlir. Ölüm və ölümdən sonrakı həyat qorxusu insanlarda qeyri-şüuri olaraq həmin inancla yaşamağın sənə daha faydalı olduğunu deyir. inandıqları şeyin düzgünlüyünü elmi yolla açıqlaya bilmədikləri üçün buna eşq, sədaqət, məcnun divanəsi kimi adlar verirlər. Mənsə, məni tapmaq istəyirəm. Özümə “ Mən kiməm” sualını verəndə tanımadığım üçün ağrı keçirmək istəmirəm. Mən özümlə tanış olmaq istəyirəm. Hə, Tanrı, tanışdıra bilərsən məni özümlə? Sən çox yaxşı tanıyırsan onu. O ki, sən özünsən elə. Alo? Səsin qırıq-qırıq gəlir Tanrı. Mənim səsim eşidilir? Eşidirsən məni? Aloo.

13. bir dərzi gəlincik tikdiyi kimi, xəlq etmisən bəşər ruhunu. Günahı da sən qatmısan o ruha. Bəs azad iradə? vermişsənmi? insana günah meyilliyini, günaha da şirinliyi sən vermisən. Əvvəldən * sənin əvvəlindən yox, mənim əvvəlimdən mənim nə edəcəyimi bilirsən. O zaman, öz qatdığın inqrediyentə (günah meylliliyi) görə mənə niyə əzab vəd edirsən? Səbəbkar sənsən. Heçbir ədalətli mühakimə səbəbkar yerinə zərərçəkəni cəzalandırmaz.

Yalnız deyilsən!

Yalnız deyilsən!

Yalnız deyilsən!