+7 əjdaha
1. dino buzattinin 1940-cı ilində yayımlanan əsəri. azərbaycan dilində tatar çölü kimi tanınır.əsər mənə görə həyata qarşı plansızlığın və ötkəmliyin fəsadlarını araşdırır. hamının sevdiyi mövzu; insanın varoluş səbəbini, qərarlarını və qərarsızlıqlarını sorğulayır (bax: ekzistensializm) . biraz "spoily" olacaq ancaq kitab revyusu oxumaq istəyirsinizsə o qədərinə qatlanmalısınız deyə düşünürəm.
--icmal--
əsərin qəhrəmanı gənc zabit Giovanni Drogo nişanlıdır ancaq evlənməmişdən əvvəl hərbi karyerasında irəliləmək istəyir. bunun üçün ən yaxşı fürsət kimi bastiani qalasında xidmət etməyi görür çünki ezamiyyətdə xidmət həm 2 qat maaş, həm də 2 qat staj olaraq yazılır. burda 5-6 ay xidmət edər, qayıdıb şəhərdə daha hörmətli vəzifədə işləyərəm deyə düşünür.
bastiani qalası sərhəddə, səhralıq bir yerdə köhnə qaladır. bəzilərinə görə qalanın orda olmasının heç bir əhəmiyyəti yoxdur çünki düşmənin o səhranı keçməyi, ümumiyyətlə o tərəfdən hücum etməyi heç bir məntiqə sığmır. ancaq dövlət bu sarı divarlı, köhnəlmiş qalanı boşaltmır və ora hərbçiləri ezam etməyə davam edir. drogo qalaya çatdığı gün buranın nə qədər sıxıcı olduğunun və burda 1 həftədən artıq dözə bilməyəcəyinin fərqinə varır ancaq bununla bərabər qalanın mistik havasına da qapılır. qalada hər kəs nə qədər real olmasa da bir gün bu qalaya hücum olacağına inanır, tez-tez kimsə sərhəddə düşmən qoşunu görür, düşmənin bura dəmir yolu çəkdiyi xəbərləri gəlir.
--icmal--
--spoiler--
əslində seçim çox asan kimi görünsə də, nə drogo, nə də digər zabitlər heç cür bu qalanı atıb gedə bilmirlər. bu qərarsızlığın səbəbi isə görünür ki, hər an ola biləcək düşmən hücumudur. ancaq elədirmi görəsən? həyatda məna/yol tapmaq bəzi adamlar üçün çox təbii şəkildə gəlir kimi görünə bilir. bu adamlar robot kimi uşaqlıqdan təhsilini alır, bir ixtisasa yiyələnir və yaşayıb gedirlər. qıraqdan çox sadə görünən bu düsturda insan özünü geridə qalmış, hansısa söhbəti tuta bilməmiş kimi hiss edir və var gücü ilə başa düşməyə çalışır. çalışır, buna yaxınlaşır və ətrafına baxır ki, o adamlar artıq yeni mərhələyə keçiblər və artıq onlardan iki mərhələ geri qalıb. seçdikləri yollara necə bu qədər əminliklə qərar verdiklərini başa düşmək daha da çətinləşir və insan bir də görür ki, köhnə bastiani qalasında qoca mayorun gözləri ilə pəncərədən boş səhraya baxır * burda "sadəcə qoca palkovnik gözlərini itirib olub kooor" deyə uran sözə girir və nə qalanı tərk etməmək üçün bəhanəsi olan düşmən hücum etmişdir, nə də bu hücumu gözləməyə ömür yetmişdir.
--spoiler--
qısa kitabdır ancaq bitirəndə və məğzini anlayanda deyirsən ki, kaş ki bunu oxuduğum müddətdə faydalı bir şeylə məşğul olub seçdiyim yolda 1-2 addım da irəliləyərdim. ancaq oxumaq da tam olaraq faydasız sayılmaz çünki ən azından bu realizasiyanı yaşamış olursan -*