+16 əjdaha
1. Mən bu imişəm! Bir neçə aydır düşünürdüm ki "oh wow deyəsən depressiyadan qurtuldum! Axır ki bunu bacardım, əhsən mənə! Bacaracağıma inanmazdım heç!"Sonra isə fikir verəndə gördüm ki yox əşi nə qurtulmaq? Mən həmişə depressiyanın içində olmuşam. Həyat tərzim son zamanlar buna öyrəşib deyə elə bilirdim ki artıq xoşbəxt bir həyat tərzi sürürəm. Yox sadəcə çox düşünmək problemini bir təhər " həll etmişəm". Fikirlər ağlımda uçuşsa da musiqi dinləyərək və yataraq üsdəsindən gələcəyimi düşünürdüm amma işlər o qədər asan deyilmiş panpalarım. Poxdan fərqlənməyən yuxu rejimim ilə hara gedib çatacağımı düşünürdüm ki? -*
Sadəcə həyat ilə məzələnməyi və hər şeyi zarafat mənbəyi olaraq görməyi öyrənmişəm deyə "pozitiv" bir insana çevrildiyimi düşünürdüm. Sonra düşüncələrimin dərinliklərinə enərək pozitiv kimi stəkanın dolu tərəfindən dünyaya baxmadığımı, neqativ bir insan kimi boş tərəfdən baxdığımı ancaq bu boş tərəfdə bir nöqtədən tutunub buna əsasən o boş tərəfi məzə alətinə çevirdiyimin fərqinə vardım. Sonra da deyirlər akiranın mizahı niyə darkdı. Hətta yadıma gəlir ilk dark mizahım intihar üzərinə idi və ön partadakı qız mənim dəli olduğumu düşünmüşdü. Çünki o vaxtlar depressiyaya görə psixoloq yanına getməyimin ilk ayları idi və bunu bilən hamı mənə potensial psix/dəli gözü ilə baxırdı. Sonradan psixoloq da işə yaramadı o başqa mövzu ehe -* nəysə uzun sözün qısası, bu depressiyadır nədir ona öyrəşmiş insanam. Burdan bunu öyrəndim yəni amma mən depressiyadayam deyə ağlamalı, qəmli, kədərli entry'lər yazacaq insan deyiləm çünki tərzim deyil bu * istəmədən altdan-altdan söz soxuram mq necə oğraş adamam . Depresyon olmuş hayat tarzı. Gecələr həyətdə mahnıya qulaq asaraq coşan bir insan ikən gündüzlər yatıb bütün günü ölən bir insana dönmüşəm. Çox oyaq qalmadığım müddətcə bunu üzərinə çox düşünməyəcəm. Məsələn dünən həyatımın içinə necə pox qoyub heç nəyi geri qaytara bilmədiyim haqqında düşünürdüm amma hal-hazırda şən bir depressiv ergənəm. Toyda yeyib-içib, coşub sonda da yatmağa gedən dayılar kimi hiss edirəm özümü. Şən başlayıb, şən/qəmgin davam edib, yatıb duranda da qəmgin oyanan dayılar kimi.
Nəysə fak dı vörld. Ölmək istəyirəm amma eyni zamanda yaşamaq da istəyirəm amma alınmır aga -* əvvələ dönməkdən qorxuram sözlük. Əvvələ dönüb yenə o qara düşüncələrə qapılmaqdan qorxuram. Hal-hazırda yuxusuzam deyə full səmimi, yalansız danışıram. Oyananda yenə hər şey eyni başlayacaq. Həm də ki hansı növ akira ayıq vaxtı bu qədər uzun entry yazar aq. Həm də bu qədər uzun entry yazıb çox az adama sataşıb, çox az adama söyüb, çox az "aq" işlədər?
Böyük ehtimalla entry'də çox qrammatika səhvi elədim amma vecimə deyil aq. Valla mənimçün bu cür həyatın problemi yoxdur. Axırının pis olmayacağını bilsəm elə sonuna qədər belə yaşayaram amma gəl gör ki işin axırı pis qurtarır -*
Fikirləşdikcə acıram amma yemək də istəmirəm. Yata bilməməkdən artıq üzüm ağrıyır. Gözlərimin altı qapqara ki mən özümü güzgüdə görəndə qorxuram. Başqalarına dərd danışa bilmirəm çünki ya iq'ları çatmır qulaq asmaöa və başa düşməyə yada ki eyni şeyləri deyirlər mənə. Ala dərd danışdığın yerdə mövzunu çevirib gətirir köhnə sevgilisinə yada ki instada tanış olduğu adama. Sırf bunlara görə son vaxtlarda yaxın olduğum adamlardan da uzaqlaşdım və evdən ancaq həyətə çıxıram. O da gecələri. Aha indi əsəblərimi tökməyə başladım -* bayaqdan deyirdim nəcəb ilişmirəm heç kimə?
Sözlüklə içimdə məzələnirdim ki o boyda sözlükdə hamı depressiv. Sən demə başından bəri mən də bu tayfanın üzvüyəmmiş.
Mövzu nəsə yarım qaldı elə bil. Nəysə yazmağa da həvəs qalmadı. Gedim yatım
Hə bu arada elə bil neçə dəfə mövzu dəyişdim. Heç birinci mövzunu belə tamamlamadım elə bil -*