1. dostoyevskinin "cinayət və cəza" romanında rast gəlib çox bəyəndiyim bir ifadə, fikir, ya sosial davranış deyim.

"-bu qürurun nəticəsidir ki, bizim məişətdə hər kəs üçün məcburi olan bəzi ictimai ayinlərdə bir çox yoxsullar "başqalarından geri qalmamaq üçün", həm də "məzəmmət" edilməsinlər deyə, var-yoxdan çıxır, bütün yığdıqları pulları son qəpiyinə qədər xərcləyirlər... bu qürur və şöhrətpərəstlik azarı bəzən ən yoxsul, ən qıpıq adamlarda əmələ gəlir; arabir bu onlarda şiddətli, əsəbi bir ehtiyac şəklini alır."

fikrimcə, xüsusən yoxsul insanlardakı özünü göstərmək və şöhrətpərəstlik istəyini gözəl təsvir edən ifadədir. sanki, heç kimdən geri qalmadıqlarını sübut etməyə çalışırlar. kütlə psixologiyasının axınına qarışırlar bir növ. ac qalsalar, sağlamlıqlarını itirsələr belə, xarici zəngin görünüş və dəbdəbəni gözlərində çox böyüdürlər. xüsusən qadınların zəncir kimi qat-qat qızıl sepləri, bahalı, amma uyğunsuz geyim kombinasiyaları, borcla belə olsa alınan gərəksiz cehiz, imkan xaricində alınan bahalı maşın və telefonlar. ehtiyac olmasa belə, həmişə nəyisə sübut edib sərgiləmək istəyirlər.