+44 əjdaha
1. amerikalılar yazıqdır belə baxanda.indicə yanımdakı evsizlərin söhbətinə qulaq asıram. pulum olsa suriyaya gedərdim. misirdə gəzərdim falan deyirlər.
bizdən belə əksik tərəfləri var fikirləşəndə. hər tərəfin okeanlarla dolu, aşağıda bi meksika yuxarıda soyuq kanada. same shit. yoxsa biz ya avropa ölkələri kimi 5-10 qonşu ölkə də yoxdu xəstələnəndə irana sürəsən zad.
məncə yoxsul və cahil amerikalılardakı özünü tərifləmə şeysi əslində elə qısqanclıqdan gəlir. baxırsan elin azerisi albanı gəlir sənin ölkəni gəzir. ama sən harasa uçmaq istəsən ən az 1000$ bilet, ölkə içi də ştatlar uzaq, heç hara getmirsən. nə qədər 30-35 yaşlı tanışlarım var heç vaxt new york görməyiblər, 4 saat məsafə. doğulandan həftəyə 60 saat işləyirsən. ölkənin tarixi yox. qohum qonşu anlayışı yox. individual cəmiyyət. dünyanın ən güclü ölkələrindən birində yaşayırsan ama əlindən heçnə gəlmir. təhsil, səhiyyə baha. qonşularının təyyarəsi var. sən yıxılanda ambulansa zəng etmirsən ki, siğortan yoxdur. heç bir başqa dil bilmirsən. ölmədən başqa heç bir ölkə görməyəcəyini də bilirsən böyük ehtimal.
boston küçələrində hər qış soyuqda yatıb ölən evsizlər var nə qədər. isti cənub ştatlarına belə gedə bilmirlər pulsuzluqdan. heç kim də səni avtostopla maşınına alan deyil. güclü genin yoxdursa böyük ehtimal evsiz olaraq da öləcəksən.
belə.
edit: söhbət daha çox coğrafi və mənəvi izolyasiyadan gedir.