+15 əjdaha
9. don't tell me there's no hope at all together we stand, divided we fallinsan qulağının eşidə biləcəyi ən möhtəşəm mahnı. pink floyd'un 1979 cu il tarixli the wall albomunda yer alan və özünü cəmiyyətdən izolyasiya etmiş, inzivaya çəkilmiş bütün insanların hayqırışını ifadə edən sənət əsəri. divarın digər tərəfində olan və çağırışları cavabsız qalan, ancaq yenə də bir ümid gözləyən bədbəxtlərdən birinin qurtulmaq üçün verdiyi son nəfəs, son kömək nidasıdır hey you. dostoyevski dediyi kimi; insanlar bədbəxt olmadıqca, başqalarının bədbəxtliyini anlaya bilməzlər. məhz bu səbəblə mahnıdakı ilk çağırışlar özümüz kimi bədbəxtlərə, yalnız və çökmüş insanlara edilir. bəlkə eşidib anlayarlar və cavab verərlər deyə.
hey you out there in the cold getting lonely getting old can you feel me?
hey you standing in the aisles with itchy feet and fading smiles can you feel me?
eyni zamanda da işığı qorumaları və döyüşmədən təslim olmamaları istənilir onlardan. səslənən şəxs bunu bütün bədbəxtlərdən həm də özü üçün istəyir, çünki xilas olması üçün olan ümid basdırılmamalıdır. burda işıq sözü ilə nəzərdə tutulan şey ümiddir.
hey you don’t help them to bury the light don’t give in without a fight
növbəti sətirlərdə divarın digər tərəfində onu eşidəcək, ona toxunacaq və xilas edəcək birini gözləyənlərin çarəsizliyini eşidirik.
hey you out there on your own sitting naked by the phone would you touch me?
hey you with you ear against the wall waiting for someone to call out would you touch me?
ardınca özünə kömək edəcək, yükünü yəni yalnızlığını paylaşacaq və ona ürəyini açacaq insanlara edilən səsləniş var; burdakı daş sözü həmin yükü ifadə edir əslində.
hey you, would you help me to carry the stone? open your heart, i’m coming home
bir tərəfdən də bütün yalnızlar onları xilas edəcək birini gözləmə ümidinin sadəcə xülya olduğunu və heç vaxt qurtula bilməyəcəklərini bilirlər. və bu gerçək onların beyinlərini bir soxulcan kimi yeyir.
but it was only fantasy the wall was too high as you can see no matter how he tried he could not break free and the worms ate into his brain
mahnının bu hissəsinə qədər olan bütün çağırışların və istəklərin əslində gerçəkləşməsi mümkün olmayacaq bir xülya olduğunu (but it was only fantasy), nə qədər çalışılsa da xilas olmağın mümkün olmayacağını çünki divarın çox yüksək olduğunu, bu çarəsizliyin bütün bədbəxtlərin beynini bir soxulcan kimi yediyini anlayırıq. (and the worms ate into his brain) üstdəki hissədə mahnı boyunca edilən bütün səslənişlər tükənir, səslənən şəxs gücsüzlüyünü qəbul edir və sakitlik çökür. amma son bir ümid olaraq yenə də yardım dilənməyə başlayır:
hey you, out there on the road always doing what you’re told can you help me?
hey you, out there beyond the wall breaking bottles in the hall can you help me?
mahnının sonunda və ən sevdiyim hissəsində isə səslənən şəxs heç bir ümidin olmadığı gerçəyi ilə üzləşmək istəmir və bu gerçəkdən qorxur:
don't tell me there's no hope at all
həyatı boyu yalnız qalmasına, başqaları ilə arasında divar hörməsinə rəğmən peşman olduğunu və yalnız qalmaq istəmədiyini aşağıdakı sözlərdən başa düşürük.
together we stand, divided we fall
mahnı boyunca ilk əvvəl özü kimi yalnız, çökmüş insanlarla əlaqə qurmaq istəyən sonra isə bunun mümkün olmayacağı ilə üzləşən amma yenə də son bir ümid ilə kömək dilənən və yenə də cavab tapmayan, həyatını tək başına yaşamasına baxmayaraq yalnızlıqdan qorxan amma içdən içə bir ümid olmadığını da bilən insanın səslənişlərini eşidirik. entrynin əvvəlində də dediyim kimi. bu mahnı divarın digər tərəfində qalan bütün bədbəxtlərin kömək istəklərini, özləri ilə yaşadıqları daxili qarşıdurmanı, çarəsizliyi və qorxunu ifadə edir. hey you üçün kitablar yazmaq olar. o qədər dərin mahnıdır ki. bu mahnı üçün belə bir entry çox bəsitdir əslində. haqqında master dissertasiyaları yazılmış mahnıdır, zarafat deyil. bir söz var idi e; deyirdi ki, xoşbəxt ailələr bir-birinə bənzəyir, bədbəxt ailələrin isə hərəsi bir cürə bədbəxtdir. - ailələri deyə bilmərəm amma insanları tək başına götürsək bu söz düz deyil. əslində xoşbəxt insanlar hərəsi bir cürə xoşbəxtdir, bədbəxtlər isə bir-birinə bənzəyir. bütün xoşbəxtləri toplayın və bir-bir niyə belə olduqlarını soruşun. nə qədər insan toplamısızsa o qədər də fərqli sayda cavab alacaqsız. bədbəxtlərin isə hamısı eynən bu mahnıdakı yaşanılanları cavab verəcəklər sizə, nə qədər bir-birlərinə bənzədiklərini görəcəksiz. həyatları boyu ümid etmək, çarəsizlik, yenidən ümid etmək və qorxu. bədbəxtlərin ortaq cəhətləri budur. ona görə də bütün tənha, çökmüş, yıxılmış insanlar bu mahnıda özlərini, öz həyatlarını tapacaqlar.
(youtube: 
)
)mənbə, istinadlar: political analysis of roger waters’ the wall - niklas ottelin: https://jyx.jyu.fi/bitstream/handle/123456789/54488/urn:nbn:fi:jyu-201706142861.pdf?sequence=1 [master tezisidir bu. hey you üçün: səhifə 57-yə bax]
http://www.pink-floyd.org/artint/98.htm
http://www.thewallanalysis.com/hey-you/ https://en.wikipedia.org/wiki/hey_you_(pink_floyd_song)"