təhsil həvəsini öldürən şeylər
| təhsil
əjdaha lazımdı
googlla
Dərs müfrədatının(içəriyi) zəif olması.
Dərsləri keçən müəllimin dərs haqqında biliginin az olması.
Keçilən dərsin imtahanında dərslə əlaqəsinin olmaması.
Mən heç vaxt başını aşağı salıb bütün gününü dərsə verən şagird-tələbə olmamışam. Hətta təhsil almaq dönəminin ən zəhmətli intervalı olan abituriyentlik dövründə belə, sırf dərs oxumamaq üçün, gedib saat 8-9-da yatırdım. Amma çox güclü beynim vardı deyə kompensasiya edirdi.
Mən başa düşürdüm ki, ya da mənə elə gəlirdi ki, bu biliklər, dərslərin, hazırlıqların mənə heç bir faydası yoxdur. Ömür boyu başını dərsdən qaldırmamış bir insan mənim nəyi nəzərdə tutduğumu anlaya bilməz. Tək qayəsi universitetə girmək olan insanları görəndə, onların yerinə həyatıma nifrət edirdim, eləcə dəsöyürdüm. Axı belə olmamalıydı. Bu təhsil sənin üçün gələcək hazırlamalıydı, sənin sadəcə bir imtahanla müqəddəratını həll etməməliydi. Kökündən dəyişməlidir hər şey, amma bu da çox utopik səslənir. Ən azından bu ölkədə.
Bəs mən niyə universitetə hazırlaşırdım? Sadəcə və sadəcə, evdəkilər əl çəksin deyə. Getdim girdim o xarabata, yüksək də bal yığmışdım, amma baxdım ki, burda da işlər ürəkaçan deyil. Müəllimlər normal dərs keçə bilərlər, müəllimlər tələbələrlə normal rəftar edə bilərlər, hətta müəllimlər dərsi ən ideal formada keçə də bilərlər, amma mənə bunlar lazım deyilsə, boş-boşunadır. Mən bilirəm ki, adamım olmasa burda tapacağım iş maksimum ayı 600-700 manatdır, hər gün 9-6-dır, hər gün başın üstündə durulmasıdır. Sırf bunlara çatmaq üçün təhsil almalı olmaq, adamı dəli edir. Düşündükcə dəli olursan, dəli olandan sonra isə, sağlam düşünə bilmirsən.
Geridə qoyduğum illərə baxıram, nə məktəbi, nə universiteti qozlamadığım üçün özüm-özümə qibtə edirəm. Təbii ki, bəlkə də mənim də qayəm olan bir peşə olsaydı, o yolda təhsil alsaydım, bu məni olduqca məmnun edərdi, amma hazırda mən ailə tərəfindən universitetə məcburi göndərilənlərin dilindən danışıram. Qəliblərə sığmadığımla bağlı bir ifadə işlətmişdim, qəşəng qatıqlamışam, amma belə baxıram ki, mənim də bir qəlibim var. Çünki mənim də fikrimdə bir peşə var, da o yolda getmək üçün əlimdə imkan yoxdur. Olsa bəlkə də yuxarıda saydığım, saydırdığım insanlardan olacaqdım. Universitet sanki yaxamdan hər dəq aşağı dartan "məni boynuna al daaa" deyən bir qonşu uşağı mövhumuna çevrilib. Mən buranı bitirməzdən əvvəl, o məni bitirdi və 4 ildən sonra belə əl çəkmir, bir kəsr imtahanım var, onun axrı necə olacaq heç bilmirəm. Dərsə bir dəfə qulaq asmağa çalışdım, anlayırdım hər şeyi amma bütün məlumatlar çox lüt idi. Hansısa bir elmin vacibliliyini sorğulayacaq qədər gijdıllağ deyiləm, amma bu dərs həqiqətən çox maraqsızdır mənim üçün. Ya ona verən allah, ya da mənə verəcək deyərdim, amma bu bir versus deyil. Diplomu alıb universitetin qabağında cıraraq videosunu çəkmək istəyirəm, sonra yadıma düşür, bir də gördün dubinkanı soxub üzr videosu çəkdirtdilər. Mən üzr istəyirəm.
Bunu 2 ci semestrdə anladım, anatomiya müəllimimiz dəyişəndən sonra. Əvvəlki müəllimimin keçdiyi dərsi nə universitetdə dinləyə bilirdim, nə də evdə oturub oxuya bilirdim. Çox sıxıcı gəlirdi(ki əsas fənn idi). Növbəti semestr müəllimimiz dəyişdi və mənim dərsə baxışım da dəyişdi. Həyatdan nümunələr verir, şəkillərlə izah verir və önəm verir dərsə. Əsas məqsədi bilik verməkdi qısaca( burdan ona sonsuz sayqılar)
-rəqabət olmaması
Öz adıma rəqabət olmayanda yapamıyorum kardeşim. Yəni gərək rəqabət olsun sinifdə. Dediyim rəqabət bal rəqabəti deyil(yəni əzbərçilik).
-vəsait çatışmazlığı
Məsələn kitabxanamız niyə bu qədər vasatdı(hətta yox dərəcəsi). Ya da praktiki dərslərdə(kimya, fiziologiya) maraqsız olur.
-dərs saatları
Dərslərdən dərs oxuya bilmıyən tələbə modeli düşünün. Hansı ki saat 8.30 da başlayıb 16.00 da bitən günlər var. Uzaqda yaşayırsansa üzərinə yola sərf edilən vaxt.. və çoxlu dərs.
Daha da yazardım amma bura yazanda belə əsəb oldum. Düzəlməsi ümidilə.
üzv ol