+6 əjdaha
7. Az öncə metroda gedərkən yaşadığım anlardır. Qatar Elmlər stansiyasına çatanda bir qrup gənc tələbə daxil oldu. Yanımda dayandılar. imtahandan çıxmışdılar, necə yazdıqları haqqında danışır, bir-birləri ilə zarafatlaşırdılar. Arada yandakı bəzi orta yaşlılar tərs-tərs baxır, amma gənclər veclərinə almadan davam edirdilər. O an artıq onlardan biri olmadığımı, bir zamanlar əsas dərdim hər hansı imtahandan keçmək, yüksək ortalama və s. olduğu halda artıq "böyüklərin problemləri" ilə boğuşmalı olduğumu anlayanda içimə türklər demiş burukluk hissi çökdü. ipə-sapa yatmaz bir gəncdən ruhsuz, sıradan insana dönüşmək yolunda addımladığımı təkrar anladım. Mənim üçün o gənci qoruyub saxlamaq hər şeydən önəmli olmuşdu hər zaman (indi də elədir). Şərtlər və yaş almaq buna mane olmağa çalışsa da, bacardığım qədər özlüyümü saxlayacam. Sonda "Gün keçdi" filmində də deyildiyi kimi:"illər keçir, yaşa dolduqca hər şeyə ayıq baxırsan. Başa düşürsən ki, bəşəriyyətin dahisi deyilsən. Başa düşürsən ki, həyatda sənin kimilər çoxdur".