cahit sıtkı tarancı

1. Türkiyə ədəbiyyatına şeirlər qazandırmış böyük adam. "Yaş otuz beş", "Desem ki", "yalnızlık" adlı şeirləri favorimdir. Həyatının müəyyən yaş dövrlərindən şikayətçidir, eyni zamanda çirkin olmasından. 35 yaşına gəldikcə anlayır ki, hər dəfə doğan günəş dərddir. Öz şeirlərindən başa düşülür ki, öz əvvəlki mənini tanımır. O gülən üzlərin kim olduğunu sorğulayır.

Özünü çirkin hesab etdiyindən hər zaman yalnız olur. Bu da psixologiyasına birbaşa təsir edir. Xəyali bir sevgili yaradır və ona məktublar yazır, Yaşamaq üçün yaradır. Eyni zamanda xəyali sevgilidən məktublar da alır. “...Məktubu alanda keçirdiyim həyəcanı təsvir edə bilmirəm. Əgər bu həqiqi bir qızdan gəlsəydi, mən yalnız bu qədər təsirlənərdim. Bir müddət sonra bu məktubları dostlarıma oxuyanda dedilər ki, “Cahit, sən öz mükəmməl həyat yoldaşınl tapmısan. Sən şairsən, o da şair...” deyirdilər...”
Bir müddət sonra isə sədaqətsizlik edib məktubları kəsmişdir.
"...deyəsən, mən vəfasızlıq etdim və məktubları kəsdim..."

(bax: çirkin olmaq )

2. "Desem ki" şeiri ilə axşam-axşam kövrlətmiş şair.

Desem ki vakitlerden bir nisan akşamıdır,
Rüzgarların en ferahlatıcısı senden esiyor,
Sende seyrediyorum denizlerin en mavisini.
Ormanların en kuytusunu sende gezmekteyim,
Senden kopardım çiçeklerin en solmazını.
Toprakların en bereketlisini sende sürdüm,
Sende tattım yemişlerin cümlesini.
Desem ki sen benim için,
Hava kadar lazım,
Ekmek kadar mübarek,
Su gibi aziz bir şeysin;
Nimettensin, nimettensin!
inan bana sevgilim inan,
Evimde şenliksin, bahçemde bahar;
Ve soframda en eski şarap.
Bırak ben söyleyeyim güzelliğini,
Rüzgarlarla, nehirlerle, kuşlarla beraber.
Günlerden sonra bir gün,
Şayet sesimi farkedemezsen
Rüzgarların, nehirlerin, kuşların sesinden,
Bil ki ölmüşüm.
Fakat yine üzülme, müsterih ol;
Kabirde böceklere ezberletirim güzelliğini.
Ve neden sonra
Tekrar duyduğun gün sesimi gök kubbede,
Hatırla ki mahşer günüdür,
Ortalığa düşmüşüm seni arıyorum.

cahit sıtkı tarancı

Yalnız deyilsən!

Yalnız deyilsən!