1. artıq kədər və təlaş duyğusunu elə də çox yaşaya bilmirəm. təbii ki bu pis bir şey deyil, hətta əladır. ətrafımda bir məsələyə taxılı qalıb üzülən insan görəndə ürəyim sıxılır. halbuki həmən eralardan özüm də keçmişəm dəfələrlə. ironik olanı çox sulugöz və duyğusal adamam amma bu duyğusallıq öz həyatımdan daha çox bir filmi izləyəndə və ya mahnıya qulaq asanda keçərli olmağa başlayıb son 7-8 aydır. bir şeyə üzülürəm deyək, uzaq başı 10 dəqiqə sonra vecimə belə olmur. universitet ixtisas seçimlərində deyəsən yanlışlıq eləmişdim və istədiyim ixtisas yox, it gəlmişdi. bu ixtisas da yaxşıdır amma mənim xəyalımdaki deyildi. biraz üzüldüm sonra dedim əş nolacaq mənə uzaq ixtisas deyil, 1 il oxuyub dəyişdirərəm. dəhşət bir misal deyil bu, demək istədiyim inanılmaz bir boş vermişlik var üstümdə. keçmişdə də biraz vecsiz biri idim azcıq, indiki qədər olmasada. sənətçi/yaradıcılıq tərəfim daha aktif idi. indi isə hedonist olmuşam bildiyin. əslində məni elə də çox sancılatmır bu vəziyyət, keyfim çox yerindədir. sadecə belə olduğu üçün marağımı itirirəm çox şeyə.
(bunları yazdımsa fso, 100% depressiyaya girəcəm)
(bax: dərdə bax)
3. heç nə zövq vermir artıq. əvvəllər vaxt keçirməyi sevdiyim yerlər, insanlar, əşyalar indi mənim üçün heçbir şey ifadə etmir. bəlkə depressiyadayam deyə psixoloqa getdim, depressiyadan başqa 7 psixoloji problem və davranış pozuntusu çıxdı amk hər nəysə o da başka bir videonun konusu. heç nə zövq vermədiyi üçün duyğuları da hiss etmirəm. istər sevgi kimi pozitiv, istərsə də nifrət kimi neqativ duyğular olsun. keyimiş kimi hiss edirəm hər baxımda. bir də bütün gün yeyib yatmağıma baxmayaraq çox yorğunam, fiziki olaraq. sadəcə yatmaq istəyirəm, amma yenə də gözümə yuxu getmir. nə vaxt yatmaq üçün uzansam 2 saat eşələnirəm yerimdə.
indi dərdini çəkməli olduğum çox məsələ və etməli olduğum çox iş var amma ciddiyət hissini də itirmişəm amk. keçən dəfə ayağıma qaynar su töküldü, onu belə çox sonra hiss etdim. arada oturub gələcəyim haqqında düşünürəm. olsun bir formada hər şeyi yoluna qoyaram deyib, yenidən yerimdə heç nə etmədən uzanıram. bu hal xarici görünüşümə və sağlamlığıma da pis təsir edib. ancaq yemək istəyirəm, amma sadəcə yağlı və ya şəkərli şeylər. vitamin də almıram, yeriyən ölüyə oxşayıram. bəzən güzgüyə baxanda özümdən qorxuram. və bunların hamısı da heç nəyi ciddiyə ala bilməməyim üzündən olur
içimi boşaltdım bura. psixoloqa ehtiyacım var həqiqətən, gərək təzədən başlayım nə vaxtsa
əjdaha lazımdı
googlla