+7 əjdaha
1. bir nəsil deyim sizə bu ikisinin rəqabətində paydaş olmuşdular. bir vaxtlar ölkədə insanlar üzeyirçilər namiqçilər olaraq ikiyə ayrılmışdı. hətta, mən belə. dayım oğlu namiqə qulaq asırdı, mən də üzeyirə. kasetlərin zadın alırdıq, babat fanat idik. yaşımız da heç 11-i keçməzdi belə bir şey. hələ bu ikisinin də rəvayət adında musiqiləri vardı. mən üzeyirinkin əzbərləmişdim, dayım oğlu da namiqinkin. çıxırdıq oxuyurduq, münsiflər heyyətimiz zadımız da var idi. kim qəşəy oxudu eliyirdik. mənim bəlkə də sənətlə maraqlanmağımda bəlkə böyük damğası olmuşdu. ilk dəfə idi ki, bir adamın musiqilərin zadın sevərək əzbərləyirdim. hələ babat həvəsə də düşmüşdüm, musiqi bəstəsi zad da yazırdım. mənimkilər üzeyirin stilindən daha çox namiqinkinə oxşayırdı. bunu da cəmiyyət sayəsində mənsədiyim kodlara bağlayıram. belə-belə zaman keçdikcə üzeyir də unuduldu, indi desən heç xatırlamıram musiqilərini. üzeyirə qulq asan adamlar biraz cəmiyyətdən ayrı görsənirdilər. musiqilərində toxunulan məsələlər namiqçilərə aydın olsa da, həmişə sərtlik adamı avam göstərir. namiqə qulaq asanlar təsbeh sallayıb arada bir meyxana ritmi tutan qaqaşlar idisə, üzeyirə qulaq asanlar çeçenka aykalar idi. uzun sözün qısası ikisi də zor sənətçi idi. uşaqlığımın messi ronaldosuydular.üzeyir mehdizadə vs namiq qaraçuxurlu
əjdaha lazımdı
izlə
dostlar
mən
googlla
başlıqdakı ən bəyənilən yazılar:
hamısını göstər