+1 əjdaha
1. fiziki olaraq birbaşa əlaqəsi oldu ya olmadı dəxli yoxdu, yerində edilmiş müqaisədi. bəzən özünü o qədər işinə həsr edirsən ki, asosiallıqda 100ü vurursan. işə gedib evə gəlməklə sosial həyat tərzi keçirirəm deyə özünü aldatmaq lazım deyil. bayaq bir yoldaş bakıdakı pantomim teatrından danışdı, məndən və özündən xəbərsiz yaramı deşmiş oldu. bu yaşımda indiyə qədər bakıdakı teatrlarda olmamışam. utanıram. bu kötüklüyün ən son həddidir, bəli. etiraflara və özünəbəraətə keçməzdən əvvəl onu deyim ki, bu ancaq bakıya aiddir. təbii ki, ölkədən kənarda sosial fəaliyyətlərdə olur adam. çünki orda eşşək kimi işləmirsən. özünə zaman ayıra bilirsən. bakıda bu mümkün deyildi. səhər 8dən axşam 8ə qədər rəsmi, ondan sonra da təxmini 11ə qədər "levıy" işləyirsən. həftənin 7ci günü isə "levıy" iş olur səhərdən axşamacan. və bu arada oxumağa davam edirsən, işin üçün yeniliklər axtarırsan, momentini tapan kimi qaçıb başqa bir ölkədə eğitimini görürsən. çünki işini çox sevirsən və bunu pul qazanmağın yanında həm də özünü təkmilləşdirmək üçün çalışırsan. bütün bunlar bir yerə qədər səni aparır amma sosial həyat olmadıqca, insanların içində nəfəs almadıqca, dostlarla zaman keçirmədikcə bunların hamısı boşdur. insan gərək heçnəyin əsiri olmaya. zövq aldığın işlə də məşğul olsan gərək robota, milli dildə desək eşşəyə dönməyəsən. amma təəssüf ki, azərbaycandakı rejim səndən bunu tələb edir. nə qədər çox işləyəcəksən o qədər çox qazanacaqsan. hərçənd bu dediyimlə özüm də tam razı deyiləm. qazandın işlədiyin yerə qazandırdığının sadəcə 50, maksimum 60%indən ibarətdirsə o zaman hər nə qədər də "mən işimi sevirəm" deyə boğazıını yırtasan, quldan fərqin yoxdur.eşşək kimi işləmək
əjdaha lazımdı
izlə
dostlar
mən
googlla
günü ifadə edən tək cümlə - istəmədən edilən şeylər
başlıqdakı ən bəyənilən yazılar:
hamısını göstər