qaranlıqdan qorxmaq
əjdaha lazımdı
izlə
dostlar
mən
googlla
uşaq vaxtı qorxulan şeylər - akluofobiya - nyctophobia - fobia
dostlarının yazdıqları:
üzərimdən ata bilmədiyim qorxum. nədən qorxduğumu özüm də bilmirəm, ama qorxuram. hətta sırf bunun üçün, yalnız qalmamaq üçün evlənməyə müsbət baxıram.
"bir uşağın qaranlıqdan qorxması normal haldır, yaşamadaki ən böyük tragediya yetkin insanların aydınlıqdan qorxmasıdır"
platon rəis.
konkret obraz yaranmasa belə içində bu hisslər olur. fikrin qəfil qonağın yanında qalır. arxanı qapıya çevirib yatmağa çalışsan, nigarançılıq daha da artır. sanki, "birdən keçər görmərəm" kimi birşey..
neçə il əvvəl işdən praqaya göndərmişdilər. qaldığım otel old city-nin 5 dəqiqəliyində idi. bütün gün işdən sonra xeyli gəzmişdim. çox yorulmuşdum. otağıma gəlib dincələcəm deyə sevincək yerimə uzandım. qəfil ağırlıq çökdü. əvvəl anlamadım. şəhərdən sonsuz zövq almışdım, günüm çox xoş keçmişdi, beynimdə yeni planlar var idi, əsil dərin yuxuya layiq idim amma olmurdu. canım boğazımda düyünlənmişdi. o an anladım: təklik mənlik deyil. qala bilmirəm. ən axmaq, əbləh adamla belə paylaşaram otağımı. yetər ki, o duyğunu yaşamayım.
hərdən yalnızlıqdan zaddan danışıb hoppanıb düşəndə fikir verməyin. səmimi deyilik..
hamısını göstər