+23 əjdaha
6. qaranliq qorxusu deyil bu , təklik qorxusudur. sənə elə gəlir ki qaranliqdan qorxursan amma həmin vaxt yaninda adam olanda qorxu olmur.qaranlıqdan qorxmaq
əjdaha lazımdı
izlə
dostlar
mən
googlla
uşaq vaxtı qorxulan şeylər - akluofobiya - nyctophobia - fobia
başlıqdakı ən bəyənilən yazılar:
+7 əjdaha
7. qorxmaq deyil də, qurtuluşu mümkünsüz can sıxıntısıdı. boğulur adam. tez gözümə yuxu getsin, bu sıxıntını hiss etməyim deyirsən. yatdığın otağın qapısını açıq, koridorun işığını yanıq qoyursan. indi də sanki ordan biri keçəcəkmiş kimi hiss yaranır. qardaşın tualetə gedəcək, maman qazı keçirdibmi deyə son dəfə kontrol edəcək, atan "yuxu siqaretini" söndürüb otağına qayıdacaq...konkret obraz yaranmasa belə içində bu hisslər olur. fikrin qəfil qonağın yanında qalır. arxanı qapıya çevirib yatmağa çalışsan, nigarançılıq daha da artır. sanki, "birdən keçər görmərəm" kimi birşey..
neçə il əvvəl işdən praqaya göndərmişdilər. qaldığım otel old city-nin 5 dəqiqəliyində idi. bütün gün işdən sonra xeyli gəzmişdim. çox yorulmuşdum. otağıma gəlib dincələcəm deyə sevincək yerimə uzandım. qəfil ağırlıq çökdü. əvvəl anlamadım. şəhərdən sonsuz zövq almışdım, günüm çox xoş keçmişdi, beynimdə yeni planlar var idi, əsil dərin yuxuya layiq idim amma olmurdu. canım boğazımda düyünlənmişdi. o an anladım: təklik mənlik deyil. qala bilmirəm. ən axmaq, əbləh adamla belə paylaşaram otağımı. yetər ki, o duyğunu yaşamayım.
hərdən yalnızlıqdan zaddan danışıb hoppanıb düşəndə fikir verməyin. səmimi deyilik..
+4 əjdaha
1. (bax: akluofobiya)üzərimdən ata bilmədiyim qorxum. nədən qorxduğumu özüm də bilmirəm, ama qorxuram. hətta sırf bunun üçün, yalnız qalmamaq üçün evlənməyə müsbət baxıram.
"bir uşağın qaranlıqdan qorxması normal haldır, yaşamadaki ən böyük tragediya yetkin insanların aydınlıqdan qorxmasıdır"
platon rəis.
+3 əjdaha
2. uşaqlıqda hamı kimi mənim də sahibləndiyim qorxuyatağin altindaki əcinnələrə göre elini ve ya ayağini yataqdan kenara çixartmamaq.
eks terefe çevrildikden sonra arxanda duran ''azrail''e göre geri çevrilmemek
otağin bashqa bir terefindeki yorğan yiğini,asilqan,paltar,mebel kimi sheyleri bir sheye oxshadib qorxmaq
kimi sebeblerle geceleri terpenmeden ,ter içinde keçirirdim.lakin indi yoxdu.bezen olur tualetden çixarken qaçiram men qaçdiqca o da gelir kimi,artiq günün 24 saati esebi olduğumdan çönüb ''dur sikdir bla,hech yeri deyil qehbe'' deyirem.evveller ''bismillahirehmanirehimmehemmedpeyğember'' deyerdim keçerdi,nenem öyretmishdi * indi bax da timidus qaqash
+4 əjdaha
3. insan bioloji olaraq gündüz oyaq olan, gecə yatan varlıq olduğuna və gecələr rahat görüb hər şeyi seçə bilmədiyinə görə, belə desək onu nə gözlədiyini hesablaya bilmir və daxilən qorxu hissi yaşayır, təhlükədə olduğunu hiss edir. freud abi deyir ki bütün fobiyalar insanın nə vaxtsa onu narahat edən şeyləri ört basdır edərək unutmasından irəli gəlir və nəticədə yerdə məntiqsiz qorxular qalır.+2 əjdaha
5. insan əslində qaranliqdan yox onun içindəki öz gorxusunun yanılsamalarından qorxurhamısını göstər