+4 əjdaha
1. həqiqətən də bəlkə 16 novruzdu ki, evde olmuram. bütün bunları danışıram nağıl kimi gelir. olubmu olmuyubmu emin deyilem. hele de varmı bu enene?novruz bayramında ocaq qalanıb üstünden tullanardıq. ve tullanarken de "ağırlığım, uğurluğum köhne ilde qalsın" kimi sehrli bir ifadeni mızıldanardıq. uşaqları başa düşdüm. bizim üçün eylenceli idi bu.
böyüklere ne gelmişdi lan? yeke-yeke daydaylar, xalalar filan da oppanardılar ateşin üstünden.
heç kim de çıxıb demirdi ki, "aga bu nedir?". zaten hamının çıldırdığı bir ortamda tek başına ağıllı olmaq çekilmez bir eziyyet olardı yeqin ki.
qonşuluqda yaşayan mekteb direktorumuz da odun üstünden tullanandan sonra akılcılık felsefesine beslediyim son inam qırıntılarını da itirdiyimi ve bir pervane tek özümü ateşe atdığımı xatırlayıram.