+5 əjdaha
3. lakin azərbaycanlı üçün onun "zibil" mühiti həyat tərzinin təbii məhsulu kimi görünür və o heç bir narahatçılıq hiss etmir. o evinin dövrəsindəki zibildən əzab çəkmir, çünki yaşayış mühitinin keyfiyyəti haqqında tamamilə fərqli təsəvvürə malikdir. zibili süpürüb hasarın o tayına atmaqla o özünü kifayət qədər mədəni ( zibildən mühafizə olunmuş) hiss etmək üçün münasib mühit yaradır.süpürülüb küçəyə atılan zibil mental şüur tərəfindən təbii landşaftın bir hissəsi kimi dərk olunur. evin təmiz içi və çirkli çölü vahid mühitin özünkü - yad parametri üzrə bir-birindən ayrılmış iki kəsimini təşkil edir.
azərbaycanlı zibili evin astanasından ona görə atır və evinin ətrafındakı zibilə ona görə dözür ki, onun sələfləri bu cür hərəkət etmişdilər və belə yaşayırlar. hər kəs ayrı-ayrılıqda və hamı bir yerdə analoji şəkildə hərəkət edirlər və nəticədə ümumi "zibil" koloriti yaranır.
bu fərziyyə dolayısı ilə azərbaycanlının şəhərdə də özünü "kəndli sayağı" aparmasını sübut edir. (... şəhərdə yaşayan özünü kənddəki kimi aparır, ekoloji baxımdan evi kənd evi kimi fəaliyyət göstərir, mənzilin divarı iki həyat sahəsini bir-birindən ayırır, bir tərəf öz evinin içi, digər tərəf yad ərazidir)