əjdaha lazımdı
izlə
dostlar
mən
googlla
başlıqdakı ən bəyənilən yazılar:
+39 əjdaha
1. dövlət dəstəyini filan keçdim, məncə, birinci səbəb ailələrdir. niyə dövlət dəstəyini keçirəm, çünki öz istedadı hesabına xaricdə uğur qazanan yüzlərlə azərbaycanlı var. əsas ailə dəstəyidir.
sadəcə öz ailəmdən və qohumlarımdan örnək vermək istəyirəm ki, fikrimi daha yaxşı başa sala bilim.
ailədə iki uşağıq. mən incəsənətə meylliyəm, boş vaxtlarımda şəkillər çəkib cızma-qara edirdim. amma yazı sənətində daha yaxşı olduğum üçün, yazıçı olmaq istəyirəm. qardaşım isə aktyor olmaq istəyir. 12 yaşımdan şeirlər yazmağıma baxmayaraq, ailəm məni iqtisadiyyata yönləndirdi. hər dəfə ora gedəndə söyə-söyə gedirdim. bu illər ərzində söz azadlığımı əlimə almağı bacardım və iki ayağımı bir başmağa dirədim ki, ədəbiyyat üzrə oxuyacağam. burax ədəbiyyatı, xaricdə oxumağıma belə icazə verilmirdi. zorla da olsa, bir az da anamın dəstəyilə öz istəyimə nail oldum. indi fakultəmi biləndə qohum-əqrəba ağız-burun əysə də mən qısa hekayələrimi yazıram və kimin nə düşündüyü vecimə belə deyil. bu barədə xoşbəxtəm.
qardaşım yazığı da iqtisadiyyata yönləndirdilər. o mənə baxanda dilsiz-ağızsızdır, heç söz azadlığı da yoxdur. bir dəfə mən ürəkləndirdim, atama aktyor olmaq istədiyini dedi. evdə dava düşdü ki, bəs oğlum "artist" olacaq. ona görə də qardaşım susub öz arzularını unutmağa üstünlük verdi. hər dəfə onu bu barədə cəsarətləndirməyə çalışsam da olmur. ailənin dəstəyini ala bilmədiyi üçün özünü sınamağa da qorxur. var olan istedadını görməzdən gəlir. və bir ailə "başçısı" bir ailə üzvünün həyatını da beləcə puç edir. (baxma: ataya demək istədiklərimiz)
bir də mənim qədər şanslı olmayan qohum qızları var. onlar, ümumiyyətlə, orta məktəbi belə bitirə bilmirlər. hələ nəyin nə olduğunu bilmədən başı hicaba soxulan, 16 yaşı olan kimi evləndirilən qızlar. uzaqdan baxanda onları qınamaq asandır və özünü müasir sayan gənclərimiz onlardan geri qalan, onlar qədər şanslı olmayan azərbaycanlıları feysbukda yerin dibinə soxurlar. halbuki, onların xəyal dünyası heç də boş deyil, heç də evdə oturub ər gözləmirlər həsrətlə. oxumaq və layiq olduqları həyatı qazanmaq istəyirlər, ailələrin onlara layiq bildiyi isə özlərinin tapdıqları, uyğun gördükləri həyat yoldaşıdır.
hicablı bir qızın açıq-saçıq ayaqqabı eskizləri çəkməsi bilirsiniz nə deməkdir? bu, onlara imkan yaratsaq, ölkəmizdəki qadın haqlarının dirçəlişi deməkdir. bəlkə də bunlara göz yummaqla neçə belə stilisti, rəssamı, aktyoru, yazıçını ilk addımını atmadan bədbəxt edirik.
ailə - adam kimi yaşamaq haqqımızı əlimizdən alırsa düşmənimizdir, yaxınımız yox. bu ölkədə də uşaqlarının yaşam haqqını əlindən alan, onları öz qaydaları ilə yaşatmağa çalışan ailələr çoxdur. buna görə də bu ölkədə öz arzularına çatmaq istəyirsənsə, birinci ailənlə mübarizə aparmalısan, sonra cəmiyyətlə.
+12 əjdaha
4. sezen aksu demişdi ki,mən bir dəfə də olsun özümə sənətkar deməmişəm demərəm.amma bizim səməd səmədovun,nadirin ağzından sənətkar sözü düşmür.nə dəxli var?deyə bilərsiz.adamlar maral maral kimi mahnı oxuyub sənətin zirvəsində olduğunu zənn edir özünü inkişaf etdirmir.müasir yazarlarımız,şairlərimiz də elədi.gecə gündüz anarı,səməd vurğunu söyür ortaya qoyduğu şey də qoca kişilərin quşu cavan qızlara tez qonur zad kimi şeirlərdi.(1-2 istisna var).təkcə incəsənətdə yox hər sahədə eləyik.adam monopoliya sayəsində biznes qurub deyir mən işimin zirvəsindəyəm.
+7 əjdaha
7. səbəb cəmiyyətdir, yəni özümüz. şortik, uzun saç kimi cılız fərqlilikləri hələ də həzm edə bilməyən cəmiyyət istənilən fərqliliyi udur, bitirir. bizlərsə iradəsizik. "digərlərinə" boyun əyməyi, öz şəxsi fikirlərimizdən üstün tuturuq. ilk qınaqda geri çəkilirik.
geriyə də incəsənət adına nar, buta, məşdibad tipli nəsnələr qalır..
+7 əjdaha
5. ailələr deyildir. ailə təbii ki önəmli bir səbəbdir ancaq bir nömrəli səbəb dövlət idarəçiliyidir. sovet zamanında azərbaycandan yüzlərlə incəsənət xadimi çıxmışdır. rəssamından bəstəkarına,heykəltaraşından balet rəqqasına. incəsənət sənin çörəyini verə bilmirsə təəssüfki bizim kimi ölkələrdə başqa işlə məşğul olmağa məhkumsan. sabah ölkədə sənətkarlar yaxşı pul qazana bilsə, yaxşı həyat şəraitinə malik olsa, xalq dəyərini bilsə nəyə görə 30-40il qabaq çıxan rejissorlar çıxmasın. sənət anadan gəlmədir sonradan qazanılmır.potensiyalını həyat tərzinə çevirmə imkanı verilsə azərbaycan insanı bu cəhətdən çox zəngin xüsusiyyətlərə malikdir.
+5 əjdaha
2. (baxma: azərbaycanın yarısından çoxunun şair ya da ədəbiyyatçı olması)
+6 əjdaha
6. bir səbəbi odu ki bizdə keyfiyyətli işə dəyər verən yoxdu. məsələn cındır, bozbaş, qatıq və düşük sənətçicikləri bir xeyli pul töküb öz toyuna çağıranlar olmasaydı bunlar hətta poxdaşıyan olamayacaq səviyyədə adam idilər. digər sənət növləri də həmçinin. səviyyəli işə dəyər verən olmayandan sonra xeyir ola? heç kimin nəsə tələb eləməyə haqqı yoxdu. zəfəran məsələsi.
+6 əjdaha
11. əslində incəsənət adamları azərbaycanda, ümumən şərqdə kifayət qədər var. yuxarda da biri qeyd edib, aşıqlər, şairlər, musiqiçilər əsasən də. olmayan və inkişaf etməyən isə incəsənət sektorunun özüdür. buna görə də həmin şəxslər özlərini göstərə bilmirlər. özünü göstərmək deyəndə nəzərdə tutduğum, əgər fərdin yaşadığı ölkədə incəsənət qabağa getməyibsə, həmin fərdin də ölkə xaricində özünü göstərməsi çox çətin olur.
incəsənət sektorunun qabağa getməməsinə çox səbəb göstərmək olar. uzağa getməyim, kinomatoqrafiyanı götürək.
vur-tut, ölkəmizdə bircə kino-teatr sahəsi öyrədən universitet var. (baxma: azərbaycan mədəniyyət və incəsənət universiteti )
bu universitetin kino rejissorluğu fakültəsi 4 il ərzində gələcəyin rejissoru olacaq tələbələrin əlinə kamera vermir. bu kino rejissoru olacaq uşaqlar 4 il kameranı fotoaparat kimi tanıyırlar. dəhşətli bir haldır e. tələbə rejissorlar bircə dəfə praktika edə bilmir təhsil zamanı. deyə bilərsiniz ki, istedadlı adam universitetsiz də qabağa gedər. əgər getmək belə asan olsaydı, onda kim neyniyir universiteti, ali təhsili? elə onda nə iqtisadiyyatçı təhsil alsın, nə hüquqşunas.
ikinci səbəb incəsənətə başdan sovdu baxırlar. belə baxılması da anlaşılır haldı. baxırlar ki, əsasən incəsənət fakültələrinə rahat, tanışlıqla, pulla düşmək olur, deyirlər əşi incəsənətdir də. incəsənətə hobbi kimi baxılır.
bir digər səbəb də xalqın yeniliklərə nisbətən qapalı olmasıdır. məsələn, kifayət qədər pop musiqiçisi var. aralarında populyarları, yaxşı pul qazananları da çoxdur. amma baxırsan jazz, blues və yaxud rock ifaçıları heç də çox deyil. heç də populyar deyillər, ya da yaxşı pul qazana bilmirlər. prodüserlər popçuları qabağa verir. klip çəkdirtdirib, reklamlarını yaxşı edirlər. çox adam elə fikirləşir ki, məsələn, rock musiqiçisı şou-biznesdə ola bilməz, o ancaq musiqisinin keyfiyyətinə baxır. halbuki elə deyil. sektorun tələbləri var. burda problem isə tələblərin qarşılanmaması yox, ümumiyyətlə qabağa verilməməsidir.
son 10 ildə rap çox qabağa getdi. qeyd edim, mən özüm azrap dinləyicisi deyiləm. amma keyfiyyətli işlər görürəm az da olsa. adicə, bir bu rapin qabağa getməsi ilə, rapper də qabağa gedir, beatmakeri də, clipmakeri də, montajyoru da. o clipmakerların da çoxu da kinorejissorları olur. kino sahəsi də beləcə qabağa gedir.
+4 əjdaha
10. bütün güahlar dədələrdədi. yadımdadı 16yaşımda dədəmə dedim balet ustası olmaq istəyirəm kişi mənə bir şillə vurmuşdu ki, səsə kəndin o başından camaat tökülüb həyətimizə gəlmişdi.
+3 əjdaha
8. incəsənət adamı azərbaycanda çoxdur.bunu görmək üçün hardan istəsəniz başlamaq olar ,elə kəndlərimizdən başlamaq yerinə düşər.məsələn əyalətlərdə çoxlu şair,aşıq var. musiqiçi ürəyin istədiyi qədər az qala hamı nəsə bir musiqi alətində peşəkar olmasa da nəsə ifa edə bilir.yəni az deyil olduqca çoxdu.yox əgər əsl sənətkardan danışırsınızsa yəni rəssam deyəndə səttar bəhlulzadə yadınıza gəlir və s. o başqa məsələ.burda nə ailə günahkardı nə də dövlət nə kimsə.deməli bu insanda yoxdu da ay kişi, adama söz deməklə bəstəkar ola bilməz nə də dədəsi desə ki, get otur yaz görüm nə yazırsan bəlkə səndən nəsə oldu.hələ mən çox belə halın şahidi olmuşam ki, valideyn öz övladını oxuya bilmədiyinə görə nəsə bir musiqi ya da idmana qoyub.məncə elə problem burdan vaşlayıb çünki çox insan incəsənətə boynuna almasa da pis baxır .ala ona bax manısdı , buna bax xiyar bütün günü şəkil çəkir.həm də yuxarıda yazdığım kimi bu sahənin bizim adamın gözündə hörmətinin aşağı olamsıdı.nəysə belə götürsək tam konkret bir səbəbi yoxdu
+3 əjdaha
3. azı budursa vay halımıza. azərbaycanda incəsənətçidən çox nəvar? daş atsan müğənniyə, çalğıçıya, şairə, yazıçıya, meyxanaçıya dəyər. hə, əgər deyilsə ki, keyfiyyətli incəsənət adamı azdı, bax onda razılaşaram.
+2 əjdaha
9. qardaşım, hər şeyin başı təhsildir. təhsil olmayan yerdən necə incəsənət adamı çıxa bilər? bizim xalqımızın belə pis çıxmasın, eşşək kimi-istirahətsiz işləməyə vərdişliyi var. təhsil yüksək səviyyədə olsa, incəsənət adamlarımızın sayı da dovşan kimi artacaq.
hamısını göstər
