+18 əjdaha
1. hansı kanala baxırsan ata-qız, ana-oğul üz-üzə durub, hikkə-qışqırıqla: "sənə demədim əfruzun qızından bizə gəlin olmazzz?!", "ə xuramanın üzüyü səndə nə gəzir ə?" kimi sikimsonik söhbəti səs-küylə həll etməyə çalışırlar. manıslar elə bilirlər emosional sifət eliyəndə, səsini başına atanda tamaşacı elə bilir ki, bu pizdes aktyordu... rejissorlar da nəyisə uzun-uzadı çəkirlərsə deməli serialdı uje bu...müqayisə etmək mənasızdı, amma bir gavurların çəkdiyi seriallara baxırsan, texnikasını, kamerasını zadı sikdir elə, görürsən ssenari necə ideal, necə orijinaldı, obrazlar necə rəngarəngdi, fərqlidi... sonra xəzərdəki "ata ojağı"na baxırsan "-valeh, atam məni sənə verən döyül... -yox xumar, bilirsən ki, sənin adını qəlbimə bold şriftnən yazmışam..." söhbətləri gedir... ət tökülür... ala qutarın da bunu... oğraşdı, şəxsən mənim ətrafımda, qohumda qardaşda, işdə zadda da maraqlanmışam heç kimdə "qamlet, məni alassan, hə qamlet? maman nə deyir?" babında düşünən adam yoxdu... bu söhbətlər 2000-lərdə zadda aktual idi, keçdi getdi də... getdi deyəndə yəni indi hər sikdiyimin serialına mövzu olacaq qədər yoxdu axı?