+32 əjdaha
113. gecikmə. Heç nəyə gecikmə. Bu həyatda insanı ən çox əzən şeylərdən biridir nəyəsə və ya nələrəsə gecikdiyini bilmək və artıq edə biləcəyin bir şey yoxdur. Son illərdə "heç nə üçün gec deyil" filan tipli pozitiv sitatlar çox məşhurdu ki, ümumilikdə gözəl fikirlərdir amma mənə görə çox dayaz bir yanaşmadır. Çünki, məncə bəzi şeyləri anında yaşamalısan, etməlisən və s. O sehr itdisə həmin nöqtəyə istəyirsən 100 dəfə qayıtsan belə o effekti almaq olmur. Bir dəfə gecikdinsə sonra heç cürə yığıb, yığışdıra bilmirsən davamını. Ondan sonra başlayırsan həyatının qalan hissəsində bu boşluqları doldurmağa və bu səfər də başqa şeyləri itirmiş olursan.yazarların həyatdan çıxardığı dərslər
əjdaha lazımdı
izlə
dostlar
mən
googlla
keçən ayın ən bəyənilənləri - khael
başlıqdakı ən bəyənilən yazılar:
+28 əjdaha
44. nə qədər yaxşı insan olsaq da, mütləq qarşımıza əclaf və istifadəçi adamlar çıxacaq. etdiyin bütün yaxşılıqları tapdayıb öz mənfəətləri üçün səndən istifadə etməyə çalışan həmin adamlar. elələri heç bir mərhəmət və güzəştə layiq deyillər, bir zərrə də. işləri düşəndə yenə yaltaqlana bilirlər, amma ilk fürsətdə adama yenə quyu qazırlar. ona görə həmişə gözüaçıq olmaq lazımdır. heç kimə asanlıqla güvənmək olmaz. xüsusən yeni qrup yoldaşı, iş yoldaşı, otaq yoldaşı və s. O tip insanlara sərt üzünü göstərməsən səni saf bilib başına çıxmağa çalışacaqlar. zira, artıq insaflı və güzşətkar olmaq lox olmaq sayılır.kiməsə nəsə sirrini, yaxud kiminsə haqqında nəsə deyərkən gələcəkdə o insanla münasibətinin korlanma ehtimalını gözə alasan gərək. 1 il sonra bununla sözümüz çəp gəlsə dediklərimi hamıya çatdırar ya insaflı adamdır? bütün bunları nəzərə alıb söz danışasan gərək. qısacası, gərək kimsəyə asanlıqla güvənməyəsən. *güvənsizlik* xarakterimə görə şanslıyam bu barədə.
+34 əjdaha
34. Qarşına məqsəd qoyduğun bir şeyi kiməsə danışdıqda artıq onu həyata keçirməyə olan enerjini sərf etmiş olursan.+21 əjdaha
28. Çox ağıllı qız da bir şey deyil e, ətağa.+21 əjdaha
39. zaman bizi gözləmir və heç vaxt da belə olmayıb, nə də olmayacaq.bu gün idman edib, şəxsi inkişafımıza vaxt ayırmaq lazımdırsa, ayırmalıyıq. gələcək iş planları qurub, sərmaye yığmaq lazımdırsa, etməliyik. sevdiklərimizi uzun zamandır görmürük, söhbət etmiriksə, mütləq şəkildə təşkil etməli, sevdiyimizi və dəyər verdiyimizi hiss etdirməliyik. sonra gün olur çatırsan 28 yaşa, görürsən bu vaxta qədər o qədər gah ora-gah bura qaçmısan, özünü o qədər səpələmisən ki, əlində yekə bir "sıfır" var, başqa heç nə. yaxınların da yavaş-yavaş həyatdan köçür, içində n qədər deyilməmiş söz, ifadə edilməmiş hiss qalmışkən. halbuki vaxtında ifrata çıxartdığın əyləncələrdən, sosial medialardan, ya hər işə soxuıan "burnundan" işlərinə, sevdiklərinə də vaxt ayırsa idin, indi haralarda idin, necə ucalmışdın. və necə daxilin təməl olaraq rahat idi.
iradəsizlik, plansızlıq və disiplinsizlik öldürür. geriyə baxanda hərəkət olaraq ancaq yemək, içmək, gəzmək, durmaq, yatmaq, sıçmaq görmək istəmiriksə, bir yanda "bundan belə nə edim axı?" sualına cavab axtarmağa çalışaraq, dilxor olub başımızı vurmağa divar axtarmaq istəmiriksə, elə indidən başlamalıyıq. sonrakı peşmançılıq onsuz fayda vermir, bunu bilirik, amma çəkdirdiyi daxili acını, vicdan sızıltısını və boşluğu da bilirik. bunu ən ümdə tutub elə davam etmək lazımdır həyata. yoxsa bizdən bir pox olmayacaq. ən pisi də elə bunu bilə-bilə yerində saymaqdır. götümüzü yerdən qaldırmağın vaxtı çoxdan gəlib.
+21 əjdaha
124. "X çətinliyini həll edib yola versəm, sonunda arzu etdiyim kənarda qalan y hədəflərimə fokuslana bilərəm" mindsetinin aldadıcı və israfçı olması. X çətinliyi həyatınızda həmişə olacaq və yola verməyə çalışa-çalışa görəcəksiz ki, artıq y fəaliyyətlərini etməyə vaxt ya imkan qalmamışdır. Tələbə nümunəsi verim sizə uzağa getmədən: bu stressli semestri yola verim, gələn semestrdən özümə vaxt ayıracam, idman edəcəm falan. Xeyr, gələn semestr da eyni şey olacaq. 4 il sonra da özünü stresslə burn out eləmişliyinlə qalmış olacaqsan. Sad-*+22 əjdaha
119. "Həyat düşünüləndən qısadır, sabah nə olacağını, harada olacağını təxmin belə edə bilməzsən". Bu və ya buna bənzər cümlələri hər kəs eşidib. Nə qədər insan diqqətə alıb bilmirəm, amma mən bunu ən dərinliyi ilə yaşayana qədər anlamamışdım. Başlayaq ən başdan. Bu gün atamın ölümündən təxminən 8 ay keçir. Heç gözləmədiyim bir zamanda, gözləmədiyim şəkildə vəfat elədi. Təəssüf ki, möhtəşəm ata-qız münasibətinə sahib idik deyə bilmirəm. Həyatımdakı əksər bərbad xatirələr, hadisələr onun adı ilə bağlıdır. Sevgisini, duyğularını göstərə bilməyən, bəlkə də göstərmək belə istəməyən birisi idi. Bu gün bir çox insan məni qəddar, duyğusuz adlandırırsa, yenə də səbəbi atamdır. Güzgüdə artıq onun surətini görürəm. Qorxduğun, çəkindiyin birinə bənzəmək istəmək paradoksal olsa da, balacalıqda ona bənzəmək istəyirdim. Onu yenilməz biri olaraq görürdüm. Əgər onun kimi olardımsa, insanlar mənə bata bilməzdilər, məni qıra bilməzdilər, üzülməzdim. Uşaq vaxtlarımda (nəyin nə olduğunu dərk etmədiyim zamanlarda) atam mənim üçün əvəzedilməz, ən əziz insan idi. Bu ta ki bir az böyüyüb hadisələri dərk etməyə başlayana qədər davam elədi. Onunla bağlı xatirələrim yalnız mənfi deyil, xatırlayanda üzümdə az da olsa, gülümsəmə yaradan xatirələr də var. "Səni tam olaraq silə bilməməyimə, səndən tam qopa bilməməyimə səbəb olan şey eyni anda üzümdə təbəssüm və qəlbimdə kiçik sızıltı yaradan bəzi xoş xatirələrdir, ata. Sənə qarşı nə hiss etdiyimi tam olaraq bilmirəm. Nifrət mi, kədər mi, üzüntü mü.. Bilmirəm" (bax: ataya demək istənilənlər) . Son zamanlarda tez-tez halı pisləşdiyi üçün həkimə getdikdə həkim qaraciyər serrozu diaqnozu qoymuşdu. Bir dönəm müalicə ilə keçecək deyilmişdi. Amma sən demə irəliləmişdi. Qaraciyər transplantasiyası lazım olduğu deyildi. Amma ölümü kimi ehtimal nə mənim, nə də kiminsə ağlından keçməzdi. Atam vaxtilə ixtisas seçimindən sonra ikinci dəfə o ərəfələrdə ən böyük digər xəyalıma dəstək verməyə başlamışdı (heç gözləmədiyim şəkildə). Bunu nə qədər istədiyimi bilirdi, "mən istəməsəm də, təki istədiyin olsun" demişdi. Necə deyərlər, yerə göyə sığmırdım sevincdən. 1 dəstəyinə qarşılıq yaşanılan bütün mənfi xatirələri zamanla silməyə belə razı idim. Aramız günü-gündən daha çox yaxşılaşmağa doğru gedirdi. Bu xoş günlər qısa çəkdi.Ölümündən bir gün əvvəl axşam evə gələndə evdəkilər qırağa çəkib dedilər ki, atan qavramasını itirir, bu gün heç kimi tanımayıb, hərəkətlərini idarə edə bilmir. Amma deyirlər çox təhlükəli hal yoxdur. Yanına gedəndə həyat bəlkə də bizə son dəfə sağollaşmaq, danışmaq üçün şans verdi. Necə oldusa, məni tanıdı, adımla səsləndi. Ayaqüstü söhbətləşdim. Uşaqlıqdan bəri təkrarladığım adətim var idi. Saat neçə olursa olsun atamla görüşməmiş, onu öpməmiş yatmazdım. Son dəfə onu təkrarladım, son dəfə olduğunu bilmədən. "Gedim otağıma, yorğunam səhər ətraflı söhbətləşərik" dedim. O səhər açılacaqdı, ondan sonra daha neçə səhərlər açılacaqdı, amma onunla danışmaq şansım bir daha olmayacaqdı. Üstündən bir neçə saat keçmişdi. Halı anidən çox pisləşdiyi üçün təcili yardım maşını ilə xəstəxanaya qaldırılmalı oldu. Daha bir neçə saat əvvəl gülüb-danışdığın, bundan sonra nələri birgə edəcəyinizə dair xəyallar qurduğunuz insanın ölüm xəbərini almaq nə qədər ağır olardısa, atamın ölüm xəbərini telefonda eşidəndə qəlbimə çökən ağırlıq o qədər oldu. Doğrusu ilə, səhvi ilə qəbul etməyə, bağışlamağa başladığım adamı artıq itirmiş və sonrakı 8 ayda, bəlkə də sonrakı illərdə doldura bilməyəcəyim boşluq yaranmışdı həyatımda.Bu şəkildə də olsa həyatdan bir dərs çıxarmışdım. Zaman bizi gözləmir, zaman bəhanələri gözləmir. Axır. "Sabah barışarıq, sabah danışaram, sabah bunu, onu edərəm, daha zamanım var" dediyiniz sabahlar olmaya da bilər. Mümkün qədər həyata, sevdiklərinizə gec qalmamağa çalışın. Həyat düşündüyümüzdən də qısa ola bilər
+17 əjdaha
2. həyatdan çıxardığım dərs kimyadır.heçvaxt oxumamışam deyə həyatımdan çıxarmışam (!)+18 əjdaha
91. Bəzən bəzi dostluqlar həyatda qura biləcəyiniz bütün münasibətlərdən üstündür. Hətta bəzi ailə münasibətlərindən belə.Birdə ki Sizi özünüz kimi hiss etdirənlərlə birliktə olun. Əgər birinin yanında özünü dəyişdirmə ehtiyacı hiss edirsinizsə, o münasibəti götür tulla.
+16 əjdaha
1. en pis gunun bele qiymetin bilmek lazimdir. heyat mene en pis gunden daha pis gunlerin oldugunu ve hemim gunlerde evvel en pis gun saydiginiz gunu qaytarmaq uchun her sheyinizden keche bileceyinizi oyretdi.+17 əjdaha
8. heç kimə görə dəyməz. nə sürünmək, nə yaltaqlıq, nə hörmət, nə kömək əlini uzatmaq... heç nə. nə valideynə, nə dosta, nə sevgiliyə, qohuma. heç kimə. əlində şans var? özünə istifadə et. boğazından kimsəyə görə kəsmə. boğazdan kesib elədiklərimiz elə birinci növbədə ağzımıza sıçacaq. əyər bunu istəmirsinizsə, hər kəsdən hər şey gözləyin. inanmayın ki aldanmayasız. sonradan özünüzün özünüzü söyəcəyiniz yaxşılıqlar eləməyin. lox olmayın qısacası.+17 əjdaha
62. özün etməli olduğun işləri heç kəsə tapşırma.yada heçkəsdən sənin yerinə eləməsini gözləmə.
+15 əjdaha
123. Tam olaraq budu dərs.Amma mən kimdənsə nəsə umduğun halda nəsə etməməsindən danışmayacam. Zatən ağlı başında olan bir insan nəsə etməyən, heç soraqlaşmayan birinin "care etdiyini" düşünməz. Mən yalançı bir qayğı, narahatlıq şeysindən danışacam. Çox-çox uzun zaman öncədən fərqindəydim. Bu dəfə çox daha irimiqyaslı və müqayisəli şəkildə gördüm.
illər öncədən qəti bir qərar vermişdim ki, hər şeyi özbaşıma edib, özüm özümə tam yetəcək duruma gəlməliyəm və hər şeydən tam olmasa da, normal bir insana, özümə yetlik anlayışım olmalıdı. Silahlara tam hakim olmaqdan tutmuş mebel yığmağa, kritik anda qarşıdakını ən qısa yoldan necə zərərsizləşdirməkdən(öldürməkdən) tutmuş yaralanma/astma/ürəkgetmə/boyun sınması/intihar cəhdi və s zamanı ilkin tibbi yardıma, ağac calağından ev tikmək, çirkli suyu firtirləməyə, özünü ekstermal durumlardan çıxarmağa qədər ümumən hər şey. Hətta dəxlisiz haşiyə olsa da, arada dereklə ölkədə vətəndaş müharibəsi, zombi virusu, nüvə hücumu zamanı üçün planlarımızı maraqla oturub danışdığımız olub. Sözüm onda deyil. Sözüm ondadı ki, 15-16 yaşımda uje çatmışdı ki, ətrafdakı adi adamları, məndən zəhləsi gedənləri keçdim, heç mənə dəyər verdiyini, sevdiyini, xətrimi istədiyini deyən, orda-burda məni tərifləyən insanların böyük əksəriyyətinin bir sikimin başı olmayacağı fikrinə gəlmişdim deyə bu davranış üzə çıxdı. Bu gün oturub düşünəndə görürəm ki, yaxşı ki o qərarı vermişəm.
Bunu insan psixologiyasından anlayışı və ya ümumən həyat təcrübəsi olan yaşlı birindən soruşsan, o dəqiqə deyəcək. insanların qəti şəkildə sözlərinə yox, əməl və hərəkətlərinə baxmaq lazımdır. Ağzından bal damlayan o qədər adam var ki, eşidəndə adamın ürəyi açılır, deyirsən bu səninçün canını da verər. Amma əməldə bunu görə bilmirik. Əməldə görmək cəhənnəm, həmin insanlar özləri özlərini həqiqətən düz-əməlli, götlü-başlı insan kimi bilirlər və səni də inandırmağa çalışırlar ki, sən onlarçün qiymətlisən, üstəlik, borclu da çıxarırlar. Ona görə həmişə hamını özümdən uzaq tuturam, çətin vəziyyətdə olduğumu göstərmirəm. Zorla da olsa, gəzə bildiyim, nəfəs aldığım müddətcə kiminsə nəsə xeyri lazım deyil, özüm hər şeyi birtəhər həll edərəm, əsas odur vaxtımı, emerjimk, diqqətimi almasınlar, ziyanları dəyməsin. Qəza keçirəndə də eynisini elədim, amma alınmadı və düşünürəm ki, yaxşı ki də alınmadı, ətrafımı təmizləyib rahatladım.
Başda "irimiqyaslı müqayisə" dedim, ondan danışım. Hadisə olanda telefon yox idi üstümdə, özümü 3 gün sonra gecə bakıya çatdıra bildim. Gördüm uje vəziyyət "partdıyıb", bir ton mesaj, nə qədər zəng var. dostlarımdan biri* ümuməm bir çoxu heç nədən xəbərsiz şəkildə 1-2 dəfədən sonra "başı qarışıq olsa, ən azından açıb heç olmasa 'işim var' deyər" məntiqi ilə gündə 5 dəfə zəng edibmiş. Bu həmin insanlardandı ki, nəsə danışası olsam, elə ona danışaram, etibarlı adamdı. Ki, içimi tökmək də istəyirdim. Zəngini açan kimi yerimi öyrənib gəldi və ilk dediyi şey "gəl otur yemək ye, özüvə gəl, sonra danışarıq" idi. 300-400 mesaj vardı, baxa bilməyəcəkdim, dedim heç olmasa zəngləri açmağa çalışım. Bax o deyilən "action speaks" şeysini onda gördüm. Bu il çox sosial davranırdım, qaynayıb-qarışırdım, hamıya qarşı daha az məsafəli idim. Telefon əlimə keçənin səhəri günü zənglərə cavab verdikcə o qədər iyrəndim ki dost-tanışlarımdan, təzədən 3-5 adamla oturub-durub qalanlarını ancaq "təsadüfən rastlaşanda salamlaşarıq", "görəndə özüvü görməməzliyə vur" şeysinə qayıtdım. Təsəvvür elə, əksəriyyətinin tipik "necəsən?" sualından sonra ilk soruşduğu şey "harda oldu? Necə oldu? Neçəylə gedirdin? Nə qədər xərcin çıxdı? Nə maşını idi?" kimisindən gijdıllağskiy şeylər idi. Heç bir qram nəsə də ummurdum heç birindən; məndən olsa, heç qoymazdım kimsə nəsə bilsin. Amma day adama deyərlər, rast ki xəbərin var, rast ki "narahat olmusan", ə sikim sortunu, heç olmasa, götlü-başlı hərəkət elə. ilk 2-3 dəfə sakitcə yola verdim ki, hörmətsizlik olmasın, ən azından itirib-axtarır. Sonra həmin o həqiqətən narahat olub axtaran adamlarla danışanda, "hardasan? Bir yerinə bir şey olmayıb? Nə edəcəksən? Vaxt de, gəlim dəyim" eşidəndə danq elədi, dedim ala sikim elə itirib-axtarmağı, mən siklərimə deyiləm e, gijdıllağlar axşam çay içəndə, ya podruqalarıyla oturanda söhbət eləməyə material axtarır. Ondan sonra neçə adamı qız-oğlan ayırmadan birbaş söydüm ki, "sikdir başımdan, heç hənanın yeridi?". Demirəm soruşmamalı idilər, məsələ niyyət və nəyi önəmsədiyindi.
Hələ 2-3 nəfər vardı, bildiyin siklərinə olmadan mırta söhbət eləməyə başladılar ki, mən bunları dindirim, bunlar da yayı necə keçirdiklərindən, harda nə etdiklərindən danışsınlar. Bakıda olmayan, lap olsa belə bəzi səbəblərdən yanıma gələ bilməyən, gəlsə belə həqiqətən edəcək nəyisə olmayan adamların "danış, bir az söhbət edək, əlimdən sadəcə bu gəlir. sənin də başın qarışsın, canın sıxılmasın təkcənə" deyib elədiyi söhbətlərdən deyildi e. Bildiyin "hmm, demək elə şey olub. Anyway. Mən də filan-filan şeylər elədim, filan yerləri gəzdim" modunda öz kayflarında idilər, umurlar ki, oturum o vəziyyətdə onlara qulaq asım, dindirim. * hər cürə ləyaxsız gijdıllağı var da ətağa
Həmin ərəfədə ən çox iyrəndiyim və inanılamaz dərəcədə qeyri-səmimi gələn ifadə də soraqlaşanda "nəsə lazım olsa, de" tipli şeylər idi. Əslində, gözəl ifadədi, amma yerində olanda. Nə bilim, görərsən ki, dostun-tanışın sıxıntılı ruh halındadı, soruşursan. cavab verməz, hə, onda yanında olduğunu bildirmək üçün deyərsən ki, "nəsə olsa, burdayam, çəkinmə", çünki bilmirsən durumu. Amma misalçün, təsəvvür elə ki, yolda gedirsən, yıxılıb ayağını qırırsan ya nə bilim, qolun-qılçan əzilir və dostun həmin moment sənə deyir ki: "allah şəfa versin, nəsə lazımdırsa, de". Qəribə və debilcə deyil? Səncə, o insan bilmir ki, o vəziyyətdə nə etmək lazımdır? Təsəvür elə, "heç nə lazım deyil" deyirsən və o insan da üzün çevirib çıxıb gedir və bir də səndən xəbər bilmir. Bax eyni o durum idi. Yazıb soraqlaşır, hər detalı öyrənir, bilir ki, tək qalırsan, bəzi səbəblərdən dolayı ailəyə xəbər verə bilmirsən, ölüvay vəziyyətdəsən - uzanmaqdan başqa heç nə etmək olmaz, hərəkət etmək üçün ağrıkəsici vurursan, hər şeyi məcburən özün eləməlisən: həkim tapmalısan, yanına getməlisən, dərman almalısan, evi yığışdırmalısan, yemək bişirməlisən, alış-veriş etməlisən və s. Bunları öyrənəndən sonra o ifadəni eşidəndə, allah haqqı adamın üzü gəlmir deməyə ki, "hə, filan şeyi etmək lazımdır, edə bilərsən?". Səmimi və içdən bir qayğı, diqqət bütün bu detalları öyrənəndən sonra "yat dincəl", "özünə çox əziyyət vermə", "istirahət elə", ya da "nəsə lazım olsa, denən" deyildi, "evə nə almaq lazımdırsa, yaz mənə. işdən çıxanda alıb gətirəcəm", "mən də bir soraqlaşacam görüm məsləhətli həkim varmı", "evə nə vaxt gedəcəksən? yemək gətirəcəm səninçün", "icazə ver, axşam gəlim sənlə qalım" idi. Zatən kritik günlər xaric əksəriyyətini qəbul etmədim, heç vaxt kiməsə yük olmaq istəməmişəm, canım çıxa-çıxa hər şeyi özüm elədim. Vaxtilə o dediyim qərarı sırf elə bu günlərimçün vermişdim. Ancaq həmin durumda o eforu görmək, həqiqətən kimlərinsə yanında olduğunu bilmək, hiss eləmək özü belə adama bir güc verirdi. Elə sözlüyün özündə bir yazar vardı* adı qalsın hələlik , "desəm, etməyəcək onsuz da, elə adam deyil. yaxşısı ağız açmayım, kənardan adam taparam" deyə düşünürdüm, qaqaş özü təklif elədi ki "istəsən, səninçün filan şeyi edə bilərəm".
Ya misalçün, eləcə "allah şəfa versin, çox danışıb yormaq istəmirəm, istədim bir xəbər bilim" deyənlər. Ətağa, onlar mənə bu tiplərdən qat-qat daha çox doğma və səmimi hiss etdirdi. Ən azından sırf "ponyatka" xətrinə etdiklərini açıqca bildirdilər, yoxsa yalandan can yandırırmış kimi görünüb, yorğun adamı bir az da yormadılar. (ki, bunu deyən bir neçə adama sırf yoxlamaq üçün dediyim şeylər də oldu, amma "üzrlü say, işdən vaxt qalmır" kimisindən şeylər eşitdim).
işin əsli, heç kim debil deyil, kim hansı durumda nə edəcəyini, ya da nə etməyəcəyini çox yaxşı bilir, sadəcə etmək istəmir. Yeri gəlsə, nə etməməli olduğunu da yaxşı bilir. Məndə ikrah hissi yaradan şey bu deyil əslində, bu adamların sanki veclərinəymiş kimi danışmağı və sonra da səni pis görməyə başlayıb borclu çıxarmaqlarıdı. Zatən bu 3 ayda "nəsə lazım olsa denən" tipli 50-60 nəfər adamdan sadəcə 3 nəfər oldu ki, təzədən yazıb hal-əhval soruşdu və bir az toparlanan kimi də gedib görüşüb çox sağ ol dedim.
Artıq yavaş-yavaş düzəlirəm, rasxodları qarşılayım deyə part-time işə də gedirəm, arada bir şəhərdə gəzirəm ki, başım açılışsın. Neçəsi görüşmək üçün yazır, cavab vermirəm ki, açılsınlar başımdan. uşaqlar deyir ki, indi də orda-burda "qoz qoymur" "adam saymır" kimisindən şeylər danışırlar. Dərinə getsək, nəticədə belə davranan ətrafımda olan qeyd-şərtsiz hamıya çətin durumda olduqlarını görəndə heç mənə ağız belə açmadan kömək eləmişəm, yeri gəlib gecəni səhərə kimi oyaq qalmışam, maddi, mənəvi hər cürə dəstək göstərmişəm. Və bunları da qətiyyən üzlərinə vurmaq, borc kimi etməmişəm. Sadəcə xarakterim budu. Fərqi nədi dostundu, tanışındı, ya yoldan keçən biri - kor deyilsən də, nəyə ehtiyacı olduğunu görürsənsə, istəyəcəyini gözləmədən əlindən gələni elə getsin. Zatən üz-üzə gələndə türklər demiş, nəsə ima etsələr, itin götünə soxub çıxarmayacam. Hətta "sən filan vaxtı mənə filan şeyi eləmişdin, mən də səninçün nəsə etmək istəyirəm" deyən adamlar vardı, ətağa, deməsələr, bütünlüklə yadımdan çıxmışdı ki, mən haçansa elə şey eləmişəm.
Hələ bunlar cəhənnəm e, biri vardı, zəng eləyib cani-könüldən isti şəkildə danışdı. Səhəri günü də yazanda mehribancasına danışdıq, axırda çətin vəziyyətdə olduğunu deyib borc istədi. Qəsdən "yoxdu" dedim, o qədər xərc arasında yenə də ayırdım 200 manatı qoydum qırağa ki, əgər bir də hal-əhvalımı tutsa, borc saymadan birbaşa verəcəm pulu. Hələ də yazmayıb* :d .
Bütün bunların heç biri təsir eləmədi, tək birindəm başqa. Yaxın dostlarımdan birinə ağız açanda "işdən vaxtım olmayacaq. Həm də qripəm, heç yaxşı hiss eləmirəm" dedi, anlayışla qarşıladım* Halbuki həmin gün o çətinə düşsəydi, mən 2 əlim qanda olsa, yenə də durub gedərdim köməyinə, o dərəcədə yaxın olmuşuq . sonra dayım oğlu ss atdı ki, həmin axşam pivə storisi qoyub. Bildiyin şərəf, kişiliyinə qədər ağzımdan çıxanı deyib sikdir elədim. 2 aydı hər 2-3 gündən bir yazıb ara düzəltməyə çalışır. Təsəvvür elə, dalaşıb yollarımız ayrılan, "bir də birlikdə olmayacağıq* hələ də bu fikirdəyəm " deyib keçən il aylar uzunu qruz çəkdiyim qız bakıya 2 günlük gəlməyinə baxmayaraq bir yol tapıb gəldi ziyarət elədi, münasibətimizi bərpa etməkçün çalışdı, o soxasoxda bütün axşamı mənlə qalmaq istədi, amma 9-6 işləyən yaxın dostum 2 gün ərzində 15 dəqiqəlik vaxt tapmadı...
Nəm əşşi. Uzun sözün qısası, o başdakı videoda deyildiyi kimi, "it's simple. when people actually care, they Actually try".
+18 əjdaha
106.həyatdan dərs çıxarmaq falan deyəndə adam özün bir pox sanır ki, nə böyük pox oldun ki sən həyatdan dərs çıxarırsan uje. ama yox, geriyə baxanda görürsən, həyat da öyrənmə metodumuz fizikada olduğu kimi trial-errordur. yəni səhv elə, o səhvdən dərs çıxar, o səhvi bir də eləmə. mənim də əslində elədə ağıllı öyrənən başım yoxdu, amma biz də boş durmayıb bəzi dərslər çıxardıq həyatdan. amma həyatda öyrəndiyim ən böyük iki dərs odu ki: 1) insanlar qalıcı deyil - dost, sevgi münasibəti, ailə, və s və s.
2) nədənsə ötrü darıxmaq hissi ən götverən hissdir: bu da sevgili üçün, dost üçün, vəfat edən biri üçün, keçmiş günlər üçün ola bilər və s və s.
indi pis bir şey oduki siz insanlara tez bağlanan birisizsə, və ya emosional/romantik birisizsə işlər sizin üçün 2 qat çətin olur. darıxmaq hissi alır sizi götürür, çırpır, yerdən-yerə vurur falan, osturmusan onsuzda. bir də əlindəki işin qıraqda qalın sən 30 dəqiqədi zone-out olmusan. nəsə düşünürsən? yox heçnə, amma bayaqdan kitabın eyni səhifəsindəsən. içində o buruqluq hissi olur, aman yarabbim, o nə mədə ağrısıdı, çox qəribədi. özünə evin içində yer edə bilmirsən, mütləq bayıra çıxmalısan, həyətdə bir siqaret çəkməlisən. mama da deyir yenə dəli oldu bu. amma bu sırada da tam olaraq nə hiss etdiyini bilmirsən. adına darıxmaq deyirsən, amma tam olaraq nəyə, kimə orası müəmmadı. entrini tezdən oxuyanda nəsə cringe özlü sözümüzün çatışmadığına fikir verdim. ona görə də, bu entrimi burda özlü sözlə yekunlaşdırıram, entrinin ardını silməyəcəm:
"bazen insan öyle bir özlenir ki... özlenen bilse, yokluğundan utanır."
aziz nesin deyibmiş.
bu insanların daimi olmamasını da öz insan münasibətlərimə baxıb deyirəm. hər il fərqli insanlarla keçirdirəm deyəsən. aq sentyabrdan-sentyabra reset atıram elə bil ətrafıma. aq keçən il yeməyimiz içməyimiz ayrı getməyən uşaq 2 aydan çoxdu bakıdadır. ama 2 ayda 2 dəfə görüşdük elə. dəyişmişik? yox, ama araya məsafə və zaman girdisə fse osturdu hər şey. uzaqlıq başlayır və s və ilaxır. ala bu adamla mənim yeyib içməyim ayrı getmirdiye, ikimizin dava getdiyi belə olub çox absurd səbəbdən.
bu arada burda heç kimi qınamıram, çünki o da çox güman fikirləşir ki, onu qozlamıram. yəqin ki, hə qozlamıram hə. prosta axırda mənə qalan yenə də o insanlar üçün, o vaxtlar üçün darıxmaq olur.
elə şeylər var idiki, mən ancaq bəzi adamların yanında elə oluramda, tam özüm olduğum kimi yəni. ən gijdillaq halımla yəni. biri dostumdu, hansıkı artıq 6 il olacaq ki dostumdu, yaxşıki tanımışam onu. mən indi düşünürəm ki, bəlkə sən yaxın birini itirsən özündən bir parça, özünün onların yanındakı halını itirmiş olduğun üçün darıxırsan ???? bləə sikəcəm hara üzünü çevirsən insan eqosu zaten. ama mən bunu hardansa eşitmiş ya da oxumuşame amq 100 faiz. bunu düşünəcək qədər kapasitem yoxdu.
bu entrini qurtarmağa da axotum yoxdu. başa qoyacam hey you falan onu qulaq asaraq oxusaz bəlkə maraqlı entri olar. bəlkədə sabah cringedən əsə-əsə sildim bu entrini. adios amigos.
(baxma: flow of thoughts)
+12 əjdaha
73. Another kiçik note:Gözündə ucaltdığın, ilahiləşdirdiyin, olmazın olmazı yerlərə qoyduğun insanı tam tanıdıqdan sonra "dəyməzmiş" deyə təəssüf hissi keçirirsən.
Həqiqətən ucaltmağa, göylərə qaldırmağa dəyməzmiş. O da sənin kimi bir insandır. Qarşındakının Nə qədər düşüncəli, bilikli, müdrik, pozitiv biri olduğunu sansan da 100% bir yana, 50% belə təsəvvüründəki kimi deyil. Yalan yoxdur, bəzən özün qarşındakından daha müdriksən. Bu yaşda, bəli. Bəzən özün qarşındakından daha düşüncəli və qayğılısan. Təbiətin gərəyi belə böyüdülmüsən.
Və günün sonunda dava elədiyin mamana təşəkkür etməyin gəlir, düşüncəli və hərtərəfli olmağı uşaqlardan yalnızca sənin üstünə qoyduğuna görə.
Gün sonunda güzgüdə özünə də təşəkkür etməyin gəlir ki, nə qədər məsuliyyətlər və tapşırıqlar altında əzilsən də, onların öhdəsindən uğurla gəlirsən, digər insanlara baxıb özünü onlardakı iyrəncliklərdən arındıra bilirsən.
Pek de kiçik olmadı glb, nə isə.
+10 əjdaha
42. "Work hard"-çılar qədər toxic insan yoxdur. Tanımaq asandır; v*ganlar kimi dəxli oldu olmadı söhbətin ortasında "şəxsi inkişaf, qaqaş", "irəli getmək" zad deyirlər.Dənizdə boğulanını görsəz, başından basın tez ölsün.
+11 əjdaha
48. Öz doğma anandan başqa qalan heç bir insan səni onun qədər bütün qəlbi ilə sevə bilməz.+9 əjdaha
37. Heç kimin vecinə deyilsən, ölsən də olmayacaqsan, intihar eləsən də. Ailən belə olsa insanlar ancaq səndən istifadə eləmək istəyirlər, eləyəcəklər də. Heç kim sırf səni sevir deyə həmişə yanında olmayacaq, olmur da, çünki sevmirlər. Sadəcə vicdanlarını aldadırlar. Elə sən də. Ta ki yüksələnə, uğur qazanana qədər bu belə davam edəcək. O da yenə səndən asılıdır ömrü yalanlarla keçən bədbəxt bir adam, yoxsa ömrü yalanlarla keçən xoşbəxt birimi olacaqsan? Öz əlindədir.+10 əjdaha
15. 1. peşman olmamaq.2. heyifslənməmək.
3. sənə necə davranırlarsa səndə onlara elə davran.
4. insana özünün verdiyindən çox dəyər verməmək.
və yekun olaraq bu atalar sözünü unutmamaq : " osduranın qabağında sıçmasan,deyər götün yoxdu".
+13 əjdaha
6. başqalarını qınama əyər qınanılmağını istəmirsənsə ,güvənmə aldanmaq istəmirsənsə .kiminlə isə özünü müqayisə etmə hər birimiz qüsurlu və fərqliyik ,əks hallda eyni olardıq .heçkəsdən nə yaxşısan nə də pis, bunu unutma .özün üçün yaşama, tənha olmaq istəmirsənsə .heçnəyin alüdəçisi olma , əzab çəkmək istəmirsənsə .sözlərə yox əməllərə dəyər ver.
çox şey istəmə sonunda boşluqda qalmaq istəmirsənsə .
əslində həyatımızın ən dəyərli anları kiçik anlardı biz isə onlara göz yumaraq yanından keçər böyük nələrinsə axtarışında olarıq .əsas məqsəd deyil məqsədə aparan yoldu .onu dəyərləndirməyə çalışın.
və ən əsası qəlbində vəhdəti tapdıqdan sonra, qalan hərşey və hərkəs özü gəlib səni tapacaq.
həyatdan çıxardığım dərslər bunlar olub ,asanlıqla olmayıb əlbətdə keçmə- keşli yollarla ama əsas odur ki olub .
if i had a different life story i would not be the one who i am today
+11 əjdaha
72. Keçmişdəki peşmanlıqları və keçmiş haqqında nə qədər fikirləşsən də, keçmişi dəyişdirə bilməyəcəyimizdir. Zaman daim hərəkət edir. Əgər bu yolda daim arxana baxsan və arxada itirdiyin şeylər haqqında daima fikirləşsən, irəlidəki fürsətləri həmişə itirəcəksən. Bundan sonra yenə arxaya baxıb arxaya baxdığına görə itirdiyin fürsətləri görüb heyifsilənəcəksən. Buna görə keçmişdəki xatirələrdən qopmaq ən optimal variantdır.ikinci məsələ isə keçmiş ilə bərabər eyni zamanda gələcək haqqında da çox fikirləşməməkdir. Qarşıda nə çətinlik olursa olsun, bunu dərd eləmək insana hər hansı fayda vermir. Sadəcə oturub həll yolu axtarmaq lazımdır. Demək olar ki, insanların dərd elədiyi promlemlərin 90%-i böyük əhəmiyyət kəsb etməyən problemlər olur. Əgər dərd etdiyin problem həmin andan bir il sonra hər hansı əhəmiyyət daşımayacaqsa, həmin problemi dərd etməyə dəyməz. Məsələn, oturub müəllim pis qiymət yazdı deyə, müdirin səni danlandı deyə dərd çəkirsən, və yaxud o gün kimsə xətrinə dəyib, yaxud da hər hansı mallıq eləmisən. O anda fikirləşilməlidir ki, mənim dərd elədiyim bu şeyi bundan 1 il sonra yenə dərd edəcəyəm mi, yoxsa heç vecimə olmayacaq. Əgər cavab ikincidirsə, deməli həmin problem boş problemdir və onun barəsində heç fikir eləməyə, dərd çəkməyə, stresə girməyə dəyməz. Yəni mümkün olan qədər keçmiş və gələcəkdən qopub indini yaşamaq lazımdır.
+11 əjdaha
116. Bəzən lazım olanda heç nə etməməyi bilmək lazımdır. Yəni çox vaxt insan o qədər fikirləşir ki boş şeyləri, bu düşündüyü şeylərin sadəcə bir düşüncə olduğunu və real olmadığını, sadəcə beyninin içində olan bir şey olduğunu unudur. Sadəcə bir fikir, düşüncə üzündən real həyatını da pox gününə qoyur. Yemək rejimi, yuxu rejimi, gün içində hər nə pox yeyirsə onun rejimi sırf bu düşüncələr üzündən korlanır. Mücərrəd bir şey üzərinə real şeylər də təsir görür bir növ* mücərrəd sözü nə ara mənim lüğətimə spawn oldu aq . Gün içində mən məsələn gələcək, keçmiş və indiki zaman barədə düşünməkdən nə yata bilirdim nə yemək yeyə bilirdim nə evdən/otaqdan çıxa bilirdim və gün içində də insanlara qarşı çox aqressiv idim özümdən asılı olmayaraq * normal işlevsel bir Suzuki bunu əylənmək üçün öz hür iradəsi ilə edər. Özündən asılı olmayaraq yox . Axırda təbii ki məndə sistem yandı. Eyni anda bir çox şeyi etmək mənlik bir şey deyilmiş deməli. Ona görə də 2 həftə boyunca heç nə eləmədim və ancaq yatdım* antidepressantsız 3-4 saatdan artıq yata bilmədiyim üçün hər gün dərman atıb 18 saat yatırdım . Evdəkiləri çıxsaq heç kim ilə danışmırdım və internetdən də çox az istifadə edirdim. 2 həftənin sonunda elə düşündüyüm kimi həyat enerjim yerinə gəlmişdi. Mənfi bir şey haqqında düşünmək mənə təsir etmirdi. indi artıq həqiqətən də nəsə etmək istəyirəm aq. Mənə artıq özüm üçün etməli olduğum şeylər "məcburi" hiss etdirmir əvvəlki kimi. Etsəm də etməsəm də qozuma olmayacaqmış kimi hiss edirəm. Blə uzaqdan baxanda belə gülməli görünür aq. Onsuz da etməli olduğun şeyin özünə ağır gəlməsi kimi poxdan vəziyyət yoxdur. Nə isə uzun sözün qısası bilmirəm entrini oxuyan/qozlayan olacaq olmayacaq amma uzun sözün qısası özünə ağırlıq vermə, yetim, get bir az dincəl. Sadəcə çox düşünüb heç nə etməsən belə çox yorulmusan üzündən gözündən bilinirSonradan not: bu yazdıqlarım antidepressantın təsirləri deyil çünki yuxu xarici bir işimə yaramır
+8 əjdaha
14. bir daha sevmemek, insanlara güvenmemek, daşqelbli olmaq,fürset tapıb bu ölkeden bir yolluq getmek.+10 əjdaha
69. Heç kimin sikinə də deyil ki, bəs sən depressiyadasan və ya bu səbəbdən artıq alkoqolik olmusan. sadəcə insanlar sənə işi düşəndə ya da onlara ən çox lazım olan zamanlarda ən dəyərli olursan.+8 əjdaha
40. Önəmli və ən çətin olanı özünün özünü bağışlaması imiş.Sadəcə o mərhələyə gələndə içindəki boşluqları görüb təmir edə bilirsən.
+7 əjdaha
87. universitetdə qız-oğlan fərq etməz, aranız olmayan birinin imtahanlarını yazmasında kömək etməyin. Onlar şirin dillərini işə salacaqlar ki, kömək edəsiniz. Amma imtahandan sonra yenə hər şey eyni olacaq. Dərsin ilk günündən bəri mənə qıcıq olan bir qız var idi. Salam verirdim salamımı almırdı falan. Amma imtahan günü kömək etməyim üçün eləmədiyi yalakalıklar qalmamışdı. Mən də eləmişdim düzü. Ancaq imtahandan sonra dəyişən heçnə olmadı. Yəni də özünüz başa düşdüz.Və unutmayın ki,
Bir am uğruna sönən günəşlər
Səhərisi gün cəbhədə əlində silah vətəni müdafiə edə bilməz!
+7 əjdaha
23. sosial şəbəkələrdə qeyri adi, diqqət cəlb edən, maraqlı profili olan insanların əksəriyyəti real həyatda boş tiplərdi.+9 əjdaha
74. yaşanılsa bir o qədər dəyərli olmayacaq anlar yaşanılmadıqda beynin bir küncündə həmişəlik əlçatmaz xülyalar kimi yaşayır, buna qarşı çıxmaqsa lap mənasızdı, çünki əslində buna ehtiyac var.hər şeyin ideal ola biləcəyi ehtimalı, sadəcə necəsə bəxtsizlikdən başqa cür nəticələndiyinə inanmağa insan ehtiyac duyur.yoxsa necə dözmək olar bu bozumtul mövcudluğa?+7 əjdaha
56. 1. kiməsə güvənib yaşamayın. düşünməyin ki, kimsə gələcək, sizə köməklik edəcək, vəziyyətiniz düzələcək. oturduğunuz yerdə şanslar gəlib adamı tapmır, özünüz üçün hərəkət etməlisiniz. o zaman şanslar qarşınıza çıxacaq, onları dəyərləndirməyə çalışın. ən önəmlisi qəbul edin ki, heç kimin vecinə deyilsiniz(alternativ: heç kimin qozuna deyilsiniz) onda daha rahat və cəsarətli olacaqsınız2. dəyişə bilməyəcəyiniz şeyləri qəbul edin. onları düşünməklə yalnız öz gününüzü qaraldacaqsınız. dəyişdirə biləcəyiniz şeylər üçün isə deyinməyin, dəyişdirin. belə olan halda mız-mız, deyingən insan olmayacaqsınız. bu sizin problem həll edici tərəfinizi inkişaf etdirəcək, daha dayanıqlı xarakteriniz formalaşacaq.
+7 əjdaha
35. qısaca desəm, heç vaxt heç bir halda plan qurmamaq.bir az izahlı desəm, özümü inkişaf etdirmək üçün çalışmaq, gücümün əsas hissəsini buna sərf etmək, qarşıma uzaq eyni zamanda real hədəflər qoymaq. amma hər nə olur olsun plan qurmamaq. onsuz da hədəflərə çatdıqca imkanlar genişlənir, yeni yollar açılır. plan qurub hamısının puç olmasını izləməkdənsə (son 10 il mənə bunu öyrətdi), özümə yeni imkanlar açıb yeni istiqamətlər seçmək yaxşıdır.
(baxma: you can't go wrong with no plans)
+11 əjdaha
93. keçmişdə sırf sevdiyim insanlardı deyə elədikləri bir çox toxic hərəkəti altdan alıb, mənə pis təsir edəcək nəsə deyilirsə, yox elə demək istəmir sadecə incinib deyə özümü aldadırdım. güya çətin zamanlardan keçirlər, iç dünyalarını düzgün olmayan şəkildə yansıdırlar. bildiyin enayilik edirmişəm amk, fərqinə vardım ki tam da düşündükləri şeyləri deyirlər. tamam, çətin zamandan keçirlərdi amma mən də keçmişəm, o zamanların heç birində kimisə qırmadan sakitcə durmuşam. buna örnək versəm, keçmişdə münasibətim olan biriylə əlaqəmiz kəsiləndən sonra bir platformda davamlı kinini qusurdu, ki sadecə əlaqəmiz kəsilmişdi, kin qusacaq nəsə etməmişdim. gah çox yaxşı şeylər yazırdı, gah da əsəb edən. həmən platformda da bunları görən tək mən idim yəni. nəysə, uzun zaman sonra yenidən danışanda özü də qəbul elədi kinini qusduğunu və səhv etdiyini. bunu sadecə qəbul etmişdi, yenə də eyni insan idi, dəyişilməmişdi. so doğru insanlar aralarındaki münasibətin türündən asılı olmayaraq, çətin zamanlarında da özlərini toparlayıb, dəyər verdikləri insana zərər verməməyə çalışırlar. siktiri basıb, həyatımızdan çıxarmaq lazım immature narsistləri.+9 əjdaha
79. etmərəm deməyin. həyat bir-bir sizə tüpürdüyünüzü yalatdıracaq. insanlara çox güvənməyin. başınızı onlara yaslasanız belə bir gözünüzü daim açıq tutun. onlar nankordur. eləcədə gözləntilərinizi hər məsələdə aşağı tutun. əgər sonra işləriniz tərs getsə daha az ağrı çəkərsiniz. sevərkən belə diqqətli olun. qarşınızdakı insanı ölümünə belə sevsəniz bildirməyin. necə biri çıxacağı bəlli deyil. leyli məcnun hekayələri keçmişdə əfsanə olaraq qaldı. sizi yarı yolda qoyacaqlar, güvəninizi bir andaca məhv edəcəklər. ilk növbədə təkliyi sevin, yəni özünüzü. insanı özündən başqa daha yaxşı tanıyan yoxdur. rədd olsun hamısı. sizdən daha dəyərli heçnə yoxdur. göyə doğru baxmaq istəyirsənsə yerin dibinədə bax! nura çatmaq istəyirsənsə zülmət qaranlıqdan yapış! həyat bir şeyi istədiyiniz anda heç vaxt verməyəcək. ta ki siz ondan əl çəkənə qədər. sürprizlərə hazır olun. və ən əsası soyuqqanlı olun, hər şeyi olduğu kimi qəbul edin. belə olduqda özünüzə zərər yetirməmiş olarsınız.+7 əjdaha
52. Nə olursa olsun həyatda ən pis şey boyun əyməkdir. Xəyallarından və ən əsası özündən imtina etmək kimidir bu. doğru olan nədirsə onun üçün mübarizə aparmaq lazımdır. illər sonra keçmişə baxdığımda özümü boyun əymiş aciz bir qadın görmək yerinə, dikbaş, asi, cəsur və mübariz bir qadın kimi görmək istəyirəm. Çünki bu həyatda boyun əyənlər ruhunu satıb məhkumluğu qəbullananlardı.+6 əjdaha
36. "Başqalarının xoşbəxtliyi ilə xoşbəxt olmaq"la, "başqalarının xoşbəxtliyi üçün öz xoşbəxtliyindən keçmək" tamam başqa şeylər imiş.Xoşbəxtlik dediyimiz nədi ki əslində?! Bir az eqo – özünə sevgi, sayğı və inam. Bunlar olmadıqdan sonra, canını, ruhunu da versən, nə başqalarını, nə də özünü razı sala bilərsən.
Bəs başqalarını razı salmaq bu qədər önəmlidir mi? Qətiyyən yox. Ən yaxınların daxil hər kəs, sənin səhvlərini qəbul etmək istəməyəcək. Amma o səhvləri etməsəydin, "sən" olardınmı?!
Azad iradənlə elədiyin səhv o qədər qiymətlidir ki..
(bax: sözlük yazarlarının həyata dair məsləhətləri)
+6 əjdaha
99. Kimliyindən asılı olmayaraq hər insanı silə bilməlisən, hər kəsdən və hər şeydən vaz keçə bilmək ən böyük azadlıqdır. insanın ən böyük dəyəridir: özünü və öz dəyərini qazanmaq.+6 əjdaha
85. Bioloji cəhətdən sizi dünyaya gətirən ailənizdən belə müəyyən yaşdan sonra soyumağa başlayırsınız. Hətta poxdan bir dövr olan tələbəlik illəriniz üçün sırf tənha olduğunuz zamanlar üçün belə darıxmağa başlayırsınız. Müəyyən yaşdan sonra valideynlərlə yaşamaq insanı psixoloji olaraq çox böyük zərbə vurur, evdə bildiyin privacy qalmayıb onların ucbatından.+10 əjdaha
19. əgər bir qız sənə qarşı öz hisslərini etiraf edirsə sevməsən belə ən azı bu haqda biraz fikirləşib sonra qərar ver. çünki qızlar ömürləri boyu razı salınmağa, inandırılmağa çalışılıb və heç vaxt özlərinin bu vəziyyətə düşəcəyini fikirləşməzlər. və bəlkədə sizə qarsı həyatda ən səmimi olduqları andı. əslində hamıda belə olmalıdı amma qızlarda bir balaca fərqlidi.+7 əjdaha
70. əslində, universitet həyatından çıxardığım dərslərdir, amma yenə də həyatdır da.deməli, mövzuları imtahandan bir gün əvvələ saxlamamaq lazımdır. hər gün az, amma effektli şəkildə dərs çalışmaq lazımdır. çünki bir gündə öyrənilən 3 ayın mövzuları 3 günə yaddan çıxır.
+6 əjdaha
46. Daimi boş durmamaq yaxşı şeydir, amma həyatı mənalı etmək uğruna hər zaman məhsuldar bir şey etmək və ya da daimi özümüzü əyləndirmək belə stresə səbəb ola bilər.+7 əjdaha
47. Hər şeyi öyrənməyə çalışmayın,yalnız özünüzə lazım olanları öyrənin.Ətrafınızda hər gün bir xəyala düşən,hər gördüyü mənasız-bir-birindən əlaqəsiz təlimlərə qaçan insanlarda da uzaq durun.+5 əjdaha
43. Yox deməyi bacarırsınızsa, həyatda bir neçə addım daha qabaqdasınız.+5 əjdaha
41. Deyəsən həyatdan heç bir dərs çıxartmamışam. Çünki hər dəfə eyni poxun içində tapıram özümü.+6 əjdaha
55. Zaman keçsə də insanların dəyişib düzəlməsini gözləmək mənasızdı,qarşındakı adamın xoşagəlməz xüsusiyyətləri varsa başdan əlaqələri kəsib uzaqlaşmaq ən yaxşı çıxış yoludur.bu məsələdə çaşıb kimisə yaxına buraxmısansa ömrünə-gününə girdi deməkdi.+6 əjdaha
109. yaxşı gedən şeylərin sirri heçkimə heçnə deməməkdir.+6 əjdaha
110. Qabağına məqsəd qoymadan da yaşamaq olar. Əvvəl bir məqsədim varıydı, indi "çatmışam", baxıram ki, başqa şey istəməyə başlayıram sanki. Ona görə də, nəyisə məqsəd halına gətirib, dalınca tələsmək boşdur. Orda bir hədəfin olması yaxşıdır, amma bu hədəf üçün nə qədər çox taviz versən, gözləntin o qədər çox böyük olacaq və kuvvetle-muhtemel çatdınsa, xəyal qırıqlığı arxanı buraxmayacaq. Xəyal qırıqlığı yaşamasan(mənim kimi) onda da, yeni xəyallar qurub, onun dalınca qaçmağa çalışırsan. Çalışma! Məqsəd halına gətirmə.+5 əjdaha
107. insanlara səmimi olub özünü anlatmağa çalışmamaq. Onsuz da nafilədir, kim səndə nəyi görmək istəyirsə onu da görür. Sterotiplərə inanmıram deyənlər də insanları əslində sterotiplərə bölür. Ona görə ən yaxşı taktika ətrafa qarşı elə maskada da gəzməkdir.+6 əjdaha
60. Özünü sevməlisən və sadəcə özünü fikirləşməlisən. Vaxtın qalarsa və həvəsin olarsa o sevgidən və fikirdən ailənə də ayırarsan.+6 əjdaha
61. Kimya. 9-cu sinfdən bəri bu dərsi çıxarmışam həyatımdan+6 əjdaha
88. həyatdan bir şey gözləmək artıq mənasız gəlir. bəzi şeyləri istəyib bu olmadıqda məyus olub həyatına söymək əbəsdir. həyatla aramızda kontrakt bağlanmayıb ki bir şeyə çabaladıqda ona nail olacaqsan, yəni dünya bu qədər adil bir yer deyil.+6 əjdaha
92. eqoist olmaqdan qorxmayın. özünüzə yazığınız gəlsin. and olsun ki, gözləmədiyiniz şəxslərdən gözləmədiyiniz hərəkətlər görəcəksiniz. heç kimdən nəsə yaxşı bir şey ummayın. stoaçı kimi düşünün. sizi sizdən başqa anlayan və sevən yoxdur. öz qədrinizi bilin. görün onda necə xoşbəxt hiss edirsiniz. qədrinizi bilən insanlar hər zaman sizinlə olacaqdır. məsih demiş axtaran taparhamısını göstər