4. filmi anlamaq üçün 1 dəfə izləmək kifayət deyil ən azınnan izlədikdən sonra suallara cavab axtarmaqçün biraz əlləşmək lazımdı, film haqqında 2-3 blog tapdım, yardımçı ola biləcək yazılardı : link 1 link 2 link 3
Filmdə baş rolun adının müsyö oscar olmasını bir növ Oscar mükafatına göndərmə olaraq saymaq olar. ( hollywood yoxsa holly motors). ya da başqa bir şey Leos Caraxın əsl adı Alexandre Oscar Dupontdur. (link )
ya da belə bir şey də deyə bilərik ki morts sözü fransızcadan ölülər deməkdir. (müqəddəs ölülər)
Filmdə keçən "I am alone, and they are everybody" replikasını Leo Karaks 2013cü ildə verdiyi intervyuların birində demişdi :
- Fransız Sineması’nın sizin sinema anlayışınıza mesafeli durmasına ne diyorsunuz?
- Benim onların anlayışına tarafsız olduğum kadar onlar bana tarafsız olmadı. Ben yalnızım, onlarsa herkes.
Filmdə belə bir replika keçir . Mr. Oscar : bugün radevumda meşə varmı celiné ?.
celiné yox deyəndə oscar niyə üzülür, bəlkə də bu sualın cavabı son səhnədədi, hansı ki pulunu alır və evinə gedir (bəlkə də əsil ailəsidir, evinə pul gətirir) arvadı və uşağı meymun qismindədi bu isə meşəni sevdiyinə dəlalət edir həm də şəhər abu-havasından kənar qalmaq, gördüyü işlərdən bezməyi, rahatlıqı meşədə tapacağını göstərir.
1.leos caraxın ən son filmi. dayı, 13 il imiş uzunmetrajlı film çəkmirmiş. izləyicilər tərəfindən "bərbad" və "fantastik" olaraq adlandırılıb; arada bir şərh edən görməmişəm. treylerinə baxdım, yetərincə maraq oyatdı.
2. kinoya baxdıqdan sonra, haqqında bloqda yazdığım yazını, bura da yazıram.
“Mən təkəm, onlar isə hər kəs!”
Leos Karaksın bu filmini izləməmişdən əvvəl, izləyənlərdən soruşdum; 2 cür cavab aldım: ”möhtəşəm” və “bərbad”… Rejissorun 13 il aradan sonra çəkdiyi kino olmağı da məni ayrıca maraqlandırdı…
Filmin baş qəhrəmanı Mösyö Oskar, sabahdan limuzinə minib işə başlayır. işi - gün ərzində qarşısında olan fayla görə “xarakter” ya da insan olmasıdır. dilənçi, animasiya hərəkətçisi, ata, qatil, aşiq… gün ərzində 11 xarakteri yaradır Mösyö Oskar. Hər xarakterlə birlikdə, tamam ayrı bir hekayə yaranır. ancaq bəzisinin əvvəlində, bəzisinin axırında olur; bəzisində isə sadəcə “musiqi fasiləsi” verir.
Filmə baxanda hollivud kritikasından cəmiyyət kritikasına, italo Kalvinodan (hekayə üslubu) Yann Tiersen-a (akordeon) qədər həddindən artıq çox şey gəldi ağlıma. 1 saat 55 dəqiqəlik bir “sənət əsəri” idi. Sənət əsəri deyirəm, çünki; Mösyö Oskarın, o məzarlıq səhnəsi performansı, yeni mod olan “performans sənətçisi” modellərinin canlı performansından çox üstündü.
Kinonu anlatmadan, kino haqqında danışmaq elə də mümkün deyil. Qısası, son illərin ən “kult” ola biləcək filmi…
3. sonuncu görüşdə heç vaxt keçirmədiyim adsız bir hiss keçirməyimə səbəb olan möhtəşəm leos carax filmi. həmin səhnə bu musiqi ilə daha da qəribə olur:
)