blok başlıqlarını gizlət
sözaltı günlük
metroda candy crush oynuyan qo
yazarların çəkdikləri gül
əshabi-kəhf
əshabi-kəhf
yazarların çəkdikləri gül
akif islamzadə
bütün zamanlarda yazdığı ən əjdaha entrylər:
Notice: Undefined variable: userQuery in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 84
Notice: Trying to access array offset on value of type null in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 84
Notice: Undefined variable: anonim in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 85
Notice: Undefined variable: idvv in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 92
Notice: Undefined variable: idvv in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 101
Notice: Trying to access array offset on value of type null in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 102
1 ci sinifə gedərdim təxmini, yenə klassik qonaqlıq günlüklərində mənlə yaşıd, 2 tərəfdən kəskin batıqlı qəmzələri olan bir qıza, guya özümün ixtira elədiyi oyunları oynamasını təşviq edirdim, xeyli sonra qızla oynamağın başını buraxıb, balkonun ağzındakı pəncərədə oturdum, qızı uzaqdan gözətləməyə vaxtım olmuşdu, üzündəki təbəssüm hələ bir dəfədə olsun dayanmamışdı,düşünürdüm ki, hamıya "mənim qəmzələrim vareee, baaax" deməyə cəsarəti olmadığı üçün, üzü ancaq gülümsəmə modunda qalmışdı, balkondan gələn narıncı-ala rəngli günbatımı, yanağındaki assimetrik qəmzələrə yansıyır, onlar da elə hey batırdı.
bir azdan yenə yanına qayıdıb, qəmzələrinə komplimet eləmək istəyi içimə dolmuşdu, təbii 1 ci sinifdə bunu necə eliyəcəyimi bilmədiyimə görə pramoy barmağımı o dərin qəmzəsinə salıb "oydaaa nə zordu" demişdim, qız daha da içdən güləndə qəmzələri yenə, bu dəfə daha dərindən batdı. gözləri parıldıyırdı sonunda biri fərqinə vardı deyə, sonra, elə bil ki, illərdi buna hazırlanıbmış kimi başladı danışmağa qəmzələri haqqında, cart cürt sonda qayıdıb dediki, atalar uşaqları doğulanda çox sevinir deyə çıxırmış "gül baxım səndə var?" donub qaldım, yox idi. axı olsa idi, ona belə heyranlıqla baxmazdım, çox üzüldüm niyə sevinmiyiblər mən doğulanda? özümü yersiz günahkar hiss elədim və qıza heç nə deməyib otağdan gözü dolu qaçdım
bu dəfə atam başqa adam imiş kimi göründü gözümə, axı məktəblərdə yalan danışma aksiyasını keçirən o böyüklər indi niyə mənə yalan danışıllar? deyə az qala qışqıracıydım, atamda məni görən kimi tez yanına gətirib çay zad istiyirsən dedi, bu sualı uje qəlbdən verirmiş kimi gəlmirdi, sevmirdi məni. salmışdım beynimə, nəsə desəydi ağlıyacıydım, fikrimi dağıtmaq üçün televizora baxdım, "ekrana yaxın əyləşin!" deyən aparıcının sözü atamın yanından qaçmaq üçün bir bəhanə idi deyə, tez gedib televizorun dibində oturdum, ordada nəsə muğam müsabiqəsi var idi, qohumlar da yığışıb, "ə bu uluyure", "bax mən olsaydım keçirərdim bunu" deyə fikirlər yürüdür, nəticəsinə belə baxmırdılar, muğam oxuyanların zilə çıxması kiçik mənim hisslərinə tərcümə olmuşdu deyəsən, o orda dərin nəfəs alıb zilə qalxanda məndə ağlamamaq üçün içimdəki zilə qalxırdım.
yemək yeyəndə adəti üzrə uşaqları bir otuzdururdular qızda məni görcək sevinib gəldiki, məndə sənin yanında oturacam. mən "get vızıtda" baxışı atmağıma baxmayaraq qız gəlib yanımda oturmuşdu, bəyax heyranlıqla baxdığım qıza indi nifrətlə baxırdım, axı onun dədəsi onu niyə sevirdi? nə idi fərqli olan?
həmişə də bir əsəb pozan qohum olure riyaziyyatdan tupoy-tupoy suallar verən, soruşdu deyin görüm 9 5 neçə eliyir, həmişə 2 2 toplayan xanımça təkərə düşüb, 9 5 i stolun altında barmaqları ilə hesablıyana qədər mən pramoy 14 demişdim, bəhanə götürüb, sağlıq demişdilər mənə, buda ondan daha yaxşı olduğuma özüm üçün sübut idi, beləki, ordakı 7 yaşlı uşağın egosunu təxmin edə bildiniz, yada yox bu daha üst bir şey idi.
nəysə axır evə gedib çatanda, evdəkilər öz aralarında günün dəyərləndirməsini eliyirdilər, məni otağa yatmağa aparan anam üstümü örtüb söhbəti qaçırmasın deyə aşağı tələsdi, getdiyinə əmin olandan sonra nə vare qəmzə çıxarmağa deyib, keçib güzgünün qabağında yarım saat öz özümə gic kimi hırıldamışam, birinci işimə çox ciddi yanaşırdım, bir yerdən incə xətt olsa fso ordan da qəmzə çıxarmağa başlıyacıydım, sonra ha gül, ha elə, tutuzdura bilmədim, yanağıma olan focusu itirib, gözümə baxanda "nağarıram ə mən" fərqindəliyi ilə də 10 dəqiqə gözümə baxıb, həyat sorğulamışdım, ümidsiz idim çox, yerimə yaxınlaşıb, bütün gecəni barmağımı bir yerdə sabit saxlamaqdan başqa şansım yox idi, onuda edəndə anlıq izlər qoyur, mən isə sevinirdim, elə tam yerimə girəndə stolun üstündə təzə alınmış, hələ sellofanda olan pilka gördüm, tez şığıdım üstünə açıb heç düşünmədən saldım yanağıma, deyəsən o da təsir etməmişdi və üzülmüşdüm,
bu uşaq gün içində niyə bu qədər ümidlərini itirməyə məhkum oldu axı? və nəhayətki, gedib pilkanın ənkəsi, pendir yox özəlliklə qırmızı rəngli bıçağı götürüb, saldım yanağıma. ağrıdan gəbərirdim, üzüm qızarıb, göz yaşlarım gəlib o uğursuz qəmzə təcrübələrinin üstündən keçib izlərini silirdi, daha da dərinə batıra bilməyib bıçağı çıxartdım, yanağım çox azca deşilmişdi, qonşunun balkonundan düşən işıqla hərəkət etdiyimə görə qanı görə bilmirdim, elə bilirdim göz yaşıdı, sonra qonşu heç əsərimə baxmağa imkan verməyib işığı söndürdü, məndə getdim yatmağa, səhər duranda ağappaq yastığım qırmızı rəngə bürünüb, qan olmuşdu, ağzıma dəmir dadı gəlirdi, deyəsən damağıma qədər sala bilmişdim, anamı çağırmağa qorxurdum, çünki ağzımın içi bütün qan idi, qışqırsam töküləciydi, hamama qaçanda bəxtdən anam da orda idi, üzümə yayılan qanı görən anam donub qaldı, yerə bütün ağzımdakı qanı tökəndə də hələ şokda idi, ağlına daxili orqan zədələnməsi zad gəlib qorxudan bilmədi neynəsin, üzümü yuyanda kiçik dəliyi görüb, səbəbinidə demədim deyə oxlovla az qala 2 ci dəfə qan gətirənə qədər çırpdı, get gözüm görməsin cavabını alan kimi də qaçıb güzgüyə baxdım və budur, sadəcə balaca bir yara. heç qəmzə effektidə vermirdi. pay içini, bu xurafatı qəbullanmalı idim, atam məni bu qədər cəhdlərə rəğmən sevmirdi. buna mən və inancım qərar vermişdik,dədəmin fikrini heç soruşmadan, ki soruşsaydımda yalandan başqa cavab ala bilməzdim və beləcə, 5 ci sinifdə əslində əzələ deformasiyasından yarandığını biləndə, bunun tamamən mövhumat olduğunu dərk edəndə, 4 il mənasız bir xurafata bağlı qalmışdım, bu 4 ildə atamdan gizlin çox incimişdim, onsuzda sakit uşaq idi nolub daha da sakitləşib deyirdi, düzdü elə çoxda görmürdüm o vaxtlar, bu fərqinə varış anı məni utancdan yanağıma basdığım bıçaq kimi yerin 7 ci qatına soxub, ən ali umbaylıq hissini yaşatmışdı.
xurafat deyəsən illər sonra tutub, uşaq ağlı ilə bir qəmzəyə görə idi sevilməmək, indi bir qəmzədəndə artıq səbəblər və hisslər...
Notice: Undefined variable: userQuery in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 84
Notice: Trying to access array offset on value of type null in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 84
Notice: Undefined variable: anonim in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 85
Notice: Undefined variable: idvv in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 92
Notice: Undefined variable: idvv in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 101
Notice: Trying to access array offset on value of type null in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 102
bəziləri boş, sıxıcı və bədbəxt olduqlarını düşünsələr də, mənim əksinə, xoşbəxt və ağıllı * bəlkə də bu iki zidd sözün uyğunlaşdığı tək məqam olduqlarını düşündüyüm bir növ qruplaşma.
ən azından overthink etmirlər. çox qısqanıram onları. düşünməkdən qaçmaq üçün sosial mediaya girəndə heç nə məni cəlb etmir. onlarsa internetsiz belə öz aləmlərində əylənirlər. xüsusilə şahmat oynayanlar; ilahi, sadə bir mat etmə fürsətini uzadaraq oyunun ləzzətini çıxarmaları mənə o qədər fərqli gəlir ki.
söz tapmacası oynayanlara isə sanki bədahətən inad, həvəs, səbr verilib. mən kənardan izləyəndə bəzən doğru cavabı deməmək üçün özümü zor saxlayıram, çünki bilirəm ki, cavabı desəm, onların o axtarışdakı həvəsi yarıda qalacaq. bəzən öz-özümə mərc edirəm ki, görəsən neçə dəqiqəyə tapacaq? axır ki, tapanda ətrafa atdığı azca qürurlu və "hər şey yerindədirmi" tipli anlıq yoxlama baxışı mənim "sevincli" gözlərimə dəyəndə gözlərimi qaçırıram. halbuki, o kiçik baxışı nəzərdən qaçırmayan, onlara daim inanan və dəstəkləyən, eləcə də "mübarizələrini" görəndə elə məhz mən idim.
candy crush oynayanların həmişə əlaqəsiz rəngi seçməsindən əlavə, olduqları səviyyələr məni çaşdırır. bu gün yanımdakı xalanın 551-ci səviyyədə olduğunu heç gözləmirdim. bu tip oyunlara, sadə fəaliyyətlərə belə özlərini verən insanların həyatı mənə çox maraqlı gəlir. onların boş görünən fəaliyyətlərdən belə həzz almaqları, bəlkə də mənim arzuladığım o sakit, düşüncəsiz həyata olan kiçik bir həsrətdir. -*
Notice: Undefined variable: userQuery in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 84
Notice: Trying to access array offset on value of type null in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 84
Notice: Undefined variable: anonim in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 85
Notice: Undefined variable: idvv in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 92
Notice: Undefined variable: idvv in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 101
Notice: Trying to access array offset on value of type null in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 102
yeməyə nə var?
Notice: Undefined variable: userQuery in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 84
Notice: Trying to access array offset on value of type null in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 84
Notice: Undefined variable: anonim in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 85
Notice: Undefined variable: idvv in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 92
Notice: Undefined variable: idvv in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 101
Notice: Trying to access array offset on value of type null in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 102
bir banan yeyərkən orqanizmə daxil olan k-40 izotopunun radiasiyasını ölçmək üçün istifadə olunan bir anlayış.
bundan banandakı radiasiyanın insanlara təhlükəsiz və təbii olduğu barədə sadə və aydın izah vermək üçün istifadə olunur. insanlar qorxurdular ki, radioaktiv zəhərlənə bilərlər. onsuz ki, yaşamımız boyunca ətraf mühitin radiasiyasına məruz qalırıq, sudan, torpaqdan, havadan. bədənimizdə belə bu radiasiya baş verir. hətta bir insanın yanında yatanda belə yarım banan yeməklə eyni radioaktiv dozanı alırıq. bu qədərini görməzdən gəlib bircə "banan radioaktivdir" sözü ilə qorxublar. ayda, ildə tək-tük gələn qonaqlar üçün alırdılarsa, artıq əllərində yaxşı bəhanələri olmuşdu. radiasiyadan zəhərlənə bilərik!
yaxşı, bəs elə isə bir ehtimal var ki, həqiqətəndə insanların qorxduqları başına gəlsin və radiasiyadan zəhərlənək?
ortalama 150 q bananda təxminən 0,42 q kalium var ki, bunun yalnız 0,042 mq-ı radioaktivdir. o da deməkdir ki, təxminən 0,1 mikrosv* sievert, radiasiya dozası radiasiya var. hmm, indi yaxşıdır ya pis?
0 ilə 0,05 Sv arasında olan radiasiya zərərsizdir.
0,5-dən 1 Sv-ə qədərdə xəstəliyinin ilk əlamətləri görünür.
1-dən 2 Sv-ə qədər radiasiya onun ağır formasına səbəb olur.
burası aydındır, indi qayıdaq bu banan ekvivalenti ilə hesablamağa. 1 sv-lik təhlükəli doza almaq üçün 10 milyon banan yemək lazımdır. 10 milyon!
bu da mümkün deyil, ona görə də kef edin və banan yeməyi unutmayın!
Notice: Undefined variable: userQuery in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 84
Notice: Trying to access array offset on value of type null in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 84
Notice: Undefined variable: anonim in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 85
Notice: Undefined variable: idvv in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 92
Notice: Undefined variable: idvv in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 101
Notice: Trying to access array offset on value of type null in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 102
əvvələr həmişə düşünürdüm ki, mən azı 30 yaşıma çatandan sonra yəqin hansısa müəllimin ölüm xəbərini alaram.
bu müəllimi tanıyanda cavan idi, hər gün fbda bizi "əjdahalarım" deyə paylaşacaq qədər həyat dolu insan idi. o qrupun ən balacası mən idim deyə ayrı bir qayğı ilə yanaşırdı. tutaq ki, bir həndəsə məsələsini elədimsə, "əjdahadı da bu uşaq, bir qalıb alov çıxarsın" ," hö elə baxım" tərifləri ilə adamın özünü bir pox saymasına vəsilə olurdu. hamının idealı idi. "ulduzlu" sualları verəndə "qal sənə qurban" mahnısı ilə havalı-havalı həll edib, düzgün cavabı tapanda ağzımız açıq qalırdı. müəllimin tək hədəfi nəticə idi. uşaqları az idi deyə hamısının digər fənnlərini belə maraqlanardı. oğlanlarla futbol oynamağa, qızları hansısa gəzintiyə aparardı. evimizin yolu bir idi deyə, yolda ancaq adamı tırkalıyırdı ki, ən yaxşı olmalısan. onunla hər şeyi danışa bilərdin, çünki hər şeyə türklər demiş çözüm odaklı baxırdı. mən də klassik abituriyent. tək dərdim evdəkilər və onların qadağaları idi. onlarla danışması üçün həmişə müəllimi yolluyurdum. aze ailələri bilirsiniz ki, müəllim qatıq qara dedisə, deməli elədi deyənlərdən olduğuna görə, kef eliyirdim. sonra uşaqlar çoxaldı, prestiji artdı, papaqlı koftaları oldu saruçka, pulları gəldi paçka paçka
(baxma: şair ruhlu yazar) bizi qozlamadı. sözün əsl mənasında. təbii ki, hamı ilə təkbətək qayğısı azala bilər, çünki çox idik. amma müəllimin xasiyyətinin dəyişəcəyini heç düşünmürdüm.
mənim tez inciyən biri olduğumu bildiyi halda həmişə mənlə çox dirəşərdi, acımasızca zorbaladığı halda zarafat edirəm deyib üstünü malalayardı. "zəifsən, bacarmayacaqsan, filankəs səni yeyər" tipli sözlərini hamının içində tam ciddiyyəti ilə deməsi məni üzürdü. sakit idim deyə, cavab verməyəciyimi bildiyi üçün ölümünə zorbalayardı.
bir dəfə qapıdan çıxanda, yenə "zəiflər öndən" deyib məni göstərdi. "buyurun müəllim" deyib itələmişdim ki, lijbi çıxsın heç olmasa şot 1-nə bilim neçəsə olsun, mən də onu incidim. prosta o hazırcavab idi, "sənin babat yumor hissin var imiş ki" deyəndə qalmışdı içimdə.
ən sonda sırf yenə sakitəm deyə zəif qrupa atmışdı, nə qədər dirəşdim, ağlıyıb, son variant mamanı çağıranda " mənə dəxli yoxdu sən buna layiqsən, qəbullan" dedi. mama da yuxarıda dediyim kimi qatıq qaradı məsələsi ilə bir şey demədi. üstünə zəif olduğum üçün danlandım aq.
otaqdan çıxdım. bir də gəlmədim ora. zarafat deyildi. bu dəfə ciddi idi. nə cür desin ki, o zarafat idi, incimə. o gündən yolda görəndə salam vermirdim. hazırlığından çıxmışdım. amma o mənim kimi kindar deyildi, dalbadal zarafatları düzüb bircə gülüşlə hər şeyi yumşaltmasın deyə özümü sıxıb saxlıyırdım.
bir gün aradan 1 il sonra yolda əlində siqaret, teoman kimi qapqaralara bürünüb, nəsə fikirli olduğunu görüb yanına getdim. oturanda dedi, "sənə noldu?"
bu dərin söhbətin, bir əlvida söhbəti olduğunu hardan bilərdim ki. demişdim axı, ən balaca mən idim, əvvəlki qrupdakılar çoxdan məzun olub getmişdilər. ona görə hazırlıqda onun dəyişimini xatırlayan son adam da elə mən idim. son illərdə siqaretə, içkiyə qurşanmağı, titrəyən əlləri, qıpqırmızı gözləri və qara jakerti mənim tanıdığımı müəllimi əks elətdirmirdi. çünki mən ona həmişə ilk halı ilə yanaşırdım. axırda əvvəlki haqsızlıqlarını qəbullandı, "əsəbdən yata bilmirdim e ay müəllim, vaxtdan edin bunu rahatlaşaq da amk" deyib bağladıq keçmişi. durdum. sağollaşanda, hər şey yaxşı olacaq deyəndə içdən güldü."inanmıram daha, bu söz ümidləndirmir məni" dedi, bir şey deyə bilmədim, düz deyirdi. 1 ay keçdi, xəbəri aldıq. özünü yandıraraq, intihar eləmişdi.
bir tərəfdən illərdi içimdə tutduğum qırğınlığı danışmışdıq deyə gizlicə sevinirdim, bir tərəfdən də üzülürdüm. həmişə absurd yerlərdən ümidli olardı, tutunardı. xatırlayandakı son danışığında ümidverici heç nə deməmişdi, deməli bəlli idi ki, sonu imiş. indi səs kaydını birdən eşidəndə yadıma düşdü, pis oldum aq gecə gecə.
(youtube: 
)
)Notice: Undefined variable: userQuery in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 84
Notice: Trying to access array offset on value of type null in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 84
Notice: Undefined variable: anonim in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 85
Notice: Undefined variable: idvv in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 92
Notice: Undefined variable: idvv in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 101
Notice: Trying to access array offset on value of type null in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 102
evdəkilərə "hə e dostumla görüşürəm" adı ilə çıxıb, qulaqcıqsız zadsız gəzmək.
guya arxa fonda hansısa mahnı olsa nəyə yarar, beynim bunu təmin eliyə bilir də. düz yol getmək deyirəm amma ara məhlələrə girmək daha maraqlı eliyir bu gəzintini. bəzən nəyisə çox fikirləşib yola qoyulanda baxırsan ki, axır əvvəl evə gəlib çatırsan amma bir nəticəyə yox.
bəzi gəzintilərdə isə tamamən boşluq olur, yol əsnasında verdiyin amma əməl eləmədiyin qərarları digər gün xatırlayanda öz özünü danlamağa bir tema olur. bəzən isə çox dalıb gedəndə locationdan baxırsan ki evə çox yol var, uje oxot olmur qayıtmağa, qaranlıq da düşür, yaxın avtobusu seçirsən arxa hissəsinə keçirsən. uzun yoldan sonra nəhayət evə çatan kimi niyə gec gəldin danlamasını eşitməyə başlıyıb, günü bitirsən.
Notice: Undefined variable: userQuery in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 84
Notice: Trying to access array offset on value of type null in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 84
Notice: Undefined variable: anonim in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 85
Notice: Undefined variable: idvv in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 92
Notice: Undefined variable: idvv in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 101
Notice: Trying to access array offset on value of type null in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 102
sanki,asılılıqdır,elə ki bircə dəfə başlandınsa yazmağa, sonu olmur.kimisi danışmaqla,kimisi yazmaqla,kimisi sadəcə oturmaqla,kimisi də içməklə atmağa çalışır içindəki o düşüncə yığınını.
mənim gönlüm yazmaqdan yanadı,özüdə dəftərə.
o nap-nazik uclu qələmin qara mürəkkəbinin ağappaq dəftərin üzərində ehmalca yayılması,hərfləri sanki yenidən kəşf etmişsənmiş kimi baxmaq və yazını bitirəndən sonra üzündə yaranan qeyri-iradi bir gülümsəmə ilə şahəsərindən zövq almaq tamam başqa hissdir.
məktəbdə fizika dərsində löhvəyə çıxardıb,məsələ verən müəllimə həmişə :"veriliri yaz da,ay bala" deyərdi,"yaz,yazmasan görə bilməyəcəksən".aha! demək ki,hər şeyin məğzi elə yazmaqda imiş,bunu belə uyğunlaşdırdım:verilən məsələ bizim həyatımızı təmsil edir,məsələni başdan sonra incəliyib veriliri,yəni,əlimizdəki problemlərimizi üzə çıxarırıq,sonra ona-verilirə,uyğun düsturu tapmalı idik,elə bil,problemləri qarşımıza qoyub həll yolunu axtarırıq,həll edici hissəsini də başa vurandan sonra,nəticə 2 cür ola bilər ya uğurlu,yadaki,uğursuz.uğursuz alınan nəticə də məsələni yaxşı incələmək,həll yolunu dəqiqliklə yenidən müəyyən etməliyik,ya da tətbiqdə gözdən qacan nüanslar varolur,bilməm neçəncisə cəhd də alınır,amma fərqinə də varmalıyıq ki,bu qalın fizika kitabında sadəcə bir sual idi.hələ bunun ulduzlusu,üstündə vaxt sərf edib,"əşi yoxe,mən düzəm məsələ səhvdi" deyəcəyimiz ya da hamının 5 tapdığı cavabının əksinə sənin 225 tapdığın cavabın tutacaq olan suallar da olacaq,elə məhz ona görə də,hər suala həvəslə yanaşaq ki, o kitabı vərəqliyən də, başarılarımızla qürur duya bilək.
Notice: Undefined variable: userQuery in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 84
Notice: Trying to access array offset on value of type null in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 84
Notice: Undefined variable: anonim in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 85
Notice: Undefined variable: idvv in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 92
Notice: Undefined variable: idvv in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 101
Notice: Trying to access array offset on value of type null in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 102
dəyişildiyini bilirsən, dəqiq. hətta təsdiqləmək üçün hər sözün həm əvvəli, həm sonunda qeyri-ixtiyari, durmadan "sən öl" də vurursan.
günəş həmişəki kimi, öz yerində parıldıyır, lakin bilirsən, o kölgə qaçınılmazdır. budur, qarşıladı səni. yox dəyişilmişəm sən öl.
elə tələsik qaçmısan ki, keçmişdən, indi orda saxladıqların inanmır sənə. ifadələrin əsassızdır onlara. başqasının peşmanlıq payını çəkirəm, günahlarını yuyuram elə bil.
bəlkə də həyat, bu dialoqun özüdür; bir tərəfdən işıq, digər tərəfdən kölgə.
tutla iydə də görmüşdüm bunu, yeriyəndə nənəmgilə.
getdikcə ayağımın altında hər bir qara tutun keçmiş kimi əzilib izi qalması, eyni zamanda uzaqlardan mehlə gələn iydənin "gələcək"li iyi səni dayanmağa çağrır. qaçma, dayan. hə, elə ortada- indidə dayan ki, hiss et.
həm keçmişi, həm gələcəyi,
həm işığı, həm kölgəni,
həm tutu, həm iydəni.
Notice: Undefined variable: userQuery in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 84
Notice: Trying to access array offset on value of type null in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 84
Notice: Undefined variable: anonim in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 85
Notice: Undefined variable: idvv in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 92
Notice: Undefined variable: idvv in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 101
Notice: Trying to access array offset on value of type null in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 102
səmimiyyət deyəndə ağalar məmmədovun "bir-birinə təəccüblənməyən adamlar səmimi söhbət edə bilməzlər" sözü yadıma düşür. ona görə həmişə random adamlarla söhbət lap səmimi olur. hansısa dostumun dostu nə bilim ya da hansısa yığıncaqda əsla ağzımı bıçaq açmasa da, sadəcə metroda başının üstündə dayandığım xalanın "ver əlindəkini tutum" ilə başlayıb həziyə qədər bütün həyat fəaliyyətimi, imtahan ballarımı, əlimdəki kitabın qısa məzmunu danışmaqdan konkret zövq alıram.
bəzi hallarda kiminsə vasitəsi ilə düzəldilən münasibətlər də səmimi ola bilir. amma bu vasitəci artıq sən haqqında kiçikdə olsa nəsə deyib deyə * ən azından adını ehtimal azalır. məsələn, "104"dəki random söhbətə başlayan xalanın adımı eşidən kimi gic gic zarafatlar eləməsi səmimiliyinin yerini vermir. gözlənilmədən olur, çünki. o adı, ada uyğun ən bomba zarafatı əgər yoxdursa "mənası nədir?" kimi sualları. hamısı birdən gəlir deyə çox tatlı olur.
Notice: Undefined variable: userQuery in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 84
Notice: Trying to access array offset on value of type null in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 84
Notice: Undefined variable: anonim in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 85
Notice: Undefined variable: idvv in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 92
Notice: Undefined variable: idvv in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 101
Notice: Trying to access array offset on value of type null in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 102
söymək, çünki ağlamaq istiyirsən gözünən yaş gəlmir, yatmaq desəndəki yuxu. eləcə boş oturursan, gedən 5 yaşlı qonaq uşaqlarından sonrakı evdə olan ani sakitlik çökən fason süküt çökür, həyatına, otağa, düşüncələrinə.
daha deyə bilmirsən "ə mən kəlləyəm bunuda eliyərəm", o kəllə işləmir, təkərə düşür. elə təkər ki, düşüncələri dondurur.
sakitcə oturursan. mahnını açdın təsadüf xatirəsi olana düşüb. eşşəyim öldü.
rast ki, bu dəfə hamısınan ən top da bir üzüntü keçirmisənsə, yığıb bir dəfəlik dərd çəkməyə başlıyırsan, beynindəki 10 dənə fərqli səs o dinlədiyin mahnının səsini kəsir sonra da sən heç fərqində olmadan mahnı bitir, dümdüz divara baxanda evdən bir səs yüksəlir: "gəl qabları yu", içində "eee dərdimizi də rahatca çəkə bilmirik e" deyə protest edən səslə də başa çıxıb başlıyırsan qabları yumağa.
sınıq stəkan.
su səsi beynindəki zır-zırların səsinə o qədər oxşuyur ki, fikirli halda əlivi kəsirsən olur bu da bəhanə. ağla indi.
bütün məsələni kənara atsaq o kəsiyə bir "sənin hammmıınaa" deyib keçərsən, amma içindəki üzüntünü əsəbə çevirib "ə bu pox sınıqdısa nəyə qoyursuz bura" deyib bütün günahı stəkanın üstünə atıb şüşəni ixtira eliyəninə kimi səsli-səsli söyməyə başlıyırsan, terapiya! soruşanda olsa onu da söyürsən, elə söyürsən ki, qabağındakı uspet eliyib "ə sən kimi söyürsən" də deyə bilmir.
xülasə bu max yarım saat çəkir, axır da söydüyünə də bir üzr videosu çəkirsən olur bitir.
sifarişi verən: Derek
Notice: Undefined variable: userQuery in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 84
Notice: Trying to access array offset on value of type null in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 84
Notice: Undefined variable: anonim in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 85
Notice: Undefined variable: idvv in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 92
Notice: Undefined variable: idvv in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 101
Notice: Trying to access array offset on value of type null in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 102
hansısa videodan fragment, elədə sakitcə oturub qulaq asırdı ki...
Notice: Undefined variable: userQuery in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 84
Notice: Trying to access array offset on value of type null in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 84
Notice: Undefined variable: anonim in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 85
Notice: Undefined variable: idvv in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 92
Notice: Undefined variable: idvv in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 101
Notice: Trying to access array offset on value of type null in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 102
Notice: Undefined variable: userQuery in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 84
Notice: Trying to access array offset on value of type null in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 84
Notice: Undefined variable: anonim in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 85
Notice: Undefined variable: idvv in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 92
Notice: Undefined variable: idvv in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 101
Notice: Trying to access array offset on value of type null in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 102
orta asiya, aralıq dənizi sahillərində yayılan, dünyada 60 - a yaxın, azərbaycanda isə 1 o da göygölün kərəmli kəndidə tapılan növü olan, kökləri insana bənzədilən və digər adı mandragora olan ot.
eyni zamanda, insana bənzədildiyinə görə mistik gücünə inanılan, haqqında müxtəlif inanclar və mövhumatlar yaradılan bu bitkinin torpaqdan çıxarılarkən saldığı çığırtı səsinə görə onu çıxaran insanları öldürəcəyinə ya da dəli edəcəyinə inanılırdı, bu inanca görə də camaat cadu, rituallar və ayinlər müşaiətində ipin ucunu bitkiyə digər ucunu da ac itə bağlayıb 1 həftə saxlayandan sonra uzağa atılan ət parçasını qapmağa çalışan itin reski hərəkəti ilə bitkini kökündən çıxarması görə toplayırlarmış. başqa ölkələrin kültürlərində darağacı altında yetişdiyi və ölümcül dərəcədə zəhərli bir bitki olduğuna görə, xüsusi ilə dolunay gecələrin də torpaqdan çıxarılanda əmələ gələn qazdan zəhərlənməmək üçün küləyin tərs istiqamətində toplanılmağa başlanılması qeyd edilib, indi cadusuz zadsız avqust sentyabr ərəfələrində toplanılmağa başlanılır, bir digər kültürlər isə "şeytan şamı" adlandırıdılar. bunun səbəbi isə isti iqlimlərdə bitdiyinə görə gecə vaxtı ışıldaböcəklərin üstünə yığışması ilə uzaqdan alov kimi görünməsidi.
https://i.imgur.com/3pJCZWL.jpg
(baxma: adam kimi otduda ətağa)
Notice: Undefined variable: userQuery in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 84
Notice: Trying to access array offset on value of type null in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 84
Notice: Undefined variable: anonim in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 85
Notice: Undefined variable: idvv in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 92
Notice: Undefined variable: idvv in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 101
Notice: Trying to access array offset on value of type null in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 102
imtahandakı sualın cavabını kitabın hansı hissəsində olduğunu xatırlıyıb cavabını xatırlamamaq
Notice: Undefined variable: userQuery in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 84
Notice: Trying to access array offset on value of type null in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 84
Notice: Undefined variable: anonim in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 85
Notice: Undefined variable: idvv in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 92
Notice: Undefined variable: idvv in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 101
Notice: Trying to access array offset on value of type null in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 102
genco erkalın nazim hikmetin şeirlərini səsləndirməsini çox bəyənirdim. elə bil adam onun üçün doğulmuşdu. diksiyası, cümlələri, mimikası hamısı o qədər özünəməxsus idi ki, hər dəfəsində bu yaşda necə belə qaldığına heyrətlənirdim. son reelsni görəndə çox üzüldüm, nur içində yatsın.
bugün pazar.
bugün beni ilk defa güneşe çıkardılar.
ve ben ömrümde ilk defa gökyüzünün
bu kadar benden uzak
bu kadar mavi
bu kadar geniş olduğuna şaşarak
kımıldamadan durdum.
sonra saygıyla toprağa oturdum,
dayadım sırtımı duvara.
bu anda ne düşmek dalgalara,
bu anda ne kavga, ne hürriyet, ne karım.
toprak, güneş ve ben
bahtiyarım..
Notice: Undefined variable: userQuery in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 84
Notice: Trying to access array offset on value of type null in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 84
Notice: Undefined variable: anonim in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 85
Notice: Undefined variable: idvv in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 92
Notice: Undefined variable: idvv in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 101
Notice: Trying to access array offset on value of type null in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 102
paltaryuyandakı paltarların fırlanmasına baxmaq.
5, 6 yaşımdan var bu, otururdum qarşısında, hələ bir aralarından ən gözəbatan rəngidə seçirdim ki, ancaq ona focus eliyim, yarım saatın axrında başqa rəngdə kofta olurdu həmişə necə olurdusa * adhd
bayaq da istəmsizcə dalıb getmişəm, adam elə bil hipnoz olur.
Notice: Undefined variable: userQuery in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 84
Notice: Trying to access array offset on value of type null in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 84
Notice: Undefined variable: anonim in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 85
Notice: Undefined variable: idvv in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 92
Notice: Undefined variable: idvv in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 101
Notice: Trying to access array offset on value of type null in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 102
bu həyatda necə ki insanları səthi baxışdan tanıya bilmədiyimiz kimi, virusları da yaxşı tanımırıq əslində. deyirlər e "bəzən dost düşmənə çevrilir ya da düşmən gözlənilmədən dostumuz olur", eyni prinsip viruslara da aiddir.
retroviruslar da şüuraltımızda düşmən kimi qalsalar da, plasenta yaratmasında əsas rol oynaması, bioloji və təkamül prosesində qatqıları bizi dostumuz olduğuna inandırmışdı. çünki hər bir halda, plasenta yaranmasında hiv əsas rol oynayır. hansı ki o da qiçs xəstəliyinə yol açır. yəni əgər bu virusun zərər vermə ehtimalı olsaydı, nəticələri düşünmək belə istəməzdim.
normalda dnt-nin rnt-ə çevrilməsi prosesinə transkripsiya deyilir. amma bu virusda proses tərsinə gedir. * hamı gedir mersinə retro gedir tərsinə səbəbi bu virusun əsasının rnt olması ilə bağlıdır.
adındakı retro məlum məsələ, "geri" mənasında və reverse transcription * geri çevrilmə ilə də birlikdə düşünülüb retrovirus deyə adlandırılıb.
bu çevrilmiş dnt, virusun hücuma məruz qalmış hüceyrəsinin genomuna inteqrasiya olunur. ordan da genində daşıyıb uzun müddət yaşayır və çoxalır.
ümumiyyətlə, viruslara bullying etməyin, belə yaxşı virusları tanıyın və sevin.
Notice: Undefined variable: userQuery in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 84
Notice: Trying to access array offset on value of type null in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 84
Notice: Undefined variable: anonim in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 85
Notice: Undefined variable: idvv in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 92
Notice: Undefined variable: idvv in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 101
Notice: Trying to access array offset on value of type null in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 102
o günlərdə adəti üzrə yaşlıların "faydalı bitkilər" seansında yadıma düşən bitki.
illərlə haqqında "möcüzəvi bitki" deyə danışıb faydalarını bitirə bilmədikləri üçün dedim "gəlin yoxlayaq". belə türkəçarələrmi deyim artıq yoxlamaq o qədər marağlı gəlir ki, həmişə vaxtlı-vaxtında etməyə diqqət yetirmişəm həm də çox sadiq olmuşam ya da bəlkə də belə olmağa öyrədilmişəm. * hər şey kök və çuğundur suyu ilə başladı
dəmi nəsə o deyil idi deyə, şərbətini eləmək qərarına gəldim. axşamdan isti suya gözəyarı zəfəran, pesok, bir də dadı qəşəngdi deyə mixək əlavə edib * həvəs varsa limon da olar səhər 6 da durub 1 dəfəyə içib yatırdım. evdəkilər də gedib gəlib məzələnirdilər ki, yeyib içənlər kimi başına çəkib stəkanı qoyan kimi yatırsan.
nəysə, uzun sözün qısası möcüzəsi deyəsən mənə də toxundu. mən həyətdə 15 metr o tərəfə belə əziyyətlə gedirdim, elə bil kimsə fırladıb atıb ki yeri. uşaq vaxtı kimisə fırladıb deyirdik e indi gəl bizi tut. bax o hiss. dajavu yaşıyıram hər dəfəsində.
indi əməlli başlı əvvəlki kimi uzun məsafə gedib hətta qayıda da bilirəm. mən artıq qəbullanmışdım, yarı yolda ara vermələrə, yıxılmalara. daha elə şey yoxdu, ciddən çox xoşbəxtəm xüsusilə bu problemin uçmasına.
xoşbəxtlikdən söz düşmüşkən, son 10 gündə not yerinə heç nə yazmamışam, bura da az girmişəm, gecələr uşaq vaxtı super gücüm olduğunu düşündüyüm "başımı qoyan kimi yatma" bacarığını da geri qaytara bilmişəm. sanki həyatım işıqlanıb.
bu normal hadisələr mənə anormal gəldiyi üçün öz-özümə düşünməyə başladım ki, nə baş verdi də belə oldu?
elə o dəmdə balkonda böyümək bilməyən limon ağacım yarğaqlarını tərpədib dedi ki, möcüzə! zəfəranın əməlləridir. dedim əh, limondu da dostunun tərəfini tutur. amma sən demə, işin əsli doğrudanda zəfəranın adhd və anxiety üçün antidepressant rolunu oynamasında idi. əməlli başlı hər məclisin həmişə kefi kök olan dayısı, kruqun "çöpəgülən" deyə məzələnilən uşağına çevrilmişəm. indi oturub gözlüyürəm ki, möcüzə tam olaraq nə vaxt bitəcək ki, güldüklərimin heyifi çıxılsın.
yekunda düşünürəm ki, fasilə ilə uzun müddət istidadə edilməsi lazım olan bitkilərdəndir.
Notice: Undefined variable: userQuery in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 84
Notice: Trying to access array offset on value of type null in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 84
Notice: Undefined variable: anonim in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 85
Notice: Undefined variable: idvv in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 92
Notice: Undefined variable: idvv in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 101
Notice: Trying to access array offset on value of type null in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 102
Uşaq vaxtı darağın arxasındakı ayna ilə başqa bir aynanı qarşılaşdırıb alınan sonsuz xəyalları kəşf etmək çox maraqlı gəlirdi.
Bəs həqiqətən də bu sonsuzluq var idi, yoxsa sadəcə bir aldanış?
Təbii ki, ilk baxışda elə bilirsən ki, sonsuzdur. Başın fırlanır, həyəcanlanırsan, amma əslində elə bir şey yoxdur, o da əvvəl axır, bitir.
əvvəla Səbəblərdən biri işığın getdikcə sönməsi və enerjinin itməsidir, Çünki ilk görüntü parlaq və aydın olsa da, hər təkrarlanan görüntü enerjinin itməsi və işığın zəifləməsi görə daha solğun görünür. nəticədə hər yeni yansıma əvvəlkindən daha zəif olur və görüntü əslində sonsuzluğa çatmır.
ikincisi, heç bir güzgü əyrisiz və ya qüsursuz deyil. Məlum məsələdir ki, kiçik bir əyrilik böyük dağıntıya səbəb olur. Eynilə burdakı kimi. Bu kiçik səhvlər görüntünü qarışdırır və sonsuzluq yenə pozulur.
Ən əsası isə, güzgülər arasındakı məsafə və işığın yayılma sürəti də illüzyonu məhdudlaşdırır. Fizika qanunlarına görə, sonsuz bir görüntü yaratmaq mümkün deyil, çünki işıq müəyyən bir sürətlə yayılır və məsafə artdıqca görüntülər zəifləyir. eyni zamanda Enerjinin qorunması qanununa görə isə enerji heç vaxt yoxa çıxmır və ya sıfırdan yaranmır, bu da enerji itkisini və görüntülərin tədricən zəifləməsini açıqca izah edir.
Nəticədə, təbiətdə əminliklə demək olar ki, hər şeyin, hətta sonsuz kimi görünən şeylərin də bir sonu var.
Notice: Undefined variable: userQuery in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 84
Notice: Trying to access array offset on value of type null in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 84
Notice: Undefined variable: anonim in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 85
Notice: Undefined variable: idvv in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 92
Notice: Undefined variable: idvv in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 101
Notice: Trying to access array offset on value of type null in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 102
bayaq instagramdan sıxılıb ora-bura 5 saniyə fırlanıb yenidən ora girəndə bir duruxub qaldım. onsuz hər dəfə bunu elədiyimin, beynimdən bunu israrla normallaşdırmasını istədiyimin fərqinə vardım və dedim ki, mən neyniyirəm? niyə telefonda heç bir yenilik olmadığını bildiyimiz halda durmadan yoxlama məcburiyyəti duyuruq? bunun cavabı psixologiyada intermittent reinforcementdə * bizim dildə deyəsən vaxtaşırı gücləndirmə kimi tərcümə olunur gizlidir.
bəs nədir bu intermittent reinforcement?
bir davranışın hər dəfə yox, yalnız bəzən mükafatladırıldığı bir vəziyyətdir. yəni, hər dəfə deyil, arada bir nəsə yaxşı bir şey baş verir. bu cür mükafatlandırma insanı o davranışı daha çox təkrarlamağa vadar edir, çünki nə vaxt mükafat alacağını bilmirsən və onu gözləməyə davam edirsən.
tutaq ki, telefonunu yoxlayanda bəzən bir mesaj gəlir, bəzən isə gəlmir. amma məhz bu qeyri-müəyyənlik səni yenə də telefonunu yoxlamağa məcbur edir. bu, bir növ "bəlkə bu dəfə yeni bir şey var" ümidini yaradır və bu davranış asanlıqla vərdişə çevrilir.
sözlükdə yeni-yeni yazmağa başlayanda da çox olurdu belə hallar. bir gün baxırdın 1 yaşıl bildirim gəlib. bir gün yatmazdan əvvəl yazarların çəkdiyi pişik şəkillərinə 2 şəkil atıb dururdun ki, 15 dənə. birdən də olurdu kimsə dalbadal müsbət səs verirdi. umbay vaxtı insan sözlüyə çox bağlanır, qısası.
bu prinsip eyni zamanda qumar oyunlarında da tətbiq olunur. insanlar hər dəfə udmur, ancaq təsadüfi olaraq qazandıqları üçün oynamağa davam edirlər, çünki "bəlkə növbəti dəfə udacam" düşüncəsi/ümidi onları motivasiya edir.
bundan qurtulmaq üçün bir çox mənbələrdə müəyyən proqramların vaxtını kısıtlayın, məqsədli, şüurlu istifadə edin kimi məsləhətlər verilsə də, * onsuz bu mövzuda özümü idarə eləməyi bacarsaydım, niyə məqsədsiz istifadə edərdim ki aq düşünürəm ki, ən effektiv yol indiyə kimi sadəcə bildirimləri bağlamaq olub.
sifarişi verən: timidus
Notice: Undefined variable: userQuery in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 84
Notice: Trying to access array offset on value of type null in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 84
Notice: Undefined variable: anonim in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 85
Notice: Undefined variable: idvv in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 92
Notice: Undefined variable: idvv in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 101
Notice: Trying to access array offset on value of type null in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 102
"babam cennetten buğday çalmış, eğer ben cennete düşersem bütün cenneti çalarım."
bir pelin esmer filmidir. baş rollarda türkiyənin ən böyük kolleksiyaçısı olan mithat esmer və bina qapıçısı rolunda nejat işler var. soyadlarına nəzər yetirsək, mithat esmer, pelin esmerin əmisi idi və filmdə birbaşa mithat bəy özü rol alıb. 83 yaşında.
orhan pamukun "masumiyet müzesi" kitabı ilə hekayələri eyni süjet xətti ilə gedirdi, tək fərq orda kemal füsunun əşyalarını kolleksiya edirdi, mithat bəy isə kitab, qəzet, dərgi, saat, hətta içki. bəzən 2-2 alardı. özünə və kolleksiyaya. ikisini də birləşdirən sadəcə obsessiyaları idi.
belə filmləri kiməsə tövsiyə edəndə tərəddüd edirəm, çünki ağır, bəzən nə dialoq, nə də mahnı olmadan irəliləyir. əsas məğzi çox vaxt sondakı səhnə müəyyən edir, yəni səbr lazımdır. not: spoiler istəmirsinizsə, dayanın.
mənə də adhd səbəbindən anlıq başlayıb, bitirə bilmədiyim, ən marağlı gələn işlərdən olub kolleksiya toplamaq.
belə ki, mithat bəyin yoldaşı evdəki "zir-zibildən" bezərək, "ya mən ya da kolleksiya" deyib, işə son qoymağı təklif edir. amma mithat bəyimiz "know your limits!" deyərək kolleksiyanı seçir. yəni görün ki, nə qədər bağlıdır. * düşünün ki, bir kolleksiyaya tərcih edilirsiniz.
qapıçının həm uğruna hər şeyin verildiyi kolleksiyaya, həm də mithat bəyin güvəninə xəyanət edib, gizlicə sahaflara satdığı səhnələrdə içim yanırdı. bu mənə başıma gələn bir hadisəni xatırlatdı.
mənim də tam kolleksiya deyil, xatirə qutusu kimi bir şeyim var idi. dərsdə vərəqlə "mesajlaşmalarımız", hazırlıq vaxtı toplunun kənarına yazılan "evdəkilərdən pul cırmışam, elşadın qırğın dönərinə gedək" tipli vərəqlər və ən əsası məzun lentim olan bir qutu. bunları illərlə saxlamışdım, arada hamıya şəklini atıb, "yadında?" deyə başlatdığım saatlarla söhbətlər olurdu. ağzım qulağıma çatırdı bir sözlə. başına gələnləri dərsin bitməyini gözləmiyib yazanların vərəqlərindən, hər sınaq biletlərinə kimi hər şeyi, "xatirədi də" deyə-deyə doldurmuşdum. bir gün yenə gəldim ki, yad edəm. yox idi. bütün evi ələk-vələk eləmişəm yoxdu aq. içi vərəq və qara-qura olduğuna görə mama zibil bilib atıbmış. xüsusilə, bu mövzuda evdəkilərin "bəlkə lazımlıdı" deyə məsləhət etmədən atdığı çox şeylər olub. səsimi də çıxara bilməmişdim, o dərəcə yandırmışdı. ona görə son səhnədə mithat bəyin kitablarının 10 dənəsi ola-ola sonuncu yəni, 11-cini axtarması və tapanda digər 10-nun olmaması anında səssizcə və çarəsiz oturması, mamanın "zir-zibili deyirsən? atmışam onu" cümləsinə sadəcə necə donub qaldığımı xatırlatmışdı. təkcə onu yox, həm də həyatda iplərin hamısını ələ almağı hədəf qoyanda, bir də baxıram ki, digərləri əlimdən qaçıb. 1-2 entry altda sırf təsdiqlənim deyə yaşamağı unutduğum zamanlardan yazmışdım. elə o anda, hər şeyin 11/11 olması ehtimalının yox oluşunu danmışdım. indi bir daha aydınlandım.
bəzən, onun bir kolleksiyaçı deyil də, sadəcə takıntılı olduğunu düşünürəm. bir müəllimim həmişə servant qab-qacağının işlədilməməsini tənqid edirdi. deyirdi ki, işlətdiyin halda qırılanda, işlətmədiyin qədər heyflənmirsən. sadəcə göstəriş üçün qalanda, istər-istəməz peşman olursan ki, kaş işlədərdim, haqqı ilə atardım. demək istədiyim, mithat bəy kolleksiyanı tam hiss edə bilmir məncə. sanki, onunla fiziki yaşayıb, mənəvi yox. bir yerdən sonra həyatda iz qoymaq kimi yanaşıb mövzuya, çünki filmdə heç nələrisə vərəqlədiyini görmürük. burdan o nəticə çıxmamalıdır ki, o sadəcə göstəriş üçün o qədər kitab, gündəlik qəzet və dərgiləri yığmışdı. əsla! stanford universitetində elektronika mühəndisliyi və riyaziyyat təhsili alıb, polis radiosu qurub və s. bu qədər savadlı birinin sırf bu səbəbə hər şeyindən əl çəkməsi absurddur. amma elə bil bəzi faktlar işi takıntıya bağlanmasını təsdiq edir.
günü bugününə istər xatirə qutusu olsun, istər rəfdəki kitablarımız, mithat bəyin kolleksiyonu ilə müqayisədə çox kiçik olsa da, arada vərəqləyib baxırıq, 2 misra şeir ya da əvvəl yazdığın yazıları oxuyuruq, könlümüz xoşallansın deyə. o hiss tamam ayrıdır. filmdə belə səhnələrin olmaması, sadəcə okbli olduğuna gətirib çıxarır.
yekunda sanki, "yeməyənin payını yeyərlər" tipli, realistik və bol istanbullu film.
Notice: Undefined variable: user_id in /var/www/soz6/sds-themes/vengeful-light/profile.php on line 1365
blok - başlıqlarını gizlət
Notice: Undefined variable: user_id in /var/www/soz6/sds-themes/vengeful-light/profile.php on line 1372