ən yaxşı roman personajları

1) Patris Merso. (bax: Albert Camus)

hüseynbala mirələmov

Haqqında çıxan videoya diqqətlə baxılmalı olduğunu düşündüyüm adam.
O dəqiqə deputatı hamı daşqalaq edir, bəs o xanım? ilk başda üzü gülür, ürəyincədir, hər şey okaydır. Kameranı görəndən sonra əlini üzünə tutub utanır, xəcalət çəkməyə* dırnaq içində başlayır* sual yaranır, video olmasaydı, yenə də utanacaqdı, yoxsa bu günə qədər olduğu kimi yenə də də davamı olacaqdı? . Yenə deyirəm, o videoya diqqətlə baxın. O videoda təcavüzə uğrayan, intihar edən və s. ümumiyyətlə, bütün xanımların haqqında deyilən "yəqin nəsə edib ki, başına gəlib də" sözünün haradan yarandığının konkret praktiki nümunəsi görünür. Hər zaman bu sözləri deyənlər qınanılır, amma iş orasıdır ki, bu tip cümlələr də boş yerdən, havadan yaranmır.

qeyd: istəyirəm niyyətim düzgün anlaşılsın. Mən deputata haqq vermirəm. Qətiyyən! Onsuz da onun haqqında layiq olduğu-olmadığı hər söz deyiləcək, necə deyərlər, abrını büküb verəcəklər qoltuğuna. Heç yuxarıda misal çəkdiyim tip cümlələrə də haqq vermirəm. Mən, sadəcə, dediyim məqamı diqqətə çatdırmaq istəyirəm. Düşünürəm ki, bu və bu kimi hadisələrdə kişilər qınandığı qədər hadisənin digər iştirakçıları da qınanmalıdır. Xüsusilə də, xanımlar tərəfindən. Çünki sabah siz xanımların başına bir iş gələndə, analoji ifadələr deyiləndə bilin ki, bir vaxtlar qınamadığınız, etdiklərinə necəsə bəraət qazandırdığınız, hansısa addımını malaladığınız, yumşaltmağa çalışdığınız və ya diqqətinizdən yayınan bu tip hadisələrin iştirakçısı olan həmcinslərinizə görədir.

Mən elə məhz buna görə heç bir hadisədə əminliklə o ifadələri deyən həmcinslərimə qarşı çıxa bilmirəm. Videodakı xanıma baxıram, heç bir açıq-saçıq yeri, üzündə abartılı makiyajı, bir sözlə, təhrik edici heç nəyi yoxdur, hər şey qaydasındadır. sözün əsl mənasında normal, necə deyərlər, ədəb-ərkanı, əxlaqı* əxlaqı 2 qılça arasında, vid-fasonda axtaran adam deyiləm. Sadəcə, ümumi qəbul edilmiş, mental durumumuza uyğun işlədirəm bunu. yerində xanım təsiri bağışlayır. Hətta kənardan baxanda həyatda ağlıma gətirmərəm belə him-cim şeylər edəcəyini, sabah başına bir iş gələndə "özü şərait yaratmışdı" düyilsə, qəti ağlıma gəlməz, amma(!)... Göründüyü kimi, gözləmənilməyən görünüşdə insanlar nələr edir bağlı qapılar arxasında. indi belə olanda cəmiyyətin mental normalarına uyğun tərzdə olmayan birinə qarşı necə belə hərəkətlər, tacizlər edilməsin? Nəm... * yenə vurğulayım, kişilərə qəti haqq vermirəm.

Sonradan edit: vov. 6 umbay. deyəsən, ya dediyim anlaşılmayıb, ya da ki * yenə də dediyim anlaşılmayıb . Özümə də maraqlı gəldi nəyi yanlış dediyim. Önəmli mövzudur, Zəhmət olmasa, aydınladın məni də.

Sonradan edit2:
Məndən sonrakı entry-ni indi(səhər) gördüm. Orada xanımı müdafiə hiss olunur. Burdan yola çıxaraq bir neçə məqama aydınlıq gətirmək istəyirəm:
1) niyə xanımı müdafiə, onun hərəkətinə hansısa cəhətdən izah etmə məcburiyyəti hiss edir bu adam(lar)? Qınayanların 95%-i mirələmovun üstünə düşdüyü halda niyə xanımın hərəkətinə izah vermə ehtiyacı duyurlar? Həmin yazar mirələmovun hərəkətinə obyektiv baxış yetirmək əvəzinə - ki, aydın görünür, bütün sosial şəbəkələrdə, elə başlıqda da mirələmova basqı var, təkcə mən hər ikisinin də qınanmalı olduğunu demişəm - xanımın hərəkətini aydınlaşdırma məcburiyyəti hiss edib. Başa düşmədim, əksinə olmalı deyildi ki? Niyə "kişidir, ehtirasını idarə edə bilməyib", "təbii davranışdır, cinsi istəkdən tıbii nə ola bilər ki?" və ya "olsun da hansısa vəzifəsi, hər şeydən öncə insandır, o da səhv edə bilər" kimi mirələmova haqq verəcək ifadələr yoxdur da, çox az qismin vurğu etdiyi adam haqqında danışılıb?
2) yazarın birinci arqumentindəki kimi əgər qadının qarşı çıxması yoxdursa, "alan razı, verən razı" məntiqi ilə baxılırsa, okay, onda gərək mirələmov da qınanılmasın. Məsələni də böyütməyək, bitsin-getsin. Mən tam razı. Amma məsələ iş yerində olub. işdən kənar olan şeyə görə kimsə kimisə qınaya bilməz, orası elədir. iş şəraitində olmasıdır problem yaradan. "professional deyil. bunu çıxmaq şərti ilə razılıq varsa, deyiləcək başqa bir şey yoxdur və bunun üzərinə əxlaq fəlsəfəsi çürütmək mənasızdır" yazılıb. "professional deyil" yox e, ümumiyyətlə, qayda-qanuna ziddir. işdə professional olmayan davranış yüngülvari tanışlıq, bir növ korrupsiya ilə rəqabətdə önə keçmə, psixoloji manipulyasiya və s. bu kimi taktika və hərəkətlər ola bilər; bu kimi davranışlar ilə "professionallıqdan kənar" yox, "nizam-intizamı, qaydaları pozma" kateqoriyasına aiddir. Belə - yəni yazarın və o düşüncədə olanların - məntiqdən baxsaq, onda gərək metroda, avtobusda, parkda, ofislərdə gələn-gedən oxşar davranışlar sərgiləyəndə qarışan olmasın ki, "sadəcə içtimai asayişi pozur. ikisi də razıdırsa, deyiləcək söz yoxdur ortada". Olmaz axı belə şey, bu cümlənin ucundan tutub hara desən aparmaq olar.
3) yəni yazarın 2-ci qeyd etdiyi qadının vəziyyətdən razı olmadığı, lakin qarşı gələ bilməməyi üçün bir növ müdafiə mexanizmi ilə çıxış etməsidir. Ola bilər, məntiqli səslənir. Okay. Bəs Xanım bu qədər müddətdə bir dəfə səs yazmadı, videogörüntü çəkmədi? Deyək ki, sübut edə bilməyəcək. Tamamilə razıyam ki, mirələmov ona qarşı təzyiq edərdi, bəlkə də, edib də. Ola bilər. işdən çıxma necə, bu mümkün olmazdı? Başqa yerdə, başqa işdə işləmək mümkün olmaz? Daha aşağı və ya başqa yerdə işləməklə itiriləcək 100-300 manata görə narazı olduğun, taciz olunduğun, nəticədə ciddi psixi sarsıntı alacağın şəraitə dözmək ağlasığan, məntiqli və realist davranış gəlir? Səmimi sözümdür, ilk dəfədir belə nümunə eşidirəm. Vəziyyət bu cür olsa belə, yenə də tənqid olunmalı və üzərinə düşülməli haldır. Çünki belə vəziyyətdə susmaq olmaz. Hər şeyi qırağa qoyub, bu kimi durumlarda susulmanın özü ayrıca bir şəkildə, başlı-başına müzakirə və çıxış yolu tapılmalı mövzudur. dediyim kimi, hələ eşitməmişəm mən ki, hansısa xanım özünə bu cür hərəkətləri sığışdırıb dözsün.

Son olaraq, aydın fikrimi bildirim istəyirəm. Mən, əgər qınanılacaqsa* ki, mən qınanılmasının tərəfdarıyam. Bura vurğu edim, asılıb-kəsilməsinin, yerin dibinə soxulmasının yox ha, qınanılmasının, tənqid olunmaqlarının hər iki tərəfin eyni dərəcədə qınaq obyekti olunmasını deyirəm, yoxsa da ki, yuxarıda dediyim vəziyyətlərdə, ümumən, heç nədə heç nə deməyək. Hamı daima mumlasın. Lakin niyəsə hər dəfə bir tərəfə basqı olunur.

bütün entry-m sadəcə və sadəcə 1 şeyə vurğu edir: o da eyni dərəcədə tənqidə tuş gəlinməkləri, təqsirin bir tərəfdə deyil, hər iki tərəfdə də görülməsidir. Yoxsa biri tənqid olunsun, cəzalansın; o biri qalsın qıraqda, hərəkətinə bəraət qazandırılsın, yumşaldılsın və s. - elə şey düzgün deyil. Tərəf müqavili olaraq hər ikisi də günahkardır.

öyrənildiyində nə qədər cahil olduğunu göstərən sadə məlumatlar

klaviyaturanın ən üst sırasındakı [f1-f12] düymələrinin "function", yəni qısayol düymələri olmağı* üzərindəki şəkillərdə göstərilən və ya parametrlərdən özümüzün təyin etdiyi, hər dəfə etmək üçün əlləşmək istəmədiyimiz hansısa sadə əməliyyatı icra etmək üçün istifadə olunurlar və windows düyməsinin yanındakı "fn" düyməsi ilə birgə basılanda işləməsi. təxminən, 6 il xəbərsiz olmuşam. həmin 6 ildə o düymələrə sözün əsl mənasında fiziki və sözlü təcavüz edirdim ki: "blyaaaa, bu zibil haçan işləyəcək?! yenə səs aləmi götürəcək, sən allah, işləginən!".

mənə ən çox gecələr lazım olurdu. gecənin ölü səssizliyi zamanı notbuku yandıranda o bildiriş səsinin maksimal səviyyədə çıxmağı başımı az zibilə salmayıb deyil* zibilə salmağı da cəhənnəm, adamın özünün əsəbinə toxunur . onun dərdindən söndürəndə gərək hər dəfə səsi azaldıb söndürəydim və təbii ki, bu da həmişə yadıma düşmürdü. gecə 4-5-də "onsuz da günorta yandıracam, problem deyil" deyib üstündən keçib, növbəti gün nəsə işi çıxıb, sonra yenə gecə kompüteri yandırası olanda yenə bildiriş səsinin bütün evə yayılmasının verdiyi əsəb, stress tamam başqa səviyyədir. çarə üçün qulaqlıq şunurunu taxırdım ki, səs ordan çıxsın, amma bəzən çatdırıb onu da edə bilmirdim.
işin maraqlısı, tam azad şəkildə, kiminsə gecələr kompüter qarşısında oturmağıma qarışmayacağı mərhələdə öyrəndim bu düymələrin necə işləməsini. elə bayaq 3-də yandıranda səs qulağımı deşdi, ordan yadıma düşdü ki, qoy yazım. bəlkə, hələ də bu cəhalətdə olub bu stresi yaşayanlar olar, vaxtında öyrənsinlər, mənə olan olub day.

keçmiş sevgilinin sənə işi düşməsi

əgər münasibət bir-birini cinsi, maddi və ya fiziki olaraq tətminiyyət (bax: fuckbuddy)

gravity falls

"this sounds like something dipper would listen to on the bus back home"
See you next summer...

(youtube: )

yetkin qadın davranışları

Heç vaxt yetkin* söhbət mənim yetkinlik kriteriyalarımdan gedir qadın görmədiyim üçün haqqında heç bir məlumat bilmədiyim davranışlardır. Başlığın belə sönük olması da, məncə, əksəriyyətin elə mənim vəziyyətimdə olmasıdır.
* Amma ki, yox əgər yetkin qadın deyərkən evlənib uşaq doğmaq, 30-35 olmaq, dövlətdə xüsusi vəzifə sahibi olmaq, yaxşı maşın sürmək, babat əri/işi/biznesi olmaq, gözəl fiquraya sahib olmaq, evdar olmaq, 3-4 uşağa baxmaq, yaxşı yemək bişirmək və s. bu kimi şeylər - hamısı eyni adamda olmasa da, olar, Yəni əsas bu keyfiyyətlərdə olmaqlarıdır - nəzərdə tutulursa, hə, n qədər yetkin qadın görmüşəm və əsasən davranışları haqqında 1 ton şey danışa bilərəm.

sözlükdə spoiler vermə

işlədilən "-mə" şəkilçisinin inkar və ya məsdər şəkilçisi olmasından asılı olmayaraq həm oxucuların, həm də yazarların sözlükdəki fəaliyyətini asanlaşdıracaq ipucunun (bax: sözlük təlimatı)

bertrand zobrist

Sözlüyü çox uzun müddətdir kənardan izlədiyi üçün yazarlara açılan başlıqlardan xəbərdar olan, özü elə ən başdan qətiyyən heç bir tərif istəmədən/gözləmədən, sadəcə nickname-i haqqında məlumat üçün başlığı açmaq istəsə də, bunun heç də düşündüyü kimi deyil də, "yuyulmamış qaşıq kimi özünü gözə soxur" kimi qarşılanmağından ehtiyat etdiyi üçün bu başlığı - çox təəssüf ki - özü açmayıb bu günü gözləmiş 10-cu nəsil yazar. Kiməsə necəsə müsbətə doğru bir şey qatıbsa, buna görə çox sevinir; istər mesaj bölümündə, istərsə də bu başlıq altında yazılmış və yazılacaq olan hər xoş sözə, müsbət tənqidə və hansısa yanlışının düzəldilməsinə görə dərin minnətdarlığını bildirir.

Keçək həqiqi Bertrand Zobristə. Öncədən deyim ki, əsəri çoxdan oxumuşam deyə cüzi yanlışlar ola bilər.
--spoiler--

(dr.)Bertrand Zobrist - özünün adlandırılması ilə "the shade* kölgə ", who-nun rəhbəri dr.sinskeyin adlandırılması ilə "madman* dəli, ruhi xəstə. Kontrol oluna bilməyən, təhlükəli davranış sərgiləyən kimsə " Dan Brownun "inferno" adlı əsərindəki ikinci antaqonist* Çoxları birinci antoqonist kimi bilsə də, bəli, ikincidir. Lakin hadisələrin inkişafı, şaxələnməsi onun təsiri ilədir ; 20 avqust 1976-cı ildə isveçrədə doğulan, dantenin ilahi komediya əsərinin ilk hissəsi olan "cəhənnəm"dən təsirlənən, transhumanizm hərəkatının dəstəkçisi, raionalist, milyarder genetika mühəndisi. Əsərdə Bertrand Zobrist dünya əhalisinin 4 milyard ətrafında olması üçün virus yaymağı planlamışdı.

Zobristi bəyənməyimin ən əsas səbəblərindən biri tipik mənfi personaj* sözün düzü, mən içi zobrist də, thanos da qarışıq bir çox mənfi obrazı tamamilə müsbət sayır və dəstəkləyirəm obrazından kənar davranması olub.* Bu davranış filmdə yox, kitabda idi. Mən birinci filmə baxıb sonra oxumuşdum, amma siz əsas kitabı oxuyun, çünki çox fərqli sonlara sahibdirlər. Tipik mənfi personaj davranışı deyəndə mən "çayı keçməmiş hop demək" dəstiri, şəngülüm kimi çıxıb ortada edəcəklərini "dasqanalniy" danışan, sonra da özünə n qədər düşmən qazanıb axırda məğlub olmaqdan danışıram. hər zaman belə kinolara baxanda əsəbdən partlayırdım ki, "hər addımını niyə danışıb özünü zibilə salırsan axı?! işivi gör, bitsin də". Filmdə ssenari belə olsa da, kitabda möhtəşəm hadisələr oldu.

Zobrist başda niyyətini gedib ümumdünya səhiyyə təşkilatının rəhbərinə danışıb, ona hər şeyi aydın izah edib dəstək gözləsə də, bu baş vermir. Əksinə, üst-ün rəhbəri dr.sinskey onu dəli adlandıraraq həbs etdirmək istəyir. O isə özünə qarşı getdikcə böyüyən basqı, həbs olunma qarşısında "konsorsium" adında təşkilatla iş görərək florensiada gizlədilir. Konsorsiumla bağladığı müqaviləyə görə bəlli bir tarixdə onlara göndərdiyi bir videogörüntünü internetdə yaymalı idilər. Bu videogörüntüdə isə Zobrist özünü "the shade" adlandıraraq üzündə vəba maskası ilə danışır və kadr dəyişərək kiçik bir lövhəni göstərir. Lövhədə isə "bu tarixdə dünya dəyişdi" sözləri yazılıb. Hadisələrin gedişində Zobrist təqibin sonunda virusun yerini deməmək, ələ keçməmək üçün dünyanın onu vəhşi, cani kimi yox, qəhrəman olaraq xatırlamasını diləyərək intihar edir. Çox uzatmadan, sonda içi üst, konsorsium, hətta öz sevgilisi* bax: vəfasız qızlar - bir sözlə, hamı Zobristin planının həyata keçməməsi, virusun yayılmaması üçün əlləşir, olduğu paketi tapmağa çalışır. Lövhədə yazılan həmin tarixdən, həmin andan öncə videonun çəkildiyi yer tapılır və görürlər ki, həmin yerdə 2 həftədir danteyə həsr olunmuş konsert təşkil olunub. Məlum olur ki, virus da orda deyil. Daha dəqiqi, çox-çox əvvəl yayılıb virus, çünki içi robert langdon qarışıq hamının sandığının əksinə, pulsuz təşkil olunan 2 həftəlik konsert məhz ona görə idi ki, istanbuldakı həmin o yer dünyanın hər yerindən turist qəbul edir və pulsuz konsertə hər ölkədən adam girib, virusa yoluxub. Virus isə yenə hamının düşündüyünün əksinə, o dəqiqə öldürən, canicə bir şey deyil. Hava ilə yayılan(ki, ən tez yayılan viruslar bunlardır), insanın genetikasına təsir edərək onu çoxalmaya əlverişsiz, yəni sonsuz edir və dünya əhalisinin 1/3 hissəsində effektiv olacaq.
Son olaraq, yenidən qeyd edim ki, Zobrist o əsərin ikinci antaqonistidir və bu danışdıqlarım əsərin 10%-i deyil heç. Əsəri bunları bilərək belə rahat oxumaq mümkündür.

--spoiler--

indi isə (bax: sözlük yazarlarının niklərinin hekayəsi)

avtobusda yer verməmək üçün edilən hərəkətlər

Xüsusi heç nə etməmək. Hə, tam olaraq, bu. Bir az uzun olacaq, amma yaxın oturun, məsələni müşahidə elədiyim qədərilə izah edəcəm. Həmçinin, oxuyandan sonra məndən öncəki taktikaların niyə o qədər də effektiv olmadığı da aydın olacaq. Ümid edirəm, vəziyyətdən əziyyət çəkənlər üçün bir az da olsa, faydalı olar.

Universitet vaxtı bu işi yetəri qədər təcrübə etmişdim deyə rahat şəkildə taktika verə bilərəm. Əslində, bu, tam olaraq, taktika da deyil. Məsələ bəsitdir: heç nə etməmək, sadəcə, necə deyərlər, adam balası kimi, normal şəkildə oturmaq. Yəni vəziyyəti adiləşdirmək, xüsusi heç nə olmamış kimi davranmaq. Xala mindi, qız mindi və s. önəmi yoxdur. O yer sənin haqqındır və kiməsə verməmək üçün nəsə etmək lazım deyil.

Üzünü pəncərəyə çevirmək, onlara baxmamaq, görməzliyə vurmaq, qulaqlıq taxıb yatmağa çalışmaq, özünü yorğun göstərmək qarşıdakı insanda ikrah hissi yaratmağı cəhənnəm, adamın özündə dəhşət narahatlıq yaradır. içdən-içə "o tərəfə baxma! Ancaq düz bax!", "gözüvü açanda başıvı çox qaldırma, guya fikrindən yayındı", "sifətivi turşut, guya yorğun/fikirlisən" * bəli, hər cür variantı sınaqdan keçirmişəm və s. deyəndə getdiyi yol adamın burnundan gəlir, musiqi ləzzət eləmir, baxdığın yerlər normal haldan qat-qat az maraq yaradır, yuxu da zəhər olur; beləcə, gərgin bir aurada olursan. Eyni zamanda, bu, təbii yox, rol/məcburiyyətdən edilən addım olduğu üçün qarşı tərəf də vəziyyəti tutur. Camaatı lom sayıb gic yerinə qoymaq lazım deyil! onlar mental təfəkkürlüdürlər, amma qətiyyən axmaq deyillər.* danışanda eşitməmisiniz ki, "özlərini təmiz axırıncı yola qoyublar e" desinlər? Qarşıdakı adamda ikrah yaranmağı həm yer verilməməyə, üstünə də, bu rol oynamağa, görməzdən gəlindiyinə, vecə alınmadığına görədir. Dolayısilə, ilk olaraq, bu işin - vəziyyəti adiləşdirməyin önəmli nöqtəsi qısa göz kontaktıdır. Yəni qadın, cavan qız, orta yaşlı adam - fərqi yoxdur, kimsə minəndə ətrafa göz gözdirirmiş kimi bir o yan-bu yana baxıb o adama da nəzər salmaq lazımdır. "bu nə işə yarayır?" soruşsanız, o işə yarayır ki, adam özü görür ki, "filankəs məni gördü və normal davranıb heç bir reaksiya vermədi". Bu avtomatik olaraq onda digərlərinə yönəlmə yaradacaq. çünki ən başdan gördü ki, sizdən bir şey çıxmaz. Sizə qərəzi yoxdursa, yobaz bir xala deyilsə, hər şey yaxşı olacaq.

Amma bir nüansı xüsusi şəkildə, dönə-dönə qeyd eləmək istəyirəm ki, o ilkin baxışın, görmənin tərzi dəhşət önəmlidir, əsas faktordur. Adama baxanda saymazyana, süzərək baxılmamalıdır, yəni "hə də, nolsun sən minmisən?", "mən ölüm, özüm də yorğunam, duran deyiləm", "mən bu tabuları yıxacam, acığa sənə yer verməyəcəm!", "gəncləri başa düşün! Mən də oturmalıyam", "yav he he, Zobrist dediyi kimi tez buna baxım, qoy görsün ki, gördüm, sonra üzümü çevirim o yana, durmayacam" fikri ilə olmamalıdır. Maksimum soyuqqanlı şəkildə, sanki 25-30 yaşlı adi bir cavan oğlana baxırmış düşüncəsində olmalıdır. * qızlar, söhbət sizi başdan çıxaran yaraşıqlı oğlandan getmir. Siz də hansısa öz yaşıdınız olan qızı düşünün misalı ona görə belə çəkdim ki, o yaşda kişi cinsi avtobusda, metroda olanda heç bir reaksiya olmur. rahat oturulur, sərbəst ətrafa baxılır, arada o oğlanın geyimindəki nəsə diqqət çəkir, ona göz gəzdirilir. Qısası, insan ona yer vermə məcburiyyəti hiss etmir. Həmin o cavan qızlara, orta yaşlı qadınlara, kişilərə də eyni düşüncə tərzi ilə yanaşılmalıdır və adama, səndən yerini istədiyini bildirəcək qədər də uzun baxılmamalıdır. Bir növ mesaja "görüldü" atmaq kimi olmalıdır. Bilsin ki, onu gördün, fso. Keç fikrini başqa yerə yönəldib az öncə elədiyin şeylərə qayıt.

Son olaraq, niyə yuxarıda çəkdiyim misallardakı və ya digər yazarların, ətrafınızdakı insanların verdiyi məsləhətlərin, işlətdilən taktikaların effektiv işə yaramamağını öz qandığım qədərilə izah edib entry-ni yavaş-yavaş bitirim. O cür taktikaların bir növ inkar, müdafiə, mübarizə davranışı olduğunu düşünürəm. Yəni üzü çevirmək, özünü yorğun göstərmək(və ya elə həqiqətən də, elə olmaq), görməzdən gəlmək və s. bu kimi hallar, əslində, şüuraltı olaraq elə bir qaydanın qəbul edildiyini, buna görə də qarşı çıxıldığını göstərir. Yəni o cür davrananda sən "onu görsəm, gərək durum" modunda hərəkət edirsən deyə qarşıdakı da özünü dayanmadan dürtüşdürməyə çalışır. Çünki o da "məni görsə, yer verəcək" beynindədir. Məncə, anlamaq üçün çətin heç nə yoxdur: ikiniz də vəziyyətə eyni məntiqlə, eyni pəncərədən baxırsınız, ona görə ortada konflikt var. Biri dirənir, o biri müdafiə olunur. Şəxsən mənə bu məsələ dindar-ateist söhbətlərini xatırladır. * bilirəm, çox həssas mövzudan misal çəkib bənzətmə edirəm Necə ki, dindar biri qarşısında ateist "inkar var olan bir şeyə qarşı çıxmaqdır. Mən sadəcə onu qəbul etmirəm, Mənimçün yoxdur. varlığını sübut et" tutumu sərgiləyirsə, analoji məntiqlə yanaşmaq lazımdır bu məsələdə də. Mən özüm yorğun olub-olmamağımdan asılı olmayaraq kefim istəmirsə, durmuram. Yorğun olmayanda hansısa xanıma "yorğun deyiləm ki onsuz da. qoy durum" məntiqi ilə yer verməyi də doğru saymıram. Doğru saymadığım hərəkət yox, düşüncədir. Çünki bu düşüncədə olanda da "yer vermək" qəlibini qəbul etmiş olursan. Belə çıxır ki, sənin bu adətə qarşı çıxmağın ənənənin mentallığına görə yox, sırf özünün yorğun olduğuna, şəxsi maraqlarına görədir. Halbuki insan qəbul, özünə təlqin etməlidir ki, elə bir yazılı qanun, qayda yoxdur, buna məcbur deyilsən. Hamı kimi ödəniş etmisən, haqqındır o yer, belə lap əccəb edirsən. Hansısa qəlibin təsirindən kənar olaraq yer verib-verməyəcəyinə qərar verməlisən. qoca, əlil, uşaqlı qadınlara gəldikdə isə, onlar üçün durmaq ictimai nəqliyyatın qaydasıdır. istəsələr, əgər onlar üçün ayrılan yerdə oturulubsa, o yeri tələb də edə bilərlər, deyim biləsiz.

Bu arada, hey sən! Bunu oxuyan! entry-dən qaza gəlmə yarana bilər, amma bu düşüncə bir anda oturuşacaq şey deyil. Yəni bunu oxuyub, sabah tətbiq edəndə hüsran yaşamağın çox böyük ehtimaldır. Məndə də birdən-birə olmayıb. Heç bir düşüncə və davranış birdən-birə oturuşmur. Amma ki, hər dəfə sıxıntı ilə özünü rola salmaqdansa, bu yazdıqlarımı yadda saxlayıb, mənimsəmək daha yaxşıdır. Birinci dəfə alınmayacaq. ikinci, üçüncü, onuncu dəfədə də sıxılacaqsan, baxmağa çəkinəcəksən, günahkarlıq da olacaq. 2-3 ildir beləyəm, amma günü bu gün məndə də olduğu olur. Bu, çox normaldır. Çünki adamlar mental təfəkkürdədir və hər vəchlə bunu yeritməyə, yaymağa çalışır(acaq). Amma ki, daimi olaraq bunu özünə təlqin etmək və tamamilə adiləşdirməklə bir müddət sonra hər şey çox daha rahat olacaq. Çünki özünü hansısa davranış qəlibindən müdafiə edirmiş kimi yox, alternativ yolda davranırmış kimi hiss edəcəksən. Artıq hansısa xanım, xala, bir qadın görəndə, onların baxışları qarşısında bəzi istisnai hallar xaric heç bir narahatlıq keçirməyəcəksən. istisnai hal da həmin o qabiliyyətsiz adamların çiyinə kərkinməyi, ayağını tapdamalamğı, sumkanı dürtüşdürməyidir. Belə olanda yerində tərpənib özünü bir tənzimləyərək, azca fısıltı çıxacaq tərzdə dərindən nəfəs alaraq və s. hərəkətlərlə narahat olduğunu mütləq göstərmək lazımdır. Mənim sərt, qaşqabaqlı şəkildə dönüb sumkaya, xanıma baxdığım olub. Qısası, bunu birdəfəlik beyninə yeritməlisən, ey bəni-adəm, hamı kimi pul verib minmisən o nəqliyyata və o ödəniş sənə o nəqliyyat vasitəsində əyləşməyə, çatacağın nöqtəyə qədər getməyə tam haqq verir. Qaydalar daxilində nə edirsənsə, yaxşı edirsən. Kiminsə yorğun, yaşda böyük, kök, arıq, qadın və s. istənilən fiziki xüsusiyyəti ona yerini verməyə məcbur olduğun anlamına gəlmir. Bu, ən pis halda səndə seçim yarada bilər: tam azad şəkildə yerimi ona verim, ya verməyim? Əgər narahatlıq, basqı hiss edirsənsə, seçimi özündən yana et. Vəziyyət fərqlidirsə, o başqa məsələ. Haqqındır deyə hər zaman elə davranmalı da deyilsən.

uazya

Əsl adı Röyal Paşayev olub hazırda Nyu-Yorkda yaşayan azərbaycanlı dizayner, jurnalist və virtuoz. host, madhouse community, kəllə-kəlləyə, test yayım 2, shamans agentliyinin həmtəsisçisi; az-ya , az-ya+ , əyrixətt proyektlərinin sahibi.

Ali təhsilini odlar yurdu universitetində jurnalistika fakültəsində alıb. Bir müddət futbol jurnalisti işlədikdən sonra dizaynerliyə yönəlib. bu linkdən h.o.s.t və madhouse dövründə çıxan albom və sinqllar üçün hazırladığı coverlərə baxmaq olar.

Hər şey kənara, kəşf edilməsi lazım olan möhtəşəm youtube kanalı var, hansı ki, içində fəlsəfə , biznes , feminizm , rep battle , karikatura , dizayn , yumor , kino və s. kimi müxtəlif-müxtəlif mövzularda, hər adamın özünə uyğun nəsə tapa biləcəyi videolar var. həmçinin, hazırda hər şənbə günü saat 23:00-da bir qonaq dəvət edib canlı yayımda həmin qonağın ixtisaslaşdığı mövzuda söhbətlər edir.

Son olaraq, ən sevdiyim və əlimdə olsa, bütün ölkədəki hər kəsə tək-tək izlətdirmək istəyəcəyim 2 qısa videosunu bura qoyuram.

(youtube: )

(youtube: )

köhnə sevgilinin unudulmayan sözləri

Sevgili olmamışdan təxminən il yarım əvvəl gecə danışarkən məktəb vaxtı bir qıza olan platonik sevgim haqqında qısa söhbətimizdən* ömrü boyu belə söhbət edən adam deyiləm e. o gecə nə olmuşdusa bir qızla birinci və axırıncı dəfə belə söhbət eləmişəm. 1-2 istisna hal xaric heç Ən yaxın dostumla da eləmirəm bu söhbətləri. sonra mənə dediyi cümlələrdir. O sözlər mənə necə yer elədisə, heç vaxt yadımdan çıxmaz, hətta bu yaxınlaracan ss-i saxlamışdım.
Gecə saat 01, ya da 02:40-neçə idi və eynilə belə yazmışdı:
- Ay da, Zobrist, mən səni heç belə bilməzdim e.
- Necə yəni belə?
- Yəni nə bilim e. Mən elə bilirdim ki, sənin ürəyin yoxdu, sən robotsan. Ordakı da* ürək hissəni nəzərdə tuturdu nəsə daş zaddır. (arxasından da vəziyyəti yumşaltmaq üçün 1-2 smaylik)

Həmin vaxt birinci kursa təzə başlamışdım, oktyabr idi. Məktəbdə necə idimsə, universitet uşaqları ilə də deyib-gülüb, qaynayıb-qarışma niyyətində idim və edirdim də. Dayandırdım. * bunun tamam başqa səbəbləri də var, sadəcə bu məsələ də çox böyük təsir elədi Tamam ciddiləşdim. Əslində, bundan aylar öncə son zəngdə, necə deyərlər, tıncıxmışdım, vəziyyəti tutmalıydım. çünki kimin sinifdə nə tip olduğundan danışılanda mən "əyləncəli, güldürən, tema qaynadan oğlan* bunu məni məktəbdən sonrakı dövrdə tanımış birinə desələr, ilk deyəcəyi şey "hassktr lan, boş yapma" olar " idim, halbuki aralarında ən açıq sözlü, haqqını tələb, fikrini aydın ifadə edən (oxuyan uşaq temalarını qoyuram qırağa da, orası bütün məktəbə bəlli idi) mən idim və vicdan, ədalət kimi keyfiyyətlərin mental təfəkkürlü, dindar beyinli, hər işə mız qoyanda yox, məndə görüləcəyini gözləyirdim. O qız da (ki, bir neçə il eyni məktəbdə oxumuşuq) yuxarıdakı sözləri deyəndə bu nəticəyə gəldim ki, insanlar məni tamam qəlibləşdiriblər və mən özümü başqa, ətraf isə məni tamam başqa görür. O qız məni əksərən zarafat edən, məzələnib, deyib-gülən görüb deyə ciddi şəkildə o qənaətə gəlibmiş ki, "bertrand ciddi duyğulardan uzaqdır, kimisə sevə, aşiq ola bilməz". And içərəm ki, digərləri də elə bilib məni. Mən də unidə ciddiləşib, az qaynayıb-qarışaraq həmin o özümdə görülməsini istədiyim şeyləri göstərdim. Çünki bir az zarafat, səmimiyyət gördülərsə, sonra nə qədər ciddi mövzularda söhbət etsən də, səni gözlədiyin qədər ciddiyə alan, fikirlərinə diqqət edən, dəyər verən olmayacaq. gərək daimi olaraq sərt olasan, nadirən güləsən, hər zaman məsafəli davranasan. Bəs onda nə baş verdi? Onda da oldum soyuq, qaynayıb-qarışmayan, neqativ, özündənrazı və eqoist adam. Hətta dostlarım demişdi ki, bir çoxlarının bu şeylərə görə (heç tanımadan) məndən zəhləsi də gedir. durduğum yerdə məndən qıcıqlanan qızlı-oğlanlı n qədər adam vardı universitetdə.

Sonra nə oldu? Heç nə. Bir nöqtədən sonra insan başa düşür ki, nə etsən də belədir, səni heç vaxt tam görməyə çalışmayacaqlar. Hətta özün göstərməyə çalışsan da, görmək istəməyəcəklər, çünki özləri çərçivədə olan insanlardır. Heç vaxt düşünməcəklər ki, insan, hər nə xarakterdə olsa da, necə profil göstərsə də, bütün duyğulara sahibdir:
- Nə qədər soyuq, ciddi olsa da, sevə, zarafat edib gülə bilər;
- nə qədər deyib-gülən, səmimi olsa da, içdən-içə nələrinsə fikrini çəkə bilər;
- utancaq dediyin qız yataqda dominant ola bilər;
- kələ kimi, "ağır abi" qaqaş da olsa, gülünc şeyə fobiyası, uşaqca hobbisi ola bilər;
- ən əsası, bir vaxtlar tema qaynadan, daim gülən, hər şeydən çoxlu-çoxlu danışan, hamıya nümunə çəkilib, "bu uşağın gələcəyi çox parlaqdır" dedikləri bertrand illər sonra bütün 1 həftəni hər günü 6-7 stəkan kofe içib 24 saat otağından çıxmayan, heç danışmayan, tamamilə içəqapanıq birinə çevrilə bilər.

bir sözlə insan, heç də tək bir pəncərədən baxılası, "o yaxşıdır", "bu pisdir", "o, loxdur, loserdir", "bu möhtəşəmdir, winnerdi", "o, duyğusuzdur", "bu, sempatikdir", "o, zarfatcıldı, ciddiyə almayın", "bu çox ciddi adamdır, temanı tutmayacaq" və s. deyərək qəlibləşdiriləsi varlıq deyil.

Nəysə Əşşi, bilirəm ki, bu sözlərimin də bir mənası olmayacaq. Əzəldən insanlar belə gəlib, belə də gedir. Ona görə Siz yenə də qəlibləşdirin. Onsuz da, özü qəlibdə olan insanlar digərlərini də qəlibləşdirməlidirlər ki, tapışa bilsinlər. Mənə qalan odur ki, özüm kimisi rastıma çıxanda ümid edirəm anlaya bilərəm ki, məndən biridir.
Siz də bu entridəki misallardakı kimi öz qəlibinizə uyğunları tapın. Hər zaman səthi olun ki, həyatı yaşaya və orda-burda özgüvəni yüksək görünüb, sanki həyatı bilir, insanları da çox yaxşı tanıyırmışcasına hərəkət edə biləsiz. Necə ki indi içi həmin qız qarışıq bütün o məktəb, uni, iş yerlərindəki tanıdıqlarım sözdə ailədən, həyatdan narazı olsalar da, gələcəyə dair xəyallarla, planlarla, sabaha ümidlə yaşadıqları, düşündüklərindən bir qram belə şübhə etmədikləri halda, sözdə 90%-indən daha perspektivli (olmuş) mən bütün gecəni tamamilə sönmüş halda, qaranlıq otaqda "nəyə görə yaşamalıyam?", "sözlüyə, dəftərlərimə, notlara yazdıqlarımın mənası nədir?" "bütün bunlar, bu qədər həngamə nəyə gərək?" "filan şey dəqiq belədir?" deyə düşünüb, baş verən hər şeyi çək-çevir edib, başdan-sona həyatımı gözümün önündən keçirəcəm.

Qeyd: son abzas paradoks kimi görünə bilər: "özün insanları qəlibləşdirməməli olduğunu deyib, sonra onları eyniləşdirirsən. Bəlkə, sən onlara fərqli tərəfdən baxasan?". Məsələ budur ki, mən hər zaman ətrafımdakılara mənə yanaşmadıqları kimi yanaşmağa çalışıb, həmişə "bəlkə də, elə deyil" deyib dəfələrlə onları tanımağa, müxtəlif mövzularda dindirməyə, yenidən kəşf eləməyə cəhd etmişəm. Dolayısilə, belə olan halda, mənim ümumiləşdirməm həmin kəslərin məni qəlibləşdirməsindən çox daha həqiqi və doğrudur.

Dekabr 2022 edit: məlum şəxs artıq evlidir. Mənə köhnə "mən"i xatırladan çox nadir insanlardan biridir deyə Xətri dəhşət əzizdir. həqiqətən xoşbəxtlik arzulayıram. * münasibət qısa çəksə də, əlaqəmiz hər zaman qalırdı, tez-tez söhbətləşirdik. Son dönəmdə Bilirdim ki, ciddi münasibəti var. Amma adam istər-istəməz evləndiyini görəndə içi burxulur. Yaşamayan anlamaz...