anaya demək istədiklərimiz
Bilirəm bir gün peşman olacam sənə dediyim "sus", "get" kimi sözlərə görə. Amma sus, məcbur olmadıqca dinmə, danışma. Anlamayacaqsan, soruşma. Bunları yaza-yaza yenə əsəbiləşdim, qışqırdım sənə. Həmişəki kimi, anlamırsan çünki..
Hər şeyə – sahib olduğum, olmadığım, itirdiyim hər şeyə görə sənə borcluyam. Məni sevmirsən deyə bilmərəm, həmişə mənə görə əziyyət çəkmisən, elə indi də. Amma ata kimi sən də nə istədiyimlə maraqlanmamısan, öz istədiyin, yaşaya bilmədiyin həyatı sırımağa çalışmısan. Etiraz eləyəndə qəddarlaşmısan.
Sənin ən çətin vaxtlarında sənin yanında olmuşdum axı. Bəs sən? Tək qoydun məni. Günbəgün məhv elədin məni. Düzdü, sonra çox şey dəyişdi. Bəzən özünə haqq qazandırmağa da fürsət tapırsan..
Mama, o qədər sındırmısan ki, məni.. Hər zərbədə ilk sənin qırdığın yerdən ağrıyıram.
Ümid eləyirəm ki, səni yenidən sevə bilərəm. Yoxsa özümü həmişə yetim kimi hiss edəcəm