Son yazılanlar
marlboro red
Yanımdakı insanlar Siqareti tərgitmək istədikləri halda mən nədənsə siqareti atmaq istəmirəm, çünki illərdir 2 ya 3 siqaret çəkirəm gündə, o da ki əsəbləşəndə və ya kefim yaxşı olanda. Bəzən siqaret çəkmək heç yadıma da düşmür, gündüzlər siqaret çəkə bilmirəm, ancaq axşamlar istifadə edirəm. Təbii ki, zərərli olduğunu bilirəm, amma niyə atmıram onu da bilmirəm..
Burada yazılan entry'lərə baxdım, məndə biraz fərqlidir, çünki mənim Fəlsəfə fənnindən mühazirə müəllimim çox savadlı bir insan olub, bu gündə münasibətimiz var. Bizə çox maraqlı Fəlsəfə, fəlsəfi fikirlər, filosoflar barədə məlumatlar vermişdi. Fəlsəfədə olan cərəyanları isə çox aydınlığı ilə izah etmişdi. Yadıma gəlir ki, həmən dərsdə hər kəs maraqla müəllimi dinləyirdi və dərsdən sonra bizdə fəlsəfədə öyrənəcəyim hələ çox şey var fikri yaranırdı. Sorn Kyerkeqor və ekstensializm fəlsəfəsinə marağımdq məhz dərslərdən sonra müəllimimlə söhbətlərimdə yaranmışdı.
ilk öncə deyim ki, bu bir film deyil, bir əfsanədir..
Əgər siyasət, kəşfiyyat, "dərin dövlət" konsprologiyaları və s. ilə maraqlanırsınıza mütləq şəkildə izləməlisiniz. Bəzən mənə deyənlər olur ki, siyasətlə maraqlanıram amma kitab oxumaq istəmirəm, onlara Kurtlar Vadisini tövsiyə edirəm. Çünki, vadini diqqətlə izləyən biri oradakı fikirlər, hadisələr və s. ilə maraqlanmağa başlayır, sonra videoçarxlar izləyir, internet məqalələri oxuyur və beləcə artıq həvəs yaranır. Vadi də 97 bölümdə baş verənlər, sətiraltı mesajlar olduqca önəmlidir. XX əsrin 90-ci illərində ölkə də baş verən hadisələrin bir daha üzərindən keçilir. Ona görə də, filmi məncə ötəri izləməmək lazımdır.
Bu arada məndə vadiciyəm, pusunu heç sevmirəm. (baxma: "kurtlar vadi"sini sevib, "kurtlar vadisi pusu"nu sevməyənlər dərnəyi )
insan oğlunun minilliklərdən bəri gələn fəlsəfi düşüncələrinin ən son nəticəsidir məncə. Çünki, tək yaşamaq ayrı bir məqam, üst leveldir. Üstünlükləri full rahatlıq (baxma: tək iş görməkdən ərinib, ev yoldaşı axtaranlar), istədiyin zaman gəl, get. istədiyin dostların dəvət elə, evdə rahat şəkildə dolaş, yəni ürəyin nə istəyirsə etdə..
Əksikləri: indi ağlıma gəlmədi, nə zamansa gəlsə qayıdıb düzəliş edərəm.
(baxma: həyatın nə qədər acımasız olduğunu anlamağa başlamaq)
(baxma: əsəb xəstəliyənə tutulmaq)
(baxma: cahil-cüheyla insanlar tərəfindən öyüd-nəsihətlərə məruz qalmaq)
Deməli belə, mən 18 yaşımda, atamın vəfatından sonra ofisant işləməyə başlamışam, tələbəlik illərində.
Yay tətilində rayona qayıtdım, cibimdə də pul yox. Evdən pul istəməyə də üzüm gəlmirdi, zatən o imkan da həmən vaxt yox idi. Ofisant işləməkdən başqa çarə qalmamışdı. Getdiyim yerlərdə isə, ofisanta ehtiyac olmadığını deyirdilər, balaca şəhərdə restoran sayı da az olur, onların da çox vaxt öz qocaman ofisantları olur. Hardasa iyulun 7-si idi, məhəllədəki marketdən ştuçnu siqaret almağa getmişdim. Marketi işlədən qaqaş ali təhsillidir deyə abituriyent vaxtından yanına gedib-gəlirdim, çox deyib-gelən oğlandı. Deməli ona dedim ki, bəs iş tapa bilmirəm, dedi ki, gözlə indi qaqan həll edəcək. Qatıq satdığı restorana zəng elədi, dedi ki, bir uşaq gələcək onu işə götürün (baxma: tapşırığla ofisant düzəlmək). Getdim, dediyi yerə rayonda belə bir yerin olduğunu ilk dəfə idi görürdüm, yaşıllıqlar arasında gözəl bir yer idi, qabağda da olmazsa olmaz, moyka. Elə gedən kimi işə başladım, saat 5-dən gecə saat 2-nin yarısına kimi işlədim, g*tümü yerə qoymadan. Saat 1-də Kent8-i necə sümürərək çəkdiyimi xatırlayıram. 5 manat pul verdilər, mənə. Pover atamın keçmiş dostu çıxdı, mənim ehtiyac üzündən işlədiyimi görüb, axşam işdən siqaret çəkə-çəkə tez getdi ( O anı unutmuram, həmən vaxt qohumlarımız çox imkanlı idilər, atamda onlara çox kömək etmişdi, amma bizi atamın vəfatından sonra heç axtarmadılar). işə səhər 8-də gedib, axşam 2-nin yarısı ya 2 də çıxırdım, 7 manat maaş alırdım. Gündəlik çayvoyum isə 2-5 manat arası olurdu. Hər cür insanla qarşılaşdığımı deyə bilərəm, 3 il ard-arda o restoranda işlədim, təbii ki, 2-ci ildəm sonra artıq starşı oldum amma dəyişən bir şey yox idi, körpə 14-15 yaşlı uşaqlarda gəlirdi, 25-30 yaş arası qaqaşlarda hamısı ilə dil tapmışdım deyə bilərəm. ikinci yayda işləyərkən universitet tələbələrini gətirmişdim, ofisant bal vəziyyətdə işləyirdi. Səliqə-səhman, mədəni davranışa görə rayonda ad çıxarmışdığ. Amma, bəzən alçaqlıqlarda görürdüm, hamıdan çox işləməyimə baxmayaraq, mənim gətirdiyim tələbə ofisantlar paxıllığımı çəkirdilər.. Çox heyif, bu mənə elə pis təsir edirdi ki..
Rayondakı yüksək vəzifə tutan məmurlar bizim restorana gəlirdilər, orada nə söhbətlər eşidirdim mən, bir bilsəniz. Onları analiz edirdim, bəziləri çox iyrənc adamlar idi, bəziləri isə təkbaşına oturub, mənə etdikləri əclaflıqlar barədə danışaraq hətta ağlamışdılar..
Həyatımın maraqlı dövrü idi, Bakıda da bəzi restoranlarda ofisant işləmişdim, amma rayondakının yerini vermədi..
Bundan sonra bir daha ofisant işləyib-işləməyəcəyimi bilmirəm amma, insana mənəvi əzab verən bir işdir, istər 30 yaşında ol, istər 15.. Bəzən nəfsindən nəsə bir şey keçər və həmən vaxt müştəri ondan sifariş edər, qarınqululuq və ya acgözlülük deyil bu, bir düşün əlində həmin o ləziz yemək, sən aparırsan masaya, geri döndükdən sonra düşünürsən ki, kaş orada təmiz şəkildə ondan qalaydı..
Ya da, hansısa pullu bir adam əclaf olmasına rəğmən ona müəllim deyə müraciət etməni istəyər, o anda pivə və ya su bakalını onun başına çırpmamaq üçün özünü güclə sıxarsan..
Sonda deyim ki, çox uzun yazdım amma danışacağım bəlkə bir romanlıq hadisələr var.. Ofisant işləyin, o zaman insanları daha yaxşı anlayacaqsınız, səs tonunuza və davranışınıza daha diqqətlə yanaşacaqsınız, maraqlı hadisələrlə qarşılaşacaqsınız, insanları analiz etmənizə və fərqli insan tiplərini tanımanızda faydası olacaqdır
(baxma: qaqa tipləri)
Özünə fikir ver, özünə heç baxmırsan, getdikcə kökəlirsən və gələcək illərdə buna görə peşiman olacaqsan..
Siqareti tərgit, bu da başımızı ağrıdacaq..
Ən əsası isə, dərslərinə daha çox fikir ver, mütaliə edirsən, bütün günü siyasət maraqlanırsan amma sonda heç də istəməyəcəyin bir universitetə daxil olacaqsan..
Lənətə gəlmiş sistemdə, yüksək bal toplamaq lazımdır, daha savadlı olmaq yox, otur test işlə, ingilis dili hazırlığını fırladıb, çayçıya getmə..
O qızı isə, buraxma.. ya da, bilmirəm..
Başlıq açmaq istəyirdim ki, açıldığını gördüm keçən yay tam şəkildə izləmişdim. Çox əla və gülməli bir serialdır. izlədikcə, insanda maraq doğurur. mütləq tövsiyə edirəm.
Bu həyatda sizi ən çox xoşbəxt edə biləcək və ən çox bədbəxt edə biləcək bir duyğudur..
Bəzən elə ola bilər ki, sizi bir insan dəlilər kimi sevə, siz onu sevməyəsiniz, bəzən də siz birini dəlilər kimi sevərsiniz amma o sizi sevməz..
Bəzən birini sevdiyinizi düşünərsiniz, onunla birlikdə olarsınız, sonra ayrılmağa çalışıb, ayrıla bilməzsiniz
Bəzən birini sevmədiyinizi düşünüb, onun sizi sevməyi buraxdığı anda sevməyə başlaya bilərsiniz
Bəzən çox gözəl münasibəriniz olduğu bir anda, qarşınıza biri çıxa bilər və həyatınız alt-üst ola bilər
Bunlara yüzlərlə əlavələr etmək olar, amma bizim kimi şərqlilər üçün sevgini tam şəkildə yaşamaq elə də, mümkün deyil. Dediyim, intim münasibətlərlə bağlı deyil, ümümən sevgini yaşamaq, azad olmaq, bir-birinə qarşı açıq ola bilmək kimi məsələləri nəzərdə tuturam ki, bunlar bizim "cəmiyyətimizdə" yoxdur.
Mən maksimum dərəcə də, hər kəsin fikirlərinə hörmətlə yanaşmağa, aqresivlikdən uzaq, mehriban şəkildə münasibət göstərməyi sevın biriyəm, lakin burada yazılan bəzi entry'ləri oxuduqca nəyə görə bu qədər əsəb keçirdiyimi, insanlara geniş haqlar tanınmasını istədiyim barədə düşünməyə başladım.
A kişi, a bəy, a xanım siz nələr söyləyirsiniz belə? "Vətən uğrunda ölmək axmaqlıqdır" bu fikri necə dilə gətirmək olar? Sən indi rahat kofe içib, pub'ların birində hansısa qıza öz bomba liberal nağıllarını danışasan deyə, həyatı boyunca bəlkə də,uzaq dağ kəndindən rayon mərkəzinə 3 ya 4 dəfə gəlmiş 18 yaşlı uşaqlar həyatını qurban veriblər. Sən vətən filan hərləmirsən, əla. Özünü humanist sayırsanda eləmi? Bəs həyatını sənə görə qurban verən o şəxslərə qarşı niyə belə edirsən? Bir sahibsiz iti küçədə güllə ilə vurduğda, el-aləmə car çəkirsiniz, bəs o 18 yaşlı həyatın dadını çıxarmayan oğullara ürəyin ağrımırmı? Sənin bu gəzdiyin torpağın əhəmiyyəti olmaya bilər, burada yaşayan milyonlarla insanı da vecinə almaya bilərsən, amma yolda bir nəfər kobud danışan kimi, haq-ədalət deyirsən.. bu oğullarda səni gəlib evindən çıxarıb küçələrdə gəzdirməsinlər deyə, ailənə, körpələrə zərər vurulmasın deyə canlarından keçiblər. Milyonlarım yaşaması üçün minlər həyatını itirib.. Liberalsınız, kosmopolitsiniz, ən ağıllı sizsiniz gözəl amma belə də olmaz..
Böhran vəziyyətlərində hər zaman yağışdan sonra çıxan göbələklər təkin, yeni siyasətçilər ortaya çıxır. Ümit Özdağ da mənə görə elə biridir. Şəxsinə hörmətim var, dəyərli bir elm adamı olması ilə bağlı fikirlər oxumuşam, amma kütlə səviyyəsində danışmasını heç sevmirəm. Ümümən siyasətçi xalqla birlikdə olsa da, gərək elitar bir insan olmalıdır. Ümit Özdağ da elitadan gəlsə də, hal-hazırda kütləyə oynayır. Bəli, miqrantları göndərəcəyini deyir amma bu heçdə asan deyil. Artıq türk siyasətində keçmişdəki mədəni, intellektual adamlardan qalmayıb, Ümit Özdağda bir alim olsa da, o da artıq bu yolla gedir, yəni emosianal çıxışlar, məntiqə uyğun olmayan ifadələr..
Ola bilər ki, vəziyyət çox qəlizdir və illər ərzində insanlar cəhalətə qapılıblar, amma bir siyasət elmi sahəsində professor olan adam da o zaman cahil kimimi özünü aparmalıdır?
Bütün bunlara görə, elm adamlarının siyasətdə olmasını nə qədər sevsəmdə, Ümit Özdağ o deyil..
Bir dəfə evə çox gec gəldim, hardasa saat 2 olardı. Otaq yoldaşlarımı oyatmamağ üçün işığı yandırmadım, əl-üzümü yuyub, yatdım.
Səhər su içmək üçün yerimdən qalxdım, qaldığımız ev çox geniş idi, mətbəxə keçəndə gördüm ki, kalidorda tanımadığım kimsə yatıb, yanından səssizcə keçirdim ki, qaqaş oyandı. Aramızda belə dialoq keçdi:
Sabahın xeyir, qaqa- dedi
Sabahın xeyir- dedim
Siqaretin var?- soruşdu
Hə- dedim
Qalxdı birlikdə siqaret çəkdik, heç danışmadan suyumu götürüb otağıma qayıtdım sonra yenə yatdım.
Saat 11-də oyandım, qaqaş evdə yox idi, otağ yoldaşlarımdan o qaqaşın kim olduğunu soruşdum, tanımadılar. Universitetdə maraqlandım, tanıyan olmadı, belənçiynə bir şey..
P.S. Yuxuda olmusan deyə bilərsiniz, amma qaqaşın kalidorda yatdığı döşək yerində və külqabıda iki ağ magna kötüyü var idi, evdə də məndən başqa ağ magna çəkən yox idi..
Çox "draznit" edici bir duyğudur. Heç gözləmədiyin anda baş verir çox vaxt. Qarşı tərəf qarşılıq versə də, problemdir verməsə də problemdir
Magistratura pilləsini bitirmək üçün yazmalı olduğunuz 65-75 səhifə arası tədqiqat işi.
Əgər mövzunu özünüz seçmisinizsə və elmi rəhbətinizdə bu sahədə ixtisaslaşmışsa sizi təbrik edirəm
Yox əgər,
Özünüz seçməmisinizsə və elmi rəhbərinizində mövzuyla yaxından və ya uzaqdan əlaqəsi yoxdursa, sizi də təbrik edirəm, ürəyağrısı qazandınız..
O qədər qaqa tipi insanlar tanımışam ki, bu barədə artıq nə deyəcəyimi bilmirəm, onların öz dünyaları var desəm yalan olar, çünki onlar üçün dünyanın ya hansısa düşüncə sisteminin əhəmiyyəti olmadığını düşünürəm. Onlar sadecə "partdatmax ya da babbat bidə gəlin tutmağ" arzusu ilə yaşayırlar. Oğru aləmi, ya "təmiz yaşayış" onlar üçün önəmli deyil. Hər yerə, hər marağlarını cəlb edən məsələyə "kurs" olmağa çalışırlar.
Bu günə qədər bir çox əsərlərdə, filmlərdə gördüyüm və ya real şəxslərin dilində eşitdiyim bir məsələdir. Kiminə görə şərəfsizlik, kiminə görə isə həyatın acı/şirin reallığıdır..
Mən bu barədə onu deyə bilərəm ki, nə qədər doğru olmasa da, insanda qəribə bir maraq doğurur..
Mənim ən sevdiyim 10 roman məhz bunlardır, çünki oxuyarkən zövq almışam, düzdür bəzilərində sover ideologiyasının təsiri və təbliği olsa da..
*ilyas əfəndiyev-dağlar arxasında üç dost
* Eyruz- P.S.
*ismayıl Şıxlı- Ayrılan yollar
*Mehdi Hüseyn- Yeraltı çaylar dənizə axır
*Mir Cəlal- Bir gəncin manifesti
*Elçin- Mahmud və
*Anar- beş mərtəbəli binanın altıncı mərtəbəsi
*Mirzə ibrahimov - Böyük dayaq
* Qurban Səid- Əli və Nino
* Sabit Rəhman - Nina
Azərbaycanda intelektual mühitdə yararlana biləcəyiniz adamların sayı çox azdır, bu boşluqdan imran və ya Rəfin istifadə edirlər, hər ikisi öz "düşüncələrini" ortaya qoyurlar. Öz aləmlərində cəmiyyətdə baş verən hadisələei tənqid edirlər guya ki.. Bir-iki kitab oxuyan qaqalarda
"qaqaş biraz səviyəli şeylərə baxmaq lazımdı da, Rəfinş zor danışır"
- "yox e qaqa, imran onnan da savaddı oğlandı" tipində pub'da pivə içə-içə müzakirələr edirlər öz "böyük" dünyalarında..
Bizə bu gün lazım olan cəmiyyətin maariflənməsi, bir-birinə hörmətlə yanaşması, hər şeyi lağ obyektinə çevirməməsidir..
Rəfin və imranın etməyə paralel kainatda etməyə çalışdıqları və edə bilmədikləri də budur..
Maariflənmək və ya maarifləndirmək bu deyil, elə sadecə türk kontentində Haluk Tatar, Emrah Safa Gürkan, Dilozof, Akademik Link və s. kimi müxtəlif mövzularda və müxtəlif yanaşmaları ortaya qoyan əla kanallar var ki, burada necə marağlı məlumatlar və bilgilər paylaşılır. Yəni deməyim odur ki, biz "bu pisdir, bu zibildir" deməklə heç nə düzəlmir. Gərək, insanlara öyrənməyi aşılayasan, onlara maraqlı bilgiləri göstərəsən, daimi mütaliə etməyə həvəsləndirəsən..
Beləcə, insanların düşüncə və davranışlarında irəliləyiş əldə etmək olar, yoxsa qalanı boş şeydir..
Hər hansı bir önəmli qurumun kalidorlarında "la la la" deyərək, bir dəfə sağ divara, bir dəfə sol divara əlini vuraraq qaçmaq ya da tullana-tullana qaçmaq
Bu yay hərbi xidmətə getməliyəm, qarşımda bir önəmli məsələ və bir imtahan var.. Gecə saat 03:51-dir. Mən hal-hazırda qeyd elədiyim önəmli məsələ ilə məşğul olmalı olduğum halda, bu entry-i yazıram.
Artıq çox yorulmuşam, gün ərzində dayanmadan siqaret çəkirəm, nə normal mütaliə edə, nə də film izləyə bilirəm, hər kəsdən uzaqlaşmaq istəyirəm, amma təklikdə çox da darıxıram. Bilmirəm, qəribə bir haləti-ruhiyyə içərisindəyəm. Görək, sonu necə olacağ, gedim bir siqaret çəkim
Son bəyənilənlər
