joao cancelo

hazırda barcelonada icarə əsasında çıxış edən hər iki cinahda oynamağı bacarsa belə əsl mövqesi müdafiənin sağ cinahı olan 29 yaşlı portuqaliya əsilli futbolçu. hazırda mövqesinin ən yaxşılarından olsa da, bir baxım problemlər səbəbi ilə kariyerası uğurlu davam etmir. guardiola ilə arası dəydi, citydə oyun şansı görmədi. indi də barcelona oyunçunu 10-15 milyona transfer etmək istəyir. adamın sifətinğ baxanda da bir kədər görmək olur. xüsusilə 2020/21, 2021/2022 sezonlarında sitinin liga çempionu olmasında əməyi danılmazdı. barcelonadakı oyun performansı hələ ki, o qədər ürək açan olmasa da bunu bütün komanda oyunçularına şamil etmək olar. xüsusilə anasının vəfat etməsi adama çox təsir edib. lakin, futbol kariyerasına anası üçün davam etdiyini söyləmişdi bir müsahibəsində. şanssız və kədəri əks etdirən xarici görünüşə malik futbolçulardan ilk 11 yığsaydıq sağ cinaha cancelonu qoyardım heç şübhəsiz. viscaların qəlbi hər zaman səninlədi, kral.

fc barcelona

klub narazıdı. gözlər messini axtarır. goat sadəliyi zart zurt. klub gijdıllaq olub. əsas odu nəticəyə oynamırıq. barcelona istənilən kluba qarşı həmişə açıq futboı göstərib, göstərməlidi də. elə bil hardansa rahatlıq gəlib, 1-2 qoldan sonra klub kayfa düşür. bitirici əksikliyi gözə batır. başqa da heç nə. zor sastav vare, təsadüfi olmağı xaricində problem yoxdu. elə bil milli məclisdi sikm. la masia yetişdirire, a kişi. oyunçuları çox sıxırlare. o təyziqdən çıxmaq çətindi. yamal kişi adamdı sənöl sürüyür özündən 6-7 yaş böyük qaqaşları. vitor roque komandaya isinsə baxımlı oyun gözləyirəm barçadan. pa bratski. yaxşı günlər yaxındır.

zardanadam

(baxma: hepsi hepsi hayat nasıl olsa) parçaları ilə tanıdığım türk rock qrupu. səhifələdikcə çox xoşuma gəldilər. qrup adları ayrı gözəldi.
(bax: zula)

neymar

bu oyunçuya istedad deyənin başunda çatmur. sənöl bu gijdıllaq idi. farmazonun yekəsiydi blət. iki biləy hərəkəti eliyir, elə bil sehirbaz zaddı. braziliyalı hücumçular gözümdən düşüb niyəsə. eynisini vinicius haqqında da demək olar. sadəcə onun başın buraxmıyıblar, real disiplini siker aga. vinicius rodrigo qələt eliyər meydanda artığ hərəkət eliyər. yenə də eliyirləre, söyürlər. sonra ancelotti qapazı qoyur qulaqlarının dibindən. sənöl belə oyunçuları gərəy çaldırasan. uşaq vaxtı ən sevdiyim oyunçu idi neymar. xoşuma gəlirdi xarici görünüşü, meydan içində sərbəstliyi, elədiyi fintlər zad. indi belə oyunçular görəndə əsəb oluram. baxımlı drinlingi zadı da yoxdu. qıraqdan görünən hərəkətlər. blət maraqlıdı niyə uşaq vaxtı hücumçulara sevgi göstərmişik, ideal seçmişik. ama qapıçıların da öz xarizması varıydı. nəysə neymarı neymar eliyən barça idi, yoxsa belhandanın bi tık üstü oyunçudu.

ataol behramoğlu

Yaşadıklarımdan öğrendiğim bir şey var:
Yaşadın mı, yoğunluğuna yaşayacaksın bir şeyi
Sevgilin bitkin kalmalı öpülmekten
Sen bitkin düşmelisin koklamaktan bir çiçeği

insan saatlerce bakabilir gökyüzüne
Denize saatlerce bakabilir, bir kuşa, bir çocuğa
Yaşamak yeryüzünde, onunla karışmaktır
Kopmaz kökler salmaktır oraya

Kucakladın mı sımsıkı kucaklayacaksın arkadaşını
Kavgaya tüm kaslarınla, gövdenle, tutkunla gireceksin
Ve uzandın mı bir kez sımsıcak kumlara
Bir kum tanesi gibi, bir yaprak gibi, bir taş gibi dinleneceksin

insan bütün güzel müzikleri dinlemeli alabildiğine
Hem de tüm benliği seslerle, ezgilerle dolarcasına

insan balıklama dalmalı içine hayatın
Bir kayadan zümrüt bir denize dalarcasına

Uzak ülkeler çekmeli seni, tanımadığın insanlar
Bütün kitapları okumak, bütün hayatları tanımak arzusuyla yanmalısın
Değişmemelisin hiç bir şeyle bir bardak su içmenin mutluluğunu
Fakat ne kadar sevinç varsa yaşamak özlemiyle dolmalısın

Ve kederi de yaşamalısın, namusluca, bütün benliğinle
Çünkü acılar da, sevinçler gibi olgunlaştırır insanı
Kanın karışmalı hayatın büyük dolaşımına
Dolaşmalı damarlarında hayatın sonsuz taze kanı

Yaşadıklarımdan öğrendiğim bir şey var:
Yaşadın mı büyük yaşayacaksın, ırmaklara,göğe,bütün evrene karışırcasına
Çünkü ömür dediğimiz şey, hayata sunulmuş bir armağandır
Ve hayat, sunulmuş bir armağandır insana

azərbaycanlı valideynlərin etdikləri səhvlər

gələcək həyatımıza təsir edə
biləcək zərərli hesab olanun davranışların niyə məhz düzgün olmadığını başa salmaqda çətinlik çəkmələri. bir növ təhsilsizlik. qırıq təhsil ilə evlənmələri və uşaq dünyaya gətirmələri. sərt şəkildə hakimiyyət qurmaq. düşünmürəm ki, 17 yaşında bir gənc dədəsi tərəfindən döyüləndən sonra siqaret çəkməyi tərgidəcək. əslində bildiyimiz şeylərdi, tərs psixologiya zart zurt. bir il bundan qabaq mənim də başıma belə bir hadisə gəlmişdi. çayxanadan gəlirdim, təsadüfi atamla qarşılaşdıq iki söhbət elədik. soruşdu kimlərlə idin zad. heç nə çayxanada nağayrırdız zad deyəndə qayıtdım ki, "heç nə kart oynuyurduq". əsəbləşdi, üstümə qışqırdı. soruşdum ki, niyə qışqırırsan zad, səbəb nədi. sonra dənq elədi ki, bu elə bilir mən qumar oynayıram. bir neçə dəfə səbəb soruşanda yenə qışqırdı, səbəbin demədi. mən də sonra qayıtdım ki, elə bilərsən qumar zad oynayırıq. sadəcə 6 nəfər idik deyə damino oynaya bilmədik, kart oynadıq. yəni ortada heç bir pul söhbəti yoxdu. həqiqətən də belə idi, onsuz zəhləm gedir biri ilə mərcə girməkdən, qumar oynamaqdan. xüsusi dil qabiliyyəti və böyük qəhbəliy tələb edir bəzən.
nəysə... məncə ortada heç bir müdriklik zad yoxdu. valideyn səsini qaldırıb sənim nəyisə başa düşməyini gözləməli deyil. dilin var, ağzın var. onsuz da bir səbəb desən canın çıxmaz. mənə qəribə gələn məqam valideynlərin belə söhbətlərdə uşaqları ilə dialoqdan qaçınmalarıdır. bəzən əsəbiləşməyə səbəb də olmur. atam siqaret çəkməyimi ilk öyrənəndə çox əsəbiləşmiıdi, ama dayımla söhhət eliyəndə sakit tərzdə özü pul qazanandan sonra istəsə çəkə bilər demişdi. gəlib bunu mənim özümə desə idi, bəlkə daha fərqli olardı münasibətimiz. valideynin uşağa qarşı açıq sözlü ola bilməməsi zədələyir ailə münasibətlərini. zamanla uşaq da valideyinlə paylaşa bilmir, zamanla qırılır, axtarışa çıxır, axırda ailənin önəmli dəyər olduğunu dərk edir, amma, gecdir ki, yalnızlık ömür boyu

bir növ yol göstərməkdən qaçınmaları, yol cızmaları, səni həmin yola itələmələri

emil cioran

emil cioran. ispaniya haqqında;

hər bir xalq ilahi sifətləri özünəməxsus şəkildə dərk edir, ispaniyanın şiddəti isə yenə də təkdir; dünyanın qalan hissəsi tərəfindən mənimsənilsə, tanrı tükənər, əlindəkiləri itirər və özündən məhrum qalardı. tanrının öz ölkələrində ateizmi yayma səbəbi özünün yox olmasının qarşısını almaqdır - özünü müdafiə etmək üçün. ilham verdiyi alovdan qorxaraq öz övladlarına qarşı, onu alçaldan çıxışlara qarşı reaksiya göstərir; onların sevgi gücünü ve hakimiyyətini sarsıdar; sadəcə inancsızlıq onu toxunulmaz tutar; onu aşındıran, şübhələr deyil imandır. Yüz illər boyu kilsə onun etibarını bayağılaşdıraraq və onu əlçatan qılaraq ilahiyat sayəsində müəmmasız bir ölüm, şərh edilmiş və aydınlatılmış ölüm əzabı hazırlayar ona; dulardan boğaza yığar da, açıqlamalardan necə boğaza yığmasın? ispaniyadan, rusiyadan çəkindiyi kimi çəkinər və ehtiyat edər: orada ateistlərin sayını çoxaldar. Heç olmasa onların hücumları hər şeyə qadirlik illuziyasını saxlayar özündə: ən azından bu keyfiyyətlətini qorumuş olur. Bəs iman gətirənlər necə olacaq! Dostoyevski, El Greco: daha şiddətli düşmənləri olubmu heç? Necə ola bilərdi ki, o, Bodleri Jean de La Crioxdan üstün tutmasın? Tanrı onu görənlərdən və onu görməyə çalışanlardan çəkinir.

Hər müqəddəslik az və ya çox ispandır. Tanrı tək gözlü bir əjdəha olsa idi, ispaniya onun gözü olardı.

xala

bir tək xalam var uşaqlıqdan çox sevirəm onu. bütün qohumlar arasında ən səmimi gələnlərdəndi mənə. bəlkə də qürur sahibi adamdı, yoxsa yerini bildiyi üçün sevmişəm bilmirəm. səmimi və açıq sözlü idi. hər zaman nənəm gilə gedəndə o gəlirdisə mən də gedirdim. uşaqla söhbət etməsini bilirdi. bəlkə də sual verib dinləməsini? qız, mız var? diyən adam necə qeyri-səmimi gəlsin amk? uşaqlıqda bizə çoxlu hədiyyələr alırdı, unutmurdu. lap uşaq vaxtı söhbətlərini xatırlamıram, amma, 2020-2021 illərində bol söhbətlərimix olmuşdu. sıxıcı deyildi, mövzunu hardan başladacağını bilirdi. bəlkə də qohumlar arasında ən çox kollektivlə işləyən adam idi deyə bu qədər anlaşıqlı və səmimi gəlirdi insana. bir dənə də hərəkəti var idi əli ilə çimdik fason götürürü agzımızdan. qəribə olsa da vərdiş eləmişdi, stola zada fa edərdi. o hərəkət də heç çıxmır yadımdan, səmimi gəlirdi. sanki, pişiyini sevirdi də o təəssüratı alıb biz də xoşhallanırdıq. nəysə indi çox görüşmürük, hərdən wp status zad qoyur elə dialoga giririk, nənəm gillə də dalaşıblar getmirlər day. təzə uşaqları olub, öz evindədi. bir dəfə marşrutda qarşılaşanda çıxardı mənə uşağının şəklini göstərdi. allah saxlasın falan filan derken dedi ki, emin zad çix istəyir uşağı nigar zad əllərindən salmırlar. mən də uşaqlara sevgimi göstərə bilmədiyimi dedim, o da başa düşdüyünü və özünün də elə olduğunu dedi. həmin anda da biraz saygım artdı desəm. oturub təklikdə uzun-uzun danışmaq istədiyim insanlar siyahısındadı özü. belki bir gün.