tinder

Məni ən çox təəccübləndirən də escortlardı proqramdakı. Girib hələ bioda utanmadan yazırlar ki, boş-bekar olanlar narahat etməsin. Elə bil proqramı dədələri yaradıb bunların qızları fahişəlik eləsin, amma biz normal münasibət qurmaq üçün girənlər boş-bekar adamlarıq, bunların biznesinə mane oluruq. Hələ fotosu olmayan insanları demirəm, Azərbaycanda reallıq budu 10 qızdan 1-i ancaq öz fotosunu qoyur tinderə. Sən də məcbur olursan şansını artırmaq üçün fotosu olmayan insanları da bəyənməyə, çünki niyə də olmasın, tinderdə oğlanlar qızların 10 qatıdı. Bəlkə bir şansım olar deyə like edirsən kimisə, gəlib "match" olursunuz. Qız sənə deyir ki, sən yanıqsan, fotosu olmayan qızı niyə like etmisən. Bir də sənin xarici olmadığını bilən kimi unmatch edənlər var. Bio-da yazdıqlarım ingiliscədi, söhbətə giriş cümləm də ingiliscə olur, adımı da tam yazmamışam sırf bilərək. Xarici zənn edirlər, bəyənirlər səni, normal söhbət edirsiniz, zarafatlaşırsınız, gülürsünüz, düşünürsən yumor anlayışı var. gəlir soruşur ki, haralısan, deyirəm azərbaycanlıyam. birdən-birə qız yoxa çıxır. Əzizlərim etməyin belə, hər azərbaycanlıya potensial xiyar gözüylə baxmayın. Bu mövzuda yenə yazacam, çünki 5 ilimi vermişəm tinderə, mütləq ki paylaşacaq daha çox şeyim var.

instagramın yaxın dostlar xüsusiyyəti

Instagramın 2018-ci ildən istifadəyə verdiyi xüsusiyyət. instagramın özünün məqsədi bizim həyatımızı gözlər önünə sərməkdi. harda dincəldiyimizi, haralara səyahət etdiyimizi, boş vaxtlarımızıda nə etdiyimizi və s. minlərlə, yüz minlərlə, milyonlarla izləyicisi olan insanlar bu xüsusiyyəti istifadə edib öz kiçik ətrafına özəl nəsə paylaşır bəlkə də, amma bizim ölkəmizdə "yaxın dostlar" əsasən qohumlardan gizli storylər üçün istifadə edilir. ilk zamanlarda həyəcanlanırdım kimsə məni "yaxın dostlar"a əlavə edəndə. Düşünürdüm ki, nəsə bir mesajdı bəlkə bu. Hətta dözməyib sual verdiyim insanlar da olub ki, biz səninlə heç tanış da deyilik, niyə yaxın dostlar siyahındayam axı birdən-birə. Dedi ki, qohumlarımdan başqa hər kəs o siyahıdadı, səni də təzə əlavə etdim. Kimsə də ailəsiylə olan şeyləri "yaxın dostlar"la paylaşır. Bəziləri də birazcıq "nude" sayıla biləcək zadlar paylaşır. Mənim yaxınam deyə biləcəyim 2-3 nəfər dostum var, amma onlar heç biri məni yaxın dostlar siyahısına əlavə edib nəsə paylaşmayıb. Mənlə nəsə paylaşmaq istəsə şəxsi olaraq mesaj ata bilər məncə. Yəni ki, bilmirəm bizdə mi düzgün istifadə edilmir ya dünya da tam anlamayıb bu özəlliyini instagramın. Və ya problem məndədi hər şeyə bir məna yükləməyə çalışıram. "Yaxın dostlar"a məni əlavə edib heç olmasa "nude" paylaşın, gözəllik görək. yoxsa içdiyiniz kofenin fotosunu ora əlavə etməyin mənası nədi? kimsə sizi kofe içirsiz deyə linç edəcək?

sözaltı etiraf

Etiraf edirəm ki, böyüyə bilmirəm. Hələ də anasının gözlərinin içinə baxıb təsdiq gözləyən bir uşaq kimiyəm. Sevgi istəyirəm. Bütün şikayətlənmələrim, bütün narazılıqlarım, özümü pisləməklərim, özümün ən pis versiyamı insanlara təqdim etməyimin səbəbi sadəcə və sadəcə olduğum kimi qəbul edilib sevilmək üçündür. Təbii ki, heç kəs buna borclu deyil, heç kəs bunu etməlidi deyə bir qanun da yoxdu. Mənimkisi sadəcə istəkdi, neyləyim bu da mənim həyatımdı, insanlardan gözləyirəm çox şeyi. Oxuyub deyəcəksiniz bu nə tip bir xiyardı axı. Haqlısınız. Mən də istəyirəm bunu aşım, vecimə də olmasın insanlar. Onların mənə verə biləcəkləri. insanları xoşbəxt görməkdən yorulmuşam. Sanki hər kəs yaşayır, mən də oturub izləyirəm, hətta oturmağa da yer yoxdu, ayaqüstə izləyirəm. Artıq çox incidir. Yorulmuşam. Daha nə qədər ayaqüstə durmağı bacararam bilmirəm. Ayaqlarım dözmür, yıxılacam.

sözaltı etiraf

Danışacaq heç kəsim yoxdu, sözlük. Özümdən bezmişəm, zəhləm gedir özümün bu hallarımdan, hər gün eyni poxları təkrarlayıram. insanlara da haqq verirəm, daim şikayətlənirəm, özümdən, insanlardan, qanunlardan, qaydalardan, işimdən, həyatımdan, ailəmdən. Heç kəs mənim kimi birinə dözmək istəməz, mən sadəcə xəyallar qururam insanlarla bağlı. Tək istədiyim olduğum kimi qəbul edib sevilməkdi. Bəlkə bir gün anam məni sevər, verdiyim qərarlarda məni dəstəkləyər, gözlərindəki o bitmək bilməyən narazılıq yoxa çıxar. Məndən heç bə gözləmədən, gəlib sadəcə yanımda olduğunu deyər. Evlənməyimi istəyərkən, niyə evlənmədiyimi anlamağa çalışar. Heç kəs məni sevmir deyəndə bəlkə də məni anlayar deyə düşünürdüm. Amma o belə anlamadı, əziz sözlük. Tək dərdi evlənməyimdi, ona bir nəvə verməyimdi. Dost tanışın yanında göstərəcək bir nəvə fotosu olacaq əlində. amma necə ki, mənim normal yaşayışım, hisslərim barədə 1 dəfə də maraqlanmayıb, nəvəsi barədə də pafoslu təbriklər deyib, onun da hisslərini vecinə almayacaq.
Nəticə olaraq sevgisizlikdən boğuluram, əziz sözlük. Üzməyi bəlkə öyrənə bilərəm. insanların mənimlə bu cür oynamağının qarşısını alaram bəlkə. Özümü əzməyi dayandıraram.

yazarların fərqinə vardığı şeylər

Sən ona sevgili olmaq təklif edirsən. O yox deyir, münasibət üçün hazır olmadığını deyir. Tək daha rahat olduğunu deyir. Dostluğun daha yaxşı olduğunu deyir. Mövzu necəsə sexting-ə gəlir çıxır. Sextin-ni bəyənir. Sonra görüşürsünüz seks edirsiniz. Dəlilər kimi öpür səni, bütün bədənini öpür, həyatının ən yaxşı blowjob-nu edir sənə. Sən düşünürsən ki, bəlkə bu bir şeyləri dəyişər. Amma deyir ki, sadəcə 1 dəfəlik bir şey idi bu. Sən də qalırsan ortada. Onda anlayırsan ki, məsələ seks deyil. Məsələ onla qucaqlaşdığın, seks arasındakı dəqiqələr idi, onun bədənində barmaqlarını gəzdirdiyin o anlar idi, sakitcə səni qucaqlamağı idi, onun sənin köynəyini geyinib dizinə uzanmağı idi, etdiyiniz mənasız zarafatlar idi, Onla 1 dəfə dinlədiyin üçün mahnıların belə onu xatırlatmağı idi məsələ. O günə kimi məsələnin sadəcə seks olduğunu düşünürdüm. Çox rəngarəng seks və sevgi həyatım olmasa belə düşünürdüm ki, seks olduqdan sonra heç bir problem qalmaz. Elə deyilmiş təəssüf ki.

güldürən qəribə yuxular

Bir dostum var Əli adında. O evlidi. Yuxuda onun evindəydik. Mənim də yanımda sevgilim var. Dostuma deyirəm ki, kökəlmisən (çünki realda çox arıqdı). O da sevinir, rəqs etməyə başlayır. Ayağını çırpır stola, soruşuram ki, ayağın necədi? Dostumuza etdiyimiz o bomba zarafatı bu dəfə yoldaşı edir: "Ayağı deyil, Əlidi əhə əhə". işin qəribəsi odu ki, mən və sevgilim çox gülürük bu zarafat. Qız şikayətlənir bir yandan da ki, biz niyə bu zarafatlara gülürük axı. Birdən birə bütün gedişat dəyişir yuxuda. Mən deyirəm ki, istəsən daha ciddi şeylər edək. O hə deyir, mən də həmin anda diz çöküb evlənmə təklifi etməyə başlayıram. imkan vermir bitirim. Məni qaldırır ayağa və deyir: "Əzizim nahad, bu qısa müddətdə məni heç olmadığım qədər xoşbəxt etdin, yaxşı ki, varsan, yaxşı ki mənimləsən". Dəlicəsinə öpüşməyə başlayırıq, ailə, uşaq falan vecimizə almadan.
Edit: Sevgilim yoxdu, buna görə yuxu daha gülməlidi

yaşlı nəslin əlində qalan cavan nəsil

Yaşlı nəslin problemini yaşa dolduqca anlamağa başlayıram. Yəqin ki, düzgün anlayıram. Mənim anladığım budu ki, onlara yaşamağa icazə verilməyib, istədiklərini edə bilməyiblər, nə istəyiblər, nəyi edə bilməyiblər, bilmirəm tam. Bəlkə də, ürəklərində qalıb seks istəkləri sevdiyi insanlarla, bəlkə də yiyələnmək istədikləri peşə fərqli olub, yaşadıqları ölkə, şəhər onları sıxıb, Amma bunların heç birini dəyişəcək gücləri olmayıb. Yaşaya bilməyiblər, gəlib çatıblar bu illərə. Yaş keçdikcə görüblər ki, ömür keçib gedib, heçnə yaşamamışıq. Ancaq qohum-qonşu dərdi çəkmişik, 1 normal xatirəmiz yoxdu. Biz yaşamamışıqsa indiki gənclər xeyir ola yaşasınlar axı? Niyə xoşbəxt olsunlar axı? Onların da həyatına pox qoyaq. Bunları necə anlayıram? Çünki mən də yaşaya bilmirəm indi və günlər, aylar keçdikcə kinlə dolur içim. insanların xoşbəxtliyi heyif ki, üzümü güldürmür, yaşaya bilmədiyim günləri xatırlayıram. Mən də o söyüləsi yaşlılardan olmağa doğru gedirəm deyəsən.

anxiety

Anxiety sənin yük (burden) kimi hiss etməyinə səbəb olur. Dostlarınla görüşmək istəsən belə onlara mesaj yazmaq istəmirsən, çünki düşünürsən ki, onlar səninlə vaxt keçirmək istəməyəcək. Xoşun gələn qızla danışmaq istəsən belə yaxınlaşıb heç nə deyə bilmirsən. Çünki düşünürsən ki, sənə güləcəklər. Hətta mağazada, restoranlarda, kafelərdə kassaya, nə isə sifariş verməyə belə getmək istəmirsən, növbədə sən olsan belə düşünürsən ki, kassiri və özündən sonrakı insanları narahat edirsən.
Təşviş (anxiety) səni bu cür hiss etdirir. Sanki sən insanlar üçün daimi narahatlıq mənbəyisən, zaman itkisisən onlar üçün.
Özünü gülünc vəziyyətə salmaqdan, sosiallaşmaqdan qorxduğun üçün, dediyin sözlərin eşidilməyəcəyindən, diqqətə alınmayacağından təşviş hiss edə bilərsən, amma əsl narahat olduğun şey rədd edilməkdi, mühakimə edilməkdi. Yetəri qədər yaxşı olmadığının deyiləcəyindən narahatsan. Girdiyin mühitdə istənməyən biri kimi görünəcəksən. Bunlardı səni qorxudan şeylər.
Təşviş duyğusu səni sevilmədiyini hiss etməyə vadar edir. Hər münasibətdə daha çox qayğı göstərən tərəfin sən olduğunu hiss edirsən. Ətrafında insanlar, dostların olsa belə, düşünürsən ki, onlar əslində sənə nifrət edirlər, halbuki sənə bunu düşündürəcək heç nə yoxdu ortada.
Nə vaxt sənə biri yaxşı davransa düşünürsən ki, bu işin altında başqa bir iş var. Biri sənə baxanda səni mühakimə edirmiş kimi gəlir. Evdən çıxmaq özü challenge (meydan oxuma) olur sənin üçün.
Təşviş duyğusu səni lazımsız, gərəksiz hiss etməyin üçün aldadır. Öz fikrini bəyan etmə haqqı olmayan biri kimi hiss etdirir səni. Sanki dediklərin heç bir fərqi yoxdur, çünki heç kəs səni eşitmək istəmir.
Danışmadan öncə 2 dəfə düşünürsən, çünki səhv şeyi deməkdən narahatsan. Sən danışmağa hazır olanda isə, söhbətin mövzusu dəyişmiş olur artıq. Söhbətə qoşulmaq şansını artıq itirdin. Hər şeyi bu cür əlindən qaçırdığını düşünürsən, sanki bütün həyata pəncərədən baxırsan sadəcə.
Təşviş sənə dəyərsiz hiss etdirir. Münasibətlərinə və işində sərf etdiyin əməyi heç kəs görmür deyə düşünürsən. Heçkimin yaşadığın stresslə maraqlanmadığını hiss edirsən. istədiyin tək şey birinin əlini sənin çiyninə qoyub, gördüyün işi, etdiklərini təqdir etməsi, səni təsdiqləməsi, qiymətləndirməsidi. Amma bunu heç vaxt əldə etmirsən. Belə olanda isə yetərincə yaxşı deyilmişsən kimi hiss edirsən artıq.
Təşviş səni bacarıqsız hiss etdirir. Sanki həyatın boyunca diqqətə dəyər bir şey etməyəcəksən. Sanki heç vaxt uğurlu ola bilməyəcəksən, heç vaxt xəyallarına çata bilməyəcəksən. Əgər diqqətli olmasan bu hissə təslim olacaqsan, və yerində dayanacaqsan, çünki sən bundan artığına layiq deyilsən.
Təşviş duyğusunun ən pis tərəfi sənə sevilməyəcək, dəyərsiz və lazımsız biri kimi hiss etdirməyidi.

sözaltı etiraf

deməli səhər saat 8-ə filan qalıb anan gəlir səni oyatmağa çalışır. sən yerindən çıxmaq istəmirsən. çalışırsan ki, şirin yuxunu biraz da uzadasan. isti yatağını tərk etmiyəsən. anan 2-ci dəfə gəlir. yeməyin hazır olduğunu səni gözlədiyini deyir. birtəhər bu həqiqətlə razılaşıb yatağını tərk etməyə qərar verirsən. qalxırsan yerindən şalvarını, köynəyini geyinirsən. corabını keçirirsən ayağına. gedirsən əl üzünü yumağa. düşünürsən ki, həyat nə bombadı hərşeyə rağmən. tezliklə rəsm dərslərinə başlayacan filan. illərdi həsrətində olduğun şey. tezliklə gerçək olacaq. içində bu həyəcanla işəyirsən. yuyursan əl-üzünü. bir gecə əvvəl atanla etdiyin xırda söhbət yadına düşür. üzünü birazcıq qaydaya sal. işlər necə gedir və s. soruşur. çiynimə toxunur. yarımçıq qucaqlama kimi bişey edir. bular gəlir ağlına. deyirsən ki, bir müddət də uzada bilərsən saqqalını. güzgü qabağında saçını, saqqalını olduğu qədər darayırsan. çıxırsan hamamdan. yemək hazırdı stolun üstündə yulaf yarması(qerkules) sıyığı hazırdı. anan xəstəliyinə rağmən özü üçün də hazırlıyıb eyni şeyi. ona olmaz halbuki sıyıq. başladıq yeməyə nədənsə söhbət edirdik. qapı döyüldü atamın əmisi nəvəsiymiş anam açdı qapını. bizim evə gəlməyəli illər olmuşdu. heç xatırlamıram bizə gəldiyini. evə dəvət elədik. elə yaxınlaşıb görüşdüm. dediyi sözləri illərlə unutmiyacam: "bunu demək mənə düşdü, atan rəhmətə getdi..."

unudulmayan yuxular

yuxu deyil serialdı mənim gördüklərim son 1 ayda. yəqin ki atdığım dərmanların filan təsirindəndi deyirəm. amma bu qədər də olmaz amk. gördüyüm yuxular çox yadımda deyil üstündən uzun müddət keçib deyə. deməli atamla maşında yol gedirik, birdən atam yuxulayır sükan arxasında. yəni mən yuxuladığını zənn edirəm. sən demə ölüb (bu sözü əvəz edəcək şeylər axtardım, bunu qəbullanıb səsləndirmək çox incidir). nəsə sükanı birtəhər fırladıb maşını bir yolla saxlıyıram. amma atamın həyatını xilas etmək mümkün olmur. 2-3 gün əvvəl atamla bağlı 1 yuxu da gördüm. bu dəfə onun ölüm xəbərini kimsə mənə deyir. məndən heç bir reaksiya görmür. digər epizodda bir kafedəyik. uzun müddətdi görmədiyim bir qrup dostlarla bir kafedəyik. dizayn olaraq heç yerə oxşada bilmədim. bəlkə yeni bir kafeydi özüm açdığım filan. şit şit zarafatlar edirik dostlarla, belaltı zarafatlarım əksik olmur həmişəki kimi. qıraqdan bir qız söz atır bizə ona da cavab filan verirəm. qapıdan rafiqa girir, niyə məhz o bilmirəm. gedirəm yanında otururam yerə başliram ağlamağa. atamın öldüyünü onda anliram. ağlaya ağlaya oyanıram.
bu iki yuxu arasında gördüyüm bir yuxu da vardı. demək oturmuşam bir restoranda terasda, günəş gözlükləri gözümdə, 3 qız mənə yaxınlaşır (bu 3 qız sosial şəbəkələrdə filan kifayət qədər məşhurdu). gözlüyümü burnumun üstünə sürüşdürüb şüşələrin üstündən qəribə bir baxış atıram. deyirlər ki sizlə müsahibə götürmək istirik. qızlardan biri də qayıdır ki bəs siz mənimçün rol modelsiz filan. müsahibəmi verə bilmədən oyanıram. burdan səslənirəm sevənlərimə istədiyiniz vaxt müsahibə üçün mənə müraciət edə bilərsiz. kiss. kiss.

sağ əlin orta barmağı

yəqin dəyəcəksiz "wtf" , sol əlin orta barmağından nə fərqi var? 1 həftə əvvələ kimi mən də bilmirdim fərqi. sağ əlimin orta barmağına üzük taxıram hardasa 2 ildi. çünki aldığım üzük o biri barmaqlarıma böyükdü. nəysə 1 həftə əvvəl bir dostumla görüşdüm diqqət yetirdi o barmağımdakı üzüyə niyə məhz o barmağa taxdığımı soruşdu, sonradan dedi ki, o barmağa geylər taxırmış üzüyü. mən də o bunu deyəndən sonra 1 həftə ərzində çalışdım ki sol əlimə keçirim üzüyü. amma ki, öyrəşmişəm artıq. bayaq fikirləşdim ki, qardaş gey hesab edilməkdə səhv nədi axı, başqa vaxtı deyirəm lgbt'yə hörmətlə yanaşmaq lazımdı filan, amma bir üzüyə bu qədər ilişirəm. qoy belə düşünən düşünsün ki geyəm. niyə məhz bu barmağa üzüyün taxıldığını da çox uzun olmasa da araşdırdım. sağ əl (right hand) geylərin də evlənməyə haqqı olduğunu ( have the right to enter into marriage) simbolizə edir. orta barmaq da buna qarşı çıxanlara qarşı göstərilən etirazı bildirir.

tarık akan

bugün səhər 10-da filan öyrəndim ölüm xəbərini. deyə bilmərəm ki məni dəhşət sarsıtdı bu xəbər. çox filmini izləməmişəm. hətta cannes festivalında mükafat qazanan yol filminin sadəcə adını eşitmişəm dəfələrlə. izləməmişəm. amma təsir etdi. uşaq vaxtı əsas "hababam sınıfı", "ah nerede","mavi boncuk", "canım kardeşim" filan kimi filmlərini izləmişdim. "damat ferit" kimi qalıb ama ağlımda. xəbəri oxudum ağciyər xərçəngi imiş. gecə saat 1-də vəfat edib. sonra başladım həmin xəbərdəki şərhləri oxumağa. oxuduqca insan dəhşətə gəlir. nə qədər yobaz, geribeyinli insanlar var hamısı gəlib şərh yazır:"mekanı cehennem olsun", "ateşi bol olsun","geberdi gitti sonunda" kimi zadlar. mən oxuduqca dəlirirəm. insanlar nə vaxt bu qədər acımasız olublar axı? nə vaxt bu qədər qoyun olublar axı. ateist idi, kommunist idi kimi sözlərlə özlərinə haqq qazandırır bu şərhləri yazanlar. zatən beyin olsa düşünüb bişeyləri anlıyar bu insanlar. amma yoxdu. oxuduqlarıma görə xalqın yanında olub daim, pul, mal-mülk, şan-şöhrət üçün mövcud iqtidarlara boyun əyməyib. həbsə də düşüb, döyülüb də. bütün çətinlikləri görüb amma yenə öz yolundan dönməyib. adam bildiyin bizə adamlıq dərsi verib. həmişə xalqımız şikayətlənir ki, türklərin xəbərlərini biz də gündəm edirik. qardaş bizdə də doludu belə beyinsiz yaşayan insanlar. neyliyek bunlara qarşı tolerant mı olaq? son olaraq nə deyək. hardasan bilmirik, amma ümid edirəm ki, dünyadakından daha yaxşıdı hərşey orda.

yaşamaq

1 il ailəm beynini zad etdi ki, gələn il bibin oğlunun toyudu gedəcik kəndə toya. bunu eləmə səbəbləri ilk bibimoğlunun toyuna getməməyim idi. həmin toy vaxtı kənddəydim ama niyəsə bi hiss gəldi içimə getməmişdim, kəndə zatən məcbur gedirəm, sevmirəm. nəysə sözüm onda yox 1 il ərzində özümü bir təhər hazırladım 1 bəhanə də tapmadım bakıda qalmağçün. avqustun 20-i toy olasıdı. biz 17-i getdik. nəysə 18-i getdik bibimgilə qız evində xına gecəsiydi. oğlan evində də yüngülvari yeyib içmək. içki məsələsinə də toxunum biraz. 2015-ci ildə əmim oğlunun toyuna qatılıb orda içmişdim babat. ömrümdə araq 2-ci dəfə içirdim. qohumlarla filan çox arası olan biri deyiləm. ümumiyyətlə insanlarla yaxşı ünsiyyət qurammıram. həmin toyda içəndən sonra deyib güldüm zad. qohumlar da başladılar ki sən əməlli başlı qaynıyıb qarışansan filan. day demirlər ki uçuram ee brat. bu ilki toya da evdəkilərin məni yola gətirməkçün motivasiyalarından biri o içki məsələsi oldu. qayıdaq yenə mövzuya ayın 18-i getdik, yemək ürəyimcə deyildi, araq da süzdülər. 2 rumka içdim ancaq. içəmmədim. biraz kefim düzəldi zad, sonra durub getdim oturdum maşında. nə pox yeyəcəmsə maşında artıq. həmin gün tam olaraq anlamadım özümü filan. bilirəm ki xoşlamıram adam çox olmağını filan ama tam olaraq mövzunu sabahsı gün çözdüm. 19-u axşam yığışıb gəldik ciyər axşamına. bibimgillə biz ayrı kəndlərdəyik. nəysə getdik çatdıq gördüm, kimisi qoyun kəsir, kimisi günorta kəsilmiş dananın ətini doğrayır filan. hərənin bir işi var. bakıda yaşadığımçün çox adam tanımıram. üstəlik də toy da fərqli bir kənddədi tamam fərqli mühitdəyəm. bibi uşaqlarımın da başı qarışıqdı. tanıdığım heçkəs qalmıyıb. pox kimi qaldım ortada. gedib girdik mağara 1 kruq vurdum oturammadım ala. gördüm heçkəsi tanımıram çıxdım çölə biraz telefonla qurdalandım. gah atam çağırdı gəl içərdə otur telefonunla oyna filan, gah qardaşım alınmadı müəllim. orda dayanıb gəlib gedənlərə baxanda anladım ki, yalnızlıq budu. həmişə düşünürdüm ki, ətrafda tanımadığım insan çox olanda sıxılıram. orası elədi ama məni zad eliyən o adamları mənim tanımamağım yox, onların məni tanımamağı, məndən xəbərləri olmamağıdı. bir filmdə belə bir replika vardı. "başına mismar vurmaq belə ağlıma gəldi, amma mən daha pis bir şey edəcəm. səni görməzdən gələcəm". bax budu məsələ mən də buna çok takmış vəziyyətdəyəm. insanlar sizi görmürsə, sizi tanımırsa nəfəs almağın bir anlamı yoxdu. siz zatən yoxsuz. həyatda ən cındır şey budu. sizi heçkəsin görməməyi. o anda mən də anladım ki, mən yoxam. var olmağım üçünsə insanlar lazımdı. mənə dəyər verən, məni istəyən, mənə ehtiyacları olan insanlar. bu cür düşüncələrə görə də, indi nə işləyə bilirəm, nə insanlarla əlaqə qura bilirəm. heçnə edə bilmirəm, ümumiyyətlə ölüyəm mən.