sözaltı günlük

başa o qədər izaholunmaz şeylər gəlir, bunların heç birini ailəmə danışa bilmirəm. dostlarıma belə, onda birini danışıramsa da, onu istehza ilə çatdırmağa çalışıram, onların içini qaraltmaq və pis olmalarını istəmərəm.
çəkdiyim daxili ağrı bitməz tükənməz absürd sonsuz bədbəxtçiliyin təzahürüdür. səssiz və səbəbsiz. nə qədər etsəm də, bundan qaça bilmirəm.
hər şeyə nikbin yanaşmağa çalışıram, amma bu içimi didən əsas şeyə çevrilib. ümid bəsləmək dəhşətlidir, əgər o ümid zorla yaradılıbsa.
artıq xoşbəxtliyim həmin vaxt ərzində yaşadığım pis adlandırıla biləcək xatirələrə nisbətən yaxşı olanlardır. ən azından mənim üçün belədir. qaranlıq içində, qısa müddətə parlayan işıqlar. sönəcəyini bildiyin halda, anlıq istilik verən.

sevgi

Gecənin saat üçü keçmiş 10 dəqiqə. Onu anladım ki mənim problemim keçmiş deyil. Sevgisiz qalmaqdır. Mən kişi cinsinin bir nümayəndəsi olaraq bunu qədər dərindən hiss edirəmsə qadınların hiss etdiklərini düşünə bilmirəm. Kəşkə məni sevəcək bir atam anam olsaydı, onlarda görmədiyim sevgini eşqdə gördüm, düşündüm ki eşq məni sağaldacaq. Halbu ki qəlbimi və ruhumun dərinliklərini ələ keçirmiş qara bir sevgisizlik var, sanki ürəyimdən yapışıb bir lənət kimi gəzir. Sevgisiz qaldığımda özümü çox pis hiss edirəm, həyatımın mənasını itirmiş, yolundan aşmış, hardan gəldiyini bilmədiyi kimi hara gedəcəyimi də bilmirəm. Gözlərim yaşlıdır amma heç zəif görünmək istəməzdim. Nifrət edirəm bu yaşamdan. insan oturar durar dayanmadan sual verər ki mən nə üçün belə bir həyata layiq görüldüm, anlamsız bir yaşam acı gələr insana, anlamsız bir acı süründürər insanı, heç sevgi görməmiş birisinin acısı günü gündən onu ölümə sürükləyər, tam da hiss etdiyim budur. Günü gündən bozlaşan hisslərim, mənasız gələn dünya və parlaqlığını itirmiş günəş. Bu sevgisizliyi heç nə tamamlaya bilmir, insan daima o uşaqlıqdan görə bilmədiyini axtarmağa çalışır, insan yarım qalmış parçasını başqalarında axtarır və heç vaxt tamamlaya bilmir. Sevgi sadəcə qadına olan eşq midir ki özünü tamamlayasan? Görməsən uşaqlığından açan çiçəkləri, nə faydası var axtarmağın başqasında ləçəkləri

malcolm x

qara pantera partiyasının başçısı. black student cooperation committee ilə sıx əlaqədə olub və bilindiyi qədər də şiddətə meyilli birisi olmayıb. sadəcə use violence if necessary doktrinasını mənimsəyib. şiddətin ancaq və ancaq lazımi şərtlər bərqərar olduğu zaman işlədilməli olduğunu müdafiə edib. ağların o dövrdəki qaraların yaşadığı yerlərdə qara namizəd qazanan kimi gerrymandering edərək seçkiləri manipulyasiya etməsini sərt şəkildə tənqid edib. bir doktrinası da the ballot or the bulletdir onsuz da. tərcümə ilə ya bülleten ya da güllə deməkdir. paramilitar qruplarla sıx əlaqədə olub, qara pantera partiyası da bir nöqtədə paramilitar qrupa çevrilmişdi və bu partiya o dövrdəki qara xalq hərəkatını daha şiddətyönümlü bir şəkilə salmışdı. solçuluğunun arxasında emosionallığının dayandığını düşündüyüm bir insandır, onu həqiqətən də başa düşürəm çünki bir nöqtədə amerikadakı qaralar o qədər diskriminasiyaya məruz qalmışdılar ki solçu olmamaq və radikallaşmamaq əldə deyildi.

soap kills

Ümumiyyətlə müsəlman ölkələrindən müasir dövr belə səviyyəli şeylərin çıxması mənə çox zərif, çox eqzotik təsir edir. Sözsüz ki, incəsənətin, fəlsəfənin, elmin digər janrlarında müsəlmanlar xüsusilə orta əsrlərdə sözlərini deyiblər, müasir dövr ədəbiyyat və s. həmçinin. Lakin indie/trip hop tərzi bir şey - bu ölkələrin nə gündə olduğu, xalqların əsasən nəyə qulaq asdığı, nə təfəkkürdə olduğunu nəzərə alsaq - səhrada bitən gül misalı, çox nadir, çox füsunkar təsir edir... ən azı mənə. Sevərək dinləyirik ara-ara.

Qeyd: məsələ əslində musiqi də deyile. Belə zindan təfəkkürlə cəmiyyətlərdə bu cürə insanlar və onların yaradıcılığını təqdir etməkdir. Axı mən də elə bir yerdən çıxmışam, necə olduğunu bilirəm... zindan təfəkkürlü cəmiyyətdə azadlıq, boğulan insana hava kimi təsir edir, nolsun ki, o sənin bir nömrəli və ən adi haqqındır.

(baxma: yüksək melatoninli gecə başlıqları)

sözaltı günlük

#özünüyaxınhissedəndən

ilişib qaldığım qara-qura hekayəm üçün fikir eşələnirdim quqlda, gecənin 4-ündə. "özünü yaxın hiss etmə"nin cümlə içində istifadə edilən nümunələrini axtarırdım. Qalan son iki siqaretimdən birini mükafat qoymuşdum özümə, bunu bitir elə çək - deyə. Birdən özümü burada tapdım, haradır bura, kimdir bunlar, başda elə bildim xüsusi açar sözlərlə axtarış edənlərin qarşısına çıxan gizli bir sayta, topluma düşdüm. insanlardan, telefondan, şəbəkələrdən uzaq, bəyəndiyinə layk qoymayan, abunə olmayan adamam mən, necə oldu, birdən itib edər təlaşıyla şüursuzca qeydiyyatan keçib, hər klikimdə təkərə düşdüm. Mükafat üçün ayırdığım siqaretimin külqabında bir tüstü alınmadan külə döndüyünü görəndə başa düşdüm ki, bu gecə po*a düşdüm...
Deyəsən ilk dəfəm idi ki, heç düşünmədən ad seçdim. Elə axtardığım başlığı nik etdim. Özümü bu sayta çox yaxın hiss etdim. Özümü gec tapdığım kimi, buranı da gec tapdım. Nə yaxşı yığışmısız bura, yaxşı ki, elə gec tapdım, nə yazacağını, nə yaşadığını bilməyən yaşlarıma rast gəlmədiyi üçün, bir ildən bir qarşıma çıxan köhnə feysbuk statuslarım (fikirlərim) kimi üz qızardacaq, yer aralayacaq hisslər yaşamadığım üçün bir yandan sevincliyəm, bir yandan da tualet üçün saxladığım son siqaretimi hiss etmədən çəkdiyim üçün kədərliyəm açığı.
Heç fikirləşməzdim adi bir cümləyə, sadə bir gerçəkliyə gülümsəyərək göz yaşı töküm. "heç bir haqqımız qorunmur, bütün hüquqlar vəhşicəsinə pozulur"- zalım admin, hərəkət etməməsinə baxmayaraq boşa fırlatdığım maus diyircəyi şahidimdir ki, zalımsan). Rejissoram mən, kino çəkməkdən başqa heçnəyə, heç bir ada, ünvana can atmamışam mən, burada "yazar ola bilməyə" tər tökəcəm deyəsən. Çox incitməyin məni, bir yer eləyin aranızda, mənim də "yer6" adında studiyam var idi, yeraltında idim, yeni çıxmışam, indi yerdən biraz yuxarıdayam, 4-cü mərtəbədə, qaynata damının altındayam, Erkin Qədirlinin blok listindəki ilk adamam, yer eləyin, özünə uzaq olub sizə yaxın hiss edən bu adama...

"Bu hisslər yazar üçün keçərliyini itirmişdi"- yazılmaması diləyi ilə hər kəsə EŞQ!