533. Neçə gündür dəhşət "overthinking" olmuşam. Sevgi ya münasibətdə olan problemlərdən deyil sadəcə gələcəyi düşünməkdən olmuşam belə.
Tibb təhsilim artıq yarı olub, hələ də nə edəcəyimi, necə davam edəcəyimi bilmirəm. Almaniyaya getmək desən dağ boyda alman dili var, almaniyaya qəbul olmaq stomatologiya sahəsi üçün çox çətindir, çünki çox az yer verilir. Həmçinin maddiyat lazımdı. Uşaq vaxtımdan evdən minimum pul almağa çalışmışam. Onsuz da ailəmin pulu gündəlik yaşama zülmlə çatıb. Hələ bir 8-10k mənim almaniya təhsilim üçün ayıra bilməzlər. istəyə də bilmərəm heç, üzüm gəlməz. Qardaşlarım artıq evlənmə yaşındadırlar və özlərinə ayırmalıdılar pulların. Türkiyəyə getmək desən "dus" imtahanı kimi çox çətin imtahan var. Bacarmaq olar, amma oranın da gələcəyi nə olacaq bilinmir. Burda rezidenturaya davam eləmək də yenə stomatologiya sahəsi üçün çətindir, çünki yenə yer azdı. Hər il maximum 5 - 10 yer ayrılır. Qəbul olsam belə nə olmalıyam, bilmirəm. Ortopedik, terapevt və s bilmirəm nə zibil olacaq. Rezidentlərə verdikləri maaş da 300-400 manat arası birşeydi. Heçnə oxumayıb birbaşa işə başlamaq desən əsgərlik gəlir durur adamın qabağında. 1 il heçnəyə görə vaxt itirmək var, gedib gəlsən belə iş tapmaq çətindi. Ona da tanış lazımdı bu xarabada. Rayona qayıdıb işləmək bir seçim ola bilər amma yenə ailə evinə qayıtmaq, ailədən asılı olmaq insanı narahat edir. Universitetin verdiyi təhsil də bir sikimə yaramır. Praktika demək olar yox, müəllimlər vecsiz bir sözlə poxa qalsın tibb. 2 ay deyil heç, bir mövzunu öyrənmək üçün aldığım kitablar alətlər stipendiyamın 2 qatı edib. Kirayə xərci, yemək, kommunal xərci hərəsi ayrı dərddi. Gedib bir tanış yanında öyrənmək desən də hərəsi aylıq minimum 500 600manat pul istəyirlər buna belə imkan yoxdu. Nə edəcəm nə etməliyəm bilmirəm, indidən də başlamalıyam. Patok yoldaşlarımın atalarının öz klinikaları olduğunu görmək, indidən işləməyə başladıqlarını görmək də özgüvəni sikib atır, bəxtimi sikim deyirsən.
Nəysə day ağlamaqdan ələ heçnə gəlmir. Bir gün öz peşəmdə hardasa iş tapmağı arzulayıram sadəcə.
Bir yandan da kirayə qaldığım evdə, ev yoldaşlarım hörmətsiz, düşüncəsiz insanlardır, bilmirəm onlara baxım, dərslərə baxım, alman dilinə baxım. Vaxt tez keçir, artıq düşünmək, eləmək lazımdı. Çıxış yolu tapmalıyam...