fikir eləməmək
#digərMən nə qədər indiyənəcən nəyəsə çalışsam, səy göstərsəm, amma öz səhvim ucbatından bu məs:(aylarla) istədiyim, çalışdığım amma öz səhvfim ucbatından alınmayan birşey olsada ona görə belə çox pis olmuram, yəni bir növ vecsizlik kimi bilmirəm nədəndi bu, amma yaxın dostum belə sabah ünsiyyətimiz kəsilsə nədənsə mən o qədərdə pis olmuram belə şeyə görə tez keçir gedir məndə, indiyənəcən kimisə sevsəmdə, lap çoxda sevsəm nədənsə dalınca düşməyim gəlmir nədənsə, hətda o adam mənə ümiddə versə, həmin an çox xoşbəxt oluram, amma sonra münasibət alınmayanda amma bənd olmuram elə həyatıma davam edirəm, həmişə deyirəm hə bax bu insanı artıq sevirəm, amma elə olurki öz səhfim ucbatından ona çata bilmiyəndə başqa işlərnən məşğul olub get gedədə soyuyub gedirəm. nə vaxt desəmki yox, bax bu sondu, amma yenədə öz xasiyyətimdən əl çəkmirəm, 24 yaşım var amma hələdə belə şeylərə görə nə peşman olmuşam babat, nədəki oturub fikrini çəkmişəm yanımda ki dostlarım belə mövzulara görə sevgi, iş, və s. problemlərə görə siqaretə filanda başlayıblar amma mən indiyənəcən dilimədə dəyəyib heç, yəni olan hadisələrə belə davranmaq vecsizlikdir? yoxsa qeyri normal haldır? sizcə insan sevdiyi insanın dalınca düşməlidi ? yoxsa bu bekarçılıqdan, yadaki hisslərinə sahib çıxamamaqdan qaynaqlanır? nə fikirləşirsiz ? yəni kısaca desəm 10 illik dostum səynən danışmıram, sevdiyim qız səni sevmirəm desə hə yaxşı deyib başqa işlərimə köklənə bilirəm həmdə çoxsa bənd olmuram onlara, bunu necə xarakterizə edərdiz ?
postun sahibi
8. @7 oda var, amma Dezavantajını məsələn iş saat 10 başlayır, yerindən gec durub gedirsən iş vecinə deyil filan hə onda sözsüz ki dezavantajdı, amma belə insani münasibətlərdə sevdeyin adam gedəndə, və yaxduda dostun olsun, bu o qədərdə dezavantajını hiss etmirəm çünki onların nə kimi bir avantajıda ola bilər ki dezavantajıda olsun deyə düşünürəm, onsuzda kökləndiyim başqa işlər var
gizli @64186
9. Yaxşı şey deyil nə emosional olmaq, nə də vecsiz olmaq. Biz insanıq. Yeri gələndə üzülməli, yeri gələndə boş verməyi bacarmalıyıq. Bu ikisinin orta həddini tutmaq çox çətindi onsuz, amma mütləq tutmağa çalışmaq lazımdı. Elə bir moment olar ki duyğusallıq lazım olan yerdə bivec olarsan, itirərsən. Elə an da gələr ki boş verməli olduğun anda işi hisslərə töküb yenə də itirərsən. Bir növ imtahan kimidi bu. Ancaq əmin ol ki yeri gələndə üzülməsən və boş verməsən heç vaxt bir insan kimi fərd ola bilməyəcəksən. Bizim təbiətimizdə bu var. O nağıllardaki əfsanələr qədər emosionallıq və günümüzün kapitalist hegemoniyasının bizə aşıladığı sərtlik surəti altında yeridilən duyğusuzluq bizi robotdan fərsiz edir. Necə deyirlər ağrını hiss edirsənsə deməli yaşayırsan. Yaşamaq yanmaqdır yanasan gərək. Səndəki vəziyyətsə ya postravmatik səbəbdən falan psixolojikdi, ya da ki incimə amma öz xarakterin belədisə adam deyilsən.
marco @64188
postun sahibi
10. @Marco xasiyyət müxtəlifdi, düzdü amma insan itirməmək üçün buqələmon kimi deyişməməlidi özünü, düzdü söhbət ciddi bir şeydən gedirsə iş, güc və s. Onda sözsüzki diqqətli olmalısan dediyim kimi işə gecikməni vecinə almasan işdən qovularsan, və yaxduda sağlamlığında ciddiyə almasân, bundada sağlamlığını itirərsən amma kiməsə görə, dost olsun sevgi olsun dəyişməməlisən, çünki onlarda sənə görə deyişmir və hər an öz qərarlarını verib gedə bilərləe, mən bu prizmadan danışıramki yəni 10 illiy dostum da oosa sevdiyimdə olsa getsə durub dalıyca düşmürəm, belə şeyində adamı yüksəltdiyi ancaq kinolarda olur, -* bu vecsizlikdən danışıramki mən özümü tanıyandan bəri kiməsə bənd olmamışam sadəcə olaraq hisslərinin qulu olan insanlar bundan əziyyət çəkir, və vecsiz olanlar onlara qəribə gəlir bu qədər
gizli @64190
27.01.2020 mesaj izlə Googlla