gərəksiz vicdan əzabı və səs həssaslığı

hi y'all. bütün dərdi sərimi bir məsləhətdə yazdım, ona görə başlığı çoxda şeyləmiyin.

yaxınlardan kiminləsə danışanda çox mehriban danışırlar, amma mən soyuq cavablayıram. yəni içimdə nə qədər sevgi olsa da, qısa və soyuq cavablar verirəm. sonra da vicdan əzabı çəkirəm, pis oluram, fikirə düşürəm. nənəm yazıq zəng edie ki, imtahan necə oldu, həyəcanla gözləyirik. mən də konkret balı deyirəm, bir dəqiqə çəkmir zəngi. hal-əhval tutmaq ürəyimdən keçir, amma soruşmuram, bacarmıram içinə zibil. bu simple example, amma hər şey belədi.
sonra overthinking. kiminləsə danışanda əsəbiləşib sərt söz deyirəm. sonra fikirləşirəm bəlkə yazığın nəsə dərdi var deyə belədi, bəlkə uşaqlıqda travma alıb deyə xarakteri bu cürdü, görən onun nə problemləri var. kiminsə peoblemini özümə dərd edirəm, həll eləməyə çalışıram. amma hərəkət 0. bir də hər şeyin dibinəcən düşünürəm. yorulmuşam ruhən və zehnən.

bir də səslərə qarşı çox həssasam. kimsə yeriyəndə ayaq səsi, çəngəl qaşığın boşqaba dəyməsi, qab yuyulanda olan səs beynimi deşir. Həyətə düşəndə itin, pişiyin, küləyin, maşının hamıslnın səsini ayrı-ayrı eşidirəm. Beynimdə küy yaranır. Mahnıya qulağ asanda gitar ayrı, drums ayrı, violin ayrı, vocal ayrı eşidirəm, ləzzət eləmir. ən sevdiyim mahnılara belə qulağ asa bilmirəm, əsəblərim pozulub təmiz.
psixoloq deməyin, hələ mümkün olan deyil. Bu halları yaşayan olub? dedim yazmayacam, amma kiminləsə bölüşmədən olmur. Dostlarla da bölüşüb onları narahat etmək istəmirəm.