+8 əjdaha
1. Uzun zamandır başını buraxmışam. Ümumiyyətlə şəhərdə filan tanımadığım qızlarla tanış olmağa cəhd belə etmirəm. Bilmirəm niyə belədir, amma deyəsən evdən çıxmadan helium qazı filan vurublar, havalarından keçilmir. Özgüvən yaxşı şeydi bildik amma tay ağını çıxartmıyın da. Adicə bir salam belə verə bilmirsən, adamla təcavüzkar kimi rəftar edirlər. Salam verib tanış olduqlarım da türklər demiş kezban çıxır, ya bəxtim belədi, ya da bizim millətə xas bir haldı. Sosial şəbəkədə yazmaq mı? Come on. Əslində bunda qıza sadəcə "cinsi obyekt" kimi baxan qaqaşların da rolu az deyil (Sizin mən beyninizi). Amma hamı da elə deyil ki, əzizim.Köhnədən tanıdıqlarımın da artıq söhbətləri çox sıxıcı gəlir. Bir insan nə qədər boş söhbət maraqlısı ola bilər ki? Bildik hərcaiyə baxırsan, son səhnədə də ağladın, çox da veciməydi. Bir oğlanla söhbət edəndə aldığım eyni həzzi ala bilmirəm misal üçün (bəlkə də gizli geyəm nə bilim).
Əslinə qalsa heç yeni nəsil sevgili münasibətlərinə də alışa bilməmişəm, özümdən asılı deyil, nədənsə çox süni gəlir. Səviyyəli nəsə yaşaya bilmirsən. Nədənsə qızın hissləri ilə oynamaq, "fırratmaq" filan deyəsən daha müqəddəs hesab olunur. Ətrafımdakı insanların da sevgililəri ilə olan münasibətlərinə baxanda eşqlərinin içinə qusasım gəlir. Gərək mən də oğuz igidi kimi, tanış olmaq istədiyim qızı güləşməklə, qılınc oynatmaqla filan sınağa çəkəm az qalıb ona.