sözaltı günlük
| sözaltı1,564,891 | 1294 | 6685
əjdahalar googlla
ritamita
timidus
Yalnız deyilsən!
Bu duyğuların müvəqqəti olduğunu və kömək mövcud olduğunu bilmək vacibdir. Dostlarınıza, ailənizə, profesionallara müraciət etməyiniz vacibdir. Sizi dinləmək və lazım olan dəstəyi təmin etmək istəyən insanlar var. Sözlük yazarları olaraq səni hər zaman dinləyə bilərik.
Əgər yalnız hiss edirsənsə, 860 qaynar xəttinə müraciət etməyini tövsiyə edirik.
Yalnız deyilsən!
Bu duyğuların müvəqqəti olduğunu və kömək mövcud olduğunu bilmək vacibdir. Dostlarınıza, ailənizə, profesionallara müraciət etməyiniz vacibdir. Sizi dinləmək və lazım olan dəstəyi təmin etmək istəyən insanlar var. Sözlük yazarları olaraq səni hər zaman dinləyə bilərik.
Əgər yalnız hiss edirsənsə, 860 qaynar xəttinə müraciət etməyini tövsiyə edirik.
"Alınsa, xoşbəxt olacam, həyatım yoluna düşəcək" dediyim şeylər alındıqda xoşbəxt olmadım, həyatım da yoluna düşmədi. Demək ki, o deyilmiş. Emosiyalarını dəqiq şəkildə öngörmək çox da mümkün olmur. Bu olsa, sevinəcəm deyirsən, amma olanda sevinmirsən. Təkrarlı şəkildə silver bullet syndromea düşürəm. Hansısa yeni x şey olduqda həyatının, dəyişəcəyini ya da ən azından xroniki can sıxıntının sonlanacağını düşünürsən, amma bu işlər elə olmur kimi bir şey. Görünür, can sıxıntısının gələcəkdə hansısa hadisə
və ya nailiyyət nəticəsində yoxa çıxacağı gözləntisi artıq mənasızlığını sübut edib. Deyəsən, elə bu sıxıntını qəbul edib, onun içərisində var olmağı davam etdirməliyəm.
Yalnız deyilsən!
Bu duyğuların müvəqqəti olduğunu və kömək mövcud olduğunu bilmək vacibdir. Dostlarınıza, ailənizə, profesionallara müraciət etməyiniz vacibdir. Sizi dinləmək və lazım olan dəstəyi təmin etmək istəyən insanlar var. Sözlük yazarları olaraq səni hər zaman dinləyə bilərik.
Əgər yalnız hiss edirsənsə, 860 qaynar xəttinə müraciət etməyini tövsiyə edirik.
hər şey cəmi 2-3 şeydən asılıdır. o vaxtı necə gözəl idi, hər şey bir şeydən asılıydı, indi isə dəyişib. artıq bir etapı keçirsən, digəri qarşına çıxır. onu keçirsən bir başqası. mən müsahibələrdə "bunu bilmirəm gedib öyrənim" deyən olmamışam, "bunu bilmirəm, başını buraxım" deyən də olmamışam. əksinə, "asandır, öyrənə bilərəm" deyib qarşıdan da bir addım gözləmişəm. mənə tərəf addım atmayana mən niyə addım atım ki, düz deyil? toleranslarına sığınmışam bəlkə də, ya da eqom çox yüksəklərdə fırlanıb. bəlkə də elə həqiqətən, ikinci tipəm, amma qəbul etmirəm axı, a kişi. bu misallar şərtidir e, belə normalda müsahibəyə çağrılanda uje atkaz verirəm, elə bir evreyə gəlib çatıram.
özüm öz həyatımın içinə zibili qoydum bu ana qədər. hər şeyin daha da bərbad olmasına ehtiyac hiss edirəm deyəsən hələ də. məntiqli bir açıqlama verə bilməyəcəm əfsus ki. axı burda hamı öz qaydalarına görə oynamır. hər kəs bir çərçivənin içindəki qaydalarla gedir. adicə şarın içinə üflədiyin hava, evdə otağın içinə, küçədə isə dünyanın içinə doğru genişlənir. şarlıq bir şey yoxdur burda. özüm özümə bəzi şeyləri izah etməyə gərək duyuram bəzən.
nə vaxt bura bir şeylər yazmağa başlasam, içəridə sıxışıb qalmış ikinci bir şəxsiyyətlə qarşılaşıram sanki. ikişəxsiyyətli zadam amk, bipolar zad deyirdilər ondan. ən böyük marağım astronomiyaya idi, daha sonra bir anlıq dəyişib kimya oldu, ondan sonra dəyişdi, kompüterə düşdü, sonra da miflərə sığınmışam. arada da gəldi gedər nələr nələr oldu. inan ki, hamısının qırılmasında kimlərinsə böyük zəhməti oldu. elmlər akademiyasının qarşısında təsadüfən tanış olduğum koreyalı bir qaqaş mənə danışırdı ki, bəs, "mən də sənin kimi düşünürdüm, hər şeyin bitməli olduğunu, intiharları, yıxılmaqları", sonrasında mənə dediyi söz "mən tanrını tapdım, mən quranı tapdım, mən islamı tapdım" kimi absurd bir cümlə oldu. o an da, indi də fikirləşdiyim şey, nəyə görə bəzilərini həyata qaytaran bir varlıq, bəzilərini də çıxılmaz vəziyyətdə ora doğru sürüklədi. mən hələ də onu axtarıb tapa bilməmişəm. yumruqlarım düyünlənir, əllərim əsir, saçlarım əlimdə qalır, amma buna rəğmən belə yaxşı heç nə olmur. bax, sözün əsl mənasında yaxşı heç nə olmur.
yanlış düşüncələrdən tut, yanlış anlaşılmaya qədər, edilən yanlışların nə cəzası verilir, nə doğruların mükafatı verilir. nə o taydan səs var, nə bu taydan. ikiyə bölünmüş xəyalların bir qismi gələcəyə ümid verir, bir qismi səni uçuruma sürükləyir. ya da məni.
hər nə vaxta qədər belə davam edəcəyini bilmirəm, açığı onun dərdini də çəkməkdən yoruldum. təsəvvür et ki, 16 balla imtahana daxil olursan, günahkarı sənsən. amma sən deyilsən. səni ilk ildən kəsib bütüb həvəsini qıran o cındır, indi də sənin ömründən ömür alır. burdan keçdikdən sonra yekun dövlət imtahanı deyilən absurd bir şey var, onu keçməlisən, nə bilim sonra nə, nə. tam sərbəstlik hüququn sanki sənin əlindən həmişəlik alınmış kimidir, elə deyil? nə istədiyin kimi yaşaya bilirsən, nə istədiyin kimi ölə bilirsən.
mən 1 ay bundan öncə çoxlu dərman içərək özümü öldürməyə çalışmışdım. di gəl ki, faydası olmadı, əksinə, yaşamaq üçün, bir şeylər etmə zorunluluğu doğdu öz özündən. gecə saat 4-də ambulans, ya da valideyn arxasınca qaçmaqdansa, bir banka suyun dalınca qaçıb, hər şeyi ən gizli variantda tez yoluna qoymağa çalışmağa döndü məsələ. bir əlimdə beş dənə görünən telefon, ayağımın altında yastıq kimi yumşaq, dibə doğru uzandıqca uzanan, yumşaq pol, xalça, səndən kilometrlərlə uzaq tavan, gözümün önündə uçuşan qaranquş bənzəri halisunasiyalar, üstümə bir ayı kimi gələn şkaf və s. heç bir mənası olmayan bir həyatda qalma mübarizəsi. bir anlıq etdiyimin fərqinə varıb əl saxlayırdım, amma bir tərəfdən də ağrının şiddətindən bir şeylər etməyə çalışmaq.
nə mənası oldu ki, indi. nəticədə heç nə, heç bir işə yaramadı. ağlamaq sırasının bəzən sənə çatdığını hiss edirsən, sonra ağlamamaq üçün bir şeylər yazıram. könül istərdi ki, içkili olub gedim yatım. ama sabah bəlkə də taleyimi həll edə biləcək bir imtahanla üz üzəyəm. 120 sualdan cəmi 4-nü oxumuşam. beşinci sualda müəllimə nə az, nə çox, düz 35 bal üçün yalvarmağı düşünürəm. nə bilim. zamanında imtahan kağızına bekarçılıqdan gta san andreasın hekayəsini də yazıb kəsilmişdim. 4 ilin heç bir gətirisi olmasa bax bu həqiqətən də ən ağır işgəncələrə səbəbdir. nə isə
içəridəki dəli, mənasız fırtınalarla boğuşmağa, dərdini danışa bilməməyə və yalnızlığa davam. əsas olan ürəklər idi, onu da bir daşa çevirdik. hər şey öz axarında, amma üzü qabağa yox, üzü aşağı.
Yalnız deyilsən!
Bu duyğuların müvəqqəti olduğunu və kömək mövcud olduğunu bilmək vacibdir. Dostlarınıza, ailənizə, profesionallara müraciət etməyiniz vacibdir. Sizi dinləmək və lazım olan dəstəyi təmin etmək istəyən insanlar var. Sözlük yazarları olaraq səni hər zaman dinləyə bilərik.
Əgər yalnız hiss edirsənsə, 860 qaynar xəttinə müraciət etməyini tövsiyə edirik.
Yalnız deyilsən!
Bu duyğuların müvəqqəti olduğunu və kömək mövcud olduğunu bilmək vacibdir. Dostlarınıza, ailənizə, profesionallara müraciət etməyiniz vacibdir. Sizi dinləmək və lazım olan dəstəyi təmin etmək istəyən insanlar var. Sözlük yazarları olaraq səni hər zaman dinləyə bilərik.
Əgər yalnız hiss edirsənsə, 860 qaynar xəttinə müraciət etməyini tövsiyə edirik.
Yalnız deyilsən!
Bu duyğuların müvəqqəti olduğunu və kömək mövcud olduğunu bilmək vacibdir. Dostlarınıza, ailənizə, profesionallara müraciət etməyiniz vacibdir. Sizi dinləmək və lazım olan dəstəyi təmin etmək istəyən insanlar var. Sözlük yazarları olaraq səni hər zaman dinləyə bilərik.
Əgər yalnız hiss edirsənsə, 860 qaynar xəttinə müraciət etməyini tövsiyə edirik.
Yalnız deyilsən!
Bu duyğuların müvəqqəti olduğunu və kömək mövcud olduğunu bilmək vacibdir. Dostlarınıza, ailənizə, profesionallara müraciət etməyiniz vacibdir. Sizi dinləmək və lazım olan dəstəyi təmin etmək istəyən insanlar var. Sözlük yazarları olaraq səni hər zaman dinləyə bilərik.
Əgər yalnız hiss edirsənsə, 860 qaynar xəttinə müraciət etməyini tövsiyə edirik.
bu gün də elədiklərim elə ancaq yuxarıda yazdıqlarım olub. belə həyatın...
yazmasam yazan yox, axtarmasam axtaran yox
Yalnız deyilsən!
Bu duyğuların müvəqqəti olduğunu və kömək mövcud olduğunu bilmək vacibdir. Dostlarınıza, ailənizə, profesionallara müraciət etməyiniz vacibdir. Sizi dinləmək və lazım olan dəstəyi təmin etmək istəyən insanlar var. Sözlük yazarları olaraq səni hər zaman dinləyə bilərik.
Əgər yalnız hiss edirsənsə, 860 qaynar xəttinə müraciət etməyini tövsiyə edirik.
Yalnız deyilsən!
Bu duyğuların müvəqqəti olduğunu və kömək mövcud olduğunu bilmək vacibdir. Dostlarınıza, ailənizə, profesionallara müraciət etməyiniz vacibdir. Sizi dinləmək və lazım olan dəstəyi təmin etmək istəyən insanlar var. Sözlük yazarları olaraq səni hər zaman dinləyə bilərik.
Əgər yalnız hiss edirsənsə, 860 qaynar xəttinə müraciət etməyini tövsiyə edirik.
"özündə əksiltməyə çalışdığın şeylər, əslində sənin içində dolub daşandır. sən özünə nifrət edirsən, həyatını bitirmək istəyirsən, getmək istəyirsən. bunların hamısı alternativlərdir. amma bunların olduğu kimi, bundan daha çox alternativ daha var, sadəcə baxmaq lazımdır."
bilirsən necədi, elə bir sən bir nəfərə deyirsən ki, mənim əllərim qollarım bağlıdır, amma o deyir, yox, o iplər əslində sənin qurtuluşundur. iplə bağlanan adam nə edər maksimum? ipləri kəsib, ipdən özünü asa da bilər, iplərlə marionet də düzəldə bilər. sonsuz bir döngü var bu cümlədə.
(youtube: 
)
)mənə elə bil ki, durduğum yerdə gözaydınlığı verir. elə bil motivasiya verir, amma dost bilirsən mənə ən axrıncı deyiləcək şeydiye bu. bu gün köhnə dostlarla görüşdüm, mən evə qayıdanda, həmişə dəmir yolunun kənarında bir dükan olur, arada məhlədəki dükan bağlı olanda ora gedirəm. uzun sözün qısası, absurd şəkildə bu gecə də içkiliyəm. sabah, hər dəfəsində canımı qurtardığımı düşünüb, amma çox dəxlisiz bir bəhanə ilə hər dəfə məni özünə çəkib qaytaran bir lənət şəhərə gedəcəm. düzü gedib də qayıdacam, di gəl ki, görüntüsü belə insanı özündən iyrəndirir. o yer naxçıvandır, bəli. mən o şəhərə gedəndə, ilk aldığım uşaqlıq travmamı da görürəm yuxarıdan, ilk sevgimi də görürəm, ilk dəfə ürəyim sevinclə çırpına çırpına görüşə qaçdığım, ilk dəfə qapının ağzında qalıb evdən qovulduğum, birinci sinifimi görürəm sözlük. mənim tanrıya inancımın bitdiyi şəhər buradır, amma bəzən özü mənə sarı gəlir, hansı ki, bəzi gecələr absurd şəkildə oturub söhbət edərdik onunla. mənim stolun altında oyandığım gecələr, qışın soyuğunda sırf üşüməmək üçün içdiyim, amma tanrını gözümün qabağında gördüyüm yalnız gecələr var idi. mən bura bir özkeçmiş yazmaq istəmirəm, zaten mənim danışdığım, ya da haqqında danışdığım hər şey, hər kəs, özünün bu həyatda mənə toxunduğu nöqtədən az ya da çox xəbərdardır, çünki hamısından bir şey mütləqdir ki, ya qoparmışam, ya götürmüşəm, oğurlamışam, ya da əksi, eynisini onlar mənə edib.
sözlük, mən hərdən yadımdan çıxardıram nəyisə kiməsə danışıb da həll edə biləcəyimi, ya da dərdimi yüngülləşdirə biləcəyimi. mənim hər şeyimi ən pis şəkildə həmişə əllərimdən alırdılar. mənim xəyallarımdan tutmuş istəklərimə qədər, hər şey, ya əlimdən alındı, ya da oğurlandı. amma heç bir şəkildə özümə buraxılmadı, imkan tanınmadı. bəli, xəyallarla istəklər ayrı-ayrı şeylərdir. necə? gəl sənə izah edim
xəyal etdiyin şey nə ola bilər, bəlkə nə vaxtsa hansısa bir işdə uğurlu bir mövqeyə yüksələrsən, bir insanın xəyalını qura bilərsən, bir evin, bir maşının xəyalını qurarsan, şəhərin xəyalını qurarsan. amma istək elə bir şeydir ki, məsələn durduq yerdə bir siqaret istəyə bilərsən. sən heç siqaret çəkməyi xəyal edən birini görmüsən? içib küçənin ortasında sürünməyi xəyal edən biri ilə qarşılaşmısan?
mənim xətam həmişə onda olur ki, özümə bir mövzuda həddən artıq güvənməyə başlayıram. bu dəyişmir e, istər hansısa sənətdə olsun, istər insan münasibətlərində. 4 ilə yaxındır tanıdığım bir dostum vardı, hansı ki, özümə vaxtilə belə hamıdan yaxın bilmişəm. bilirsən də, hər kəsin hər kəslə müəyyən bir dövr ərzində yaxınlaşdığı an olur. hansı ki, məsələn, həmin anlarda aranızdan su sızmaz. sözümü nəyə gətirirəm, dostum qayıdıb mənə deyəsən ki, bir az da ağayana tərzdə,
"ə, derek, mən filan yerə düşmüşəm, atana deyərsən həll eləsin", dedim ala, "dur sikdir burdan". bloka atdım, zırladım bir kənara. nəysə bu söhbət niyə açıldı, bura kimi niyə gəldim, hə bildim. güvən söhbəti. bəzən bəzi insanlara qarşı tutumum, bir ip kimi nazik, tez qırıla bilən olur. insanın ən adi bir yanlışında, istəyirsən ipi başına keçirəsən, boğub öldürəsən. bir az da deyəsən sadist ruhlu xiyaram mən.
ilk məktəb illərimdə bir dostum vardı, xətrini hələ də çox istəyirəm, amma hər zaman evdəkilər mənə onu primer çəkdikləri üçün, həmişə də istər istəməz içimdə ona qarşı bir paxıllıq yaranıb. təkcə ona qarşı da deyil. ətrafımdakı çox insanın paxıllıqlarını çəkirəm. çünki, demək olar mənim tanıdığım bütün dostlarımı ailəm həmişə mənə "camaatın uşağı filankəs belə elədi, sən yox" və s. indi də tutublar, filankəs, masterə girdi, ama sən yox. əziz valideyn. sənə bir söz deyim, mənim vecimə deyil. mən onlara baxıb maksimum "kaş mənim də olardı" deyib, 2 dəq sonra başımı yellədib öz işimlə məşğul oluram. bəli, kamu spotu, uşaqlara heç vaxt özünü başqaları ilə müqayisə etdirməyin, nə də siz etməyin. sonra mənim kimi, hamıya baxıb özü-özünə durduq yerdə yazığı gələn, 2 dəq sonra da özünü hər formada yıxıb sürüyən, öz həyatını sikmək istəyən bədbəxt tiplər ortalıqda dolaşmağa başlayır.
bəzən insan öz həyatı üzərində söz sahibi olmalıdır şüarını necə də gözəl başa düşürəm. mənə elə gəlir ki, sadəcə və sadəcə insan özü öz həyatını sikə bilməlidir. məsələn, valideynlər, dostlar, sevgili, universitet, üzündən zəhrimar yağan müdir, adminstrator, dövlət, o, bu etməməlidir. o vaxt tam azadlığa çatırsan bax. əsl, özü ilə, həmişə dediyim o ağrıları, əzabları gətirən azadlıq. çünki bu vaxta qədər nə yaşamışamsa, təməlində valideynlərin göstərdikləri yolla getdikdən sonra başıma gəlib. mən hələ də atama izah edə bilmirəm ki, mən saçımı yığanda əslində petux olmuram. anama izah edə bilmirəm ki, universitet diplomunu almasam da iş tapa bilərəm. qardaşıma izah edə bilmirəm ki, bala sənin oxuduğun bu gic gic kitabları mən də oxumuşam, bir sikə dərmna deyil, otur adam balası kimi bir sənət öyrən. fərqi yoxdur, bu musiqi də ola bilər, nə bilim ala proqramlaşdırma da ola bilər. adamın üstündə allah var, bu dünyada bəlkə də insanı(daha doğrusu məni, səni bilmirəm) gitar çalmaq qədər rahatlaşdıran şey çox azdır. haçan əlimə götürürəm bu poxu, elə bil bütün dünyadan qopuram. cırcırama səsimlə nə gəldi oxuyub camaatın beynini sikirəm bəlkə də. bax burda deyiblər, bir insanın azadlığının bitdiyi yer, başqasının azadlığının başladığı yerə qədərdir, halbuki o yetimlər mənim bu cırıq səsimi eşitmə məcburiyyətində belə deyillər.
mən ki, dərdli idim, niyə kiməsə ağıl vermə çabasındayam. diamond temanın bir yaxşı sözü vardı, insanlar mal, mal olmayanlar da var, ama çoğu mal. biz də buna daxilik.
bu aralar, bu aralar dediyim bəlkə də son bir ildə tək həyat motivasiyam, bu həyatdan bir dəfəlik rədd olub getmək idi, amma necə deyim, bir türlü ya götüm çatmadı, ya da alınmadı. bilmirəm, son günlərimi yaşayıram bəlkə də, beynimdə dərdini çəkə-çəkə gəzdiyim o qədər şeylər var ki. insanın bəzən özünü öldürməsi belə heç işdən deyil. məni bir neçə şey həyatda saxladı, amma artıq onları da mənə bəzən çox görürlər.
əgər mənim yenidən bir seçimim olsaydı bu həyata gəlməklə bağlı, yəqin ki, əqli çatışmazlığı olan biri kimi gəlmək istərdim. bəlkə də hazırda da eləyəm. mən axı hər gecə səhər oyanmamağı, öldükdən sonra mənim arxamdan nələrin olacağını, bəzən də, mənə o biri tərəfdə nələrin olub olmayacağını düşünürəm. yəni qısacası bu bilinməzlik. bilirəm ki, elə də bir şey olmayacaq. amma tam əmin deyilsən axı, bəlkə sənin dalınca biri söyər, o biri ağlayar. kimliklər o bu derken, deyirsən əşi sikdirsine. bax insanı bəlkə də həyatda tutan şeylərdən birisidir bu bilinməzlik. bəzən sən də özünü o bilinməzliyin içərisinə atmaq istəyirsən, amma nə olacağını bilməməyin, burda da əslində vəziyyətinin tək səndən asılı olması gerçəyi səni bundan çəkindirir. qorxu hər şeydir bu dünyada. qorxu bəlkə də həyatın təməllərini atır. qorxu olmasa, mən də bəlkə 1 ay əvvəl evdən atılanda gecə küçədə üstümə bıçaq çəkən o içkili "dəliqanlı" qaqaş tərəfindən sikdir olub getmişdim. amma bir anlıq fikirləşirsən axı, aqresiya nədir göstərirsən hər şeyə. o an hiss edirsən ki, əslində elə sən bu deyilmişsən ki. ya hər şeyi yanlış anlamısan, ya da sənin nəzərdə tutduğun şeylə olduğun şey bu deyil. bəs belədir mi, görəsən, hamımız nəzərdə tutduğumuz adamıq mı. bunun nə önəmi var ki, amınakoyim. bilmirəm sözlük, həyatda qalmalı olduğumdan əmin deyiləm. hər kəs mənim əsəblərimi pozacaq şəkildə özünü mənə proqramlayır, heç kəsə anlata bilmədiyim dərdim var, içimi o qədər sıxır. gözəl saçlarım var, amma vidalaşmalı olacağam, çox gözəl natiqlik qabiliyyətim var, amma çoxları mənə hər yerdə nifrət etdikləri üçün, heç vaxt kiminsə ürəyində sözlərimlə taxt qura bilməmişəm. hər şey məndən asılıdır, amma mən belə asılılığı istəmirəm. düz mütənasibliklə, tərs mütənasibliyin ortasında ilişib qalmışam, hansı ki, böyüdükcə dərdin artıq deyirdilər, amma böyüdükcə ölümün möhtəşəmliyi mənim gözlərimi qamaşdırır. yəqin ki, bir gün mən də o absurd zirvədə özümü bədbəxt edərəm. absurd bir entri. sənə bir mahnı daha yadigar qoyuram, əziz günlük...
(youtube: )
)hansı ki, ən qaranlıq günlərimdən xatirəydi...
içmək mənə heç yaxşı təsir etmir, bu sözü də kimin dediyini unutmuşam, yəqin ki, çox sevdiyim bir character olub həyatda. hər şeyə rəğmən gülümsəməyə də lənət, çünki heç kəs gerçəyi görmür, əslində var olan sadəcə reklamlardır.
(youtube: )
)Yalnız deyilsən!
Bu duyğuların müvəqqəti olduğunu və kömək mövcud olduğunu bilmək vacibdir. Dostlarınıza, ailənizə, profesionallara müraciət etməyiniz vacibdir. Sizi dinləmək və lazım olan dəstəyi təmin etmək istəyən insanlar var. Sözlük yazarları olaraq səni hər zaman dinləyə bilərik.
Əgər yalnız hiss edirsənsə, 860 qaynar xəttinə müraciət etməyini tövsiyə edirik.
Nə yalan deyim, bura yenidən qayıtmaq səbəbsiz xoşbəxtlik gətirdi. Köhnə dostla yenidən qarşılaşmış kimi hiss edirəm. Yenidən qarşılaşmağımızın şərəfinə köhnə dostum sözlük..
(youtube: )
)üzv ol