sözaltı günlük
| sözaltı1,588,483 | 1301 | 6714
əjdahalar googlla
ritamita
timidus
Yalnız deyilsən!
Bu duyğuların müvəqqəti olduğunu və kömək mövcud olduğunu bilmək vacibdir. Dostlarınıza, ailənizə, profesionallara müraciət etməyiniz vacibdir. Sizi dinləmək və lazım olan dəstəyi təmin etmək istəyən insanlar var. Sözlük yazarları olaraq səni hər zaman dinləyə bilərik.
Əgər yalnız hiss edirsənsə, 860 qaynar xəttinə müraciət etməyini tövsiyə edirik.
Yalnız deyilsən!
Bu duyğuların müvəqqəti olduğunu və kömək mövcud olduğunu bilmək vacibdir. Dostlarınıza, ailənizə, profesionallara müraciət etməyiniz vacibdir. Sizi dinləmək və lazım olan dəstəyi təmin etmək istəyən insanlar var. Sözlük yazarları olaraq səni hər zaman dinləyə bilərik.
Əgər yalnız hiss edirsənsə, 860 qaynar xəttinə müraciət etməyini tövsiyə edirik.
biz bir-birimizə nələr etdik belə?!
Səhər yuxudan dura bilmə, sonra dur, güzgüyə bax, nəfəs al, iş dalınca bitib-tükənməyən yol get, işlə, işdə bir şeylər olur, axşam evə qayıdanda qayıda bilmə, başını qat, sonra da yata bilmə, yat və araya sıxışdırılan yüzlərlə əlavə cərəyanlar. Tok keçirməməyə çalışırsansa, ayağını torpaqdan kəsməlisən, tullana bilmirsənsə, izoliyator tap geyin.
Bu qaçhaqaç nə üçündür? Yalandan qulağına fısıldayan, ya da göyə qışqıran saatlıq kirayə məşuqlar, dediklərindən bir şey anlamayan dövrün tələbinə uyğun flört, ya da başqa kəlmələrə tökülmüş "yeni tanış olduğun qadınlar". A?
Yox, biz həyatı və qadınları sorğuladığımız o axmaq mövzuya girməyəcəyik. ikisi də bir birindən ayrı şeylərdir və tərsdir.
sən mənə neylədin?
Məni elə bir adama çevirdim, gözümün önündə havaya qalxmış təhdit barmağını(ya da şəhadət barmağı, siz onu elə tanıyırsınız) qoparıb cerberus üçün yem deyə saxlayıram cibimdə. Günlük həyat o qədər boğaza yığır, ikiyə ayrılıb eyni anda iki fərqli günlük həyat yaşamaq istəyirəm.
Heç birini düzgün yaşamamışkən həm də. Həmçinin nə çarəsizlik, nə kədər, nə qəhər kimi ucuz şeylər həyatımın sonuna səbəb ola bilməyəcək qədər gülünc şeylərdir. Yoxlamağa dəyər təzə bir şey tapmışam. yeni həyata başlamağa hazır hiss edəndə, həyatını sonlandırmağa dəyər.
mən sənə neylədim?!
Onu da sən düşünəcəksən. Səndən yazmayacağam, bura mənim lövhəmdir. Mənim lövhəmdəki ən çirkin cizgi də sənin özünə verəcəyin bu sual olacaq. Bilmirəm nə cavab verərsən. Heç sualı düşünmüsən mi? Bəlli deyil. Ümumiyyətlə düşünən biri idinsə, ya da indi elə olmusansa, yenə də xəbərim yoxdur.
Laboratoriyada insan-heyvan mələzinə dönən fikirlərim, yer üzündə insana hücum edən mutanta çevrilir. Beynimin içində çox cazibədar görünən cümlələr, ağızdan töküldükcə insanları cırmaqlayır, qanadır, öldürür. Çox mənasız fikirlərdir bunlar.
Son olaraq, sözlük. Özümü elə gözəl tanıya bilmirəm ki, artıq. Bir tərəfim durmadan şeirlər yazıb, musiqilər bəstələyən, küçələrdə bir sənətkar olmaq istəyərkən, digər yanım orduya yazılıb hər şeyin üstündən xətt çəkən əsgərə, səngərlərdə bir nəfərə dönüşmək üçün can atır, amma heç birini etmirəm və hər gün səhər dura bilməyib, axşam evə gələ bilmirəm.
Yalnız deyilsən!
Bu duyğuların müvəqqəti olduğunu və kömək mövcud olduğunu bilmək vacibdir. Dostlarınıza, ailənizə, profesionallara müraciət etməyiniz vacibdir. Sizi dinləmək və lazım olan dəstəyi təmin etmək istəyən insanlar var. Sözlük yazarları olaraq səni hər zaman dinləyə bilərik.
Əgər yalnız hiss edirsənsə, 860 qaynar xəttinə müraciət etməyini tövsiyə edirik.
Dünən axşam bakıya qayıtdım dayı ilə. Hər zamanki kimi mükəmməl idi yoldaşlıq etmək. işiylə bağlı yolüstü bir yerə dəydik, yenə yeni bir şey təcrübə elədim, yenə mənə nəsə qatdı dolayı yolla.
Bu aralar nəsə ürəyimə dammışdı özümü belə hiss edəcəyim. Ümumiyyətlə son 7-8 ildir belə hiss etməmişdim, çox darıxmışdım və çox doğma hiss etdirdi. Yarım saatdan çoxdu köhnə evimizə gəldiyim, otağımda oturmuşam. Ayaqqabımı təmizləyib, paltarları sərib hazırlaşırdım ki, yemək yeyim, çıxım gedim o biri evə. Divanda oturanda eyni o vaxtki cümə gününün axşamı hissi gəldi. Həmin vaxtlar cümə günü rutinim vardı. Indiki kapital bankın yerində türklərin dönərxanası idi. Axşam hazırlıqdan gələndə ordan dönər və nanəli milla alırdım. Gəlirdim evdə televizordan internetə girib kinolara baxırdım dönər yeyə-yeyə. Dalınca da ağlımda yaranan sualları google-da axtarıb, facebook-dakı dostlarımla söhbətləşib, yuxum gələnə qədər gta oynayırdım.
Indiki kimi yadımdadı: 10 il əvvəl, elə tam da bu zamanlar idi. Vasmoy tərəflərdə hazırlıqlara gedirdim abituriyent kimi. Içimdə istilik, həlimlik daha çox idi o zamanlar. Eyni dərsə bir girdiyimiz, məndən 1 yaş böyük qızla him-cim edirdik mütəmadi. Adın unutmuşam. Təvəllüdümü yuxarı demişdim ki, balaca bilib uzaqlaşmasın. bir-iki fəndə birlikdə olurduq, biri tarix idi. O vaxtki ifadəylə desək, “çoxbilmiş” qız idi, amma məktəbdəkilərlə olduğum kimi deyildim, romatik cazibəfason bir şey var idi aramızda. Tam dəqiq xatırlamıram, ancaq çox qalmadı, 1-2 ay sonra çıxdı. 2 cərgə, 7-8 parta var idi otaqda. Mən sol cərgədə, ən arxada otururdum. Təzə telefonumu almamışdım deyəsən, çünki o ərəfədə mamamın “s3 mini”sini işlədirdim, öz lumia’mı satmışdım. Dərsdə bütün günü asphalt 8 oynamaqla, facebook-da təzə açılan “yaşıl elm” səhifəsini izləməklə məşğul idim. Qalan vaxtı da avaraçılıq. nə dərslərə hazırlaşırdım, nə bir şey. Hazırlığa cavabları arxadan köçürüb gedirdim. dərs soruşulanda çıxıb danışmırdım, arada yerimdən suallara cavab verirdim. Əsas fikir o idi ki, heç bir təkrar etmədən, kitab üzü açmadan 430-dan aşağı bal yığmıram və demək, yüngülvari üstünə düşsəm, yaxşı olacaq, sükanı belə saxlamaq lazımdı.
Hə, qızdan danışırdım. O qız da sağ cərgədə ən qabaqda, divar tərəfdə otururdu. 25-26 yaşlarında* edit1: dəqiq bilmirəm, gözümə elə görünürdü cavan bir tarix müəlliməmiz vardı. Bu qız, müəllimlə cavan qız temaları (detallar yadımda qalmayıb, amma bir dəfəsində müəllimin gülümsünərək “sənin hələ o yaşın deyil, dərslərivə bax” dediyini xatırlayıram) danışırdı və məndən beşbetər, oxuyub-eləmirdi, aşağı nəticələrinə görə də danlanırdı. Dərs boyu kürəyin divara söykəyib uşaqlarla, yanındakı dostu ilə danışırdı, arxaya baxırdı. Tez-tez də mən tərəfə. Sözün düzü, xoşum gəlirdi o qızdan, ama sevgilisi var idi deyə heç bir addım atmırdım. Sonradan bizim cərgəyə keçdi, mən də bir parta qabaqda oturmağa başladım - arxa-qabaq oturduq. Di gəl ki “bir gəlir, bir gedirdi”: gah yaxınlıq qurmaq üçün çönüb arxaya məndən nəsə istəyirdi, soruşurdu, söhbət açırdı; diqqətlə gözümün içinə baxır, kitabda, ya telefonunda nəsə göstərəndə qəsdən başını başıma toxunduracaq qədər əyilirdi, əyiləndə saçını əlimin üstünə atırdı, gah da ümumiyyətlə heç yoxmuşam kimi aparırdı özünü* edit2: o vaxt psixologiyadan çox da bir şey bilmirdim deyə anlaşılmaz gəlirdi belə şeylər . Facebook-da danışırdıq, retrica’nın məşhur olan vaxtları idi, şəkillərini göndərirdi tez-tez. Bir dəfəsində yanımda otursun demişdim, oturmadı. Növbəti dərs özü yer saxlamışdı mənimçün, getdim oturdum. O dərs stulu yana çəkib bitişdirdim onunkuna. Qılçamı bir az onun tərəfə elədim, o da birləşdirdi, çiyindən ayaqqabıya qədər bitişik şəkildə bir-birimizə yaslanıb oturduq, artıq əlindən tutmağa başlayırdım, ta ki çox keçməmiş müəllim “siz çox yaxın oturmusuz, aralı oturun” deyənə qədər* edit: sevgiləri nakam qoyan bütün müəllimlərə lənət olsun. zarafat edirəm, professionallıq gərəyi düzgün edib . Sonra təzədən partanın altından əlimi uzadanda “olmaz, - dedi, - müəllim görəcək, həm də sevgilim var”. Əsəbimə toxundu deyə facebook-da danışanda sevgilisindən ayrılmaq fikri olub-olmadığını soruşdum, “yox” deyəndən sonra mən də təzədən yerimə qayıdıb yenə öz kefimdə telefonda qurdalanıb, uşaqlarla mırtlaşıb, deyib-gülməyə davam elədim. Həm də ki, paraleldə 1-2 şey də oldu.
Qızın sevgilisi o biri qrupdakı, məndən 3 yaş böyük qaqaş idi. Eləcə salam-sağolumuz, xətir-hörmət* edit3: o yaşlarda nə qədər olursa artıq vardı aramızda. Əsgər getməyib elə hey universitetə girmək üçün hazırlıqlara gedirdi elə. Onun da adı yadımdan çıxıb uje, amma uşaqlıq dostununku qalıb: əli. Əli bizlə oxuyurdu, mənə görə iri bir gədəydi. zərərsiz-ziyansız gəlib-getdiyim, özümçün dığırlandığım halda yersiz sataşırdı. Yola verirdim, amma 2-3 dəfədən sonra əsəbiləşdim, dərs arası qızları çölə çıxarıb, onu da balkona çağırıb, ağzımdan çıxanı söyüb gədəni vurdum. Yumruq-təpik, Əlbəyaxa girişəndə sübhan ayırdı bizi. əli də dedi çöldə davamı olacaq. Sözün düzü, həmin vaxt əsəbim soyuyandan sonra qorxmağa başlamışdım, çünki dostu da, özü də yekəydi məndən - fikirləşirdim ki, dərs çıxışı təklənib döyüləcəm. O yaşlarda belə anlar üçün dostluq elədiyim, artıq türmə yatmış “Ara uşaqları” 1 saata gələcəkdi, 40 dəqiqəyə də dərs bitəcəkdi. Işimi qarantiyaya alım, düz olduğum yerdə təklənib döyülməyim deyə elə balkondan çıxandan sonra dərsin davamı başlamamış getdim o oğlana danışdım məsələni ki, bəs “vəziyyət budu, böyüyüsən, elə elə ki, çöldə haqq-hesab olmasın, bazar günü (həmin gün cümə idi) sizdən də, bizdən də 7-8 nəfər böyüklər gələr, “söhbət” eliyərik”* edit4: yaz divara, vorovskoy bertrand avara * edit5: dediyim o böyüklərdən biri heç il yarım keçməmiş bıçaqlanıb öldürüldü . Elə də oldu olmağına, amma oğlan həqiqi də böyüklük edib uşaqlıq dostu əlinin tərəfini tutmaq yerinə, bəri başdan elə ordaca onun adından üzr istəyib “ehtiyac yoxdu, qaqa, səhv ondadı, mən onu başa salacam, gəlib səndən üzr istəyəcək” dedi. Qızdan uzaqlaşmağımın əsas səbəbi də elə bu məsələ oldu. Fikirləşdim ki, “bir gəlib, bir gedən”, nə istədiyi bəlirsiz qızdansa, belə “ponyatkalı” oğlanla aramın yaxşı olmağı məsləhətdir. O qaqaşla da köhnə facebook hesabımı silənə qədər çox mehriban, yaxın dostluğumuz oldu. Qız da zatən gəlməyi 1-2 ay olmamış hazırlıqdan çıxdı. Mən də, indiki dillə “bro code”, o vaxtki dillə “oğlanlıq” olaraq, dostunun köhnə sevgilisi, ya da ümumən xoşlandığı qızla sevgili olmamaq üçün qıza yaxın durmadım, öz şəkillərini, çıxıb gəzərkən çəkdiklərini-filan atanda, nəsə yazanda yola verdim, fb-da dostluqdan çıxardım. Sonradan qışda fərdi getdiyim yaşlı rus dili müəllimimin sarışın nəvəsindən xoşlanma duyğuları yaranmışdı, ən əsası da artıq o vaxta qədər tanıdığım ən əjdəha qız olan və “halleri” olmadan qeyd-şərtsiz hər şeyi rahat şəkildə danışıb, bölüşüb, ünsiyyət qurduğum lamiyə ilə tanış olmuşduq(@101511). O biri qız hazırlığa yaxın yerdə qalırdı. ara-sıra dostları çıxarkən görüşmək üçün gələndə görürdüm sadəcə, bəzən heç salamlaşmamış keçirdik. Yazda hazırlıqdan birdəfəlik çıxdığım gün də gəlmişdi, onda artıq sevgilisindən ayrılmışdı. Çöldə hamıyla sağollaşanda gördüm, qıraqda söhbət edirdi. Məni görəndə gülüb, əl eləyib salam verdi* edit6: o vaxt təəccüblü gəlmişdi, indi üçün tipik şeydi . yanındakı qızlar “hazırlıqdan çıxır, arazda oxuyacaq” deyəndə gəldi, əvvəl olmadığı qədər səmimi, mehriban danışdı(q), ən axırıncı elə onla sağollaşıb getdim. Içi o qız qarışıq digər uşaqlarla da əlaqəm birdəfəlik itdi, ondan sonra vasmoyun həmin hissələrinə də yolum düşməyib heç. Indi kim hardadı, nə edir, ölübmü, qalıbmı - allah bilir.
Bu gün ****** ilə görüşmüşdüm günortadan sonra. O günkü storini görüb haralarda olduğumu soruşmuşdu. yaydan bəri neçə dəfə deyib elə ki “şəhər mərkəzi sıxır məni, biz tərəfə gələndə xəbər elə, görüşək”, alındıra bilmirdim, axır indi alındı. Son 1 həftəki gəzməyimdən, onun səyahət xatirələrindən danışdıq çoxlu-çoxlu. ən çox xoşuma gələn yanı odur ki, harasa gedəndə sosial media göstərişi kimi “baxın, romada idim, kolizeydə şəkil çəkdirdim” modunda gəzmir. Yaxın dostu ilə gəzirlər. hosteldə, çox vaxt da couchsurfing’lə qalıb yerli insanlarla tanış olurlar ki, olduqları şəhərlərin sırf aktual vəziyyətini turist kimi yox, əsl elə oranın insanı kimi gösünlər, təcrübə etsinlər. Ona görə də söhbətimiz ləzzət edir. Indi də mərkəzi, cənub-şərqi asiyanı, baykal gölünü görmək düşüb ağlına. Konkret olaraq öz dünyasında yaşayır: sakitcə gedir işinə, gəlir evə, dostu ilə görüşür, çoxlu-çoxlu səyahət etmək üçün pulunu yığır. Hər dəfə də təklif edir ki, mən də onlarla gəlim, qəşəng şəkillər çəkmiş olaram. Bayaq da “bu enerji və həvəs bir də haçan olacaq e? Onsuz da həyat bir zamandan sonra rutin döngüyə düşür. ailə-filan olandan sonra da bu azadlıq olmayacaq, gərək çoxlu gəzim, görüm”. Bu sözü çox xoşuma gəldi. Bakıda (mənə nisbətən) bir az qapalı şəkildə öz dünyasında fırlansa da, çox şeyin fərqindədi. Məsələn, mən elə olanda onun qədər olmamışam. Özümdən balaca birinin məndən daha artıq olduğunu gördüm, sevinc gəldi içimə, qürurlandım bir anlıq. Oturub coğrafiyadan, ölkələrdən, mədəniyyətlərdən, bu cür “açıq” səyahətlərin təhlükələrindən, onun, mənim gördüyüm müxtəlif yerlərdəki insanların asan, çətin - müxtəlif həyatlarından və s. uzun-uzadı danışdıq.
Sağollaşıb, yaxın idi deyə bu evə gələndə istər-istəməz özümü həmin bu şeyləri yaşadığım ərəfələrdəki kimi hiss elədim: başını salıb sakitcə üstünə düşən işləri aşırırsan, sevdiyin adamlarla görüşüb doya-doya xoş xatirələrdən, təcrübələrdən, arzulardan, çətinliklərdən danışırsan, gəlib evdə maraqlı nələrəsə baxıb, kitab oxuyub, boş vaxtını dəyərləndirirsən, arada-bir də smartfonu açıb vatsapda kim nə yazıb deyə yoxlayırsan - yerdə qalan dünya çox da vecinə deyil, öz xırda dünyanın içində yuvarlanırsan. Məlum haqq-hesablardan sonra qismən belə idi zatən, amma uzun illərdən bəri ilk dəfə eynilə o vaxtki “mən” kimi hiss edərək yaşadım. Sevindim bir anlıq, çünki həmin o “mən”im artıq yoxa çıxdığını düşünürdüm. Indi həmin evdəki masanın eynilə həmin illərdə oturduğum tərəfində, mənim olduğu bilinsin deyə həmin o zavod deffekti olaraq şüşəsində ləkə olan bakala su süzüb, yanıma qoyub, Öz hazırki reallığıma qayıtmadan öncə istədim hamısını vərəqə yazıb saxlayım. Axşamki görüş ləğv olub, gedim bir dönər alım, gəlib bir kino izləyim.
17 noyabr 2024
18:26
Yalnız deyilsən!
Bu duyğuların müvəqqəti olduğunu və kömək mövcud olduğunu bilmək vacibdir. Dostlarınıza, ailənizə, profesionallara müraciət etməyiniz vacibdir. Sizi dinləmək və lazım olan dəstəyi təmin etmək istəyən insanlar var. Sözlük yazarları olaraq səni hər zaman dinləyə bilərik.
Əgər yalnız hiss edirsənsə, 860 qaynar xəttinə müraciət etməyini tövsiyə edirik.
Özümü heç bir yerə aid hiss etmirəm. Bu sıxıcı dünyanın içində sanki tək problem mənəm. Tarqovuda əl-ələ tutuşan sevgililər, məhlədə oturub qeybət edən xalalar və ya "vor yolu" gedən oğlanlar – qısacası mentalitet... Heç biz özümüz belə necə bu günə gəldik, bilmirik. Bezmişəm, yoldaşlar, Azərbaycanın hər bir milli dəyərindən.
Bəzən bir quş kimi azad olub uçmaq istəyirəm, bəzənsə bir dovşan kimi qorxub yerimdə qalıram. Artıq yorulmuşam. Və yenə səhər açılır... Eyni şeylər, eyni sıxıntılar... Artıq bilmirəm hara, kimə aidəm.
Yeni ili gözləyirəm, bəlkə bir ümid... O ilin xoş keçməsi diləyi ilə yaşayıram.
Yalnız deyilsən!
Bu duyğuların müvəqqəti olduğunu və kömək mövcud olduğunu bilmək vacibdir. Dostlarınıza, ailənizə, profesionallara müraciət etməyiniz vacibdir. Sizi dinləmək və lazım olan dəstəyi təmin etmək istəyən insanlar var. Sözlük yazarları olaraq səni hər zaman dinləyə bilərik.
Əgər yalnız hiss edirsənsə, 860 qaynar xəttinə müraciət etməyini tövsiyə edirik.
Yalnız deyilsən!
Bu duyğuların müvəqqəti olduğunu və kömək mövcud olduğunu bilmək vacibdir. Dostlarınıza, ailənizə, profesionallara müraciət etməyiniz vacibdir. Sizi dinləmək və lazım olan dəstəyi təmin etmək istəyən insanlar var. Sözlük yazarları olaraq səni hər zaman dinləyə bilərik.
Əgər yalnız hiss edirsənsə, 860 qaynar xəttinə müraciət etməyini tövsiyə edirik.
5 am - 1967 ci londra sahilleri
Yalnız deyilsən!
Bu duyğuların müvəqqəti olduğunu və kömək mövcud olduğunu bilmək vacibdir. Dostlarınıza, ailənizə, profesionallara müraciət etməyiniz vacibdir. Sizi dinləmək və lazım olan dəstəyi təmin etmək istəyən insanlar var. Sözlük yazarları olaraq səni hər zaman dinləyə bilərik.
Əgər yalnız hiss edirsənsə, 860 qaynar xəttinə müraciət etməyini tövsiyə edirik.
Yalnız deyilsən!
Bu duyğuların müvəqqəti olduğunu və kömək mövcud olduğunu bilmək vacibdir. Dostlarınıza, ailənizə, profesionallara müraciət etməyiniz vacibdir. Sizi dinləmək və lazım olan dəstəyi təmin etmək istəyən insanlar var. Sözlük yazarları olaraq səni hər zaman dinləyə bilərik.
Əgər yalnız hiss edirsənsə, 860 qaynar xəttinə müraciət etməyini tövsiyə edirik.
Yalnız deyilsən!
Bu duyğuların müvəqqəti olduğunu və kömək mövcud olduğunu bilmək vacibdir. Dostlarınıza, ailənizə, profesionallara müraciət etməyiniz vacibdir. Sizi dinləmək və lazım olan dəstəyi təmin etmək istəyən insanlar var. Sözlük yazarları olaraq səni hər zaman dinləyə bilərik.
Əgər yalnız hiss edirsənsə, 860 qaynar xəttinə müraciət etməyini tövsiyə edirik.
Yalnız deyilsən!
Bu duyğuların müvəqqəti olduğunu və kömək mövcud olduğunu bilmək vacibdir. Dostlarınıza, ailənizə, profesionallara müraciət etməyiniz vacibdir. Sizi dinləmək və lazım olan dəstəyi təmin etmək istəyən insanlar var. Sözlük yazarları olaraq səni hər zaman dinləyə bilərik.
Əgər yalnız hiss edirsənsə, 860 qaynar xəttinə müraciət etməyini tövsiyə edirik.
Öz-özümə fikirləşdim ki, bu düşüncədən qurtulmağın yolu yoxdu. Şüküre həyat normal qaydasındadı. Amma düşüncələr adamı bezar edir. Deyəcəksən ki, normal mahnıları dinlə, düşüncələr də normal olsun. Elə bilirsən yoxlamamışam? Anlıq dağılışıb boz fikirlər. Sonra yenə qarabaqara gəlirlər. Bu işin axırı olmayacağına və birdəfəlik həll olunmağına dair nişanə gözləyirəm sanki. Bəlkə də həll olunub, amma mənim gic-gic və mənasız bir ouroboros ilanı kimi ümidim var. Ancaq məndə ilan özü-özünü yeyib bitirə bilmir. Axıra çatanda ümid yenidən əmələ gəlir. Bəlkə də nişanə budur ki, bu çəkdiklərin müvəqqətidi və ümidin axıra kimi olsun. Onu bilmirəm də brat. Daimidi yoxsa müvəqqətidi? Onu bilmirəm. Bilsəydim burda nə itim azırdı?
üzv ol